De Harem: 05 Een veilig huis

Dit erotische misdaadverhaal is volkomen uit de duim gezogen. Mocht u menen iets of iemand te herkennen, dan berust dat op toeval. Dit hoofdstuk bevat: een beschrijving van mijn huis, aftrekken, exhibitionisme, lichte vernedering en onderwerping.

**** Mijn huis ****

Aan de noordzijde, aan het eind van een bosweggetje richting zee, ligt mijn huis boven op de duinenrij. Het heeft een prachtig uitzicht op zee. ‘s Avonds kijk ik vaak naar hoe de zon uitdooft in het water. Aan de zuidkant van de weg is de haveningang van de vroegere vissershaven. Nu liggen er wat zeil- en motorboten. Net voorbij mijn huis gaat de weg over in een strandopgang.

Mijn erf is aan het zicht onttrokken door een dikke heg, kreupelhout, rozenbottelstruiken en alles wat nog meer groeit en bloeit met stekels. In de dichte struweelhaag bevindt zich prikkeldraad met signaalfunctie. Er is voldoende privacy om ongestoord bloot te kunnen rondlopen. Het huis staat midden op het terrein en ten oosten daarvan ligt een flinke schuur waarin ik onder andere mijn auto heb staan.

Het huis van ongeveer 24 bij 24 meter, heeft een woonlaag en een plat dak. De kogelvrije ramen zitten op een aan de buitenkant normale hoogte in de ogenschijnlijk bakstenen muur, die deels begroeid is met klimop en rozenstruiken. Het schelpenpad vanaf het hek naar een grote, met hout beklede stalen deur, loopt wat af. De deur gaat open als ik, “deur openen,” roep. Achter de deur is een brede bijna zes meter lange gang naar de woonruimte.

Het huis is voor de oorlog gebouwd en deed destijds dienst als havenkantoor, maar was feitelijk een gecamoufleerde bunker van waaruit de Nederlandse defensie de bewegingen op zee kon volgen. Bovendien kon de haveningang met een zwaar kanon worden beschermd. De Duitsers hadden in de oorlog onder de bunker nog een extra bunker gebouwd met een gangenstelsel naar andere bunkers in de duinen. Het geheel maakte tijdens de oorlog deel uit van de Atlantikwall.

Mijn vader was na de oorlog in het leger gegaan en uiteindelijk kapitein geworden. Hij had het huis en de bunker eronder voor een habbekrats gekocht, met voorwaarde, dat het beschikbaar bleef voor het leger.

Na de publicatie in 1972 van het rapport “De grenzen aan de groei” door de Club van Rome, was het mijn vader duidelijk geworden, dat de wereld op enorme problemen afkoerste zonder dat de mensheid op tijd zou ingrijpen. Mijn vader was geen gekke Henkie, hij ging de wereld niet in z’n eentje redden, maar hij vond wel, dat hij wat meer voor de aarde moest doen, dan de meeste mensen. Als iedereen zo zou denken en handelen, dan zou er volgens hem nog een kans bestaan om de grootste rampen af te wenden.

Met hulp van Defensie was de bunker aangepast en altijd tip top bijgehouden. De beschermende functies van het gebouw zijn nog volledig intact en waar mogelijk zelfs gemoderniseerd. Het gebouw is geïsoleerd en uitgerust met zonnepanelen en een warmtepomp die warmte uit het zeewater oppompt.

Het zware kanon dat vroeger in de bunker had gestaan is verdwenen. Tegenwoordig staat er een klein, maar uiterst modern automatisch snelvuur kanon en een moderne raketwerper op de bunker. Het nieuwe iets verhoogde dak met de zonnepanelen, onttrekt het wapentuig volledig aan het oog.

Nadat mijn moeder last van reuma kreeg, waren mijn ouders in Portugal gaan wonen en had ik, met toestemming van Defensie, de beschikking over de bunker gekregen.

**** In veiligheid ****

Ben stopte met zijn busje bij het zware toegangshek van mijn terrein. De deuren werden geopend en ik wees de meisjes mijn voordeur. Vanaf de straat gezien aan de rechterkant van het huis. Ben reed onmiddellijk weg, terug naar Nicole en ik deed het hek dicht, waarna ik mijn gasten binnen liet.

Nadat iedereen door de gang was gelopen zagen de dames, dat de gang door een serie immens zware stalen deuren werd afgesloten. Normaal deed ik dat niet. Het was als demonstratie bedoeld.

Als je uit de gang komt en je loopt ongeveer recht door, dan zie je eerst, aan de linkerkant, de keuken met een grote eettafel waar je wel met vijftien man aan kan zitten. Na de keuken komt de bijkeuken met daarin een grote wasmachine, droger en een grote vrieskist. Voorbij de bijkeuken kom je bij de open en ruime badkamer met daarin een douche, dubbele wastafel, urinoir en een aparte afsluitbare toiletruimte. Als je nog verder gaat, dan loop je tegen een kast met daarachter de muur van het magazijn.

Aan de rechterkant komt eerst de vaste hoekbank met zitkuil. De bank bevindt zich tegen de muren in de hoek. Als je erop zit, dan zit je met je voeten in de zitkuil. Die kuil is een gebogen uitsparing in de bodem van de bunker van ongeveer acht bij drie meter en diende vroeger om de beweging van het kanon mogelijk te maken. Op de bodem van de kuil ligt een enorm waterbed, voorzien van een onderdeken, dekbedden en kussens. De kuil doet tevens dienst als bed. ‘s Avonds lig ik daar vaak televisie te kijken.

Voorbij de zitkuil is een open ruimte en tegen de muur staat mijn bureau met computer. Nog iets verder, rechts van het magazijn is nog een ruimte, mijn privé ruimte. Daar kan ik me eventueel terugtrekken, als ik niet alleen ben, wat de afgelopen jaren overigens nooit meer is voorgekomen. Je kunt het niet zien, maar tussen mijn bureau en de privé ruimte kan de vloer open scharnieren. Onder het luik zit een trap naar de grote bunker onder het huis.

Mobieltjes hebben in mijn huis geen bereik. Met de vaste telefoon belde ik even naar Nicole. Ben pakte op. Alles was daar nog rustig en met de drone was in mijn omgeving ook geen activiteit te zien.

Het jack, dat ik had gepikt, trok ik uit, zodat ik weer helemaal naakt was en zei: “Dames hier zijn jullie volkomen veilig. Alleen als de luchtmacht komt met “bunker busters”, lopen we hier gevaar. Maak het jullie maar vast gemakkelijk, dan ga ik me even douchen, want dat is hoognodig. Willen jullie ook? Als iemand graag van de toilet gebruik wil maken, dan kan je met mij meelopen. De toilet is naast de douche.”

De dames moesten allemaal. Ik had maar een toilet, dus er ontstond een rij. Tot mijn verbazing koos Linda voor de urinoir. Ze had er geen moeite mee, ze was lang genoeg.

Mijn open douche heeft twee douchekoppen. Er was makkelijk ruimte voor vijf personen. Hoki trok het topje van Linda uit en Noki ontdeed zich ook van haar kleding. De tweeling was helemaal door mij gebiologeerd. De zusjes volgden mij onmiddellijk de douche in. Naakt leken ze zo sprekend op elkaar, dat ze nauwelijks van elkaar te onderscheiden waren. Als ik niet wist wie wie was, dan riep ik gewoon Oki, dat werkte prima en de dames hadden er geen probleem mee.

Zonder schaamte lieten de Oki’s zich leeglopen, iets wat ik zelf trouwens ook had gedaan. Daarna begonnen de meisjes mij en zichzelf te wassen. Hoki zei, dat zij en haar zus me volledig zouden verzorgen, ik hoefde dat nooit meer zelf te doen. Ze bedoelde het letterlijk incluis “alles” en ze begon me meteen af te trekken. We stonden in het volle zicht van de meisjes, die voor de toilet stonden te wachten, waardoor ik nog eens extra opgewonden raakte. Even later kwamen Nora en Linda ook bij ons onder de douche en keken me lachend aan.

“Ik zie wel, dat je in goede handen bent,” zei Nora.

Snel en toch helemaal opgefrist kwam ik onder de douche vandaan. De rest van de dames wilde ook graag douchen. Ik pakte wat handdoeken en legde die voor hen klaar. Hoki was nog met mijn jonge heer bezig terwijl Noki me afdroogde.

Nadat ik latex keukenhandschoenen had aangedaan werd het ingepikte jack door mij aan de keukentafel doorzocht. De opbrengst was onder meer een paspoort, rijbewijs, wat geld, een stiletto en een zakdoek. Het paspoort van de motorrijder, die door Linda was uitgeschakeld, stond op naam van Gerrit Achterbos.

**** De harem ****

Samen met Noki en Hoki, die niet van mijn zijde weken, ging ik in de zitkuil liggen om de situatie even goed te overdenken. De tweeling had zich niet weer aangekleed. Even later kwamen Nora en Linda bij ons liggen, ook naakt. De andere jongedames kwamen er, na hun douchebeurt ook bij, allemaal naakt.

De kleding van de dames was niet meer fris en ze hadden bij de motorclub genoeg meegemaakt om onder elkaar niet meer met hun naaktheid te zitten. Voor mij schaamden ze zich ook niet. Ze waren wel wat gewend en hadden mij eerder vandaag per slot van rekening ook al afgetrokken.

“Zal ik jullie kleren meteen in de wasmachine doen?” vroeg ik terwijl ik een poging deed om overeind te komen. “Vannacht hebben jullie dan niets om aan te trekken, maar ik zal me wel terugtrekken, zodat jullie van mij geen last hebben.”

Hoki, trok me aan mijn handvat terug en zei: “Van terugtrekken is geen sprake. Jij moet zo nog vrijen met Linda, want die heeft jou nog niet gehad. Als je daar mee klaar bent, gaan we allemaal slapen. Er is hier niemand die last van jou heeft en verder hoef jij vandaag niets meer.

Als een vrouw aan mijn handvat trekt, dan heeft dat onmiddellijk een stijve tot gevolg. Hoki zal dat wel vermoed hebben. Ze ging met haar rug naar me toe op mijn borst zitten en begon me stevig af te rukken. Mijn jonge heer moest het vandaag voor de zoveelste keer ontgelden. Ongetwijfeld een record.

Net als Linda, waren Noki en Hoki een tikkeltje dominante typetjes. Ze kickten er op om mannen te onderwerpen en dat gaf mij eerlijk gezegd, op mijn beurt ook weer een kick. Ik kwam klaar onder veel gegiechel van de meisjes. Hoki haalde een washandje en maakte me schoon. Maëva bracht me een pilsje en Noki was bezig met de was.

“Dames,” zei ik. “Net zoals een kapitein op een schip, ben ik hier in huis de baas. Voor zaken die niet met het huis of de veiligheid te maken hebben, zijn we elkaars gelijken. Jullie mogen hier voorlopig blijven logeren. Jullie hoeven mij niets te betalen, maar helaas kan ik jullie geen luizenleventje te bezorgen.”

“Het is werkelijk indrukwekkend hoe jullie je hebben gered in de afgelopen jaren en vandaag was fantastisch. De afgelopen tijd voelde ik mij nogal eenzaam en nutteloos. Hoe dat zit, vertel ik nog wel een keer. Als ik een poosje zou mogen meedoen met jullie commune, dan kan ik dat droeve gevoel wat beter negeren, dat zou ik echt heel erg kunnen waarderen. Als jullie dat niet willen, dan begrijp ik dat wel. Wat moet een clubje jonge meiden, per slot van rekening met een kerel van 38?”

Nora staarde me enige tijd in gedachten aan en zei toen: “We zijn hier in een bijzonder veilig en afgesloten huis, waarvan jij de eigenaar bent. Jij hebt ons beschermd en je bent met ieder van ons al aardig intiem geweest. Dat is precies wat een harem feitelijk is. We zouden het allemaal erg op prijs stellen, als je ons als jouw harem wilt aannemen, zodat we nog enige tijd van jouw bescherming gebruik kunnen maken.”

De dames knikten allemaal bevestigend.

“Natuurlijk laat ik jullie niet in de steek. Bij mij zijn jullie veilig, dat had ik al beloofd en daar hoeven jullie niets voor te doen.”

“Oké, dat is dan geregeld,” zei Nora.

Het was onverwacht maar waar, ik was zonder er erg in te hebben, de gelukkige bezitter van een harem geworden. Vanochtend was ik nog vrijgezel en nu, nog geen vierentwintig uur later had ik een harem.

Er zat wel een verschil tussen mijn liefde voor Nora en Linda en de andere meisjes. Nora en ik, alsook Linda en ik, waren verliefd op elkaar. Verliefdheden die nog jong waren en die zich nog verder moesten ontwikkelen. Hoe het met de Okies zat wist ik niet goed, zelf had ik duidelijk gevoelens voor hen. Wat zij vonden of dachten was mij onduidelijk. Wilden ze slechts een door henzelf verzonnen schuld aan mij inlossen of waren er bij hen ook gevoelens voor mij?

Voor de andere meisjes voelde ik wel liefde, maar er was geen sprake van verliefdheid. We verschilden bijna 20 jaar in leeftijd. Het was meer een vorm van liefde, die je ook voelt voor puppies, toch viel er op hun seksuele aantrekkelijkheid niets af te dingen, die voelde ik wel degelijk.

Vrijen met iemand waar ik niets voor voel, dat doe ik niet. Dat kan ik zelfs niet. Misschien lastig te begrijpen, maar zo werkt het bij mij. Op nauwelijks volwassen meisjes val ik normaal niet, maar met deze meisjes had ik wel intiem seksueel contact toegelaten. Of die seksuele intimiteit zou blijven wist ik niet. Het lag wat gecompliceerd, maar een ding wist ik zeker: ik had er geen bezwaar tegen om door hen aangerand te worden. Integendeel. Misschien was ik wel verliefd aan het worden op al mijn vrouwen. Het was wat verwarrend allemaal.

Een vrouw is genoeg voor mij. Nu had ik er tien. Het was gewoon zo gelopen en we waren blij met elkaar. Als een van de dames weg wilde, dan zou ik dat haar zeker niet beletten, zoiets zou vrijheidsberoving zijn, maar van het wegsturen van een van mijn vriendinnen kon ook geen sprake zijn. Dat zou ik niet aan kunnen.

Mannen hebben normaal geen bezwaar tegen meerdere vrouwen. Het deel uitmaken van een harem is echter niet iets wat vrouwen normaliter nastreven, dat begrijp ik. Vrouwen willen over het algemeen een man voor zich alleen. Dat was me al eens pijnlijk duidelijk geworden. Net zo als vroeger met Pettie en Sandrine, was deze toestand mij, ons, overkomen. Toch was het nu wel anders, deze vrouwen kenden elkaar al en hadden allemaal bewust ingestemd met de situatie.

Zonder de dreiging van de motorclub zouden ze echter niet in mijn harem zijn beland. Het was me duidelijk dat mijn harenvrouwen pas echt vrij konden kiezen als de dreiging van de motorclub er niet meer was.

Er zijn voldoende voorbeelden van situaties waarin meerdere vrouwen van een man echt gelukkig zijn. Vooralsnog was er geen probleem, maar ik wist dat dat niet per se zo zou blijven.

De liefde van mij voor meerdere vrouwen moest naar mijn mening wel besproken worden. Heel open en eerlijk maakte ik duidelijk, dat zolang als dat ik van een vrouw houd, ik die niet kan en zal afwijzen. Zoiets is verraad aan de liefde. Als een van mijn vrouwen zou willen, dat er gekozen moest worden, dan moest ze die keuze zelf maken, ik zou dat niet doen, zelfs niet als al mijn vrouwen mij dat zouden vragen. Ik had mijn lesje geleerd.

Mijn vrouwen vonden de situatie echter geweldig. Een vrouwen commune was leuk, maar met een man erbij was het nog veel leuker.

**** Onderwerping bezorgt vrijheid ****

“Je hebt nu een hele harem om uit te kiezen, maar wij hebben nog iets tegoed van elkaar.” zei Linda hunkerend, terwijl ze me begon te zoenen en te strelen. Allemaal heel teder en totaal anders dan vanmiddag.

“Wat je vanmiddag allemaal met mij hebt gedaan vond ik geweldig,” zei ik. “Van sterke intelligente vrouwen krijg ik een ontzettende kick. Vooral als ze me aanranden.”

Linda bekende een beetje verlegen: “Ik zou het heel fijn vinden om zelf eens een keer een beurt te krijgen van een man die sterker is dan ik. Daar zou ik nou een kick van krijgen, maar mannen die sterker zijn dan ik, heb ik nog nooit ontmoet.”

“Vandaag wel,” zei ik. “Vanmiddag liet ik je je gang gaan, maar ik ben veel sterker dan jij. Je hebt geen idee.”

“Bewijs het,” riep Linda.”

“Ja, laat zien,” riep Léria.

“Laat zien, laat zien” riepen mijn vrouwen in koor. Ze wisten allemaal wat Linda kon. Bovendien was ze groter dan ik en zag ze er sterker uit. De dames waren allemaal jarenlang vernederd door mannen en de frustratie zat diep geworteld. Eigenlijk hoopten ze, dat ik door Linda zou worden onderworpen en hoewel ik heel graag nog eens vernederd wilde worden, was ik vandaag ruimschoots aan mijn trekken gekomen. Linda’s wens om nu eens zelf te voelen hoe het is, om eerlijk overwonnen en verkracht te worden, was voor mij een ere kwestie, dat genot moest ik haar gunnen. Ze had mij dat genoegen ook gedaan.

Voor Linda wist wat er gebeurde had ik haar plat op haar buik. Ik greep haar polsen en trok die omhoog, terwijl ik wijdbeens over haar heen ging staan. Voor haar een lastige, zo niet onmogelijke positie om wat tegen mij uit te kunnen richten. Voor mij echter ook een onmogelijke positie om mijn lans bij haar in te brengen. Staan op een waterbed terwijl je een tegenspartelende vrouw onder de duim moet houden is erg lastig. Natuurlijk kon ik gewoon op haar rug gaan liggen.

Beide problemen waren oplosbaar, door in plaats van Linda’s polsen, haar enkels te pakken. Om dat te doen moest ik Linda’s polsen loslaten. Het gevolg daarvan was, dat ik de controle heel even moest opgeven. Om het hieraan verbonden risico te beperken manoeuvreerde ik Linda eerst half tegen de rand van de zitkuil om daarna pas naar haar enkels te grijpen. Het eerste was gemakkelijk, het tweede deel was lastiger, maar het lukte.

Om haar niet de kans te geven, zich zo op te kronkelen, dat ze bij mijn ballen zou kunnen, klom ik uit de zitkuil, trok haar mee en liep daarna een aantal vernederende rondjes door de kamer. Ter bescherming van haar hoofd, moest Linda haar handen gebruiken om voor mij uit lopen. Ze kon niets beginnen, het aloude kruiwagen spelletje werd door mij gespeeld, met haar als kruiwagen. Ze werd door mij bestuurd als een stuk speelgoed. Een dergelijke vernedering had ze nog nooit gevoeld. De prachtige, angstaanjagende tatoeëring van haar entree, werd vochtig.

Plotseling trok ik haar heupen naar mij toe en stak mijn lans naar binnen. Het standje dat zo ontstond, was ontzettend zwaar voor Linda. Het lijkt een beetje op z’n hondjes, maar doordat ik stond, hing Linda min of meer schuin onderste boven. Er ontsnapte een kreet uit Linda’s mond. Genot of frustratie? Linda kon nu naar mijn ballen grijpen. Dat gevaar was reëel. Daarom zei ik dat ik mijn lans onmiddellijk zou terugtrekken als ze haar handen niet op de vloer hield.

Wat moest ze doen? Toegeven en zich laten nemen, of terugvechten en de vernedering proberen te stoppen? Ze liet me doorgaan. Ze was door mij onderworpen. Als een wild dier werd ze door mij gedekt. Overwonnen en genomen, terwijl de rest van mijn harem toekeek.

Om haar extra te krenken zei ik: “Wen er maar aan, als ik wil neuken, dan pak ik je gewoon, waar en wanneer ik wil.

Linda leek wat op mij. We hadden dezelfde verlangens.

Soms liet ik snel even een hand los om haar een ferme klap op haar billen te geven. Ze werd er extra wild door. Ze kreeg, wat je noemt een geweldige doorsmeerbeurt. Na enige minuten van zwaar ritmisch werk begon Linda luid te steunen en te schokken, uitmondend in heftige stuiptrekkingen, beëindigd met een oerkreet. Tenslotte verslapte ze helemaal. Alle kracht was uit haar lichaam en ik moest echt heel voorzichtig manoeuvreren om er voor te zorgen dat haar hoofd niet over de grond schuurde.

Met wat hulp van de tweeling kon ik Linda draaien en omhoog werken zodat ze tenslotte met haar benen om mijn heupen en haar armen om mijn nek als een hele grote baby voor mijn buik hing. Na een paar stoten ging ik op de rand van de zitkuil zitten. We waren zodoende in een soort lotus houding terecht gekomen. Linda kwam weer wat op krachten en zei gedwee dat het fantastisch was geweest. Het had haar een enorme kick gegeven om genomen te worden zonder dat ze er iets tegen had kunnen doen. Ze had dat nooit eerder meegemaakt. Het was heerlijk om onderworpen te zijn: Alle macht, beslissingen en verplichtingen werden je ontnomen, het gaf een onverwachts gevoel van totale vrijheid.

Ik liet me voorover op het waterbed vallen, dat wil zeggen: Linda viel op het waterbed en ik viel op Linda. Met mijn lans diep in haar verborgen en met mijn hoofd op haar schouder kwam ik ten slotte zelf voor de zoveelste maal die dag klaar. Linda zoende, knuffelde en liefkoosde mij. Lang kon ik daar niet van genieten. De slaap sloeg toe.

**** Zaterdag ****

De volgende ochtend werd ik pas laat wakker. Nog net zo als dat ik in slaap was gevallen. Mijn nog altijd harde erectie werd liefdevol door Linda’s hemelpoort gemasseerd. Ze zoende en knuffelde mij.