Sabien Deel 01

Verhaal Info
zoon en moeder ontdekken de passie
11.6k woorden
4.65
37.2k
4
0

Deel 1 van de 4 delige serie

Bijgewerkt 10/08/2022
Gemaakt 10/13/2007
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

Hoofdstuk 1

Sabien kliefde door het water als een mes doorheen boter. Bewonderend keek ik aan de kant toe hoe zij een perfecte demonstratie van de rugslag ten beste gaf. Ze versloeg me in elke sport die we samen beoefenden, behalve dan in het judo. Ook haar prachtige lichaam was een lust voor het oog. Ik genoot dan ook van de aanblik van haar gestroomlijnde lichaam, met zijn roomkleurige huid, de lange zwarte lokken, de stevige borsten en het ronde, strakke kontje. Op haar vierendertigste was zij stellig de mooiste vrijgezellin die ik kende. Het was me een raadsel dat er nog geen enkele man haar aan de haak had geslagen.

Alhoewel ik net uit het water was gekomen en het een beetje koud had, roerde mijn penis zich toen ik haar zo bezig zag. Natuurlijk zou ik me beschaamd moeten voelen wegens mijn lusten naar haar toe. Zij was immers mijn moeder. Je had geen seksuele gevoelens naar je moeder toe, zeker niet als negentienjarige. Ik kon echter een heleboel verzachtende omstandigheden aanvoeren, wat meteen een blik wierp op onze beider achtergronden.

Sabien -- ik had nog nooit anders geweten dan dat ik mijn moeder bij de voornaam noemde -- was al op haar vijftiende van mij bevallen. Over mijn vader was mij nooit iets verteld, behalve dan dat ik als twee druppels water op hem leek. Ik ben door mijn grootouders grootgebracht. Mijn moeder liep weg van thuis kort na mijn geboorte. Toen mijn vader haar liet vallen is ze teruggekeerd. De relaties tussen haar en haar ouders -- mijn grootouders dus -- werden nog meer gespannen dan ze al waren. Sabien verzeilde van het ene conflict in het andere. Ze leerde slechte vrienden kennen en raakte aan de drugs. Toen ik drie jaar was ging ze opnieuw weg van thuis, nadat mijn grootvader gedreigd had haar in de psychiatrie te laten opnemen. Later, via een gesprek dat ik afgeluisterd had tussen mijn grootouders, kwam ik aan de weet dat ze in de prostitutie verzeild was geraakt.

Op haar vierentwintigste keerde ze voorgoed naar huis terug. Wegens een paar kleine misdrijven was Sabien korte tijd in de gevangenis beland. Ze werd gedwongen een kuur in een ontwenningskliniek te volgen. Dan volgde ze een cursus secretariaat. Tot grote verbazing van haar omgeving raakte mijn moeder niet alleen op het rechte pad, maar bleef er ook op. Thuis plooide ze zich naar de wensen van haar strenge vader en vond werk als bediende bij een reisbureau. Ze bleef thuis en haar sociale omgang bleef beperkt tot enkele vriendinnen en collega's. De schande van de familie was een voorbeeldig meisje geworden.

Voor het eerst begon zij zich intensief met mij bezig te houden. Pas op mijn negende drong het door mij door dat zij in feite mijn moeder was. Tot dan toe had ik haar als een oudere zus beschouwd voor wie ik blijkbaar een stuk ballast was, maar op wiens zeldzame bezoeken ik me echter desalniettemin sterk verheugde. Een echte moeder is Sabien nooit geworden, daarvoor verwende zij mij te veel en ging ze veel te intiem met mij om. Zij vertelde mij haar hartsgeheimen en ik de mijne. We gingen samen op vakantie en deden voor de rest ook alles samen. Weg van de strenge sfeer thuis, sliepen we in hetzelfde bed of gingen samen in bad. Ik kreeg op vakantie dus veel meer van mijn moeder te zien dan andere jongens.

We ontwikkelden een heel hechte band. Ik beschouwde haar echter als een oudere, rijpere vriendin en ik was apetrots dat ik het waardig was om bij haar in het middelpunt van de belangstelling te staan. Sabien zelf heeft nooit iets gedaan om dat beeld te veranderen, integendeel mijn attenties en mijn flirterig gedrag leken haar best te bevallen. Al vroeg had ze mij de indruk gegeven dat er aan onze relatie iets verbodens en taboe kleefde, toen ze me al jong bezwoer niets van wat zich tussen ons afspeelde aan haar ouders te zeggen.

Als ik me masturbeerde had ik meestal haar beeld op mijn netvlies, zelfs nadat ik seks begon te hebben met meisjes. Ik ben een knappe kerel, ben vlot in de omgang en laat me niet uit mijn lood slaan. Mijn succes bij de meisjes was dus verzekerd. Toch heb ik nooit een vast vriendinnetje gehad, op een enkele uitzondering na. Ik was op zoek naar iemand als Sabien, en die heb ik nooit ontmoet.

Mijn gedachten werden onderbroken toen iemand water op me begon te spatten.

"Verdomme!" Brulde ik.

Ik bewoog me naar de rand van het zwembad om de onverlaat kopje onder te duwen, toen ik de klaterende lach van Sabien hoorde. Ze stak haar hand naar me uit.

"Kom hier dromer, help me uit het water." Zei ze.

Ik nam haar handen in de mijne en trok haar naar me toe. Met een steek van jaloezie merkte ik hoe een paar mannen haar bewonderend opnamen.

"Kom Jan, laten we ons snel aankleden. We moeten gaan. Je weet dat we voor je grootvader boodschappen moeten gaan doen. Hij wordt razend als we niet voor het avondeten thuis zijn."

Ik knikte. De woede van mijn grootvader wou ik niet op mijn hals halen. Het was de vriendelijkste en bereidwilligste man die er bestond, maar als iets niet aan zijn strikte routine of verwachtingen voldeed kon hij inderdaad in een verschrikkelijke woede uitbarsten. Ik had de indruk dat dit de laatste tijd meer en meer het geval was.

Ik nam een badhanddoek en drapeerde die om de schouders van Sabien, die dankbaar naar me omkeek. Ik begon zachtjes haar rug af te drogen. Daarna drukte ik haar even tegen me aan. Ze keek verlegen rond, maar liet me begaan. Ik nam haar bij de arm en we liepen in de richting van de kleedhokjes.

"Je bent net een reus als je vader geworden." Zei ze, glimlachend naar me opkijkend. "Het is net of je op de universiteit nog een groeischeut hebt gehad."

"Dat komt van het lekkere zelfgebakken brood dat ik steeds van een knappe dame meekrijg." Zei ik.

"Mallerd."

Ze nam mijn hand in de hare en kneep er zachtjes in. Ik kwam een ogenblik in contact met haar door een nat, zwart zwembroekje bedekte heup.

"Die mallerd houdt wel enorm veel van jou."

Ze keek me bevreemd aan. Maar voor ze kon antwoorden, hoorden we iemand achter ons mijn naam roepen.

Het was Patrick, die net als ik in het eerste jaar medicijnen zat. Hij zwaaide en kwam grinnikend op ons af.

"Wat een toeval je hier te ontmoeten." Zei ik zonder veel enthousiasme.

Patrick had echter veel meer oog voor Sabien die hem onzeker toelachte.

"Jij smeerlap, je hebt ons nooit verteld dat je zo'n knappe vriendin had." Riep hij druk gesticulerend uit. "Je moet haar zeker meebrengen naar de deliberatiefuif woensdag. Het is een schande dat meisje onze kennismaking te onthouden... Je bent toch niet bang dat we ze afpakken, hé?"

Sabien en ik keken elkaar aan en lachten. Het was niet de eerste keer dat men ons voor een koppeltje hield. Sabien leek een tiental jaar jonger dan ze werkelijk was, en ik door mijn grote en struise bouw leek veel ouder dan negentien. De meeste mensen, die ons niet kenden, geloofden ons niet als we vertelden dat we moeder en zoon zijn. En als je hand in hand in zwempak door een gang liep werd het er nog moeilijker op.

"Ik weet niet of ik kom." Zei ik. "Het zal wel weer een dronken bedoening worden en daar heb ik niet veel zin in."

"Daar heb ik gedurende het jaar niet veel van gemerkt." Wierp Patrick tegen, op de overdreven manier van doen die hem eigen was. "Trouwens, waarom heeft dat schatje van jou je nooit komen opzoeken op de universiteit?"

"Dat schatje werkt en weet dat ik mijn tijd nodig heb om hard te studeren. We zijn meer dan genoeg samen naar onze zin." Zei ik, terwijl ik mijn stem zo ijzig mogelijk probeer te laten klinken.

Gelukkig werd Patrick op dat moment weggeroepen door aan aantal vrienden die net de cafetaria wilden binnengaan. We zwaaiden naar elkaar en vervolgden onze weg.

"Iemand van op het studentenhome." Legde ik totaal overbodig aan Sabien uit. "Een oetlul eerste klas."

"Ik dacht dat je van fuiven hield." Zei Sabien. "Waarom ga je er niet naartoe? Zeker na een geslaagd jaar heb je recht op wat ontspanning."

Ik haalde mijn schouders op.

"Sabien, je weet dat ik geen vriendinnetje heb. Ik heb geen zin om daar op mijn eentje te gaan rondlummelen."

We bereikten de kleedhokjes. Ze ging het hare binnen. Net toen ik de deur achter me wou dichttrekken, riep ze mijn naam. Ze had haar hoofd naar buiten gestoken en keek me aan.

"Waarom gaan we niet samen naar die fuif Jan?" Giechelde ze. "Ik kom naar de proclamatie dinsdag, dus waarom niet naar de fuif? Ik kan doen alsof ik je vriendinnetje ben... We houden iedereen voor de gek... Zou dat niet leuk zijn?"

Ik keek haar met open mond aan.

"Denk er eens over na." Zei ze en deed de deur van het kleedhokje achter zich dicht.

Ik vergat zelfs te fantaseren over haar over hoe ze haar natte bikini zou afstropen en zich heel sensueel zou afdrogen.

Ik glimlachte echter bij de gedachte een paar dagen meer in haar gezelschap te zijn. De maand daarop was ook al helemaal van ons. Sabien had een kleine bungalow in de Ardennen afgehuurd en daar trokken we samen voor vier weken naartoe.

Heel uitzonderlijk voor een zaterdagnamiddag was er relatief weinig volk in de supermarkt. Het was net een paar minuten over vieren, toen we het laatste item van ons winkelwagentje in onze auto hadden overgeladen. Grootvader verwachtte ons pas om vijf uur, tijdstip waarop hij obsessioneel precies steeds met de wekelijkse wafelenbak begon waarvoor wij de ingrediënten hadden gekocht.

"Laten we nog een koffie in de cafetaria drinken. We hebben nog een half uur tijd." Stelde ik voor.

Sabien ging daar graag op in. We gingen de cafetaria van de supermarkt binnen en ik plaatste twee kopjes koffie op een dienblad. Op weg naar een tafeltje zag ik uit een ooghoek hoe haar borsten op en neer deinden in haar wit shirtje. Vermoedelijk droeg ze geen beha, niet dat ze die nodig had. Ze stonden nog stevig en fier overeind, zoals ik al meer dan één keer had kunnen constateren toen we aan het zonnebaden waren.

Toen we ons neergezet hadden, probeerde ik niet te nadrukkelijk te kijken naar haar tepels die duidelijk doorheen het katoen van haar bovenkleding afgetekend stonden.

"Met die examens is het ondertussen al drie weken geleden sinds ik thuis ben geweest." Zei ik, het schaaltje room in mijn koffie leeg kappend.

Sabien stak een sigaret op. Ik schudde zuchtend het hoofd.

"Hoeveel keer heb ik je niet gezegd dat je met die slechte gewoonte moet kappen?" Vroeg ik.

Ze stak haar tong naar me uit.

"Ach wat, je begint net als grootvader te doen." Antwoordde ze. "En misschien ben je binnen een maand of zo beu op me gekeken."

"Dat moet je niet op rekenen." Grijnsde ik haar toe. "Hoe kom je daar bij?"

Ze keek naar haar kopje, maar ik merkte dat ze glimlachte. Ik dronk een slok van het brouwsel, dat slechts vagelijk iets van koffie weg had.

"Ik heb de indruk dat er een meer gespannen sfeer thuis heerst dan een paar weken geleden." Zei ik. "Vooral grootvader lijkt sneller uit zijn sloffen te schieten. Is er weer iets aan de hand tussen jou en hem?"

"Ik zou niet weten wat er in hem is gevaren." Antwoordde ze schouderophalend. "Ik heb soms de indruk dat hij mijn aanwezigheid minder en minder op prijs stelt, in het bijzonder als jij niet in huis bent."

"Is dat zo? Ik dacht dat hij zich ondertussen wel verzoend had met het verleden."

"Verzoening?... Dat is een word dat je grootvader niet kent. Hij vergeet zelden of nooit iets. En als er hem iets dwars zit dan komen alle verwijten uit het verleden terug."

"En wat zit er hem dan dwars?"

"Misschien zijn het een paar plannen die ik thuis besproken heb."

Ik trok vragend mijn wenkbrauwen op.

"Je grootvader is al een paar maand bezig met me te zeggen dat ik naar een man op zoek moet gaan." Zei ze.

Ik schrok op, maar gelukkig merkte Sabien mijn ongeruste reactie niet op. Ze begon te lachen.

"Hij heeft me zelfs praktisch aan iemand opgedrongen, een collega van zijn werk, een vrijgezel die hij had uitgenodigd om een glas te komen drinken." Zei ze. "Ik heb me zelfs laten overhalen om naar de bioscoop met hem te gaan. Om ze allebei een plezier te doen, meer moet je er niet achter zoeken."

Ze wierp me een verontschuldigende blik toe. Ik knikte. Ik herinnerde me de man, een vriendelijke, nette man van even over de veertig, overdreven vriendelijk zelfs. Alhoewel ik hem maar een enkele keer gezien had, had ik hem niet gemogen.

"Is dat een manier om me iets duidelijk te maken?" Vroeg ik, zenuwachtiger dan ik had willen klinken.

Opnieuw begon ze hard te lachen.

"Nee jongen, ik heb aan jou genoeg... Trouwens, ik vond het maar een engerd onder dat laagje hartelijkheid van hem... Hij deed me aan enkele nare mensen van vroeger denken."

"Daar kan ik me iets bij voorstellen. Ik moet zeggen dat ik ook geen goed gevoel bij hem had." Zei ik.

"Je grootvader werd pas echt kwaad op me toen ik hem vertelde dat ik wil verder studeren, in avondschool, voor opvoedster of misschien talen... Volgend jaar begin ik."

Ik knikte, maar zei niets. De woordenwisseling, vooral dan aan de kant van mijn grootvader, die daar op volgde kon ik mij levendig voorstellen. Plots viel mijn blik op de klok. Het was al twintig voor vijf.

"Kom." Zei ik, snel opstaand. "We moeten echt gaan of grootvader wordt kwaad op ons beide."

Toen Sabien rechtstond liet ze haar aansteker vallen. Tegelijk bukten we ons om hem op te rapen. Toen ze zich voorover boog viel haar shirt open. Ik zag een royale portie van haar prachtborsten en de aanzet van haar donkere tepels. Met een oogopslag zag ze me haar juweeltjes bewonderen. Ze verschoot even van kleur en bedekte haar borst, terwijl ik de aansteker voor haar neus wegritste. Ze keek me even aan en knipoogde toen ik haar het voorwerp overhandigde en eventjes in haar hand kneep.

Op de terugweg naar huis stond ze er op om zelf te rijden. Dat deed de bobbel in mijn broek, die zich langzaam aan het ontwikkelen was, geen goed. Haar rokje, dat normaal tot halfweg haar dijen reikte, was bij het instappen bijna tot aan haar kruis gekropen. Natuurlijk kon ik er mijn ogen niet van afhouden. Zij merkte het vermoedelijk wel op, maar in de plaats van een van haar gewone ironische commentaren te debiteren glimlachte ze vaag voor zich uit.

Ik was er zo verlegen van geworden dat ik thuis niet snel genoeg uit de wagen kon stappen. Snel begon ik onze inkopen uit te laden. Meestal liet Sabien dit aan mij over. Ditmaal echter kwam ze naast mij staan en zei zachtjes mijn naam. Ik dacht dat ik het bestierf toen ze haar armen om mijn middel sloeg en haar lippen kort de mijne raakten.

"Ik hou ook van jou mallerd. Ik heb je gemist." Zei ze zacht.

Toen draaide ze zich om en liep snel de garage uit.

Grootvader stond al demonstatief op de klok te kijken toen we binnenkwamen. Veel kon hij niet grommen, aangezien alles uitgepakt stond om vijf voor vijf op de keukentafel. Terwijl Sabien de inkopen op zijn plaats zetten, begon grootvader met de voorbereidingen voor het wafeldeeg. Gewoontegetrouw vroegen we of we met iets konden helpen, even gewoontegetrouw werden we de keuken uit gejaagd.

In de woonkamer legde Sabien een hand op mijn schouder.

"Ik ga eventjes een douche nemen." Kondigde ze aan.

Vijf minuten later was ik ook op weg naar mijn kamer. Ik liep voorbij de slaapkamer van Sabien en hoorde het water ruisen. Vreemd genoeg had ze deur opengelaten, iets wat ze ander thuis nooit deed. Ik stak mijn hoofd in haar kamer binnen, en herinnerde me met zeer veel nostalgie de keren jaren geleden dat ze me vroeg eventjes naast haar te komen liggen als ik haar goedenacht kwam kussen.

Het rokje en het shirtje dat ze had gedragen lagen achteloos op de grond. Ik deed voorzichtig een stap binnen en stak mijn hals uit. Naast het rokje lag haar slipje, een wit niemendalletje. Mijn moed verzamelend stapte ik binnen en nam het tussen mijn vingers. Op het kruis zat een grote, bijna opgedroogde vochtvlek. Ik bracht het broekje naar mijn neus en snoof genietend het muskusaroma op van haar vrouwelijkheid.

Toen hoorde ik het gekletter van de douche wegvallen. Snel haastte ik me haar slaapkamer uit, mijn hoofd vol wilde gedachten.

Wat had haar zo opgewonden gemaakt? Wat was er door haar heen gegaan? Dat moet in de auto geweest zijn. Ze had haar rok ook niet naar beneden getrokken, daar zat ook wel een bedoeling achter. Een bijzonder wilde gedachte ging toen door mij heen. Kon het zijn dat zij net zo'n zondige gedachten over mij had dan ik over haar? Dat zou te mooi zijn om waar te zijn.

Of was er misschien iets anders aan de hand? Er had niet alleen dit weekend, maar ook bij mijn voorgaande bezoeken, een vreemde spanning tussen haar en mij gehangen. Heel vaak had deze een erotische lading, van mijn kant zeker, maar ik ben er van overtuigd ook van de kant van mijn mama. Er waren haar geheimzinnige glimlachjes, de verstolen blikken die ze op mijn wierp, de intieme manier waarop ze mijn soms aanraakte, de uitdagende manier waarop ze zich kleedde, haar flirterige manier van doen als we alleen waren.

Die avond gebeurde er echter niets meer. Sabien kwam beneden kuis gekleed in een blauwe training. Ze behandelde mij vriendelijk en een beetje afstandelijk, zoals steeds wanneer mijn grootouders en vooral mijn grootvader in de buurt was. Na een paar wafels gegeten te hebben, keken we naar het nieuws. Daarna zei Sabien dat ze wou gaan slapen. Morgen moest ze vroeg opstaan.

Ik voerde haar naar het werk 's anderendaags. Bij het uitstappen wou ik haar eens flink tegen mij aantrekken en een stevige kus verkopen.

"Jan, men is naar ons aan het kijken. Wil je mijn reputatie helemaal vernietigen?" Zei ze lachend.

Inderdaad een paar collega's die we beiden kenden knikten ons toe. Ik gaf haar dan een brave kus op de wang.

"Tot morgennamiddag dan schatje." Zei ik. "Ik kom tegen vijven de auto wel op de parking zetten. Dan zie ik je morgen wel."

Ze knikte, zwaaide met haar hand en verdween.

We waren overeengekomen dat ik haar wagen voor die dag kon lenen. Zo kon ik de meeste spullen van mijn studentenkamer al naar hier brengen. Na de proclamatie hoefde ik dan slechts mijn beddengoed en wat keukenbenodigdheden mee te brengen.

Voortdurend moest ik echter aan Sabien denken, voornamelijk aan dat lekkere lijf van haar. Toch slaagde ik er op de een of andere manier in drie maal op en neer te rijden zonder ergens op te knallen. Tegen het afgesproken uur zette ik de wagen op de parking en nam de trein naar het studentenhome.

De proclamatie dinsdag was om vijf uur. Sabien stond al op de middag breed lachend op de stoep. Ze was gekleed in een grijs mantelpakje en een hoge, gesloten blouse. Ik wist dat ze deze namiddag en morgenvoormiddag overuren recupereerde, om naar de proclamatie te komen en me te helpen met de rest van mijn verhuis.

"Dag Sabien, ik had je zo vroeg nog niet verwacht." Zei ik.

Ik gaf haar een kus en merkte dat ze het parfum ophad dat ik voor moederdag had gekocht.

"Ik ben recht van mijn werk naar hier gereden." Zei ze, een blauwe weekendtas die ik nu pas opmerkte met zich mee zeulend. Galant nam ik ze van haar over.

"Ik ben iemand gaan bezoeken." Vervolgde ze.

"O ja, ken ik hem?"

Ze antwoordde niet en aangekomen in de woonkamer keek ze me ernstig aan.

"Ik ben bij je vader op bezoek geweest." Zei ze me een diepe zucht.

Stomverbaasd keek ik haar aan. Wat moest ik daar van denken?

"Ik wist niet dat je nog met hem omging." Zei ik zo neutraal mogelijk.

Sabien haalde haar schouders op.

"Sinds onze breuk heb ik hem een keer of vier gezien." Zei ze.

"Verdomme, hij maakt een minderjarig meisje zwanger en poetst dan de plaat."

"Zo is het helemaal niet gegaan." Riep Sabien uit.

Ik stak sussend mijn handen uit.

"Sorry, zo heb ik het niet bedoeld."

"Ik ben een beetje nerveus." Zuchtte Sabien. "In feite had ik je dit alles al veel eerder moeten vertellen... Je vader heeft me niet verlaten, we hebben geen ruzie gemaakt, nooit."

"Dat zei grootvader toch."