De envelop 12

Ze slikte diep en stapte naar buiten. Eindeloos bleef ze met de sleutel morrelen, maar na lang prutsen kreeg ze de deur op slot. Waarom eigenlijk, bedacht ze later: ze had vrijwel niets in die kamer liggen.

Met de sleutel en haar telefoontje in de linkerhand en het ei overduidelijk weer een streepje heftiger, kroop ze bijna door de helverlichte gang. Ze kon haast niet meer staan, haar hart ging met 150 tekeer, haar rug was drijfnat van het zweet, haar hoofd draaide en haar handen trilden als een riet.

Vooruit nu maar, dacht ze. Het trappenhuis leek nog steeds verlaten dus zette ze, voor zover dat onder haar omstandigheid mogelijk was, de benen in.

Maar toen ze de bocht naar het trappenhuis bereikte stond ze plotseling oog in oog met een echtpaar op leeftijd dat omhoog klom. Een moment reageerden de twee geschokt, maar heel snel wisten ze zich te herpakken. De man keek goedkeurend naar Esther en zijn vrouw, die zich al even snel hersteld had, begon te glimlachen. 'Ach Evert, weet je nog, dat hotel in San Remo, de strippokeravond?'

De man glimlachte bij de herinnering. 'Dertig jaar geleden, Rita. Bijna dertig jaar geleden alweer, godverdomme!' De rest van hun conversatie hoorde Esther niet meer, ze was als een maniak de trap opgestormd. Wankelend bovengekomen, sprintte ze meteen door naar kamer tweeëntwintig, die natuurlijk op slot was. Ze begon wanhopig tegen de deur te bonzen, maar het duurde een eeuwigheid voordat Donatien opendeed. Het echtpaar was nu ook in de gang verschenen en Esther hoorde nog een paar geamuseerde commentaren toen, eindelijk dan toch, de deur open ging en ze naar binnen sprintte.

Hijgend alsof ze de vijftienhonderd meter gelopen had, hing ze tegen de deur. Toen zakte ze door haar benen en met haar hoofd tussen haar knieën begon ze schokkend te huilen. Hoe anders had ze zich vanochtend deze dag voorgesteld!

Donatien liet haar even begaan, zei toen vriendelijk: 'Ga maar even plassen. Geef dat ei maar aan mij.' Hikkend en snikkend trok ze het martelwerktuig uit haar onmenselijk geagiteerde vagina en gaf het aan Donatien, die er verlekkerd aan begon te ruiken. Op de wc spoot ze haar water klaterend in het porselein. Schoonvegen.

Een blik in de spiegel: mijn god, ze zag er niet uit. Dat kleine, geraffineerde beetje make-up dat ze meestal gebruikte was hier en daar doorgelopen. Haar ogen waren rood van het huilen, haar rode haar hing in bezwete slierten naar beneden.

Ze kwam de badkamer uit en Donatien gaf haar het ei terug. Terwijl Esther afwerend nee schudde, gebaarde hij dat het weer naar binnen moest.

Ze huilde: 'Nee, asjeblieft! Je had beloofd dat ik klaar mocht komen. Niet dat ei, ik kan niet meer, ik krijg nog een hartaanval!'

Donatien lachte een beetje neerbuigend, ongeveer zoals je een onzinkramend kind tegemoet treedt. 'Welnee, Esther. Jij bent een van de gezondste vrouwen die ik ooit ben tegen gekomen. Net als rode wijn is seksuele prikkeling juist goed voor je hart.'

'Net als met rode wijn alleen maar met mate.'

Donatien lachte zijn pieperige lachje. 'Je hebt nog gelijk ook. Weet je wat, ga maar op bed liggen, ik zal je de grote vibrator aanreiken.'

Onmiddellijk stortte Esther zich op het bed. Ruggelings bleef ze wachten tot Donatien het apparaat uit zijn schoudertas gehaald had. De zachte robuustheid van de staaf voelde verlossend aan in haar hand. Ze wilde het ding meteen naar binnen rammen, maar daar stak Donatien een stokje voor. 'Rustig, lieve Esther, rustig. We hebben alle tijd. Doe het volgens de regelen der kunst.'

Het kostte het uiterste om haar zelfbeheersing te bewaren, toen ze de staaf tegen haar kittelaar legde en aan het uiteinde draaide. De vibratie was nog maar heel licht, maar een weldadige warmte trilde door haar onderlijf. Donatien gaf college: 'Als je een orgasme voorzichtig opbouwt, zul je er veel meer aan hebben dan wanneer je het afraffelt. Je bent intelligent genoeg, Esther, om te begrijpen dat deze hele avond een oefening is geweest in zelfbeheersing. Jij hebt, als het om seks gaat, tamelijk weinig zelfbeheersing. Die keren dat je het orgasme onthouden werd, was je uiteindelijke extase onvergelijkbaar veel groter.'

Ja, ja, Dat is allemaal leuk en aardig, maar Esther lag daar met een brandende kut die geblust moest worden.

'Je ligt niet goed, lieve kind. Ga dwars op het bed liggen, dan kan ik het allemaal veel beter zien.'

Met grote tegenzin hield Esther even op met het stimuleren van haar clit en schaamlipjes. Ze schoof met onhandige ploffen net zolang tot ze dwars op het bed lag, haar voeten leunend op de houten rand.

'Dat is goed zo. Ga nu maar verder. Langzaam opbouwen.' Donatien ging zitten in een leunstoel die naast de deur stond. Nu had hij perfecte inkijk.

Esther realiseerde zich hoeveel Donatien van haar kon zien, maar op dat moment maakte het haar niets meer uit. Alles draaide nu om de dialoog tussen vibrator en vagina. Voorzichtig schoof ze het ding een paar centimeter naar binnen. Het was wel een zodanig grote vibrator dat, zelfs in de natte, geopende en opgewonden staat van haar geslachtsdeel, Esther enige moeite had het gevaarte pijnloos naar binnen te loodsen. Dat was net aan het lukken, toen er hard en zakelijk aan de deur geklopt werd. 'Roomservice!'

Esther klapte haar benen dicht, maar Donatien siste ijzerscherp: 'Open die benen. Gewoon doorgaan. Wee je gebeente als je ook maar één moment stopt! Klaarkomen mag je pas als ik toestemming geef!' Tegen de deur riep hij: 'Kom maar binnen!'

Een jongen kwam nietsvermoedend de kamer in en liet bijna de fles champagne en de twee glazen vallen bij de aanblik van een prachtige, roodharige, duidelijk opgewonden vrouw die zich, met haar kale kruis wijd geopend richting deur, met een grote dildo aan het bevredigen was. Haar welgevormde, stevige borsten deinden langzaam heen en weer en uit haar mond was gekreun te horen, van genot, dacht de jongen. In werkelijkheid was het een combinatie van genot en angst en wanhoop en gêne.

Esthers hoofd tolde en haar hart sloeg een keer over. Het zweet sloeg haar alweer van alle kanten uit en ze wilde weg, vluchten. Hoe kon Donatien haar dit aandoen? Vluchtig keek ze naar de jongen, die nog steeds als versteend in de deuropening stond. Ze wilde door de grond zakken. 'Mijn vrouw raakt vaak nogal opgewonden van lange autoritten,' legde haar kweller uit. 'Trek je er niets van aan. Mooi gezicht, vind je niet?' De jongen stotterde iets, Esther kon het niet verstaan. Donatien vervolgde: 'Kom, maak jij die fles eens voor me open. Ik heb wel een glaasje prik verdiend.'

Met trillende vingers begon de jongen aan de kurk te prutsen en even leek het alsof hij de fles helemaal niet open zou krijgen. Toen klonk het "plop" en gebruis vulde de kamer. 'Esther lief, kom nu maar klaar, dan krijg je ook een glaasje.' Of het door de onverwachte binnenkomst van de jongen kwam, of door de aanhoudende prikkeling van die dag, Esther was in een hogere staat van opwinding geraakt dan ze ooit voor mogelijk had kunnen houden.

Een waas trok voor haar ogen en, terwijl ze het blauwe, vibrerende monster diep haar kut in schoof, er dan weer helemaal uithaalde en het weer tot aan haar baarmoeder naar binnen joeg, duwde ze haar bekken naar voren, naar Donatien en de jongen toe, als om te zeggen: 'Kijk maar, kijk maar goed, jullie! Hier lig ik klaar te komen voor je ogen. Kijk dan toch!' De gedachte dat ze aan het masturberen was voor een publiek dat van dichtbij toekeek gaf haar de grootste kick die ze ooit gekend had en met een haast onmenselijke oerschreeuw en een hele sliert van de meest exotische vloekwoorden kwam Esther snikkend, hikkend en schokkend klaar. En heel kort daarna nog eens en zelfs een derde keer, het leek niet meer op te houden. De jongen stond gebiologeerd te kijken, de champagnefles nog steeds in de hand.

Ze trok de vibrator uit haar kut en uitgeput liet ze hem uit haar zich ontspannende hand glijden. Met een doffe plof viel het natte apparaat op het saaie hoteltapijt. Haar benen lagen nog steeds wijd gespreid maar Esther was zich nergens van bewust. Als ze haar ogen sloot, zag ze scènes langskomen uit de krankzinnige film die deze dag was geweest.

Haar linkervoet schoot los van de beddenrand en plofte op de grond. Esther schrok wakker en werd zich weer bewust van haar omgeving. Ze opende haar ogen, zag de jongen verbijsterd staan toekijken en glimlachte zwakjes naar hem.

Met zachte hand werd de jongen uit de kamer verwijderd en Donatien keek tevreden neer op Esther. Hij gaf haar een glas champagne dat ze gulzig naar binnen klokte. Hij streelde haar verwarde haar en zei: 'Je hebt je een waardig eigendom voor me getoond. Ik ben zeer ingenomen met je voorstelling. Als beloning mag je vannacht in je eigen kamer slapen. Nee, nee, de regenjas blijft natuurlijk hier.'