De envelop 09

Verhaal Info
Esther maakt een autoritje en neemt een paar fotos.
5.4k woorden
4.57
9.5k
0

Deel 9 van de 17 delige serie

Bijgewerkt 04/04/2022
Gemaakt 02/01/2012
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

Na een half uurtje ging de telefoon. Esther had zich juist afgedroogd en stond met één been in haar slip.

'Hoe vond je de geschenken?' Esther zei niets.

'Heb je samen met de jongen naar de foto's gekeken? Wat ging er door je heen?'

'Schaamte,' gaf Esther toe.

'Mooi. Ik vermoed dat jij helemaal draait om schaamte. Samen gaan we die overwinnen. Hoe vond je de jongen smaken?'

'Walgelijk,' zei Esther, maar terwijl ze het zei voelde ze zich een beetje nat worden.

''t Zal allemaal gaan wennen. Zoals je al na een paar dagen naakt op je balkon kunt liggen zonder dat het je nog maar iets doet. Je went heel snel, misschien iets té snel. Moet ik het tempo verhogen, vraag ik me af.' Een pauze. 'Weet je wat? Ga lekker tv kijken, ik bedenk wel iets.' en weg was Donatien.

Esther ging aan de slag. Ze zette de tweede laptop aan en verborg hem zodat Donatien hem niet zou kunnen zien. Ze zette de kleine webcam zo neer dat hij een goed overzicht had over de acht woningen waar haar kweller zich zou kunnen verschuilen, zonder dat hij vanaf de overkant zichtbaar zou zijn. Ze stelde de camera zo in dat hij iedere vijftien seconden een foto maakte. Dat kwam neer op vier foto's per minuut, tweehonderdveertig per uur, een kleine zesduizend per etmaal. De harde schijf was groot genoeg om de oogst van een paar dagen op te kunnen slaan.

Om half elf ging de telefoon weer.

'We gaan er nog even uit, Esther.' Esther zei niets.

'Trek maar iets heel makkelijks aan, want straks moet het allemaal weer uit. Ik wil dat je naar de parkeergarage gaat en met de auto naar een plaats toe rijdt die ik je later zal verklappen.

Je moet de nieuwe vibrator meenemen, maar die mag je niet in je tas verbergen. Houd hem gewoon in je hand.' Onwillekeurig keek Esther naar het monster dat ze op tafel had gelegd en niet meer had aangeraakt.

'Als je in de parkeergarage de lift uitkomt wil ik dat je al je kleren uittrekt en in een plastic tas doet.' Ongelovig schudde Esther het hoofd. 'Dan loop je naar je auto. De tas doe je in de kofferruimte. Je legt de vibrator op de stoel naast je, en je rijdt weg, de heldere nacht in, spannende en een beetje griezelige, maar in ieder geval inspirerende en bevredigende avonturen tegemoet.'

Haar knieën waren van pudding geworden. Ze kon onmogelijk lopen. Donatien vroeg: 'Hallo, ben je er nog?' Hees kreunde Esther iets terug.

'Ik zou maar gaan, als ik jou was. Des te eerder kunnen we aan het leuke gedeelte beginnen.'

Ze trok haar ondergoed weer uit en schoof in een zomerjurkje. Omdat het eind juni was, duurde de avondschemering zo lang, dat het om half elf nog niet helemaal donker was. Op de galerij brandden wel al de lampen. Esther was zich heel erg van zichzelf bewust, zoals ze zich, met een aanstootgevend grote vibrator in haar hand, commando langs de voordeuren spoedde.

Veilig bereikte ze de lift. Ze drukte op de onderste knop en hoopte dat ze alleen zou blijven. Al op de achtste verdieping werd haar hoop de bodem ingeslagen. De lift stopte en een jong stel kwam naar binnen. Ze waren lacherig en een beetje aangeschoten. De jongeman was de eerste die de enorme vibrator in Esthers hand zag en stootte zijn vriendin aan. Zij deed een hand voor haar mond en slaakte een klein kreetje van verbazing. Esther voelde zich meteen rood als een pioen worden. Tegelijkertijd kwamen haar tepels alweer zichtbaar omhoog. Ze had toch een bh aan moeten trekken.

'Da's een forse,'zei de man olijk.

'Ik ben beeldend kunstenaar,' antwoordde Esther ad rem. Waar ze het vandaan haalde, wist ze zelf niet maar het was een dermate absurd antwoord dat de idiote sfeer meteen was opgeklaard. De twee verlieten de lift op de begane grond en Esther ging nog één laag dieper.

In de parkeergarage keek ze scherp om zich heen. Het was stil. Donderdagavond kwart voor elf is niet het drukste moment van de week. Snel trok ze haar jurkje uit en deed dat, zoals opgedragen, in een plastic tasje. Daarna begon het gesluip. Ze had haar auto helemaal aan de ander kant geparkeerd en moest, of ze wilde of niet, door een paar helverlichte stukken. Eerst sloop ze naar een groene bestelauto die pal voor haar geparkeerd stond. Daar voorbij moest ze een in halogeenlicht badende rijbaan oversteken. Ze hoorde geen enkel motorgeluid dus slikte ze eens diep, verzamelde al haar moed en sprintte naar de duisternis aan de overkant. Ze sloop langs de geparkeerde auto's en plotseling, net toen ze de tweede verlichte rijbaan wilde oversteken, hoorde ze het soepele aanslaan van een automotor. Razendsnel trok ze zich terug.

De auto passeerde haar zonder dat de bestuurder haar zag en reed de garage uit. Het was nu of nooit. Esther drukte op de afstandsbediening en in de verte flitsten een paar lichtjes fel op. Ze stond op en rende naar haar auto toe. Ze smeet de achterbak open, wierp het tasje naar binnen, sloot hem weer en ging hijgend achter het stuur zitten. Op haar vertrouwde teenslippers na was ze naakt. De veiligheid van haar kleding was onbereikbaar. Ze was echt, onherroepelijk volledig naakt, zonder valnet.

Ze legde de obscene staaf van de vibrator naast zich en bleef even uitblazen. Na een minuut of vijf ging de telefoon.

'Is het gelukt? Ben je naakt in je auto?' Esther knikte, zei toen 'Uhu.'

'Mooi. Ik wil dat je nu zo snel mogelijk naar het noorden rijdt: onder de ringweg door en dan verder naar...' Donatien noemde een klein plaatsje boven Amsterdam.

'Maar dat is ontzettend ver!'

'Dat valt enorm mee. Er is geen kip op de weg. Over twintig minuten kun je daar zijn. Dan bel ik weer. Rij voorzichtig.' En weg was Donatien.

Huiverend in de net iets afgekoelde avondlucht, reed Esther naar de uitgang. Nadat ze de parkeermachine haar kaartje had gevoerd maakte ze dat ze weg kwam uit de helverlichte plek.

Ze reed in een voorbeeldige stijl naar het noorden. Nog nooit had ze zich zo aan de verkeersregels gehouden. Ze zou een confrontatie met de verkeerspolitie beslist niet overleven. In iets meer dan een kwartier stond ze in het platteland op de opgedragen plek. Polders en boerderijen overal. Even later ging de telefoon weer.

'Heb je het gehaald?'

'Ja.'

'Natuurlijk. Een fluitje van een cent. Opwindend, vind je niet? Heb je de vibrator naast je liggen? Zet hem maar eens aan, probeer eventjes hoe hij voelt.'

Het monotone gezoem vulde de auto met erotische nervositeit. Esther ontdekte dat deze joekel ook nog eens een paar hogere standen had dan de Nature Skin en op een bepaald punt als een waanzinnige tekeer begon te gaan. Ze legde hem maar heel even tegen haar kittelaar aan en dat was al bijna genoeg om tot een orgasme te komen.

'Stop maar. We gaan weer verder,'zei Donatien. 'We zijn er bijna. Ik wil dat je het volgende doet...' Gedetailleerd gaf hij zijn instructies aan een huiverende Esther, die daarop over smalle landweggetjes reed tot ze de aangegeven plek gevonden had. Ze zette de auto neer en deed, zoals opgedragen, het grote licht aan. Ze stond op een klein open plekje met struiken en bomen eromheen. De felle lichtbundel van de koplampen scheen schuin op een houten parkbankje dat daar aan de bosrand stond en door die belichting uit het donkere struikgewas naar voren leek te springen.

Daar liep ze nu heen met haar monstervibrator in de ene en het telefoontje in de andere hand.

Toen ze zat zei Donatien: 'Nu spreid je je benen zo ver mogelijk en begin je je met de nieuwe staaf te bevredigen. Je handhaaft deze houding en mag pas weer naar huis als je drie orgasmen gehad hebt. Onder geen enkele, ik herhaal geen enkele omstandigheid mag je van houding veranderen. Ik ben vlakbij je en zie alles wat je doet, en als ik je ook maar één beweging zie maken om lichaam af te schermen is het spel ten einde en vernietig ik je via het internet. Heb je dat heel goed begrepen?'

'Ja Meester.'

'Goed zo. Aan de slag.'

In het volle licht van haar eigen koplampen spreidde Esther haar benen tot ze niet verder kon. Ze zetten de vibrator aan en gleed er voorzichtig mee over het klaarwakkere knopje van haar clitoris. Geile sapjes begonnen direct door haar onderlichaam te vloeien. Vervolgens peilde ze met de trillende, imponerende kop haar vochtig geworden schaamlippen die zich, alsof ze geconditioneerd waren, meteen openden om het huiveringwekkende monster te kunnen ontvangen. In eerste instantie had ze grote moeite het ding naar binnen te krijgen, maar ze had een dergelijk formaat al eerder aangekund toen ze bezig was met de komkommer, dus dapper ging ze verder en met allengs groter succes.

Het werd fris en ze kreeg kippenvel. Tegelijkertijd baadde ze in het zweet, waar dan weer een koel briesje langs blies. Het was zowel verschrikkelijk opwindend als verschrikkelijk onbehagelijk.

Terwijl ze voorzichtig verder ging met het naar binnen schuiven van de vibrator hoorde ze in de verte een trein. Ze sloeg er eerst geen acht op want de nauwte van haar muisje eiste al haar aandacht op, maar langzaam nam het geraas toe en haar hart sloeg drie slagen over toen ze plotseling, op nog geen vijftien meter afstand, met een matige snelheid de stoptrein langs zag komen. Donatien had haar pal aan de spoorlijn gezet! Ze wilde in een reflex haar benen dichtklappen, maar bedacht zich onmiddellijk en hield ze met de allerlaatste restjes van haar wilskracht wijdgeopend. De verlichte ramen van de trein passeerden met ongeveer zestig kilometer per uur, en hardop snikkend bleef Esther de staaf in haar strakke lijf duwen. Dat ging niet soepeltjes en op een bepaald moment deed het zelfs een beetje zeer.

Pas toen de trein gepasseerd was, kon ze weer aan een orgasme denken en ze bereikte het in recordtijd. Goed zo! Snel nog twee en dan naar huis.

Het tweede orgasme kwam snel en zonder hindernissen, maar toen ze zich opmaakte voor de derde rit, hoorde ze, nu uit de andere kant weer het geluid van een trein. Ze klemde haar ogen dicht en begon haar ontstellend volle kutje verwoed te neuken met de enorme staaf. Ze had hem op maximum gezet in de hoop dat ze klaar zou komen net voordat de trein zou passeren. Haar timing bleek helemaal niet te kloppen: met opengesperde ogen kwam ze brullend klaar precies op het moment dat de stoptrein met vijftig per uur langsreed. Ze wist zeker dat ze gezichten achter de ramen had gezien. Dit was zo verschrikkelijk vernederend dat ze ter plaatse dood wilde. Nog voordat de trein helemaal gepasseerd was, sprong ze op en vluchtte haar auto in. Wegwezen nu! Weg van die plek.

Ze stopte de auto op een donker stukje niet veel verder en uitgeput hing ze over haar stuur. Daar ging de telefoon weer. 'Mijn complimenten, lieverd. Dat was een werkelijk schitterende vertoning. Ik heb een paar heel mooie opnames kunnen maken. Je bent waarlijk een natuurtalent.'

Ten einde raad zat Esther achter het stuur te shaken. Ze moest hier van af. Koste wat kost. In haar wanhoop overwoog ze zelfs moord. Geluidloos zat ze te huilen in haar autootje.

Nog mocht ze zich niet aankleden van Donatien.

Ze reed weer even voorzichtig terug naar haar flat. Met bonzend hart en diep weggezakt achter haar stuur. Onbespied gleed ze de parkeergarage weer in. Deze keer besloot ze vlak bij de lift te parkeren. Toen de kust veilig was graaide ze de plastic tas uit de achterbak, rende naar de lift en drukte op de knop.

Hij moest van de zevende verdieping naar beneden komen. Tergend langzaam verschoven de cijfers en eindelijk klonk het belletje en gleden de deuren open. Godzijdank was hij leeg. Esther drukte op de 10 en pas toen mocht ze zich weer aankleden. Terwijl de getallen op de display rustig langskwamen deed ze haar jurkje aan en met de vochtige en naar haar intiemste sappen geurende vibrator weer in haar rechterhand, liep ze de galerij af naar haar appartement. Het was voorbij, ze was veilig.

Ze sloot de gordijnen, schonk zich een witte wijn en bleef uitgeput in haar stoel hangen. Na tien minuten stond ze op en opende via haar lokale netwerkje de folder "galerijfoto's" van de tweede laptop. Snel ging ze door de bijna vijftienhonderd plaatjes. Elke foto waar iemand op stond bewaarde ze, de rest wiste ze. Opvallend vaak kwam de tiener in beeld die aan het eind woonde. Een paar keer zag Esther hem nieuwsgierig naar haar appartement kijken.

Een oud mannetje deed er drie foto's over om van de lift naar zijn voordeur te komen. Twee of drie keer verscheen een dikkig fatje dat ze wel vaker had gezien, ook wel eens in de Albert Heijn. Verbazend hoeveel mensen van de overkant ze helemaal niet kende. Waren dat allemaal bewoners of was er ook visite bij?

Uiteindelijk hield ze ongeveer honderd foto's over waarop iets interessants te zien was. Ze liet de webcam zijn werk weer doen en al nippend van de wijn overdacht ze de gebeurtenissen van die dag. Wat een lange dagen maakte ze sinds Donatien zich met haar bemoeide! Binnen twaalf uur had ze gestript in een postbushokje, een onbekende jongeman helemaal drooggepijpt en leeggedronken en zich driemaal bevredigd voor de ogen van tientallen treinreizigers. Het was genoeg zo. Ze schreeuwde het tegen de muren: 'Genoeg!'

De volgende dag ontwaakte Esther in een zeldzaam goed humeur. Ze had het gevoel dat ze dubbel leefde, elk plekje van haar lichaam was alert en zong haar toe. Ze was verkwikt als zelden tevoren.

Esther had het daar maar moeilijk mee: erkennen dat alles wat Donatien haar aandeed, haar daadwerkelijk goed deed, dat kon en wilde ze niet. Maar wat dan?

In de brievenbus trof Esther een envelop aan met een zestal foto's van haarzelf op het bankje in het bos, benen gespreid, de monstervibrator diep in haar kut verstopt. Op twee ervan zag je links de bewogen lichtvlekken van een passerende trein. Op één van die foto's keek Esther... Uitgelaten? Was dat echt mogelijk? De foto leek gemaakt te zijn op het moment dat ze voor de derde keer klaarkwam. Het zweet dat op haar lijf parelde was zichtbaar in het heldere koplamplicht van haar auto. Het gouden ringetje vormde een twinkelende ster en haar blanke lijf sprong uit de duisternis naar voren, als om zich volledig aan de treinreizigers aan te bieden. Haar ogen waren wijd opengesperd en haar lippen waren gekruld in een combinatie van extreme erotische extase en opgetogen triomf. Ze dacht terug aan de lange, naakte autoritten en trachtte zich voor te stellen hoe het geweest zou zijn als ze door de verkeerspolitie van de weg gehaald zou zijn. Hoe Donatien haar dan had opgedragen om zich voor de agenten te bevredigen, hoe ze als de slavin die ze was dat gedaan zou hebben...

Ze hield het niet meer, trapte haar korte broekje uit en met de combinatie van een klein vingertje Play O en de nieuwe monsterstang vibreerde ze zich naar een onthutsend intens genot. Oh ja, ze was verslaafd aan het raken, dat besefte ze heel goed. Een reden te meer om er radicaal een einde aan te maken.

Ze bestudeerde haar eigen webcamfoto's van de overkant. Eerst die van de avond tevoren. Alle plaatjes die tussen pak weg half elf en één uur gemaakt waren, konden redelijkerwijs niet van Donatien zijn, want die was op dat moment met haar in de bosjes naast het spoor.

Maar, bedacht ze, er waren meerdere Donatiens, dus besloot ze geen enkele foto waar iemand op stond al weg te doen.

Van de nacht en de vroege ochtend bleef niet veel bewaard,.maar tussen zeven en negen was er natuurlijk juist wel veel activiteit. Op het oog echter niets verdachts of geheimzinnigs.

Toch was één van de afgebeelde mensen waarschijnlijk degene die naar beneden gegaan was en zes foto's in haar brievenbus gestopt had. Leuk idee, maar bijna iedere man die over de galerij gelopen had, droeg wel een tas of een koffertje, daar had ze dus voorlopig ook niets aan. Gaf niet, dacht ze, een beetje tegen beter weten in, ze zou er wel achterkomen. Waren er mensen bij die na ongeveer een kwartiertje terugkeerden, te lang voor alleen maar een kijkje in de eigen brievenbus, lang genoeg voor een kort wandelingetje naar de hare?

Helemaal mis. Jammer. Toch had ze het gevoel dat ze wel op de goede weg was. Rustig liet ze de webcam verder knippen.

De telefoon ging.

'Goedemorgen, Esther. Het wordt een rustige dag vandaag, want ik heb andere dingen te doen.'

Dat kwam Esther natuurlijk niet slecht uit.

'Ik heb maar één opdracht. Leuk en onschuldig.' Een gegniffel klonk door de telefoon.

Esther werd het alweer zwaar te moede.

'Je zei dat je een fototoestel hebt, nietwaar?' Esther antwoordde niet eens, maar knikte slechts.

'Ik wil wel eens weten hoe jij tegen je eigen lichaam aankijkt. Tijd voor een fotoshoot! Gebruik een spiegel of een zelfontspanner en maak foto's van jezelf. Ik wil een paar heel duidelijke close-ups. ik wil weten hoe je oren, ogen en lippen er van dichtbij uitzien. Maak een paar close-ups van je tepels en je navel. Ik wil diep, diep in je kutje kunnen kijken.' Het scheen Esther toe dat haar kweller zelf een beetje opgewonden raakte. En weer, ondanks alles, liet haar verraderlijke lichaam haar volledig in de steek. Keihard staken haar tepels uit, en ze was nat alsof ze nooit meer droog zou worden. 'Ik wil letterlijk alles van je zien, tot in de geringste details! Je mag je speelgoed gebruiken, en bovendien moet je in ieder geval ook twee producten naar keuze gebruiken die je straks bij Albert Heijn koopt. '

'Heb je niet al genoeg van me gezien, vuile gluurder!'

'De officiële aanspreektitel is nog steeds "Meester". Dit komt in je nieuwe strafboekje genoteerd te staan. Ik was trouwens nog niet klaar, er is nog wat. Ik wil dat je in ieder geval ook tien foto's maakt van je ondertussen lekker stoppelig geworden kutje, waar je met viltstift de meest obscene dingen op hebt geschreven, plus het feit dat je mijn bezit bent. Ik zal je niet vertellen wat je erop moet schrijven, verzin dat zelf maar. Ik wil dat je echt diep bij jezelf te rade gaat en werkelijk de meest geile, meest gore tekst opschrijft die je kunt bedenken. Zie het als een soort psychologische test.'

Al tijdens deze woorden begon Esther, die nu eenmaal verbaal ingesteld was, te piekeren over wat voor woorden dat wel zouden kunnen zijn. Uit puur academisch-psychologisch oogpunt vond ze dit inderdaad wel een interessant experiment. Toen kwam de schok. Donatien vervolgde: 'Dan zal ik je ook nog een URL geven, waarheen je de foto's zelf kunt uploaden. Registreer, neem een schuilnaam aan en plaats minimaal vijfentwintig foto's van jezelf die geen aspect van je prachtige lijf onberoerd laten. In ieder geval vijf ervan moeten de teksten bevatten. Ik zal rond een uur of vier even naar je schuilnaam vragen. Maak het spannend, opwindend en esthetisch. We stellen ons er heel wat van voor en willen er volledig van genieten.' Esther schrok.

'We?'

'Oh, niets bijzonders verder. Wat vrienden, tien of vijftien mannen en vrouwen. Oude kameraden met een gedeelde hobby. Ik vertel je er later wel eens over.' Donatien hing op.

Esther ging peinzend op bed liggen. Dit gaf een geheel nieuwe lading aan haar taak. Ze ervoer een combinatie van dwang en vrijheid: ze moest verplichte dingen doen, maar tegelijkertijd mocht ze zelf haar limiet bepalen. Esther ging ervan uit dat ze op de uploadsite onherkenbaar moest blijven, al was het maar omdat ze anders zelf datgene zou doen waarmee Donatien al die tijd dreigde en waarmee hij haar in zijn macht hield.

Een geile rilling voer door haar maag: tien of vijftien vreemden voor wie ze de opnamen ging maken? Een groepje "liefhebbers"? Mannen en vrouwen? Het klonk alsof Donatien een cocktailpartij met lichtbeelden aan het organiseren was. Of was het bij één van de veertien anderen? Hadden ze misschien een clubhuis, deze vakbroeders en --zusters?

Toch... het opende mogelijkheden. Esther keek naar de bescheiden opgestelde webcam en wenste hem een succesvolle middagsessie toe.

Het bezoekje aan haar postbus verliep zonder incidenten. Het was betrokken en iedereen had een laagje kleren extra aangedaan. Een miezerregentje viel en dit was wel het meest onerotische weer dat men zich voor kon stellen.

12