De Harem: 08 De overval

Dit erotische misdaadverhaal is uit de duim gezogen. Mocht u menen iets of iemand te herkennen, dan berust dat op toeval. Dit hoofdstuk bevat exhibitionisme, geklede vrouwen naakte mannen (gvnm), openlijke buiten seks, geweld, vernedering en groepsseks.

Enkele gebeurtenissen zullen vanuit een ander perspectief, ook in "L'île des femmes" worden beschreven.

**** Voorbereidingen. ****

Op de dag van de clubvergadering reden we met de Defender en een kleine hatchback die Nora had gekocht, naar een halletje vlak bij het clubhuis van de Saters. Het was door ons tijdelijk gehuurd op naam van een pseudo bv van Henri Pentiloni. Op de naam van Gerrit A. had ik een grote verhuisbus gereserveerd. De borg was betaald met de digitale creditcard op Gerrits telefoon. Het was een mazzel dat die niet was geblokkeerd. Misschien was Gerrit dit vergeten als gevolg van zijn gebroken been. Het huurbedrag zou worden afgeschreven wanneer ik de bus terug bracht.

Helaas moest ik vandaag meerdere malen kleding dragen, want ik wilde geen aandacht trekken. Het was nog erg vroeg toen ik aan de achterkant van het clubterrein een hekdeel van het hek aan een kant los schroefde. Het hek kon nu geopend worden. Je zag nauwelijks dat de bouten er uit waren. Als we klaar waren met onze acties, dan zou ik de bouten er weer in draaien. Niemand zou ooit merken dat de bouten er uit waren geweest.

Ik liep naar de achterdeur en voelde of deze open was. Alweer mazzel. Met wat geluk hoefde ik de deur vannacht niet te forceren. Sharana bracht een balk die we buiten naast de deur legden en daarna bracht ze me een handige telescoopladder waarmee ik op het dak kon komen. Vanaf het dak liet ik een touw met een haak zakken. Sharana hing er een grote stalen fes met narcgas aan, een cadeautje van Henri Pentiloni. Het gas zou, volgens de documentatie, in de uitwerking sterk op lachgas lijken.

Voorzichtig liep ik met de fles naar het ventilatiesysteem. Een stevige bouwafvalzak, waar ik de bodem uit had geknipt, werd door mij met de ontstane opening door middel van duct tape over de kop van de fles geplakt. De aansluiting was perfect. De fles met zak liet ik plat op het dak liggen. Terug in ons halletje ontdeed Noki me onmiddellijk van mijn kleding. Ze wist dat ik een hekel aan kleding had en als het maar enigszins mogelijk was om mij te strippen zonder dat ik in de problemen kwam, dan deed ze dat.

**** Coïtus interruptus op het gras. ****

Het was goed weer en we hadden wat tijd over. Nora en ik liepen naar buiten, naar het grasveldje naast onze hal om onze lunch te nuttigen. Het veldje was bijna geheel omgeven door Rododendrons, zodat we vanaf de straat niet opvielen. De rest volgde ons al snel. Ik zat naakt tussen mijn vrouwen. Linda duwde mij plotsklaps op mijn rug en Noki kwam naast me zitten om me af te trekken. Kennelijk had ik daar weer behoefte aan. Hoki gaf me koffie en wat broodjes. Daarna kreeg de rest ook. Het leven was fantastisch. Zonnewarmte, koffie, broodjes en een orgasme.

Ik dommelde wat weg, totdat ik merkte dat ik gekust werd. Het was Nora. Ze wist altijd wel een manier te vinden om naast mij terecht te komen. Ik kuste terug. We draaiden ons naar elkaar toe. Het kussen werd steeds inniger. Een van haar handen verdween naar mijn gezicht en haar andere hand begon mijn piemel tot een paal om te boetseren. Mijn handen handen hielden zich bezig met Nora's borsten. Kennelijk was dat niet voldoende. Ze kwam heel kort half overeind en voor iemand besefte wat er gebeurde trok Noki, Nora's jurkje over haar hoofd. Ze had nu alleen haar slipje nog aan, waar ze echter onmiddellijk uit werd bevrijd door Hoki.

Nora en ik lagen nu spiernaakt te vrijen op het grasveldje. Mijn liefdeslans vond haar hemelpoort als vanzelf. Daar hoorde hij thuis. Een onbeschrijfelijk gevoel van liefde voor elkaar dwong ons tot de wildste bewegingen en kronkels. Een vrijpartij tussen Nora en mij was een bijna heilige gebeurtenis voor mijn harem. De vrouwen zorgde ervoor dat een en ander vlekkeloos zou verlopen. Ze gaven ons wat extra ruimte en hielden de omgeving in de gaten. Nora beukte ongenadig door op mijn paal, maar die kon dat, zoals bekend, wel aan. Nadat we samen net op het punt stonden om klaar te komen hoorden we motorgeronk. Helaas, coïtus interruptus.

Het waren twee leden van de Saters. Een man en een vrouw. De vrouw had een iets ander embleem op haar jack. Er stond "De Mainaden" (vrouwelijke tegenhanger van een Sater) op. Waarom weet ik niet, maar ze waren het hek van hun terrein aan het controleren. Bij het hekdeel dat ik had voorbereid stopten ze. Na een sprint en een geweldige taekwondo trap vloog de man van z'n motorfiets. Hij was met zijn telefoon bezig geweest en mijn trap trof hem volkomen onverwacht. De vrouw bedacht zich geen ogenblik en ging ervandoor. We moesten achter het motorwijf aan voor ze kon bellen. Met hulp van Hoki trok ik de zware motorfiets omhoog en sprong erop. Nog voor ik Hoki kon tegenhouden zat ze achterop en hield zich vast aan mijn nog altijd stijve pik.

Linda en Noki ontfermden zich over de man. Heel even was hij verdwaasd geweest. Daarna begon hij lastig te worden. Hij had niet willen luisteren toen hem gezegd werd, dat hij met zijn handen op z'n rug op zijn buik moest gaan liggen. Hij was kansloos. Linda trok hem zijn broek en onderbroek uit terwijl Maëva de telefoon afpakte en deze ontgrendelde met behulp van zijn vingerafdruk. Ze ging er onmiddellijk mee naar de computer om alle bestanden over te zetten. Linda trok de man aan zijn ballen mee naar binnen, legde hem over haar knieën en gaf hem een ongenadig pak slaag op zijn blote kont.

De man gilde het uit, maar werd er ook opgewonden van. Bij elke klap werd zijn lul groter totdat hij keihard was. Linda ging door met slaan en de lul begon te druppen. Na nog een paar slagen kreeg de man een spontane zaadlozing. Bertie en Ella hadden op verzoek van Linda, alles gefilmd met hun eigen telefoons. Linda riep, dat alles op internet zou verschijnen als hij lastig bleef doen. Nora kwam met handboeien en duct tape.

Ondertussen zat ik in m'n nakie, samen met Hoki achter het motorwijf aan. Onze motorfiets had veel meer vermogen en we liepen al snel in. De vrouw dacht vermoedelijk dat ze in het centrum met haar lichte motor in het voordeel zou zijn. Hoe dan ook. Daar reed ze heen. Het beviel me niks, maar ik kon de achtervolging natuurlijk niet opgeven. Het was nog een geluk geweest dat het clubgebouw van de Saters nog gesloten was, anders dan was ze daar natuurlijk heen gegaan.

Aan alles komt een eind, de Mainade slipte in een bocht en raakte met haar wielen de stoeprand. Vervolgens vloog ze van haar motor. Ze was net niet snel genoeg weer weg. Ik zette onze motor voor de hare en Hoki, die al van de motor was voor ik stilstond, greep haar vast en zette haar mes op de keel van de vrouw. Ze moest haar helm afstaan aan Hoki en vervolgens dwongen we haar om voor mij plaats te nemen op mijn motor. Met haar gezicht naar mij toe.

De vrouw riep dat ik een perverse viezerik was en spugde me in mijn gezicht, waarop Hoki haar een geweldige klap tegen haar hoofd gaf, met het heft van haar mes. Ze werd op slag tam. Hoki bond haar enkels met de veters van haar eigen laarzen vast aan het frame van van mijn motor terwijl ik het jasje van de vrouw uittrok. Ze had er niets onder aan.

Met het mes van Hoki sneed ik een paar lange repen leer uit het jasje en ik vroeg Hoki om daarmee de polsen van de vrouw achter mijn rug vast te binden. De herinnering aan Hoki, die tijdens het rijden in mijn ballen had geknepen lag nog vers in mijn geheugen. Gelukkig waren we nog niet uit het industriegebied. Er waren wel wat auto's gepasseerd, maar er was niemand gestopt. We konden zonder problemen terug naar onze schuilplaats. Hoki reed op de motorfiets van de Mainade.

De telefoon van de motormeid kreeg de bekende behandeling. Maëva kon op geen van de telefoons iets over het hek of een inspectie vinden en het leek Nora niet nuttig om onze gevangenen te ondervragen, want het was nog maar de vraag of ze de waarheid zouden vertellen. Geen van mijn vrouwen wilde de overval afblazen, dus er zat niets anders op, dan er maar het beste van te hopen.

**** Narcgas voor de Saters. ****

Tegen het einde van de middag schminkte Olga mij. Ik had het ingepikte jack van Gerrit aangedaan, zodat ik, met een kussentje op mijn buik, redelijk op hem leek. Nora bracht me met haar auto naar het verhuurbedrijf van de grote verhuisbus. De bus en Nora's auto parkeerden we in onze hal. In de bus werd een handig haken systeem aangebracht door mijn harem. Het was door mij bedacht en gemaakt. Alle voorbereidingen waren nu getroffen.

's Avonds kwam de bende. Nadat we tweeënvijftig leden hadden geteld was er al een half uur niemand meer bijgekomen. Tijd om tot actie over te gaan. We hadden allemaal een oortje in en Nora kon op haar laptop de camerabeelden zien en contact houden via oortjes. Ze coördineerde de hele actie. Olga bewaakte de voordeur van onze hal en kon mij assisteren wanneer dat nodig zou zijn.

Met de telescoopladder klom ik opnieuw het dak op en liep voorzichtig gebukt naar de gasfles en de luchtinlaat. Ik schoof het open eind van de bodemloze afvalzak over de luchtinlaat. De ventilator begon meteen te gieren en de zak werd leeggezogen. Ik hoefde de duct tape niet eens meer te gebruiken. Snel draaide ik de gasfles open zodat de ventilator weer wat normaler begon te draaien. Het gas stroomde nu het clubhuis in. Volgens Henri zou iedereen in het gebouw bewusteloos raken zonder dat ze het zelf in de gaten zouden hebben. Ik verliet het dak zo snel mogelijk en zette de balk die naast de achterdeur lag tegen de deurklink.

Nora had gezien dat ik klaar was en liet Linda met mijn Defender naar de voordeur rijden. Sharana sprong eruit en gooide een traangas granaat naar binnen. Vervolgens reed Linda de Defender tegen de deur zodat deze niet meer open wilde. We verwachtten weinig problemen bij de voordeur vanuit de binnenkant van het clubgebouw.

De Oki's droegen stevige zwarte gevechtsschoenen en hele korte zwarte leren broekjes. Uiteraard met riem, foedraal en mes. Dat was alles. Het was een erg sexy outfit. Ze leken zo weggelopen van een filmset en zagen er totaal anders uit dan vroeger toen ze nog eigendom waren van de club. Een en ander was bedoeld als afleiding. Wanneer er onverhoopt nog een verlaat lid zou komen opdagen, dan zou hij denken dat de dames bij de feestelijkheden hoorden. Tenminste, daar hoopte de tweeling op. Als het nodig was, dan konden de vijf andere dames assistentie verlenen om de laatkomers in de boeien slaan. Er bleef altijd een klein risico bestaan, dat de actie om een of andere reden zou mislukken, dat moesten we accepteren.

Na twintig minuten was er nog geen enkele reactie geweest vanuit het clubhuis. Ik besloot via de achterdeur naar binnen te gaan. Ik deed mijn kleding uit, deed mijn duikbril over mijn gezicht en hees mijn duikflessen op mijn rug. Zo was voor de meiden meteen duidelijk dat ik het was. Zo snel mogelijk inspecteerde ik het hele gebouw. Er was een kamer met negentien meisjes die vastgeketend op matrassen lagen en in de gezellige bar, vond ik 51 bewusteloze criminelen. Dat was volgens onze telling minimaal een te weinig. Even later vond ik echter nog een lid op het toilet. Tevreden liep ik naar de voordeur en gebaarde dat alles goed was gegaan.

Linda reed de Defender weer terug naar achter onze hal en deed mijn tweede duikuitrusting aan. De voordeur werd opengezet zodat het gebouw wat kon doortochten. De bewaking door Noki, Hoki en Sharana werd natuurlijk niet opgeheven. Er kan altijd iets onverwachts gebeuren. Maëva, Léria, Bertie en Ella kwamen naar de achterdeur om Linda en mij te helpen. Olga bleef bij Nora.

We hadden zes forse steekwagens meegenomen. Linda en ik namen er elk een mee naar binnen, legden er een bendelid op en liepen met de steekwagen naar de achteruitgang. Daar werd de steekwagen overgenomen en naar onze hal gebracht. De Sater werd gedropt en de steekwagen kwam weer terug. Het was een zwaar karwei. Toch schoten we goed op. Op een gegeven moment trof ik een vrouw aan. Ze was net zo gekleed als de mannen, maar haar leren broek was kruisloos en haar jack hing open. Ze droeg geen slipje en ook geen bh. Als ze geen crimineel was geweest, dan had ik haar vast aantrekkelijk gevonden. Ik tikte Linda op haar schouder en wees naar de Mainade. Ze keek even verbaasd, schudde meewarig haar hoofd en ging verder. Linda kon, net als ik, niet begrijpen, dat er zelfs vrouwen meededen aan vrouwenhandel. Even later vonden we nog twee Mainaden.

De narcfles werd door mij van het dak gehaald. Hij was helemaal leeg. Ik ruimde alles zorgvuldig op om geen sporen achter te laten. Mijn meiden hadden de bendeleden op de grond in de hal gelegd. Ze werden helemaal uitgekleed. Hun kleding en bezittingen gingen in een genummerde vuilniszak. De sleutels van de criminelen werden apart gehouden en werden ook voorzien van een label met bijbehorend nummer. Hetzelfde nummer werd ook genoteerd op het bovenlichaam van de bijbehorende Sater.

Linda en ik gingen terug naar het clubhuis, nog altijd met de luchtflessen op onze rug. We doorzochten het hele gebouw. Alles werd gefotografeerd en waardevolle zaken, computers, enz. werden naar de hal gebracht. We vonden onder meer een partij drugs in een koffertje. Die zouden nog van pas kunnen komen, dus het koffertje ging ook naar de hal. Van te voren hadden we al besloten, dat we de uitgebuite vrouwen niet wilde meenemen. Onze anonimiteit moest gewaarborgd blijven.

Met een zware betonschaar, die ik speciaal daarvoor had meegenomen, knipte ik de vrouwen los. We fotografeerden de dames uitgebreid en namen ook vingerafdrukken. Elk kreeg een envelop met € 200,00 en een briefje waar op stond dat ze vrij waren en dat ze de bendeleden nooit weer zouden zien. Verder stond er een adres op van een lokaal Blijf van m'n Lijfhuis alsmede het adres van het Leger des Heils. Linda plaatste nog snel een camera, zodat Nora met de laptop zicht had op de vrouwen. De concentratie narcgas nam snel af. De vrouwen zouden over enige tijd vanzelf bijkomen. Onze flessen met zuurstof begonnen leeg te raken. Het werd tijd het clubhuis te verlaten.

De bendeleden zouden zo bijkomen. Daarom kregen ze allemaal, inclusief de twee die we al eerder hadden gevangen, een injectie met Rohypnol-ml, de bekende partydrug in vloeistof vorm. De ml toevoeging staat voor memory loss. Deze speciale vorm van de drug was bedoeld om er voor te zorgen dat het geheugenverlies, ook zonder alcohol, gegarandeerd was. De vijftig mannen en vier vrouwen zouden nadat ze zouden bijkomen, nog geruime tijd verlamd en willoos zijn. Ze zouden zich niets herinneren van wat er gebeurd was. De Saters werden gechipt. Net zoals wij dat bij onszelf hadden gedaan. Het kon nooit kwaad om

te weten waar ze waren, mocht er ooit een ontkomen. Bovendien was er een slinks idee bij mij opgekomen.

**** Naar de bunker. ****

Met ons zessen plaatsten we de naakte bendeleden in de verhuisbus. Gerrit hielden we apart. Hij werd weer aangekleed en op de voorbank van de bus in de veiligheidsriemen gezet. De anderen werden allemaal achter hun rug van handboeien voorzien. Vervolgens werd een ruw touw om het bovenlichaam gelust en vastgeknoopt. De haken die we in de bus hadden aangebracht werden aan de lussen gehaakt, zodat de lichamen verticaal kwamen te hangen. Erg ongemakkelijk, maar de criminelen zouden het niet merken. Ze waren bewusteloos en verdoofd. Als ze eenmaal bijkwamen zouden ze wel behoorlijk last hebben van de striemen van het ruwe touw. Dit was opzet. Het zou het kleine sneetje van het chippen camoufleren.

De genummerde vuilniszakken en de spullen uit het clubhuis gingen voor de veiligheid in de Defender. Het zou erg vervelend zijn als de bus onderweg werd aangehouden. Maëva nam de observatie taak van Nora over, zodat zij samen met Léria, Bertie en Ella vooruit konden rijden in de hatchback. Linda hield met haar telefoon de hachback in de gaten. Als die een verkeersfuik tegen kwam dan kon Linda met de verhuisbus een andere route kiezen. Ik reed met de Defender achter de bus aan. Mocht de bus toch aangehouden worden, dan kon Linda altijd nog Gerrit's veiligheidsgordel los doen en zelf proberen weg te glippen. De politie zou een en ander niet begrijpen. Uiteindelijk zouden ze het er uit pure gemakzucht op houden, dat Gerrit zijn clubgenoten een loer had gedraaid. Er kon altijd wat mis gaan. Dat was nu eenmaal niet anders.

Thuis hadden we al het een en ander voorbereid. De twaalf ruime cellen in de grote bunker onder mijn huis en tuin waren nog tip top in orde. De cellen lagen naast elkaar en bestonden uit zware stalen staven die onderling aan elkaar waren verbonden. De constructie was eenvoudig en zeer solide. Privacy was er niet. Met een camera konden alle opgesloten bewoners in de gaten worden gehouden. Ook als het licht uit was.

De bus werd bij mijn schuur geparkeerd. Vanuit de schuur kon je via een verborgen trap naar beneden, naar de bunker. Naast de trap was een hellingbaan, waarmee de Duitsers in de oorlog snel voorraden hadden kunnen binnenbrengen. We hadden wat matjes en stukken karton klaargelegd. De bendeleden werden uit de bus op een matje gelegd en gleden zo via de hellingbaan naar beneden. Daar werden ze naar een cel gesleept. Opnieuw zwaar werk. Helaas het was niet anders. De Defender werd ook uitgeladen en tenslotte reden we weer terug naar het clubhuis en onze loods. Daar hadden we nog een taak te verrichten.

Maëva had inmiddels met behulp van de gevonden rijbewijzen uitgezocht, welke sleutel bij welke motorfiets hoorde. We lieten de club de club. Maëva hield een en ander natuurlijk nog wel in de gaten. Met ons allen brachten we de motoren zonder ze te starten naar de hal. Er bleken drie motoren te zijn die waren voorzien van een rechtopstaande dildo.

Terwijl wij bezig waren met het verhuizen van de motorfietsen kwam Maëva melden, dat de bevrijde vrouwen bijkwamen. Nora en ik bleven kijken tot de vrouwen allemaal de benen hadden genomen. Inmiddels waren alle motorfietsen verplaatst. We konden weg. Nora ging met drie meiden in de hachback regelrecht naar huis om het avond eten vast voor te bereiden. Olga had me nog even weer bij geschminkt en ik had me weer aangekleed met een broek en het kussentje en het jasje van Gerrit. Nadat de bus was ingeleverd ging ik met mijn zes overgebleven vrouwen naar huis. Linda zat achter het stuur en Olga zat naast haar. Bertie en Ella, zaten achterin en de Oki's zaten met mij op de middelste bank. Ze waren nog altijd topless en ontdeden mij onmiddellijk van Gerrits kleding.

Ik was al vele uren niet meer afgetrokken en naar mening van de dames moest daar met spoed iets aan worden gedaan. Bij binnenkomst waren de vooruit gereden vrouwen al bezig in de keuken. Met een twintig minuten konden we aan tafel. Ik liep even naar mijn computer om te kijken hoe het met de bendeleden ging. Alles bleek oké.

Noki greep mijn handvat en ik werd onder de douche gezet. De Oki's vonden mij smerig en dat was ik ook. Na een grondige schrob- en een aftrek beurt kon de rest van de meiden zich ook douchen waarna het eten werd opgediend. Niemand had de tijd genomen om zich weer aan te kleden en dus zaten we met ons allen naakt aan tafel. Ik werd zoals gebruikelijk, door Noki en Hoki gevoerd. Na alle spanning en inspanning was iedereen doodop en doken we allemaal de slaapkuil in.

WORDT VERVOLGD.