CWG Soniya's Entry

CWG - सोनीयाचा प्रवेश

कॉमनवेल्थ गेम कमिटीच्या ऑफीस बिल्डींगमध्ये मी शिरलो आणि मला ओळखणाऱ्या पदाधिकाऱ्याने झटकन पुढे येत माझे स्वागत केले! ऑलंपिक गेममध्ये मी एअर रायफल शुटींगमध्ये गोल्ड मेडल मिळवल्यापासून तमाम जनता मला ओळखू लागली होती. तेव्हा त्या अनोळख्या पदाधिकाऱ्याने माझे स्वागत केले त्यात मला काही नवल वाटले नाही! गेममधील माझ्या प्रवेशाचा फॉर्म भरायला मी आलो होतो तेव्हा त्या ऑफीसरने मला फॉर्म भरण्याच्या डिपार्टमेंटमध्ये नेले. फॉर्म भरून देत असताना तेथील ऑफीसरने मला ऑर्गनायझिंग कमिटीच्या चेअरमनचा निरोप दिला होता की त्यांना मला खास करून भेटायची इच्छा आहे. फॉर्म भरण्याच्या फॉरमॅलिटी पुर्ण करून मी त्या बिल्डींगमधील शेवटच्या मजल्यावरील चेअरमन साहेबांच्या आलीशान केबीनमध्ये शिरलो...

भल्या मोठ्या साऊंडप्रूफ केबीनमध्ये एका बाजुला त्यांचे मोठे डेस्क होते. त्याच्या मागील आपल्या चेअरवरून चेअरमन, सुदेशजी लगबगीने उठले आणि हसतमुखाने पुढे येत "ये ये अभिलव..." म्हणत त्यांनी माझे स्वागत केले. केबीनच्या दुसऱ्या बाजुला मध्ये एक थ्री सीटर सोफा आणि त्याच्या दोन्ही बाजुला सिंगल सीटर सोफ्याची सीटींग अरेंजमेंट होती. माझा हात धरून ते मला तेथे घेवून गेले आणि एका सिंगल सीटर सोफ्यावर मला बसवत ते मधल्या थ्री सीटर सोफ्यावर बसले. बाजुच्याच साईड टेबलवरील इंटरकॉमवरून त्यांनी चहा-बिस्कीट वगैरे पाठवायला सांगितले आणि ते माझ्याशी गप्पा मारू लागले... अर्थात! ती आमची पहिली भेट नव्हती. या आधीही काही वेळा मी त्यांना भेटलो होतो आणि आमची जुनी ओळख होती...

नंतर चहा-बिस्कीट वगैरे आल्यानंतर त्याचा आस्वाद घेत आम्ही गप्पा मारू लागलो... आमच्या गप्पा काही विशेष नव्हत्या व कॉमनवेल्थ गेममध्ये मी पुन्हा आपल्या देशाला गोल्ड मेडल मिळवून देईल असा विश्वास ते माझ्याजवळ व्यक्त करत होते. मी पण त्यांना ग्वाही दिली की मी जरूर गोल्ड मेडल मिळवून दाखवेन. आमच्या गप्पा चालल्या असताना इंटरकॉम वाजला आणि त्यांनी "एक्सक्युज मी" म्हणत फोन उचलला. पलीकडच्या व्यक्तीचे बोलणे ऐकून त्यांचा चेहरा क्षणात उजळला! जसे ते पुढचे बोलणे ऐकू लागले तसे ते विचारात पडल्यासारखे झाले आणि मग शेवटी त्याला म्हणाले "ठिक आहे! पाठवून दे वर तिला माझ्याकडे"...

फोन ठेवून दिल्यानंतर चेअरमन, सुदेशजी माझ्याकडे पाहून हसत म्हणाले,

"अरे आपली 'सोनीया' येतेय मला भेटायला..."

"अच्छा!... काही विशेष?..." मी उत्सुकतेने विचारले.

'सोनीया'चे नाव ऐकून माझ्या मनात उकळ्या फुटायला लागल्या आणि माझे काळीज धडधडू लागले!... तिच्या छातीचे भरगच्च उभार शॉट खेळताना जसे उसळ्या मारतात तसे...

"म्हटले तर विशेष आहे... म्हटले तर नाही... कळेल तुला ती आली की..." सुदेशजी गुढपणे म्हणाले.

"मग मी निघू का? इतर काही काम नसेल तर..." मी निघण्याच्या आविर्भावात म्हटले पण मनातून मला सोनीयाला पाहिल्याशिवाय जावेसे वाटत नव्हते.

"अरे बस रे अजून थोडा वेळ... जरा गप्पा मारुया सोनीयाबरोबर..." सुदेशजींनी हसून म्हटले.

"नाही... म्हणजे... मी बसेन... पण तुम्हाला काही प्रायव्हेट बोलायचे असेल तर..." मी संकोचून म्हटले.

"कसले प्रायव्हेट आणि कसले काय... आता तिच्या बाबतीत काय प्रायव्हेट राहिले आहे?... जगभर तिने आपल्या देशाचे नाव 'उंचावले' आहे... बस तू आरामात..." सुदेशजी पुन्हा हसून म्हणाले.

मग सुदेशजी पुढे काही बोलू लागले आणि दोन मिनीटांनी त्यांच्या केबीनच्या दरवाज्यावर 'टकटक' झाली. त्यांनी 'कम इन' म्हणून आवाज दिला आणि दरवाजा उघडून 'सोनीया' आत शिरली... मी तिच्याकडे बघतच राहिलो!

सोनीयाने गुलाबी रंगाचा एक टाईट टि-शर्ट घातला होता आणि तिचे 'वर्ल्ड फेमस' छातीचे भरगच्च उभार त्यातून उठून दिसत होते... टि-शर्ट थोडा पातळ होता तेव्हा आतली काळी ब्रेसीयर कळून येत होती... खाली तिने गुलाबी रंगाचाच एक मिडी स्कर्ट घातला होता. जरी गुढग्याच्या खाली स्कर्ट लूज वाटत होता तरी तिच्या गुढग्याच्या वर तो टाईट होता ज्याने तिच्या भरीव नितंबाचा आकार दिसत होता... टेनीस प्लेअरच्या जश्या असतात तश्या तिच्या घोटीव मांड्या स्कर्टवरून कळून येत होत्या आणि खालील लांबसडक पाय दिसत होते...

सोनीयाच्या मादक अंगावरून माझी नजर स्कॅन केल्यासारखी झर्रकन फिरली आणि माझा लंड टाईट झाला! वर जेव्हा तिच्या चेहऱ्यावर माझी नजर स्थिरावली तेव्हा तिने मला स्माईल दिले! मग पटकन सुदेशजींकडे पाहून ती म्हणाली,

"हॅल्लो, सर!"

"कम कम, सोनीया... हाऊ आर यु?" सुदेशजी उठून उभे राहिले आणि त्यांनी तिचे स्वागत करत म्हटले.

"आय ॲम फाईन, सर... हाऊ अबाऊट यु?" हसून पुढे येत सोनीया त्यांना म्हणाली आणि तिने त्यांच्याशी शेकहॅन्ड करायला हात पुढे केला.

"आय ॲम अल्सो फाईन!... व्हेरी बिझी इन ऑर्गनाईझींग सीडब्ल्युजी..." हसून तिचा हात हातात घेवून सुदेशजी किंचीत

दाबत म्हणाले. त्यांची चोरटी नजरही सोनीयाच्या उभारांवर रेंगाळली...

"मग मी तुमचा जास्त वेळ घेणार नाही... सीडब्लुजी मधील माझ्या पार्टीसिपेशनबद्दल तुमच्याशी बोलायच..."

सोनीया पुढे बोलायला गेली तर सुदेशजींनी तिला थांबवत म्हटले,

"हॅव अ सीट, सोनीया... बसून आरामात बोलुया... एखाद कप ऑफ टी घ्यायला तुझी हरकत नसावी..."

"ऑफकोर्स नॉट!... जर तुम्हाला तेवढा वेळ असेल तर माझी काही हरकत नाही..." सोनीयाने हसून म्हटले.

"वेळ नसेल तरी काढावा लागतो... तुझ्यासारखा 'स्पेशल' गेस्टसाठी... आफ्टर ऑल... तुझा पार्टीसिपेशनचा प्रॉब्लेम इतक्या झटकन डिस्कस करता येणार नाही... हॅव अ सीट.. रिलॅक्स!" सुदेशजी सोफ्यावर बसत म्हणाले.

"ओके!... हाय अभिलव! हाऊ आर यु?" हसून माझ्याकडे पहात सोनीया म्हणाली.

"आय ॲम फाईन, सोनीया!... लॉन्ग टाईम वुई हॅवन्ट मेट..." मी झटकन उठून उभा रहात तिला म्हणालो.

"या!... माझे लग्न झाल्यापासून तुमच्यासारख्या मित्रांपासून मी दूर गेले..." सोनीयाने माझ्या हातात हात देत माझ्याशी शेकहॅन्ड करत म्हटले.

मी पण तिचा मऊशार पण कणखर हात हातात घेवून सुखावलो! माझ्याशी शेकहॅन्ड करून सोनीया मागील सिंगल सीटर सोफ्यावर बसली आणि मी माझ्या सीटवर पुन्हा बसलो... आमच्या मध्ये सोफ्यावर बसलेले सुदेशजी इंटरकॉमवरून तिच्यासाठी चहा सांगू लागले... स्कर्ट घातलेला असल्याने सोफ्यावर बसलेल्या सोनीयाने एका पायावर दुसरा पाय टाकून पायाची अडी घातली होती. त्याने तिचे लांबसडक पाय, घोटीव पोटऱ्या उठून दिसत होत्या... माझी चोरटी नजर तिच्या उघड्या पायांवर आणि वर उभारांवर आळीपाळीने चोरटेपणे फिरत होती...

अर्थात! सोनीयाला मी पहिली वेळ बघत नव्हतो... माझी तिची पहिल्यापासून ओळख होती. आम्ही दोघांनी अनेक गेम, स्पर्धांमध्ये भाग घेतला होता आणि कोठे ना कोठे तिची माझी भेट घडत असे... गेमच्या निमित्ताने आम्ही एकाच हॉटेलमध्ये रहात असू आणि येता जाता भेटत असे. त्याने आमच्यात चांगली मैत्री होती आणि आम्हा दोघांना एकमेकांची कंपनी आवडत असे. हल्ली ती त्या शोएबबरोबर लग्न करून निघून गेली त्यानंतर तिची माझी बरेच महिने भेट झाली नव्हती...

फ्रॅन्कली सांगायचे तर मी सिक्रेटली सोनीयावर मरत होतो!... ती सुंदर होतीच पण त्याचबरोबर एकदम सेक्सी सुद्धा होती! तिचा सेक्सीपणा मीच नाही तर पुर्ण जगाने नेहमीच टेनीस कोर्टवर खालून-वरतून, सगळ्या ॲन्गलने, झूम-क्लोजप करून भरभरून पाहिला आहे... इतरांपेक्षा मी थोडा जास्त नशीबवान होतो की आम्ही अनेकदा भेटत होतो. मला तिला जवळून पहाता येत असे आणि कित्येकदा तिचा सहवास मिळत असे. त्याने मी तिचा सिक्रेट ॲडमायर बनलो होतो आणि तिच्याशी लग्न करण्यास उत्सुक असलेल्या बॅचलरच्या यादीत माझेही नाव वर होते... माझा प्रॉब्लेम इतकाच होता की मी थोडा शाय होतो तेव्हा इतरांसारखी मी डेअरींग दाखवत नव्हतो... सोनीयाच्या बाबतीत मी डेअरींग करत होतो पण मध्येच त्या शोएबने तिच्यावर डल्ला मारला आणि तिला उडवून नेले...

अजून एक गोष्ट फ्रॅन्कली कबूल करायची म्हणजे सोनीयाच्या सेक्सीपणाचा मी दिवाना होतो! तिची भरगच्च छाती, सपाट पण किंचीत चरबी असलेले पोट आणि बेंबी, भरीव नितंब, घाटदार मांड्या ह्यातले मला काय जास्त आवडायचे ते माझे मलाच समजत नसे... तिला अनेकदा टेनीस कोर्टमध्ये पाहून, तिचे क्लोजप फोटो पाहून, तिचे व्हिडिओ पाहून मी इतके वेळा उत्तेजीत झालो असेल आणि तिच्या नावाने मूठ मारली असेल की त्याची काही गिनतीच नाही!

ती भेटली की तिच्याशी बोलताना तिच्या भरगच्च छातीवरून माझी चोरटी नजर भिरभीरत असे... नजरेनेच मी तिची छाती नग्न करून ते मदमस्त उभार हातात घेत असे आणि त्यांच्याशी खेळत असे... मागून तिचे नितंब दिसले की मी कल्पनेतच ते उघडे करत असे आणि त्यांच्यावर आपले तोंड दाबून त्यांचा मऊपणा चाटून घेत असे... ती खेळत असताना, उडी मारत शॉट खेळत असताना तिचा स्कर्ट उडाला की तिच्या जांघेमधला 'त्रिकोण' पाहून माझी नेमबाजाची तिक्ष्ण नजर त्या त्रिकोणाचा बरोबर अंदाज घेत असे आणि माझ्या 'रायफल' मधून सुटलेली गोळी त्या त्रिकोणाचा अचूक छेद करत असे... किती वेळा मी सोनीयाला कल्पनेत पुर्ण नंगी करून चोदली होती आणि तिच्या टपोऱ्या चूतच्या लक्षामध्ये माझ्या लंडाच्या रायफलीमधला बारूद मोकळे करून गाळला होता...

पण हाय रे त्या शोएबने घात केला आणि आमचे सावज आमच्यापासून हिरावून नेले... खेदाची बाब म्हणजे सोनीयाने त्याला साथ दिली आणि सगळ्यांच्या नाकावर टिचून ती उडून गेली. समस्त देशवासीयांच्या मनातून सोनीया खाडकन उतरली आणि माझ्या मनातूनही... आधी सोनीया आठवली की मनात तिच्याबद्दलची प्रेमभावना उत्पन्न व्हायची पण आता ती आठवली की तिच्याबद्दलचा द्वेष उफळून यायचा. माझ्यासारख्या कित्येक लायक देशवासीयांना सोडून ती त्या नालायक परदेशीच्या मागे गेली हा राग काही केल्या मनातून जात नसे.

आता सोनीयाचा सेक्सीपणा आठवला की अजूनही मी मूठ मारत होतो पण त्यात प्रेमाचा लवलेश नसायचा तर पुर्णपणे कामवासना असायची... सोनीयाला एखाद्या रांडेसारखा मी कल्पनेत चोदायचो... आता तिला समोर बसलेले पाहून माझ्या मनात तिला चोदायच्याच कल्पना चालू झाल्या!... तिला शोएबने कसे आणि किती चोदले असेल ह्याची मी कल्पना करत तिला गुपचूप न्याहाळत होतो... सुदेशजींनी सांगितलेला चहा वगैरे आला आणि सोनीयाबरोबर आम्ही पण पुन्हा एकदा चहा घेवून गप्पा मारू लागलो... चहा झाल्यावर सोनीया सुदेशजींबरोबर त्यांना भेटायला येण्याच्या मुद्याकडे बोलायला लागली...

"सर, मी सीडब्लुजी मध्ये भाग घेण्यासाठी आले होते आणि माझा फॉर्म भरताना मला कळवण्यात आले की मी ह्या गेममध्ये भाग घेवू शकत नाही..." सोनीया म्हणाली.

"हो!... खरे आहे ते..." सुदेशची तिच्याकडे पहात शांतपणे म्हणाले.

"पण का, सर?... काय प्रॉब्लेम आहे??" सोनीयाने आश्चर्याने विचारले. तसे विचारताना आश्चर्याने तिचे डोळे मोठे झाले. छोटी नथनी घातलेले तिचे नाक किंचीत फुलले... माझी नजर तिचा चेहरा टिपत होती.

"कारण आता तू ह्या देशाची पुर्ण नागरीक राहिलेली नाहीस..." सुदेशजी म्हणाले.

"नागरिक राहिली नाही??... काय म्हणताय तुम्ही हे?... मी अजुनही ह्या देशाची नागरिक आहे!" सोनीया अचंबित होवून म्हणाली.

मग सुदेशजी तिला समजावून सांगू लागले की कसे तिने त्या शेजारील देशातील त्या शोएबशी लग्न केल्यानंतर ती पुर्ण भारतीय राहिलेली नाही... त्याच्याशी लग्न केल्यानंतर ती त्या देशाची नागरिक झाली होती आणि त्यामुळे तिला आपल्या देशाकडून कोठलीही स्पर्धा खेळता येणार नव्हती... ते ऐकून सोनीया अवाक झाली! ती सुदेशजींना सांगायला लागली की ती अजूनही ह्या देशाची नागरिक आहे आणि तिला ह्या देशाकडून खेळायचा कसा पुर्ण अधीकार आहे ते. सुदेशजी तिला शांतपणे समजावत होते की ते शक्य नाही आणि तिला ह्या सीडब्लुजी खेळात समाविष्ट करून घ्यायला काही राजकीय पक्ष आणि संघटनेचा कसा कडाडून विरोध आहे ते...

सोनीया सुदेशजींनी युक्तीवाद करून त्यांना पटवून द्यायचा प्रयत्न करू लागली की तिला ह्या गेममध्ये खेळण्याचा अधीकार आहे वगैरे. आणि सुदेशजी तिचा प्रत्येक युक्तीवाद खोडून काढत तिला असे उत्तर देत होते की शेवटी ती अनुत्तरीत होत होती... मी बाजुला बसून शांतपणे त्या दोघांचा वाद ऐकत होतो... सोनीयाचे पुर्ण लक्ष सुदेशजींवर होते आणि त्यामुळे मला तिला मनसोक्त न्याहाळता येत होते... आश्चर्य, त्रासिकपणा, संताप, अगतिकपणा असे अनेक भाग सोनीयाच्या चेहऱ्यावर उमटत होते आणि तिचे मुसमुसलेले अंग त्याने हलत होते, थरथरत होते... त्याने तिच्या भरगच्च उभारांची मोहक हालचाल होत होती जी मी तर नोटीस करत होतोच पण तिच्याशी बोलताना सुदेशजींची नजरही त्यावर जात होती...

सुदेशजींच्या नजरेची कल्पना सोनीयाला येत होती पण ती आपल्या प्रॉब्लेममुळे इतकी हतबल होती की त्यांच्या नजरेचे तिला काही वाटत नव्हते... शेवटी हताश होवून सोनीया सोफ्यावर मागे रेलून बसली आणि अगतिकपणे सुदेशजींना म्हणाली,

"प्लिज, सर... ही स्पर्धा माझ्यासाठी खूप महत्वाची आहे... ह्या स्पर्धेत माझा सहभाग व्हायलाच हवा... हा माझ्या प्रतिष्ठेचा प्रश्न आहे!..."

"प्रतिष्ठा!... ती तर तू केव्हाच गमावून बसली आहेस... त्या शोएबशी लग्न करून..." सुदेशजी तिव्रपणे म्हणाले.

"एक्सक्युज मी, सर... तो माझा पर्सनल मामला आहे... प्लिज डोन्ट टॉक अबाऊट दॅट!" सोनीयाने किंचीत उत्तेजीत स्वरात

म्हटले.

"पर्सनल मामला??... यु वेअर फेस ऑफ थिस कंन्ट्री... तेव्हा तुझी कोठलीही गोष्ट पर्सनल नव्हती... ह्या देशाचा अभिमान तुझ्याशी निगडीत होता... जो तू धुळीस मिळवला..." सुदेशजी करड्या स्वरात म्हणाले.

"सर प्लिज... कीप दॅट मॅटर आऊट ऑफ थिस डिस्कशन... आपण माझ्या प्रवेशाबद्दल फक्त बोलुया..." सोनीया थोडी नरमत म्हणाली.

"वेल... आय ॲम सॉरी, सोनीया!... मी मजबूर आहे!... मी काही करू शकत नाही!..." सुदेशजी सोफ्यावर मागे रेलून बसत शांतपणे म्हणाले.

"नो सर... तुम्हीच मला हेल्प करू शकता... आफ्टर ऑल... यु आर चेअरमन ऑफ थिस गेम कमिटी..." सोनीया सुदेशजींना विनंती करत म्हणाली.

"हे बघ सोनीया... तुझी केस ही समस्त देशवासीयांशी निगडीत आहे... तेव्हा पर्सनली मी त्यात काही करू शकत नाही... काही राजकीय पक्ष आणि संघटनेचा तुझ्या सहभागाला तिव्र विरोध आहे... आणि तुला प्रवेश देवून मी त्यांचा रोष ओढून घेवू शकत नाही..." सुदेशजी म्हणाले...

मग परत सोनीया सुदेशजींना विनंती करू लागली, त्यांची मनधरणी करू लागली... आणि सुदेशजी शांतपणे तिला विरोध करत आपली अगतिकता दाखवू लागले... सोनीयाचा सुरुवातीचा सगळा तोरा आता उतरला होता आणि ती एकदम मवाळ झाली होती... तिच्या चेहऱ्यावर गेममध्ये खेळता न येण्याचे टेन्शन स्पष्ट दिसत होते... ती हरप्रकारे सुदेशजींना मदत करण्याची विनंती करत होती... शेवटी सुदेशजी विचारात पडले आणि तिला म्हणाले,

"वेल... मला तरी तुझा सहभाग सीडब्लुजी मध्ये अशक्य वाटतोय... पण येस... एक मार्ग आहे ज्याने ते शक्य होईल..."

"कसला मार्ग? काय?... सांगा, सर..." सोनीयाला आशेचा किरण दिसला आणि तिने उत्साहाने विचारले.

"मार्ग थोडा तेढा आहे... तुझी तयारी आहे का त्याला?" सुदेशजी गुढपणे म्हणाले.

"सांगा, सर... मी काहीही करायला तयार आहे..." सोनीया म्हणाली.

"बघ हं... नंतर मागे हटू नकोस... तू तयार असशील तरच मी सुचवेन..."

"डोन्ट वरी, सर... मी मागे हटणार नाही... ह्या गेममध्ये भाग घेणे हा माझ्या प्रतिष्ठेचा प्रश्न आहे... तेव्हा तुम्ही बिनधास्त सांगा..." सोनीया ठामपणे म्हणाली.

"वेल... तुला थोडी खिलवा-खिलवी करावी लागेल..." सुदेशजी पुन्हा गुढपणे पण किंचीत हसत म्हणाले.

"खिलवा-खिलवी?... म्हणजे काय, सर?" सोनीयाला थोडी कल्पना आली पण तरीही तिने नकळल्यासारखे दाखवले.

"म्हणजे तुला काही जणांना पैसा चारावा लागेल... तरच तुझे काम होवू शकते..." सुदेशजी म्हणाले.

"पैसा चारावा... म्हणजे घूस... पण सर..."

असे बोलत असताना सोनीया थोडी संकोचली आणि तिने शंकेने माझ्याकडे पाहिले. सुदेशजींनी पण माझ्याकडे पाहिले आणि त्यांच्या लक्षात सोनीयाचा संकोच आला! ते हसून तिला आश्वस्त करत म्हणाले,

"डोन्ट वरी, सोनीया... अभिलव आपलाच माणूस आहे... लाजायचे कारण नाही... त्याच्यासमोर बिनधास्त बोल..."

"ओके... तर मग सर... पैसा चारावा लागेल म्हणजे नक्की किती आणि कोणाला??" रिलॅक्स होवून सोनीया पुन्हा मागे रेलून बसली आणि तिने उत्साहाने सुदेशजींना विचारले.

"जास्त नाही... फक्त २०/२५ लाख रुपये..." सुदेशजी म्हणाले.

"२५ लाख रुपये??... सर, तुम्हाला नाही वाटत हे जरा जास्त होत आहेत?" सोनीयाने आश्चर्याने विचारले.

"वेल... म्हटले तर येस... म्हटले तर नाही... हे बघ... हे रुपये १-२ राजकीय पक्ष आणि २-३ संघटनेला दिले जातील... तसे तर १०/१२ लाखात काम होईल पण पुढे परत कोठली स्पर्धा आली तर ते तुझ्या नावाला पुन्हा विरोध करतील... आत्ताच त्यांना थोडी घसघशीत रक्कम दिली तर ते पुन्हा कधी तुझ्या नावाला विरोध करणार नाहीत... एकदा का तुला सीडब्लुजी मध्ये प्रवेश दिला आणि तू खेळलीस की त्या बेसीसवर पुढे कोठल्याही स्पर्धेत तुला भाग घेता येईल..." सुदेशजींनी तिला समजावून सांगत म्हटले.

"तरी पण... काही कमी होणार नाही का?" सोनीयाने विचारले.

"मी तुला म्हटले... हा तुझा लाईफटाईम प्रॉब्लेम आहे... इतके खर्च केलेस तर हा प्रॉब्लेम पुन्हा वर येणार नाही... आय डोन्ट थिंक सो... इतकी अमाऊंट तुला भारी आहे... इस्पेशली तुझ्याशी लग्न केल्यानंतर त्या शोएबला कोणाकोणाकडून किती किती पैसा मिळाला त्याची आम्हाला थोडी कल्पना आहे..." सुदेशजी गुढपणे हसत म्हणाले.

"वेल... ही रक्कम नक्कीच मला भारी नाही... आणि ह्या गेममध्ये प्रवेश मिळवायला मी हसत हसत खर्च करेल... पण

मग मला नंतर कसला प्रॉब्लेम व्हायला नाही पाहिजे... कोणाचा विरोध वगैरे..." सोनीया म्हणाली.

"अजिबात होणार नाही! कोणी विरोध केला तर त्यांना गप्प करायची जवाबदारी माझी..." सुदेशजी ठामपणे म्हणाले.

"ओके, सर... मी विचार करून तुम्हाला एक दोन दिवसात सांगितले तर चालेल का?" सोनीयाने विचारले.

"नो, डिअर... जो काय निर्णय घ्यायचाय तो तुला आत्ता, ह्या क्षणी घ्यायला हवा... यु हॅव टू कन्फर्म ईट नाऊ!" सुदेशजींनी ठामपणे म्हटले.

"हम्म्म..." करत सोनीया सोफ्यावर मागे रेलून बसली आणि विचार करायला लागली... मी तिच्याकडे आणि सुदेशजींकडे बघत होतो... ते पण सोनीयाकडे आणि माझ्याकडे आळीपाळीने बघत होते... माझ्याशी नजरानजर झाली की ते किंचीत हसत होते. मी पण कसेनुसे हसून त्यांना प्रतीसाद देत होतो... शेवटी सोनीयाने आपला निर्णय पक्का केला आणि म्हणाली,

"ओके, सर... मला मान्य आहे... मी तुम्हाला २५ लाख रुपये देईन... आणि तुम्ही मला सीडब्लुजी मध्ये प्रवेश द्या..."

"गूड!... दॅट्स लाईक अ गूड गर्ल!... आता तू एकदम निश्चिंत हो आणि बिनधास्त जावून फॉर्म भर... मी इंस्ट्रक्शन

देवून ठेवतो..." सुदेशजी खूष होत तिला म्हणाले.

"ओके सर... पण ते रुपये... कधी आणि कसे द्यायचे?..." तिने विचारले.

"डोन्ट वरी... ते मी सांगेन तुला नंतर..."

"ठिक आहे, सर... थँक्स!... थँक्यु व्हेरी मच!..."

खूष होत सोनीया म्हणाली आणि हसत हसत आपल्या सीटवरून उठून उभी राहिली... तिला वाटले तिचे काम झाले आणि ती जायला निघाली... तिला उठून उभे राहिलेले पाहून सुदेशजी हसले आणि ते तिला म्हणाले,

"अरे... फक्त थँक्स बोलून निघालीस... फक्त 'थँक्स' मध्ये माझे काम थोडीच होणार आहे?..."

"म्हणजे?... तुम्ही काय बोलताय?... मला नाही कळले..." सोनीयाने गोंधळून विचारले.

"जरा बस खाली... सांगतो समजावून..." सुदेशजींनी तिला बसण्याचा इशारा केला.

सोनीया विचारात पडली आणि खाली बसली... सुदेशजी काय बोलताहेत ते तिला कळले नाही... इव्हन मला पण कळले नाही ही ते काय बोलत होते... मी पण उत्सुकतेने त्यांच्याकडे पहायला लागलो... सुदेशजी माझ्याकडे पाहून गुढपणे हसले आणि मग सोनीयाकडे पाहून हसत म्हणाले,

"तू २५ लाख द्यायचे कबूल करून इतरांची सोय केलीस... पण मी तुझ्यासाठी हे सगळे करतोय तर माझी पण सोय व्हायला पाहिजे ना..." सुदेशजी अजूनही कोड्यात बोलत होते.

"तुमची सोय? म्हणजे?... तुम्हाला पण काही हवय का?" सोनीयाने कुतुहलाने विचारले.

"ऑफकोर्स!... त्यांना द्यायला तू तयार आहेस तर मला पण काही नको का?... माझे तोंड बंद ठेवायला काहितरी पाहिजे ना..." सुदेशजी छद्मीपणे हसत म्हणाले.

"आय सी!... अच्छा...," सोनीयाला वाटले की आता सुदेशजींनाही काही रक्कम द्यावी लागेल तेव्हा ती किंचीत हसत म्हणाली, "नो प्रॉब्लेम!... तुम्हाला पण मी देईन... सांगा.. किती रक्कम हवी तुम्हाला?"

"रक्कम?... हाऽऽऽ हाऽऽऽ हाऽऽऽ!" सुदेशजी मोठ्याने हसायला लागले...

सोनीया गोंधळून त्यांच्याकडे बघायला लागली आणि माझ्याकडे बघायला लागली... मी पण आश्चर्याने त्यांच्याकडे बघत होतो तर कधी तिच्याकडे बघत होतो... गोंधळून सोनीयाने सुदेशजींना विचारले,

"काय झाल, सर?.. तुम्ही असे का हसत आहात? मी काही चुकीचे बोलली का?"

"ऑफकोर्स! चुकीचे बोललीस!" कसेबसे हसूं थांबवत सुदेशजी सोनीयाला म्हणाले, "अग वेडे... रुपयाची माझ्याकडे काही कमी आहे का?... मी मंत्री आहे... माझ्याकडे अमाप पैसा आहे!... ह्या स्पर्धेच्या कमिटीचा चेअरमन होवून मी अजून किती पैसा कमवतोय त्याची काही गिनतीच नाही..."

"पण सर... तुम्ही आत्ताच म्हणालात ना... तुमचे तोंड बंद ठेवायला तुम्हाला काहितरी पाहिजे म्हणून..." सोनीयाने गोंधळत म्हटले.

"हो पाहिजे ना... पण पैसा नको... तो तर आहे माझ्याकडे अमाप..." सुदेशजी म्हणाले.

"मग काय हवय तुम्हाला?" सोनीयाने उत्सुकतेने विचारले.

त्यावर सुदेशजी पुन्हा गुढपणे हसायला लागले... त्यांना काय हवय ह्याचा अंदाज ना सोनीयाला येत होता ना मला... आम्ही दोघेही उत्सुकतेने त्यांच्याकडे बघत होतो... शेवटी आपले हसूं थांबवत सुदेशजी सोनीयाला म्हणाले,

"शोएबशी लग्न झाल्यावर तो तुला त्यांच्या देशात घेवून गेला तेव्हा त्या देशाचा राष्ट्रपती आणि पंतप्रधानानी तुमच्या स्वागतासाठी एक पार्टी ठेवली होती म्हणे... हो ना?"

"हो!..." सोनीया म्हणाली.

"खूप जंगी पार्टी होती... सगळे व्हिव्हीआयपी आले होते म्हणे..."

"हो!... पण त्याचे काय येथे?..." सोनीयाने गोंधळून जात म्हटले.

"मेन पार्टी झाल्यावर, सगळी लोक निघून गेल्यावर, चार जणांची एक स्पेशल पार्टी पुढे चालू होती म्हणे..." सुदेशजी चावटपणे हसत सोनीयाला म्हणाले.

ते ऐकून सोनीयाच्या चेहऱ्यावरील भाव बदलले!... तिच्या चेहऱ्यावर आश्चर्य पसरले आणि ती अस्वस्थ झाली... गडबडत ती म्हणाली,

"काय बोलताय तुम्ही हे?.. मला काहीही कळत नाहीय..."

"हो का... कळेल कळेल... त्या खास पार्टीमध्ये चौघे म्हणजे राष्ट्रपती, पंतप्रधान, शोएब आणि तू फक्त होते... हो ना?" सुदेशजींनी गुढपणे हसत म्हटले.

"हं?... ह... हो!..." सोनीयाने गोंधळत उत्तर दिले.

"मग काय झाले त्या चौघांच्या 'खास' पार्टीत?... जरा सांगशील का आम्हाला..." सुदेशजी हसून म्हणाले आणि त्यांनी माझ्याकडे पाहून मला डोळा मारला. सोनीयाने भितीने माझ्याकडे पाहिले आणि मी गोंधळून तिच्याकडे पहायला लागलो... सोनीया स्वत:ला सावरत म्हणाली,

"काही खास नाही झाले त्या पार्टीत... त्यांनी फक्त माझी पुढे विचारपूस केली..."

"अच्छा... खरच?... काय विचारपूस केली?" सुदेशजींनी तिरकसपणे तिला विचारले.

"अशीच... तुमच्या देशात हे कसे आहे... ते कसे आहे..." सोनीया सावधपणे उत्तर देत होती.

"आय सी!... हे कसे म्हणजे तुमच्या देशातील मुलींचे 'हे' का?" सुदेशजींनी सरळ सरळ सोनीयाच्या छातीकडे बोट दाखवत म्हटले. निव्वळ तेच दाखवून ते थांबले नाही तर तिच्या मांड्यांमध्ये बोट दाखवत म्हणाले, "आणि ते कसे म्हणजे ह्या जांघेत आहे ते का?"

"व्हाट आर यु टॉकींग??... रबीश्श!..." सोनीया फणकाऱ्यात म्हणाली.

"तुला चांगले कळत आहे मी काय म्हणतोय ते... कळून न कळल्यासारखे करू नकोस... आम्हाला चांगले माहीत आहे तेथे काय घडले ते... सरळ कबूल कर नाहीतर मी सांगेन काय झाले ते..." सुदेशजींनी थोडे दरडावत तिला म्हटले.

"हं?... क... काय?... काय झाले तेथे?... तुम्हाला काय माहीत आहे??..." सोनीया गोंधळत म्हणाली.