Carmen maakt een keuze

Verhaal Info
de gevangenis in of uit de kleren.
6.3k woorden
4.31
15.6k
1
0
Verhaal heeft geen tags
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

Het was kwart over negen op een gewone maandagochtend.

Ludo Wansman, chef personeelsdienst van het familiebedrijf Wansman Internationaal Transport en Logistiek, zat gezellig te niksen, een kopje koffie bij de hand. Hij had de benen uitgestrekt, de hielen in het dure tapijt, de handen in de nek. Afwisselend nipte hij aan zijn koffie en wierp hij een blik door het panoramische raam, waardoor hij een goed zicht had op de werkvloer van de garage waar de vrachtwagens van de firma werden onderhouden en nagekeken, tien meter beneden hem.

Hij wist dat hij duidelijk zichtbaar was voor de arbeiders. Hij wist ook dat die nu en dan eens verholen of openlijk een blik naar boven wierpen, en hem ofwel verwensten ofwel benijden voor de macht en het gemak die zijn positie met zich meebrachten. Dat kon hem echter niet schelen. In feite genoot hij van de macht en de jaloezie die zijn schier onaantastbare positie als zoon van de bedrijfsleider met zich meebrachten.

Toen hij Lisa zag binnenkomen duwde hij op de knop die het elektrische rolluik liet zakken. Dat de mecaniciens zijn secretaresse aangaapten vond hij maar niks.

Hij plaatste zijn ellebogen op tafel en keek fronsend naar de kartonnen map die ze in haar handen hield.

"Je vader heeft gevraagd dat je dit eens zou bekijken." Zei Lisa, terwijl ze om het bureau heen liep en de map voor hem deponeerde."

Ze was van Indische afkomst, slank en van gemiddelde lengte, met stevige tietjes die niet te groot en niet te klein waren. Ze had brede heupen en een goed geproportioneerd kontje. Haar stevige dijen, die ze een uur nadat ze zes jaar geleden zijn secretaresse was geworden de eerste haar had gespreid, waren bedekt door een zedige, donkergrijze rok die tot haar knieën reikte.

Ludo stak zijn hand tussen haar knieën en begon de binnenkant van haar dijen te strelen. Lisa duwde glimlachend zijn hand weg.

"Je meent het nog ook dat ik je niet meer mag aanraken." Zei haar baas.

"Voor een meisje dat op het punt van trouwen staat is dat niet abnormaal." Antwoordde ze met een geforceerd glimlachje.

"Dus je meent het ernstig met die bleekneus van een ingenieur."

"Een meisje moet zich nu eenmaal vestigen voordat ze te veel rimpels krijgt. Over een paar jaar ben ik dertig."

"Ja, maar waarom samenhokken met een opblaaspop in plaats van een man? Hij zal jou niet eens kunnen bevredigen."

"Daar heb je gelijk in." Lisa keek hem met een spijtige blik in haar ogen aan. "Hij is net een konijn, een snelle wip en het is gedaan... Wist je dat een konijn binnen twaalf seconden ejaculeert?"

En hij heeft net zo'n pathetische lul, dacht Lisa. Ze wist dat ze veeleisend was. Ludo was in feite de enige man geweest die haar had kunnen bevredigen. Alleen maar doodjammer dat hij niet aan een enkele vrouw genoeg zou hebben.

"Een varken ook... Jouw Johan doet me eerder aan dat dier denken... Waarom trouw je niet met mij?"

"Daar heb ik zo mijn redenen voor." Zei Lisa, die een stap achteruit had gezet omdat Ludo opnieuw tussen haar benen tastte. "Ten eerste heb je het me nooit gevraagd. Ten tweede weet ik dat jij met je libido me nooit trouw zou kunnen blijven. Jouw vader zou het trouwens nooit goedvinden. Denk je dat ik die denigrerende opmerking niet heb gehoord, die hij achter mijn rug heeft gemaakt toen je me eens hebt meegenomen naar een familiefeestje?"

Ludo lachte. "Mijn vader heeft me niets te vertellen. Trouwens, binnen drie jaar is hij op pensioen en dan neem ik de zaak over."

"Johan mag dan geen knip voor de neus waard zijn in bed, maar ik windt hem zo om mijn vinger. Hij is net een schoothondje. Bovendien heeft hij een prachtige toekomst voor zich."

Plots sprong hij recht en greep Lisa bij de arm. Terwijl ze een gil slaakte trok hij haar op zijn dijen en drukte hij haar tegen zich aan. Ze probeerde zich nog even los te werken, maar dat waren eerder pogingen voor de vorm.

"Je hebt me niet gezegd dat je binnen drie weken al trouwde." Gromde hij. "Wou je me niet uitnodigen soms?"

"Ach..." Lisa leek oprecht verontwaardigd. "Hoe durf je dat te denken?... Ik was van plan je de uitnodiging tijdens de koffiepauze te geven."

"Dat was maar een grapje hoor." Grijnsde Ludo Wansman, die tevreden vaststelde dat ze geen weerstand meer bood, maar integendeel zich ontspande en haar dijen wat van elkaar deed, toen hij zijn hand opnieuw onder haar rok schoof en zachtjes strelend zijn weg omhoog zocht. "Ik zal trouwens je een prachtig cadeautje meebrengen."

Lisa gooide het hoofd in de nek en lachte haar parelwitte gebit bloot, toen zijn vingers langs haar warme, vochtige kruis van haar dure zijden broekje streelden.

"Ik dacht dat ik je gezegd had dat dit van af nu verboden gebied voor jou is." Zei ze, terwijl ze een halfslachtige poging deed zijn hand weg te duwen.

"Je meent het nog ook!" Riep Ludo quasi verbaasd uit en trok zijn hand terug. "Maar ik weet dat je na je huwelijksreis me zult komen smeken je aan mijn paal te rijgen."

"Arme Ludo." Zei ze, maar ze wist dat hij heel waarschijnlijk gelijk had.

Terwijl ze van zijn schoot rechtsprong, bracht ze uit. "Maar jij moet achter een nieuw neuksletje aan."

"Dat zal niet zo moeilijk zijn."

Lisa keek naar de map die op zijn bureau lag. Ze schudde het hoofd toen ze de in viltstift geschreven naam in de rechterbovenhoek las.

"Je gaat je charmes toch niet op Carmen Santers loslaten?" Vroeg ze verbaasd. "Toch niet die dievegge? Heeft de politie haar trouwens nog niet opgepakt?"

Wansman schudde grijnzend het hoofd. "Nee, ik heb de politie gevraagd te wachten tot na mijn interne onderzoek. Na wat ikzelf en mijn detective hebben ontdekt eet ze uit mijn handje."

"Ik ben benieuwd."

"Laat de tussendeur naar jouw kantoor dan maar open, dan kan je alles horen en zien... Ik weet trouwens dat je een gluurstertje bent."

Lisa stak zijn tong naar hem uit en wou naar haar bureau lopen. Een handgebaar van haar baas hield haar tegen.

"Schatje, we zijn zes jaar lang heel intiem geweest." Zei Ludo Wansman mierzoet. "Ik vind dan ook dat we met stijl afscheid van elkaar moeten nemen... Wat denk je ervan om zaterdagavond in een eerste klas restaurant iets te gaan eten en dan een laatste keer alle hens aan dek te roepen."

Ze keek hem een ogenblik fronsend aan, toen knikte ze langzaam.

"Afgesproken, ik boek het restaurant wel... Maar dan is het echt de laatste keer geweest."

Ludo wierp haar een kushandje na toe ze door de deur verdween.

******

Carmen Santers was misschien niet de meest eerlijke vrouw en ze had zeker niet het meest voorbeeldige leven geleid, uiterst punctueel was ze echter wel. Om precies tien uur verscheen ze in deuropening van het kantoor.

Ze keek nerveus om zich heen. Ze zag er erg gespannen uit, misschien zelf bang. Haar handen omknelden haar handtas zo stevig dat ze er wit van zagen.

Ludo Wansman glimlachte in zichzelf. Zo zag hij het graag. Vermoedelijk had ze al van de arrestatie van haar kompaan gehoord en vroeg ze zich af wanneer het haar beurt zou zijn.

Carmen Santers knikte hem even onzeker toe en wendde toen haar blik af, terwijl hij haar van onderen naar boven opnam. Mooie vrouw, dacht hij, zeker gezien haar vierendertig jaar. Ze had volle borsten die lekker opbolden in haar te strakke werkjas, een expressief gezichtje met grote, bruine ogen en ravenzwart haar tot halverwege de rug. Ze was slank, zonder een grammetje te veel. Duidelijk een vrouw die zich verzorgde, en daar hield Ludo Wansman wel van. Het enige wat het plaatje ontsierde waren de wallen onder haar ogen en haar terneergeslagen blik.

Ze had duidelijk zorgen.

Ludo Wansman wees haar glimlachend een stoel aan.

"Zet je neer Carmen." Zei hij bijna joviaal. "Ik hoop dat je een prettig verlof hebt gehad verleden week."

"Dat gaat wel." Zei ze stilletjes.

"Goed, maar ik heb je niet uitgenodigd om daarover te praten."

Carmen ging rechter in haar stoel zitten en Wansman zag duidelijk het trillen van haar mondhoeken."

"Nee, ik wel het even hebben over dinsdagavond, over wat jij samen met je ploegleider Sandra hebt gedaan vlak voor je op verlof vertrok." Vervolgde hij met scherper klinkende stem. "Wat is er volgens jou gebeurd?"

"Mevrouw Daalman vroeg me om na de werkuren met haar enige spullen in een bestelwagen te laden. We zijn er ongeveer twintig minuten mee bezig geweest, maar ze zei dat ze het als een vol overuur ging aanrekenen."

Ludo Wansman knikte ongeduldig. "Ja, ja, het staat allemaal op de bewakingscamera..."

Carmen werd erg bleek en keek hem met open mond aan.

"Sandra Daalman werd verleden donderdag gearresteerd toen ze voor bijna dertigduizend Euro aan gestolen elektronisch materiaal probeerde te verkopen. Gelukkig hield de politie de heler in de gaten... Ik hoef je zeker niet te vertellen waar en door wie die diefstal is gepleegd?"

"Maar daar weet ik niets van." Ze bracht haar hand naar haar mond en tranen sprongen in haar ogen. "Ik deed gewoon wat me gezegd werd. Ze had me gezegd dat het een bestelling was die heel dringend moest worden afgeleverd."

Ludo Wansman was geneigd haar te geloven, maar dat zei hij niet tegen haar.

"Dat kan je tegen de politie uitleggen... De enige redenen waarom ze je nog niet opgepakt hebben is omdat ik hen heb gevraagd te wachten tot na dit gesprek."

Terwijl hij dit zei was ze beginnen te huilen. Haar schouders schokte zachtjes, terwijl ze haar ogen achter haar hand verborg.

"Ik weet ook dat jij en een aantal keren voor dezelfde feiten in de gevangenis bent beland. Je bent trouwens bezig een heleboel schulden af te betalen. Je houdt nauwelijks iets over van je maandloon, je staat twee maanden huur achter, je huisbaas staat op het punt je op straat te zetten... De verleiding om je baas te bestelen wordt dan heel groot, nietwaar?" Vervolgde hij onverbiddelijk.

"Maar ik heb niets gedaan. Ik dacht gewoon dat het om een spoedbestelling ging." Snikte Carmen.

Wansman tikte op de oranje werkmap met haar naam op die voor hem lag.

"Dit is je personeelsdossier... Je werkt op expeditie, niet waar? Dat is een gevoelig departement. Daarom vragen we onze werknemers om een bewijs van goed gedrag en zeden. In jouw geval is dat een vervalst document... Zoveel is zeker... Weet je dat ik je daarvoor ook kan laten vervolgen?"

Met gefronste wenkbrauwen wachtte hij op haar antwoord.

"Alsjeblieft, ontsla me niet. Ik heb dit werk echt nodig." Ze keek hem met roodomrande ogen aan. "Ik wil alles doen om het weer goed te maken."

"Werkelijk, echt alles?" Ludo Wansman kon een triomfantelijk lachje niet onderdrukken. "Dan heb ik goed en slecht nieuws voor je."

Dat deed haar onmiddellijk opfleuren.

"Het slechte nieuws is dat jij je baan op expeditie verliest. Het goede nieuws is dat ik een nieuwe persoonlijke assistente nodig heb. Ik heb wel een uitstekende secretaresse, maar het probleem is dat ze... eh... bepaalde taken niet meer op zich wil nemen... Als je doet wat ik je vraag hou je niet alleen je huidige salaris, maar krijg je er nog een bonus van vierhonderd Euro bovenop, recht in je handje." Zei Ludo, die bij zichzelf de bedenking maakte dat een escortmeisje een paar keer per maand hem duurder zou kosten.

"Maar ik heb geen enkele ervaring met kantoorwerk."

Ludo Wansman barstte in een klaterende lach uit. "Het zal allesbehalve kantoorwerk zijn dat ik je vraag."

Carmen keek hem met open mond bedenkelijk aan.

Niet slecht met het oog op wat hij haar zou vragen.

Het duurde hem wat te lang. Hij legde zijn hand op het telefoontoestel.

"Ik kan natuurlijk altijd de politie opbellen, als je dat liever wil."

"Maar..."

"Ik dacht dat je alles voor een baan over had. Of vind je de gevangenis beter?"

"Ja, maar..."

"Stop je gemaar." Riep Ludo Wansman ongeduldig. "Nu ga je me pijpen... Beschouw dat maar als je ingangsproef."

Haar ogen werden nog groter dan ze al waren.

Eerst zag hij verbazing op haar gezicht, dan woede en uiteindelijk berusting. Ze zuchtte en schudde ongelovig het hoofd. Veel keuze had ze niet.

"Hoe weet ik dat jij te vertrouwen bent? Dat je me nadien niet gewoon de deur uitzet?"

"Ik gaf je mijn woord, dat moet voldoende zijn." Snauwde hij. "Ik ben de personeelsdirecteur en ik beslis wie hier werkt of niet... En als ik van jou mijn persoonlijke sletje maak heeft niemand hier iets tegen in te brengen."

"Wind je niet op, ik doe het."

"Goed, ga maar in het midden staan."

"Hier?" Riep ze ongelovig uit.

"Niemand zal ons storen. Lisa, mijn secretaresse, zorgt daar wel voor."

"Maar de deur staat nog open."

"Ik heb geen geheimen voor Lisa." Grijnsde Ludo Wansman. "Ik durf zelfs te hopen dat ze opnieuw komt meedoen."

Carmen Santers bleef op haar stoel zitten en hem onzeker aanstaren.

"Luister, je weet de andere optie als je dat liever hebt."

Carmen stond aarzelend recht en keek in de richting van de geopende deur, waarachter Lisa waarschijnlijk met gespitste oren stond te luisteren.

Ludo Wansman werd zijn langzaam verstijvende lul gewaar.

"Geef me eerst eens een leuke striptease." Grijnsde hij. "Kleed je langzaam uit. Breng me maar in de stemming."

Met afgewende blik deed Carmen haar stofjas uit en schopte haar schoenen uit.

"Kijk me aan en glimlach." Beval Ludo Wansman. "Vanaf nu ben ik je broodwinning en je hebt er alle belang bij me tevreden te stellen."

Carmen deed een halfslachtige poging te glimlachen, terwijl ze zich ontdeed van haar T-shirt en jeansbroek en die achteloos op de grond wierp. Nu stond ze alleen maar gekleed in een witte beha en dito onderbroek, van een model waarvan Ludo Wansman dacht dat die alleen nog maar door overgrootmoeders en nonnen gedragen werden.

"Morgen moet je kleding er wel wat anders uitzien. Je rokken en jurken reiken maximaal tot halfweg je dijen... O, en je draagt alleen maar sexy ondergoed meer, stringetjes en zo, en niet te vergeten kousen met een gordeltje... Mijn secretaresse gaat straks wel mee met je om ze te kopen... Ze kent mijn smaak... Ik trakteer..." Hij gaf haar een vettige knipoog, terwijl hij wellustig en opgewonden naar haar gluurde. "Vooruit nu, in je blootje."

Voor het eerst keek Carmen hem recht in de ogen, terwijl haar handen achter haar rug verdwenen en haar beha losmaakten. Haar borsten waren groter dan hij aanvankelijk had gedacht. Ze hadden grote aureolen en de donkerbruine tepels staken als kleine vingers vooruit. De zwaartekracht oefende echter al zijn invloed uit. Haar borsten vertoonden de neiging te hangen en gaven haar een hoerig uiterlijk. Maar dat vond Ludo niet erg. Hij kon niet wachten om ze te kneden in zijn handen en zijn tanden in die harde tepels te zetten.

Dan liet Carmen haar slip langs haar benen naar beneden glijden en stond naakt voor hem, terwijl ze met haar voeten schuifelde en vocht tegen de aandrang zich te bedekken. Ludo had alleen maar oog voor haar wel erg harige neukpaleis. Haar dikke, bloedrode schaamlippen waren echter duidelijk zichtbaar.

"Heb je momenteel een vriendje?" Vroeg hij plots.

Carmen schudde het hoofd.

"Dacht ik al, met die jungle tussen je billen. Ik zal Lisa meteen vragen je te scheren. Ik heb een badkamer hiernaast. Van nu af aan is die kut van jou spiegelglad. Als je eens wist hoe ik dat haat, haartjes in mijn neus."

"Dat doe ik zelf wel." Zei Carmen, voor het eerst op een trotserende toon.

"Jij doet wat ik zeg, ben je dat vergeten?" Vloog Ludo Wansman uit. "En draai je nu om."

Ze deed wat hij vroeg. Ze had een perfecte kont, rond, stevig en volumineus zonder een spoortje overbodig vet. Verdomme, aan dat deel van haar anatomie zou hij nog veel plezier beleven.

"Je bent een erg mooie vrouw, Carmen." Zei hij.

Hij liep om zijn bureau heen terwijl hij zijn broeksriem losmaakte en ging vlak bij haar staan, zo dicht dat ze zijn stijve lul tegen haar buik voelde aandrukken. Hij glimlachte naar haar, terwijl hij zachtjes haar heupen streelde.

"Op je knieën schatje, laat eens merken wat je waard bent."

Carmen knielde neer en maakte zijn broek los. Terwijl ze die naar beneden trok sprong zijn stijve lul uit de short.

"Hij is behoorlijk groot en dik, mijnheer." Zei Carmen, naar hem opkijkend terwijl ze de short meteen maar ook op zijn enkels liet zakken.

"Ja, verzorg hem maar goed. Hij zal je nog tonnen plezier verschaffen."

Carmen hield er niet van tijd te verspillen. Ze opende haar mond en begon het voorvocht op zijn eikel weg te likken. Dan nam ze hem tussen zijn lippen en begon te zuigen, terwijl ze zijn lul langzaam centimeter na centimeter bij zich inwerkte. Haar tanden schraapten langs de gevoelige huid van zijn penis. Ze moest haar mond op bijna pijnlijke wijze wijd opensperren om hem toe te laten. Ze maakte slurpende geluidjes terwijl haar hoofd op en neer ging in een poging zijn lul helemaal in haar mond te laten verdwijnen. Haar stevige borsten zwaaiden heen en weer. Toen Ludo een ogenblik opkeek van het geile tafereel zag hij Lisa belangstellend vanuit de deuropening toekijken. Grijnzend stak ze haar duim in de hoogte.

"Kijk me aan. Ik wil die sexy bruine ogen zien, terwijl je mijn lul afzuigt."

Ze keek omhoog. Terwijl haar blik de zijne zocht begon ze harder en krachtiger te zuigen. Even leek het alsof er een stofzuiger aan zijn pik zat. Ze was er in geslaagd hem helemaal in haar keel te doen verdwijnen, iets wat nog niet velen haar hadden voorgedaan. Haar neus raakte zijn schaamhaar.

Verdomme, die had talent, eerste klas neukmateriaal.

Ludo Wansman wist dat hij het niet lang ging uithouden. Terwijl Carmen hem enthousiast bleef pijpen, was ze met zijn testikels gaan spelen. Zijn lul stond op barsten en het was alsof er elektriciteit door zijn onderlichaam schoot. Hij legde haar handen in haar nek en drukte haar dichter tegen zich aan. Ze moet de spanningen in zijn ballen hebben gevoeld. Haar hoofd ging nog sneller op en neer over zijn opgewonden lul. Dan kwam de ontlading. In dikke stralen schoot zijn sperma in haar keel.

"Komaan, alles doorslikken!" Brulde Ludo Wansman, haar gezicht tegen zijn onderbuik aandrukkend.

Met beide handen kneedde ze zijn balzak en de wortel van zijn lul, terwijl ze de laatste druppel zaad opzoog.

"Verdomme meisje, jij kan er wat van. Had ik jou maar al veel langer gekend." Zei hij bewonderend, nadat zijn verslappende paal uit haar mond was geglipt. "Ik wed dat je vriendjes je vroegen elke dag aan hun lul te zuigen."

Verlegen wendde Carmen haar blik af. Ludo had durven wedden dat er een blosje op haar wangen verscheen.

Hij gebood haar naakt te blijven, terwijl hijzelf zijn kleren op orde bracht.

"Trek je stoel bij het bureau. We hebben nog wat afspraken te maken." Hij zette zich neer en haalde zijn portefeuille uit zijn achterzak. "Hier is vierhonderd Euro, zie het maar als mijn bijdrage voor je nieuwe werkkledij. Zoals ik al stelde wil ik je in moderne en sexy kleedjes. Ik wil ook dat je naaldhakken draagt. Je bent niet alleen een lust voor mijn lul maar ook voor mijn oog."

"Een lust voor het oog, hé?" Carmen deed haar handtas open en liet het geld vakkundig verdwijnen. "Heb ik ook recht op een nieuw bediendecontract?"

"Morgen om half negen gaan we het ondertekenen." Ludo keek haar een ogenblik bedachtzaam aan. "Vergeet nooit aan wie je dat allemaal te danken hebt... Als je doet wat ik je vraag kan ik zelf heel genereus zijn."

Carmen keek hem aan zonder iets te zeggen.

"Dat appartement van jou is ook een hele kost, nietwaar?"

"Ja, ik betaal misschien iets te veel voor wat het is, maar ik heb het nodig als ik mijn dochtertje om de twee weken mag zien."

"De huisbaas wil je op straat zetten... Wil je niet meer neuken met die ouwe zak?"

Carmen vergat haar naaktheid en sprong verontwaardigd recht.

"Wat!... Heb je mijn gangen laten nagaan!" Haar ogen spoten vonken.

"Ja, inderdaad, door een heel goede detective zelfs. Ik weet alles van je." Ludo Wansman leunde achterover en keek haar spottend aan. "Maar ik kan je wel helpen."

12