शेवटचा चान्स...

"मग?"

"संध्याकाळी साडेसातपर्यंत 'तो' घरी पोहोचेल असं त्यांनी सांगितलं. 'त्या'च्यासोबत आठवणीनं काँडोमचं मोठं पाकीटसुद्धा पाठवायला मी सांगितलं होतं. तुझी इच्छा तर पूर्ण होईलच, पण माझ्या सोज्वळ घरंदाज मैत्रिणींचीसुद्धा चैनी होऊन जाईल, असा मी विचार केला. पण झालं सगळं उलटंच..."

"उलटं? काय उलटं? बरुबर येळेत तर आलाच की त्यो..."

"अगं बावळट, 'तो' आलाच नाही. सव्वासातला त्यांचा फोन आला की मी सिलेक्ट केलेला मुलगा आज अव्हेलेबल नाही. माझा तर मूडच गेला. इतर काही मुलांचे फोटो त्यांनी ऑप्शन म्हणून व्हॉट्सऐपला पाठवले, पण मला त्यातला एकसुद्धा आवडला नाही. मी त्यांना फोन करून ऑर्डर कॅन्सल करायला सांगितली, तर ते नाही म्हणाले. नंतर कधीही तो मुलगा अव्हेलेबल झाला की त्याच पैशात पाठवतो म्हणाले. माझं डोकंच सरकलं होतं. मी बाल्कनीत जाऊन त्यांच्याशी फोनवर भांडत होते, तेव्हाच तू आलीस आणि मला ओढत आत आणलंस..."

"व्हय, कारन तोपर्यंत 'त्यो' आला हुता. दार मीच उघडलं हुतं. 'त्या'नं तुमचं नाव इचारलं आन् मी तुमाला बोलवायला आत येनार तोवर ह्या तिघी झवाड्यांनी त्याला बेडरूममदी खेचून नेला. आता अजून उशीर नको म्हनून मी माजी कापडं काडून टाकली आनी तुमची पन कापडं काढतच तुमाला आत आनलं."

"होय, आणि तोपर्यंत त्या तिघींनी बेडरूमचं दार आतून लॉक करून परस्पर कार्यक्रम सुरु केला होता." स्वरा हताशपणे म्हणाली.

"त्ये बरोबर हाय, स्वराताई. पन जर तुमी ठरीवलेला जिग्लो आलाच न्हाई, तर मग ह्या रांडा आत कुनाला झवत बसल्यात? 'त्यो' जर 'त्यो' न्हाई तर मग कोन हाय?"

"तो पुष्कर आहे, जयु!" स्वरानं डोळे पुसत शांतपणे सांगितलं.

"क्काय??" जयश्री जवळ-जवळ किंचाळलीच. तिच्या किंचाळण्याचा स्वरावर काहीच परिणाम झाला नाही. आत बेडरूममध्ये मात्र अर्धवट ग्लानीत असलेल्या संगीता, मनीषा आणि अर्पिता तिघीही खडबडून जाग्या झाल्या आणि मलूल होऊन पडलेल्या 'त्या'च्या लिंगाभोवती तिघीच्या जीभा पुन्हा पिंगा घालू लागल्या.

********** (समाप्त) **********