De Harem: 11 Epiloog

In Afrika zijn blauwogige blanken abnormaal, terwijl een zwarte daar juist normaal is. Mensen die linkshandig zijn, zijn niet normaal want de meeste mensen zijn rechtshandig.

Dit alles betekend echter nog niet dat "abnormale" mensen gek, gevaarlijk of ziek zijn. Er is helemaal niks mis met die "abnormale" mensen.

Bertie en Ella zijn abnormaal omdat ze lesbisch zijn en dus niet aan de hetero norm voldoen. Naar mijn maatstaven is er echter niets mis met hen. Ik houd van ze en ze doen niemand kwaad. Olga is ook niet normaal want ze is exhibitionistisch. Noki en Hoki zijn zonder meer apart te noemen en Léria is ook wel wat vreemd. Linda is te lang en Sharana lijkt toch wat beschadigd uit haar jeugd gekomen te zijn. Zelf ben ik sowieso niet helemaal normaal. Mijn naaktlopen en achtergrond zal door bijna niemand als normaal worden beschouwd. Alleen Nora is min of meer normaal, zolang je tenminste niet weet dat ze een haremvrouw is.

Een harem is in Nederland niet normaal, maar dat betekend nog niet dat wij gek, gevaarlijk of ziek zijn. We beledigen geen gelovigen, laten anderen met rust en proberen ons aan de wet te houden zolang dat redelijker wijze mogelijk is. Mensen die ons niet accepteren omdat we deel uitmaken van een harem kunnen van mij een middelvinger krijgen.

Nora had werk en volgde cursussen om hogerop te komen. Ik heb in Drontwijk aan Zee een pand gekocht waar Linda een sportschool is begonnen. Ze geeft nog steeds les in zelfverdediging. Er zijn vrouwen die graag op een naakte man willen oefenen. Natuurlijk ben ik daarvoor beschikbaar. Linda heeft al snel een wachtlijst moeten invoeren voor de cursus.

Mijn vrouwen, behalve Nora en Linda, gingen allemaal op autorijles. Motorrijden konden ze allemaal al. Ze moesten alleen nog een rijbewijs halen.

Nora en Linda waren goed geschoold, maar de rest van mijn harem had een leerachterstand opgelopen door hun verblijf bij de Saters. De dames hadden met elkaar besloten om daar wat aan te doen. Ze gaven elkaar cursussen. Olga gaf Russisch, Léria gaf Frans, Sharana gaf Duits en Maëva gaf een soort van algemene cultuur en biologie alsmede computerkennis.

Voor Engels hadden de dames iemand gevonden die thuis les gaf. We betaalden die lessen met het verdiende geld. Nora gaf soms wel eens wat rechtskennis en Linda was er voor de sport en zelfverdediging. Het onderwijs in wis- en natuurkunde en alles wat min of meer tot de exacte vakken gerekend kan worden was mijn pakkie an.

De vraag drong zich op of ik er wel goed aan deed om mijn vrouwen te belasten met een vak waar vrouwen zelden in uitblinken en dat niet per se vereist is voor succes in de maatschappij. Het begrijpen van de natuur is echter wel belangrijk en ik wilde mijn vrouwen graag de gelegenheid geven er kennis van te nemen, maar niet tegen heug en meug. Mijn vrouwen willen het graag proberen, dus zal ik ze zo goed mogelijk helpen. Het gaat mij niet om examen kennis maar om verwondering en inzicht. Daar heb je altijd wat aan. Ik kan hier nog wel meer over zeggen, maar daar zit vast niemand op te wachten.

De dames waren leergierig en het leek me toe dat mijn harem te zijner tijd een formidabel niveau zou bereiken. We hadden genoeg geld om iedereen op termijn te kunnen laten studere,n als ze dat zouden willen.

Hoewel acht van mijn vrouwen aan de jonge kant zijn voor mij, ben ik toch enorm gesteld geraakt op elk van hen. Het is niet normaal, ik weet het, maar we zijn gelukkig. De meiden hoeven niet bij mij en de anderen te blijven. Als iemand weg wil, dan kan dat natuurlijk. In ieder geval zal ik nooit een van mijn vrouwen wegsturen. Daar kan ik niet mee leven, dat weet ik zeker. Nora, Linda en de Oki's weten zeker dat ze altijd bij mij willen blijven. Tot op heden willen mijn andere vrouwen dat ook. We zullen zien. Het lijkt erop dat ik niet in m'n eentje oud hoef te worden en daar ben ik heel gelukkig mee.

**** Verdriet ****

Ondanks alle afleiding die ik tegenwoordig heb, zitten Pettie en Sandrine nog steeds in mijn hoofd. Ze zullen er ook nooit uit gaan. Regelmatig komt mijn verdriet aan de oppervlakte. Het kan me zomaar ineens overvallen. Meestal lukt het goed om dat verborgen te houden, maar Nora heeft het altijd door. Vrouwen zijn op dat gebied heel gevoelig.

"Wat is er mis Jard, je bent verdrietig hè?" vroeg ze de eerste keer dat ze het merkte, terwijl ze me vragend aankeek met haar onweerstaanbaar mooie diepbruine ogen en mijn piemel begon te bewerken.

"Je weet alles van ons allemaal, zelfs onze gênantste geheimen, die van mij inclusief. Toch weten wij bijna niets van jou. Dat is niet eerlijk, je kan ons vertrouwen. Wij zouden stuk voor stuk ons leven voor je geven."

"Vermoedelijk heb je mij wel eens opgezocht op internet. Heb je iets interessants gevonden?" vroeg ik.

"Natuurlijk heb ik je opgezocht, maar ik kon niets met de informatie. Ik heb Maëva ook gevraagd, maar die kon ook niets interessants vinden. Pas toen Léria bij haar zus naar jou vroeg, hoorden we dat Henri zowat in z'n broek had gescheten toen hij informatie over je wilde vinden. Het fijne weten we er niet van, maar je bent heel gevaarlijk."

"Oké," zei ik. "Dat heel gevaarlijk is niet waar, maar ik zou dat wel kunnen zijn. Hoe dat zit, kan ik je niet vertellen. Dat is geheim, dat blijft geheim en als ik het je zou vertellen, dan zou je willen, dat je het niet wist, maar over andere dingen, zoals mijn verdriet, mag je wel alles weten. Normaal praat ik daar niet over, maar het is niet geheim. Nicole en Ben weten het ook."

Nadat ik een en ander over mezelf had verteld kwam ik terecht bij mijn verdriet. Nora duwde mijn hoofd tussen haar borsten. Ze zei niks.

**** Epiloog ****

Penis "Hoki 06" had besloten mee te werken en dat deed hij ook. Na een jaar hadden we meer dan € 20.000.000,-- verdiend met de verkoop van zijn vastgoed. We zijn miljonairs geworden en het werd tijd om de man te dumpen. Wij wilden geen gevangene en we hadden de man toegezegd dat we hem zouden verkopen. Hij verblijft nu op L'île des femmes.

Dit is het einde van deze serie verhalen.