Iejoor

Verhaal Info
zucht...
8.1k woorden
4.71
6.6k
0
2
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

13-11-2016

Een kort verhaaltje dit keer, voorspelbaar als de pest. Nou ja, misschien beleeft iemand er plezier aan

Veel plezier :^)

~~~~~~~~~~~~~~~~

Marloes lag op haar rug en keek rond in haar oude kamer. Posters van boybands uit haar jeugd, een plank aan haar fel roze muur met al haar knuffels. Haar oog bleef hangen op een grote Iejoor, de depressieve ezel uit Winnie de Pooh. Ze glimlachte flauw, een herinnering aan haar neef.

Hij vond altijd dat ze op Iejoor leek, hij had ook wel gelijk, ze was zwaarmoedig van aard.

Ze was hier lang niet geweest, te lang bedacht ze zich achteraf. Nu was het te laat. Ze was hier om afscheid te nemen. Afscheid van haar oude huis, het huis waar ze was opgegroeid. Het was een week van afscheid geweest. Onverwacht, ongewild. Een abrupt einde van haar jeugd en alles wat haar verbond met haar verleden.

Ze voelde een traan rollen over haar wang. Ze veegde hem weg met de wreef van haar hand en dacht terug aan de crematie. Hoe ze daar had gezeten, woordeloos. Haar oom had het woord gevoerd, hoe erg het was dat ze zo jong waren weggerukt uit het leven, uit haar leven.

Vorige week maandag, 10 dagen geleden nu, had ze de deur van haar appartement geopend voor twee agenten, ze hadden gevraagd of ze Marloes van Helzinga was. Ze had geknikt, In een waas had ze de woorden haar brein binnen voelen komen, beukend als de golven van een opgezweepte zee, haar ouders waren dood, omgekomen in een kettingbotsing, net over de grens.

Er waren meerdere doden. Normaal hoor je dit soort berichten en ga je door met je leven, dit overkomt jou niet denk je onbewust, een bericht als elk ander bericht.

Tot jouw wereld geraakt wordt, dan pas onderga je de werkelijke implicaties. Zoals het leegruimen van je ouderlijk huis, het cremeren van de mensen die alles voor je betekenen in een verder leeg bestaan.

***

Een auto stopte op de oprit, ze ging overeind zitten en liep naar het raam. Ze kende de auto niet. Het was niet van de ontruimingsdienst die ze had ingehuurd om het huis leeg te halen, die zouden pas morgen komen. De deur van de auto ging open, een grote wat oudere man stapte uit en keek omhoog naar het huis. Het was Tim, haar neef. Haar adem stokte in haar keel. Wat moest hij hier?

Haar herinneringen aan zomers geleden schoten door haar hoofd ze was 8, hij was een stuk ouder geweest, ze scheelden ruim 20 jaar. Hij had haar meegenomen naar Disneyland Parijs. Ze herinnerde het zich nog goed, het was leuk, ze had tegen hem opgekeken. Haar ouders hadden nooit veel geld en hij had haar meteen de eerste dag van de grote vakantie mee op reis genomen.

Ze was thuisgekomen met een knuffel van Iejoor, de knuffel waar ze net nog naar keek.

Ondanks hun leeftijdsverschil hadden ze een verbond gesmeed. Een vriendschap die groter was dan welk leeftijdsverschil dan ook.

Hij nam haar regelmatig mee op stap, met hem was het altijd leuk geweest.

Tot hij, toen ze 13 was, emigreerde naar Italië. Ze had hem nog vaak geschreven, en brieven van hem gehad, maar dingen verwateren en ze had hem in jaren niet meer gesproken.

***

De bel ging, ze snelde de trap af en aarzelde even voor ze de deur opendeed. Met een ruk zwaaide ze de voordeur open en keek hem aan. "Tim" Ze had een heel verhaal ingestudeerd voor ze de deur opendeed, maar uiteindelijk condenseerde het tot een uitgeademde naam, zijn naam.

"Hey smurf" zei hij, een halve glimlach op zijn gezicht. Hij had haar altijd smurf genoemd, omdat ze zo klein was, het was een geuzennaam, gereserveerd voor hem. Het was zo vijf jaar geleden dat ze die naam had gehoord.

"Kom binnen" stamelde ze. Tim pakte haar bij haar middel en tilde haar op, een dikke kus op haar wangen en zette haar weer neer. Hij volgde haar de woonkamer in en stond onwennig tegenover haar, ze keek naar hem, even onwennig.

Na een paar momenten draaide Marloes zich om en liep naar de keuken om wat te drinken in te schenken.

Tim was gaan zitten en keek naar haar terwijl ze met twee glazen fris de kamer in liep. "Je bent groot geworden smurf, of nou ja, ouder, nog steeds klein"

Marloes lachte en ging op de andere bank zitten, ze keek hem aan "jeetje Tim, ik heb je echt in jaren niet gezien of gehoord..."

"Ja klopt wel he?" Tim keek even naar de grond en toen in haar ogen. "Gecondoleerd Marloes, ik hoorde het vorige week, ik wilde meteen hierheen komen, ik was te laat voor de crematie maar niet te laat om je te helpen, ik wil je helpen, als jij het wil natuurlijk"

Marloes keek hem aan en glimlachte "Jeetje, ja, graag, heel graag. Ik heb hulp nodig, morgen komen ze het huis ontruimen en ik weet niet wat ik moet doen"

Een traan rolde over haar wang, ze sloeg haar ogen neer. "Ze denken dat je volwassen bent als je 18 bent, maar.. Ik weet het echt allemaal niet"

Tim stond op en ging naast haar zitten, hij sloeg zijn arm om haar heen en trok haar tegen zich aan "ik kom je helpen smurf, we zijn vrienden weet je nog?"

Marloes knikte en legde haar hoofd op zijn borst "Dank je Tim" zachtjes streelde ze zijn borst en snoof zijn geur op, herinneringen aan lang vervlogen tijden herleefden in haar brein, haar held, de man op wie ze altijd kon rekenen in haar jeugd was hier, nu op dit moment, precies nu ze hem het hardste nodig had.

***

"Zullen we eerst een hapje gaan eten? De wereld ziet er altijd een stuk beter uit met een volle maag"

Tim stond op en bood haar zijn hand aan. Ze keek op naar hem, zoals vroeger. Tim was een man met autoriteit, in ieder geval over haar. Een knappe vent, donker haar, donkere ogen en een brede mannelijke kaak.

Hij nam haar mee naar een restaurant in de buurt, een Italiaan waar ze vaak met haar ouders had gegeten. Tim zat tegenover haar, ze keek naar zijn gezicht in het flikkerende kaarslicht

"Hoe is je leven smurf? Wat doe je?"

Hij keek haar aan, zijn donkere ogen brandde een gat in haar ziel, ze wilde wegkijken, maar ze was gebiologeerd door zijn blik. Ze keek hem verlegen aan.

"Mijn leven? Het valt tegen, ik heb MBO sociaal cultureel werk gedaan, maar ik kan geen werk vinden, dus ik leef van bijstand"

Ze keek afwezig naar het broodmandje, haar leven was een puinhoop, een leegte en nu haar ouders waren omgekomen ook een eenzaam bestaan.

Tim keek een tijdje "je vriend heeft ook geen werk?"

Marloes schoot in de lach "weet ik veel of hij werkt of niet, ik heb hem nooit ontmoet."

Ze wist dat deze vraag zou komen, nee natuurlijk had ze niemand, ze had niet eens vrienden. Haar ogen brandde, ze voelde tranen, tranen van bitterheid, eenzaamheid. Na een tijdje keek ze hem weer aan "en jij?"

Tim smeerde een stukje stokbrood en gaf het haar aan. "Mijn leven loopt redelijk, ik heb een eigen bedrijf in Zuid-Tirol, iets met security"

Marloes knikte en nam een hap van haar stokbroodje "Getrouwd? Kinderen?" waarom vroeg ze dit? Haar maag kneep samen, wat maakte het uit, over een paar dagen zou hij weer weg zijn.

Tim keek weg en toen weer naar haar "Geweest, een half jaar, geen kinderen". Marloes voelde een vreemde vorm van opluchting door zich heen vloeien, alsof het feit dat hij niemand had haar beter liet voelen, en nee, het was geen gedeelde smart. Nee een klein vonkje van hoop, hoop op iets dat ze nooit zou kunnen hebben ontbrandde desondanks

Afwezig smeerde hij weer een stukje stokbrood en nam een hap. Een ober verscheen aan hun tafel en nam hun bestellingen op. De ober was een bijzondere man, lang en mager, een kromme grote neus en ravenzwart haar. Marloes observeerde hem. Als Magere Hein een voorkomen had, dan was het ongeveer zo.

"Weet je smurf, ik heb spijt dat ons contact verwaterde, ik mocht je altijd graag, je was grappig"

Tim keek weg, naar Magere Hein, die bezig was met het inschenken van de bestelde drank.

Marloes keek naar Tim, opnemend, aftastend, waarom zei hij dit? Waarom was het contact verwaterd? Ze ademde in en legde haar hand op de zijne "en nu niet meer?"

Tim schrok van haar aanraking en trok zijn hand een stukje terug, een centimeter, maar voldoende voor Marloes om haar hand ook terug te trekken. Waarschijnlijk was ze te ver gegaan, ze wilde alleen maar contact maken met hem, haar vriend uit een ver verleden toen alles nog eenvoudig leek.

Tim keek naar haar hand, teruggetrokken en afgewezen en pakte hem vast, alsof hij haar wilde verzekeren dat zijn reactie onjuist was geweest.

Ze voelde zijn vingers op haar huid, ze keek hem aan.

"ik weet niet, je komt in ieder geval over als toen, maar de jaren doen dingen met mensen he" hij knipoogde naar haar.

Zijn knipoog deed dingen met Marloes, een gevoel door haar lijf, een warmte, zijn flauwe glimlach, zijn hand op de hare.

"Jij bent in ieder geval weinig veranderd Tim"

Ze sloeg haar ogen neer en keek naar zijn hand op de hare. Ze zwegen even, onderbroken door Magere Hein. Hij serveerde de voorgerechten en wenste hen een prettige maaltijd.

Het eten was goed, zoals gewoonlijk. Het gesprek ook, ze hadden een hoop bij te praten, maar de vriendschap die ooit was gegroeid was nog steeds als nieuw.

Tim was grappig en Marloes moest vaak om hem lachen, Marloes was filosofisch en zwaarmoedig, maar op een manier die sympathiek was en Tim verwonderde zich met regelmaat over haar inzichten en denkwijze, ze was een wijs mens.

***

"Waar overnacht je?"

Marloes keek Tim aan toen hij haar afzette voor het huis van haar ouders. Het voelde raar, deze vraag, maar het had ook raar gevoeld als ze het hem niet had gevraagd.

Ze hoopte dat hij zou blijven, ze wilde niet alleen zijn in dit huis, maar het gevoel dat ze dicht bij hem wilde zijn was nog sterker.

Tim keek haar aan en glimlachte half "Een hotel hier vlakbij, ik ben hier morgenochtend om je te helpen".

Marloes knikte, natuurlijk had hij wat geregeld, hoe kon ze denken dat hij afhankelijk zou zijn van haar lege huis, haar lege bestaan. Ze keek naar de grond, haar stem klonk onzeker

"Je kan ook een bed hier pakken, ik zie er tegenop om alleen te slapen in een leeg huis"

Tim keek haar een tijdje aan en parkeerde toen zijn auto voor het huis "ok, is wel zo gezellig" en hij lachte naar haar.

Ze voelde haar hart kloppen in haar keel, een warme golf van emoties vloeiden door haar hele lijf, hij wilde bij haar blijven! Al was het alleen deze avond, ze zou hem bij zich hebben!

Ze ging op de bank zitten en wachtte op Tim die in de keuken een fles wijn open trok.

Hij kwam binnen met twee glazen wijn, hij gaf haar een glas en wilde op de andere bank gaan zitten.

Ze keek hem aan "wil je bij mij komen zitten? Ik heb nog genoeg tijd om eenzaam te zijn"

Hij keek haar even aan en ging naast haar zitten en zakte achterover in de bank.

Tot diep in de avond praatten ze. Zelden viel het gesprek stil, en als het al stil viel was de stilte comfortabel.

Marloes zat steeds dichter bij Tim en aan het einde van de avond zat ze dicht tegen hem aangekropen, zijn arm om haar heen. Ze luisterde naar zijn hartslag en genoot van zijn geur en zijn zachte streling op haar rug.

Tegen elf uur keek ze hem aan

"ik zal zo de logeerkamer in orde maken voor je, het is morgen vroeg dag"

Tim knikte en drukte haar even tegen zich aan en duwde zijn gezicht in haar haar, haar hart sloeg over. Ze keek op naar Tim, hij keek weg "Sorry, ik...je ruikt ... als vroeger..."

Marloes glimlachte en streek met haar hand langs zijn wang "Jij ook"

***

Ze lag in haar oude bed, de laatste keer in haar leven, morgen zou deze kamer leeg zijn, zo leeg als haar hele bestaan.

Ze dacht aan Tim, een glimlach rond haar lippen, een warm gevoel in haar hele lijf. Ineens was hij weer in haar leven, het enige positieve van deze klote week, van dit kloteleven.

Ze had hem jaren gemist, en nu lag hij, een paar meter afstand, vlakbij.

Ze draaide op haar zij, omarmd met haar kussen, zo sliep ze altijd, maar nu was haar kussen Tim, een waardeloos replica, maar in haar hoofd sloeg ze haar arm om Tim en sliep ze met hem.

Ze draaide weer op haar rug, Tim lag naast haar, of nou ja, haar kussen. Ze dacht aan zijn warmte, zijn geur. Het gevoel van zijn strelingen over haar rug, hoe hij zijn gezicht in haar haar had gedrukt.

Ze wilde bij hem zijn, zijn warmte voelen. Ze lag een tijdje en woelde door haar bed, rusteloos.

Ze moest plassen, welja, kon er ook nog wel bij. Na een tijdje naar het plafond te hebben gestaard besloot ze dat ze de natuurlijke aandrang het beste kon verhelpen door gewoon te gaan. Stilletjes liep ze over de gang naar de badkamer. Ze was zo stil mogelijk, in de stilte van de nacht klonken alle geluiden extra hard.

Opgelucht trok ze de deur van de badkamer achter zich dicht en snel liep ze terug naar haar kamer. Bij de deur van de logeerkamer hield ze even in, de deur stond op een kier.

Ze kon zich niet inhouden en keek voorzichtig naar binnen, daar lag hij. Ze keek naar zijn ademhaling, hij sliep.

Zonder bewust een plan te hebben opende ze zijn deur verder en zo stil mogelijk liep ze zijn kamer in.

Stilletjes kroop ze bij hem in bed en nestelde haar hoofd tegen zijn rug, haar arm om zijn middel, ze rook zijn geur.

Zachtjes kuste ze zijn rug en binnen een minuut sliep ze diep.

***

De volgende ochtend werd ze wakker met haar hoofd op zijn borst en haar been om hem heen geslagen. Ze voelde zijn streling op haar rug. Ze verstijfde en keek omhoog in een lachend gezicht "mogge smurf, wat dacht je?".

Ze voelde het bloed naar haar gezicht stijgen en met een ruk sprong ze uit bed en rende naar de badkamer.

Ze schaamde zich, wat moest hij wel niet denken, wat had ze gedacht, goede vraag inderdaad. Oh man... ze bonkte zachtjes met haar hoofd tegen de douchewand terwijl het hete water over haar nek stroomde.

Na een tijdje draaide ze de kraan dicht en droogde zich snel af, ze gluurde met haar hoofd om de deur de gang in, niemand, snel liep ze naar haar kamer en kleedde zich aan. Zachtjes liep ze de trap af, ze rook koffie en geroosterd brood.

Zwijgend ging ze aan tafel zitten en keek naar Tim die met zijn rug naar haar toe gedraaid bezig was om de laatste boterhammen te roosteren.

Hij draaide zich om en leunde tegen het aanrecht, hij lachte vriendelijk.

"Ey smurf, ik vond het niet erg hoor"

Marloes keek beschaamd omlaag, naar haar bord "ik voelde me eenzaam en..."

Tim liep naar haar toe en pakte haar gezichtje tussen zijn handen

"ik zei toch dat ik het niet erg vond" en kuste haar teder op haar voorhoofd "het is echt een klotetijd voor je, ik snap dat, we zijn toch vrienden?" zacht streelde hij haar wang en liep weer naar het aanrecht.

***

De ontruiming van de woning verliep vlot, tegen vijf uur 's middags was de woning leeg.

Samen met Tim liep ze een laatste rondje voordat de sleutel zou worden overgedragen aan de verhuurder en om zes uur stond ze samen met Tim en Iejoor op de stoep van haar ouderlijk huis, voor het laatst trok ze de deur achter zich dicht en met een droge klik was haar jeugd en alle hoop die daarbij hoort definitief afgesloten.

Ze keek naar Tim en lachte flauw "dank je wel Tim".

Ze pakte haar mobiel en wilde een taxi bellen. Tim pakte haar telefoon uit haar hand en drukte de centrale weg "Ik breng je natuurlijk" en voor hij haar telefoon terug gaf voerde hij zijn eigen nummer in en belde zichzelf "zo, nu heb ik je nummer".

Ze lachte breed, "je had het ook kunnen vragen he, maar graag, ik zou graag met je meerijden"

Vanaf haar ouderlijk huis naar haar kamer was het ongeveer een uur rijden en ze genoot van elk moment. Ze praatte met hem en keek naar hem.

Naarmate haar kamer dichterbij kwam zakte een zwaar gevoel over haar, straks zou ze weer alleen zijn.

Tim zou morgen vertrekken had hij gezegd, natuurlijk zouden ze bellen, maar ze wist dat het weer zou verwateren, deze momenten, hier naast hem waren de laatste.

Toen hij zijn auto parkeerde voor haar studentenhuis keek ze hem aan, ze pakte zijn hand en drukte hem tegen haar wang "Dank je Tim, ik ga je missen".

Hij sloeg zijn arm om haar heen en drukte haar tegen zich aan, zijn neus in haar haar begraven "Ik jou ook smurf".

Ze wreef haar gezicht tegen zijn borst "kun je niet nog even blijven bij me?".

Hij schudde zijn hoofd "nee ik moet vannacht om vier uur op Schiphol staan, het spijt me"

Marloes huilde zachtjes en keek hoe zijn auto de hoek om ging, weg was hij.

Moedeloos liep ze haar kamer binnen en dook in haar bed. Ze huilde, haar Iejoor tegen zich aangedrukt. Ze was alleen, nu was ze echt definitief alleen.

Een uitzichtloze eenzaamheid. Haar maag kromp samen en net op tijd bereikte ze de wc. Huilend hing ze voorover in de pot en kneep haar ogen dicht, vechtend tegen haar tranen en het zuur dat uit haar lijf stroomde.

***

Na een paar uur was ze een beetje gekalmeerd en zat ze op haar bed naar haar tv te kijken, hersenloos vermaak om een leegte te vullen, alsof je een gat met een gat vult, maar het hielp iets.

Om tien uur trilde haar telefoon, het was Tim. Ze nam trillend de telefoon op.

"Tim?"

"Hey smurf, doe eens open, ik sta al een paar minuten op je bel te drukken"

"Wat??? Oh ja nee... die doet het niet, wacht"

Ze rende naar beneden en opende de deur, ze vloog hem om zijn hals.

"Tim, ik dacht dat je.. Ik dacht.."

Hij sloeg zijn armen om haar heen en keek haar aan "ik had ineens een idee, mag ik binnen komen?"

Trillend keek ze hem aan ze zat op haar bed, Tim zat naast haar, dat kon ook niet anders, haar kamer had alleen een bed, en een klein kastje met haar kleren en een tv erop.

"Luister smurf, als je het niet wil moet je het zeggen, en je moet eerlijk zijn, want ik vraag nogal wat, maar ik dacht het volgende, je hebt hier niets, geen familie, geen baan, niets.

Ik heb in Italië ook niets, behalve een baan en een huis, maar geen familie.

Dus, nou ja, kijk... ik snap, we kennen elkaar nu weer net een paar uur, en.. Maar... omdat we... vrienden zijn"

Hij keek haar aan, zoekend naar de juiste woorden, maar Marloes begreep wat hij wilde vragen. Tranen liepen over haar wangen en ze vloog hem om zijn hals.

"Vraag je nu of ik met je mee wil?"

Tim sloeg zijn armen om haar heen "Ja, wil je met me mee? Ik heb kamers zat, je zal geen last van me hebben, maar ik... ik... denk dat ik je ga missen, en..."

"Oh god Tim ja, in godsnaam ja, maar hoe? Je vertrekt over een paar uur"

Tim keek haar even aan en keek toen weg "ik ehm... ik heb al een ticket voor je eigenlijk, ik heb het geregeld voor ik je vroeg, ik hoopte dat je, nou ja..."

***

De volgende dag, eind van de dag, arriveerden ze in een dorpje nabij Brunneck, het was een klein stadje, schilderachtig, gedrapeerd tegen de flanken van een berg met uitgestrekte akkers. De huisjes lagen verstrooid in het groen van de bergweide, messcherpe rotspartijen begrensden de strakblauwe hemel.

Marloes keek haar ogen uit en lachte naar Tim "mijn god... het is alsof ik droom" ze pakte zijn hand. Het huis zelf was groot, een oude boerderij. Tim leidde haar rond, van buiten was het een eeuwenoude boerderij, van binnen was het volledig gemoderniseerd.

Die avond nam hij haar mee naar een restaurant en samen aten ze bij een echte Italiaan, zonder Magere Hein maar met Tim.

Marloes straalde en elke keer als ze naar Tim keek voelde haar lijf als een bijenkorf, zoemend, vol zoete honing. Haar gemoed was niet zwaar maar zonnig en hoopvol.

Het was een eenvoudig restaurant, een boerderij hoger in de bergen, de muren waren deels ronde ovens, parallel aan de muur, de opening van de ovens was in de gang.

De houten banken waren tegen de ovens aangebouwd. Waarschijnlijk om in de winter de warmte van de ovens te benutten.

Tim bestelde in vloeiend Duits hun maaltijd en samen genoten ze van het eten.

Een paar keer zag ze dat hij naar haar keek als ze een hap nam, zijn ogen zacht, dromend. Het gaf haar een tinteling, ze voelde zich mooi. Ze vond Tim mooi, alles aan hem, zijn krachtige gelaatstrekken, zijn zelfverzekerdheid.