వినీలాకాశంలో - 11

ఉదయపు రవి కిరణాలూ ఒంటిని నులి వెచ్చగా తాకుతున్నాయి. దూరంగా కోడి కూత మంద్రంగా వినిపిస్తుంది. చిన్నగా కళ్ళు తెరిచి పక్కలో చెయ్యి పెట్టి తడిమితే వినీల కనిపిస్తలేదు. అప్పుడు కానీ రాత్రి జరిగింది గుర్తుకురాలేదు. ఒక్కసారిగా నిద్ర ఎగిరిపోయి ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టేసాయి. రాత్రి విక్రాంత్ వచ్చి వినీలను బలాత్కారం చేయడం, వినీలను కాపాడకపోగా నా మొడ్డ ఆ బలాత్కారం చూసి లేగడం, దాంతో నా భార్య అది చూసి నన్ను అసహ్యించుకోవడం, ఆ తరువాత నాయక్ వచ్చి కాపాడడం, విక్రాంత్ మనుషుల మీద వాయు పరాక్రమం అంత లీలగా గుర్తుకువస్తుంది. వెంటనే వెళ్లి వినీలను చూడాలి అనిపించి మంచం మీద కూర్చున్న. ఎక్కడ ఉన్న అని చూస్తే అమ్మ గదిలో ఉన్న, ఆ గదిలో నేను తప్ప ఎవరు లేరు.

గదిలో నుంచి బయటకి రావాలి అంటే భయం వేసింది. రాత్రి నా భార్యని కాపాడుకోలేకపోయాను అనే నిస్సహాయ స్థితి నన్ను లోపల నుంచి దహిస్తుంది. మాకు ఊహ తెలిసినప్పటి నుంచి ఎప్పుడు వినీల నన్ను ఆలా అసహ్యంగా చూసింది లేదు, తన పూకు నుంచి నాయక్ రసాలు నాకినప్పడు తన వేళ్ళతో జుట్టు నిమిరింది తప్ప తన నుంచి నన్ను తోసివేయలేదు. కానీ నిన్న రాత్రి ఒక పీడకలలా నన్ను జీవితాంతం వెంటాడుతుందేమో అని భయంగా ఉంది. భయానికి బంధీగా మారితే జీవితం నరకంగా మారుతుంది.

నాకు నేనే దైర్యం చెప్పుకొని చొక్కా వేసుకొని బయటకి నడిచాను. నేను గది నుంచి హాలులో అడుగుపెట్టేసరికి హాలు నిండా గ్రామా ప్రముఖులు, రాజకీయ నాయకులూ ఉన్నారు. అమ్మ సింహాసనంలాంటి పెద్ద కుర్చీలో కూర్చొని ఉంది, అమ్మ పక్కన ఠీవిగా కాంచి నిలబడి ఉన్నాడు. మరోవైపు మీసాలు దువ్వుకుంటూ వాయు నిలబడి ఉన్నాడు. అమ్మ పక్కన ఉన్న సోఫాలో కొంతమంది కూర్చోగా, మిగతా వాళ్ళు చేతులు కట్టుకొని నిలబడి ఉన్నారు. ధర్మ అమ్మ ఒడిలో ఆడుకుంటూ ఉన్నాడు. వాడికి ఒక చేతితో బాదం తినిపిస్తూ, వాళ్ళతో కోపంగా మాట్లాడుతుంది. తొలి నిద్ర తీరక నాకు కళ్ళు ఇంకా మసక మసకగా కనిపిస్తున్నాయి. ఆ మసక మధ్యలో అతన్ని చూసా. అతనే గాలి రెడ్డి. వెంటనే కోపం పట్టలేక వెళ్లి వాడి గొంతు పట్టుకున్న. ఒక్కసారిగా అందరు పరిగెత్తుకు వచ్చి నన్ను దూరం జారిపారు. కాని నేను వాడి గొంతు విడవకుండా ఇంకా బలం బిగించా.

మా అమ్మ కేకలు, కాంచి మాటలు ఏవి కూడా నన్ను ఆపలేదు. గాలి రెడ్డి మొఖం ఎర్ర బారింది. ఊపిరి ఎగశ్వాసకి చేరుకుంది. కేవలం ఇంకొన్ని నిమిషాల్లో అతని శ్వాస అనంత వాయువుల్లో కలుస్తుంది. అతని రొప్పు చూసి నన్ను ఇంకా బలవతంగా వెనక్కి లాగారు, కానీ అంతకుఅంత నా పిడికిలి అతని గొంతుపై బిగుసుకుంది.

"వినీల నీ చావు చూడాలి. విక్రాంత గాడు చేసినా...." అని నేను వాడిపై అరిచేలోపు మా అమ్మ గట్టిగా కేక వేసింది. వాయు వచ్చి నా భుజాలపై చేయి వేసి నన్ను గట్టిగ వెనక్కి లాగాడు. నా చేతులు వాడి మెడని వదిలిపెట్టడంతో ముందుకు తుళ్ళి నా కాళ్లపై పడ్డాడు. ముసలోడికి భూమిపై ఇంకా నూకలు ఉన్నాయి.

వాయు నా నోటిఫై చేయి పెట్టి నన్ను అలానే లాక్కొని అమ్మ గదిలోకి తీసుకువచ్చి లోపల నుండి గడియ పెట్టాడు.

"చౌదరి గారు! మీకు ఎమన్నా పిచ్చి ఆ?" అని కోపంగా లోగొంతుకతో మాట్లాడుతున్నాడు. "రాత్రి జరిగింది అక్కడ ఎవరికీ తెలీదు. విక్రాంత్ మనుషులతో వచ్చి మిమ్మల్ని, అమ్మగారిని చంపాలి అనుకున్నాడు కానీ మనం వాళ్ళని అడ్డుకున్నాం & విక్రాంత్ కాళ్ళు విరగొట్టాం అనుకుంటున్నారు. ఆ పిరికి పందలు వాళ్ళ నాన్నకి కూడా ఇదే చెప్పారు. భయపడ్డ గాలి రెడ్డి అయన మనుషులతో ఇప్పుడు సంధి కోసం మన కాళ్ళ దగ్గరికి వచ్చాడు"

ఇప్పుడు నాకు విషయం అర్ధం అయింది. కానీ గాలి రెడ్డి మీద పిసకాలని కోపం మాత్రం తగ్గలేదు. "మీ కోపం నాకు అర్ధం అవుతుంది అబ్బాయి గారు, మీరు కాసేపు లోపలే ఉండండి" అంటూ వెళ్ళబోయాడు.

"నేను వినీలతో మాట్లాడాలి, తాను ఎక్కడ"

" అమ్మాయి గారు పైన ఇంకా నిద్రలో ఉన్నారు. మీరు కొంచెం పరిస్థితులు శాంతించేవరకు ఇక్కడే ఉండడం ఉత్తమం. నాయక్ తనకి తోడుగా ఉన్నాడు" అని చెప్పి గది బయట తాళం వేసుకొని వెళ్ళిపోయాడు.

నాయక్ తనకి తోడుగా ఉన్నాడు అంటే నాకు కోపం కన్నా ధైర్యంగా అనిపించింది. వినీలకు ఈ సమయంలో ఎవరో ఒకరు తోడు ఉండడమే మంచిది. అందులోను నిన్న నాయక్ చేసిన సహాయం మరువలేనిది. ఇలా ఆలోచిస్తూ అమ్మ గదిలో బ్రష్ చేసి కూర్చున్న. బయట సమాలోచనలు ఇంకా నడుస్తూనే ఉన్నాయి. మధ్యలో వంట వాడు టిఫిన్ కిటికీ దగ్గరికి తీసుకువచ్చాడు. శనివారం ఉదయం నేను ఏమి తినను, కానీ ఇతను కొత్త వంట వాడు కావడంతో వీడికి తేలిక తీసుకువచ్చాడు. పైన వినీలకి ఉదయం టిఫిన్ ఉండాలిసిందే కానీ పైన గదికి వెళ్లేందుకు ఎవరికీ ఇప్పుడు అనుమతి లేదు.

వాడిని చర్చలు ఎంత వరకు వచ్చాయి రా అంటే "నాకు తెలీదు అయ్యగారు, నేను వాళ్ళ నిర్ణయం కోసమే ఎదురుచూస్తున్న" అని నన్ను చూసి నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు. నాకు అనుమానం వేసి వాయు కోసం కేక వేసాను.

వచ్చి తలుపు తీసాడు "గాలి రెడ్డిని సంధి కోసం ఎమ్మెల్యే టికెట్ మనకోసం వదిలేయమని అడిగితే కుదరదన్నాడు. ఒప్పుకుంటే వాళ్ళ కొడుకు మన మీద చేసిన దాడి గురించి, వాణ్ణి కొడుకు మన చేతిలో తిన్న దెబ్బల గురించి, నువ్వు వాడి గొంతు పట్టుకున్నది ఎవరికీ చెప్పాము అని అన్న కూడా ఒప్పుకోలేదు. అందుకే మీడియాను పిలుస్తున్నాం"

"వాడు సంధికి ఒప్పుకున్నా వాడిని విడిచేది లేదు. అయినా నా పెళ్ళాం గౌరవం దెబ్బతీస్తే, అందుకు బదులుగా మీరు టికెట్ అడుగుతున్నారు, అంత నిర్లజ్జగా ఎలా ఉంటాం" అని వాయు భుజం పైనుంచి ఇంటి బయట నిల్చున్న గాలి రెడ్డి, మీడియా, గుమిగూడిన గ్రామస్థులని గమనిస్తున్న.

"మరి అదేరా రాజకీయం అంటే, మనం ఇన్ని మంచి పనులు చేసిన గాలి రెడ్డి రాజకీయాల్లో శకుని. వాడిని బలహీనంగా ఉన్నప్పుడే దెబ్బ కొట్టాలి" అంటూ అమ్మ నా వైపు నడుస్తూ చెప్తుంది. "బయట మీడియా ఉంది, నిన్న రాత్రి ఎం జరిగిందో నువ్వే చెప్పాలి. వినీల గురించి ఏమి మాట్లాడకు" అని నా కళ్ళలోకి చూస్తూ మాట్లాడుతుంది. కానీ నా కళ్ళు తన పైన లేవు, తన వెనుక తనని పొడుస్తానికి వస్తున్న కొత్త వంట వాడిపైన ఉన్నాయి. వెంటనే అమ్మని పక్కకి తోసేసి ఒక చేతితో వాడి కత్తి పట్టుకొని మరో చేతితో వాడి పొత్తి కడుపులో బలంగా ఒక గుద్దు గుద్దాను. వాడు పేకమేడలా కుప్పకూలిపోయాడు. వెంటనే వాయు, అతని ఆర్మీ వాడి పని పట్టారు.

నా కుడి చేతి నిండా కత్తి గాటు వల్ల రక్తం, నా కళ్ళలో కెమెరా ఫ్లాషులు, నా చెవుల్లో గ్రామస్థుల ఆర్త నాదాలు, నా పెదాలపై చెక్కు చెదరని చిరునవ్వు, నా గుండెల్లో బెరుకు. నేను ఆలా రక్తం నిండిన చేతులతో వెళ్లి మీడియా ముందు నిలబడి గ్రామస్థుల గుంపు దాడి నుంచి తప్పించుకున్న గాలి రెడ్డిపై విమర్శలు కురిపించి, అపోజిషన్ పార్టీని చీల్చి చెండాడా. దాడి చేసిన వంట వాడిని పోలీసులకి అప్పగించాం. గ్రామస్థులని సర్ది చెప్పి, మాకు ఎం కాదు అని నమ్మచెప్పి వాళ్ళని పంపించేశాం. మా అమ్మ కాళ్ళ వెంట ఒకటే కన్నీటి ధారా. డాక్టర్ కట్టు కట్టి వెళ్ళిపోయాడు. ఇంట్లో పని వాళ్ళందరిని పిలిచాం. వాయు వాళ్ళకి వార్నింగ్ ఇచ్చి 5 రోజులు సెలవలు ఇచ్చి, ఈ లోపు వాళ్ళ గురించి ఎంక్వయిరీ చేస్తాం అని చెప్పి పంపించేశాడు. వాయు ఆర్మీలో ఉన్న వాళ్లే వంట, ఇంటి పని చూసుకుంటారు అని చెప్పాడు. వాయు ఎందుకో నాకు రోజురోజుకి నచ్చుతున్నాడు, నా రాజకీయ అవసరాలకి కావలిసిన బలం వాయు ఇస్తాడు అని నమ్మకం కలుగుతుంది.

సమయం మధ్యాహ్నం 12 కావొస్తుంది. కేవలం 6 గంటల్లో ఇంట్లో పెద్ద తుఫాను రేగి చల్లారింది. పని వాళ్ళు వాళ్ళ సమన్లు సర్దుకొని వీడుకోలు చెప్తుంటే వాళ్ళ దారి అవసరాలకి అమ్మ డబ్బులు ఇస్తుంది. నేను వాళ్ళతో మాట్లాడుతుంటే మెట్ల దగ్గర ఎదో అలికిడి అయింది. నేను వెను తిరిగి చూస్తే అక్కడ నా భార్య కనిపించింది.

అందమైన మోము, పెదాల పక్కన చిన్న గాటు, విరబోసుకున్న జుట్టు, ఎత్తుకు తగ్గ బలమైన శరీరం, చుట్టూ చీర కట్టుకొని బాపు బొమ్మల ఉంది. నా వైపే చూస్తుంది, తన కళ్ళలో ఎలాంటి భావం లేదు. నిన్నటి తాలూకు బాధ వాళ్ళ అనుకుంట కళ్ళు లోతుగా ఉన్నాయి. మెల్లగా తన చూపు నా చేతికి ఉన్న కట్టుపైన పడింది. అప్పుడు తన కళ్ళలో బాధ చూసాను. ఒక రెండు నిమిషాలు అలానే మెట్ల పైనుంచే చూసి వెంటనే మళ్ళి పైకి వెళ్ళిపోయింది. తను వెళ్ళగానే నాయక్ కిందకి వచ్చాడు, ఒంటిపైన నా పాత చొక్కా ప్యాంటు వేసుకొని వచ్చాడు.

"సారూ! ఎలా ఉంది ఇప్పుడు? క్షమించాలి ఉదయం మీకు అందుబాటులో లేనందుకు"

"ఫర్వాలేదు " అని చిన్న నవ్వు నవ్వాను. ఉదయం వీడు నా పెళ్ళాం పక్కన నిద్రలో ఉన్నాడు అని తెలిసిన ఎందుకో చిరుకోపం కూడా లేదు.

"ఆ నా కొడుకులని వదిలిపెట్టేది లేదు సారు" అని కోపంగా మాట్లాడుతూ అమ్మ దగ్గరికి వెళ్లి నా పరిస్థితి గురించి వాకబు చేసి వాళ్ళ నాన్న దగ్గరికి మాట్లాడుతున్నాడు.

చివరి నౌకరి ఇంటి నుంచి వెళ్ళిపోయాక వాళ్ళ గదులు వాయు ఆర్మీ వాళ్ళకి ఇచ్చేశాం. ఇంట్లో వాయు, కాంచి, అమ్మ, నాయక్, వినీల మాత్రమే ఉన్నారు. అమ్మ నాయకుతో వినీల గురించి అడిగింది.

"ఫర్లేదు మేడం! ఉదయం కొంచెం ముభావంగా ఉంది. నేను కొంచెం...." అని నాయక్ కొంచెం నసుగుతుంటే చెప్పు అని అమ్మ సైగ చేసింది.

"తనకి ఒంట్లో కొంచెం నొప్పులు ఉన్నాయి కానీ మా ఇద్దరి కలయిక తర్వాత వచ్చే నొప్పులు కన్నా చిన్న నొప్పులే అని చెప్పింది. ఉదయం నిన్న కాపాడినందుకు థాంక్స్ అని చెప్పి నాకు ముద్దు పెట్టింది. సారూ మీద కోపంతో ఉదయం నాతో కలవడానికి సిద్ధం అయింది కానీ బైట బాగా గోలగా ఉంది ఎందుకైనా మంచిది అని ఆగి పోయాం. గొడవ సద్దుమణిగాక నా అంగం చేతిలోకి తీసుకోగానే " అని కొంచెం ఆగి వాళ్ళ నాన్న వైపు చూసాడు. "అప్పుడే మా అయ్యా వచ్చి ఉదయం సారు గాలి రెడ్డ్డి గొంతు పట్టుకుంది, సారు చేతికి గాయం అయింది చెప్పాడు. వెంటనే వినీల మేడం నన్ను పక్కకి తోసి చీర చుట్టుకొని కిందకి వచ్చారు" అని చెప్పాడు.

నాయక్ చెప్పింది విన్నాక మా అమ్మ మోహంలో చిరునవ్వు వచ్చింది. "నావ పూర్తిగా మునిగిపోయిందేమో అనుకున్న"అంటూ నా నుదుటిపై ముద్దు పెట్టింది. నాకేమి అర్ధం కాలేదు. అమ్మ పట్టించుకోకుండా వెళ్లి వాయు, కాంచితో మాట్లాడుతుంది. అమ్మ ఆలా వెళ్ళగానే నాయక్ నా దగ్గరికి వచ్చి నా చేయి పట్టుకున్నాడు, నా దెబ్బ చూసి నన్ను మెచ్చుకోలుగా చూసాడు.

"మీరు వినీల మేడం కోసం ఆ గాలి రెడ్డి మెడ పట్టుకోవడం మేడంకి నచ్చింది. తాను మళ్ళి మామూలు మనిషి అవుతుంది, మిమ్మలని ప్రేమిస్తుంది. తనలో ఉన్న బాధ పోవాలి. కానీ ఒక్క రాత్రిలో మీరు చాలా మారారు. గాయపడితేనే పులి రెట్టింపు బలంతో వేటాడుతుంది."

నాయక్ మాటలు నాలో హుషారు నింపాయి.

అమ్మతో మాట్లాడాక వాయు, కాంచి ఇద్దరు ఆర్మీ వాళ్ళ ఇళ్ల వైపు వెళ్లారు. అమ్మ మా దగ్గరికి వచ్చి

"నా కోడలికి ఇప్పుడు కావలిసింది తనలో ఉన్న అంతుచిక్కని బాధని, భావాల్ని దూరం చేసే ఒక అనుభూతి. కొద్దిసేపు తాను ఈ ప్రపంచం నుంచి దూరం జరిగి, కొత్త అనుభూతులని చూడలి. కొత్త మంది భోజనంతో, కొంత మంది సినిమాలు చూసి, ఇంకొంత మంది జూదాలు ఆడి బాధని దూరం చేసుకుంటారు. ఆలా ఆల్ఫా ఆడవాళ్ళకి శృంగారమే ఔషధం" అని నాయకుతో "మీరు కొంచెం సేపు స్వేచ్ఛగా గడపండి. నా కోడలు మనసారా అరవనివ్వు. వాయు, కాంచి ఆర్మీ వాళ్ళ ఏర్పాట్లు చూస్తున్నారు. మీకు సరిగ్గా 30 నిమిషాల సమయం ఉంది. నేను నా గదిలో ఉంటాను" అని నాయకుతో చెప్పి, నా వైపు తిరిగి "నీకు కావాలంటే హాలులో ఉండొచ్చు. వాళ్ళకి సమయం ఇవ్వు" అని చెప్పింది. నేను ఇది ఊహించిందే అయినా మా అమ్మ ఇలా మొహమాటం లేకుండా వినీల నాయక్ రంకుని ఇలా బహిరంగంగా ఒప్పుకుంటుంది అనుకోలేదు.

అమ్మ ఆలా చెప్పగానే నాయక్ క్షణం ఆలస్యం చేయకుండా మా పడకగదికి పరిగెత్తాడు. అమ్మ ఒకసారి నన్ను దగ్గరికి తీసుకొని ప్రేమగా నన్ను హత్తుకొని తన గదిలోకి వెళ్ళింది. నేను అమ్మ వెళ్ళగానే మెట్ల దగ్గరికి వెళ్లి కూర్చున్న. అక్కడి నుండి మాటలు వినిపిస్తాయి అనే ఆశతో!