Jeanie: Een naief meisje 10

Jeanie; Een naïef meisje in de grote stad.

Hoofdstuk 10.

Jeanie had met open naar het relaas van Cathy liggen geluisterd. Onbegrijpelijk dat Cathy nog maar net iets meer dan een jaar ouder was dan zijzelf. Vergeleken met dat wat dit meisje tot nu toe had meegemaakt, hadden haar eigen ervaringen maar weinig betekenis.

"Ik word door mijn baas geneukt en bij tijd en wijle door zijn vrienden. Dat maakt van mij toch nog geen hoer zoals Cathy? Tenslotte ben ik nog zelf bij om te voorkomen dat het uit de hand loopt. hooguit nog een paar keer en dan loopt mijn schuld af en ben ik weer vrij.

Cathy komt er haar hele leven niet meer van af!

Lange tijd bleef het stil tussen beide meisjes. Beiden waren te druk bezig met hun gedachten om de stilte te verbreken. Na lange minuten was het uiteindelijk Cathy die de stilte verbrak en zei: "Wel, dat was het dan. Maar waarom zou ik treuren. Daar is niemand mee gebaat. Ik in ieder geval niet. Wat gebeurd is, is gebeurd. Ongedaan maken, kan ik het toch niet. Bovendien neuk ik graag. Wat maakt het uit met wie ik dat doe? We moeten er maar het beste van maken, vind je niet?"

"Dat is waar," beaamde Jeanie gelaten en zuchtte. "Er zal wel niets anders op zitten, denk ik."

"Goed zo, meid, laat je er niet onder krijgen. Ik ben blij dat ik eens een keer aan een lotgenote, al ben je vrijer in je gaan of staan dan ik, alles heb kunnen vertellen. Zou je mij misschien, wanneer je in Holland terug ben, een plezier willen doen?"

Jeanie, in het besef dat haar positie in vergelijking met Cathy nog lang niet zo slecht was wilde haar maar al te graag een plezier doen.

"Natuurlijk wil ik dat! Zeg het maar."

"Zou je straks, voor je naar die beurs gaat, even met me mee willen gaan naar mijn flat? Ik heb daar al lange tijd een brief liggen voor mijn ouders. Zou jij die misschien bij hen willen brengen en hen willen vertellen dat het goed met me gaat, en zo?"

"Natuurlijk,"antwoordde Jeanie hartelijk.

- Fijn! Alvast bedankt! -

Cathy boog zich over Jeanie heen, gaf haar een dankbare kus op haar wang, stond toen op en rekte zich eens behaaglijk uit. Haar mooie lijf spande en ontspande zich terwijl zij wat oefeningen deed om de stijfheid in haar ledematen kwijt te raken.

"Kom," zei zij vervolgens op de klok kijkend, "Ik moet maken dat ik weg kom. Hoogstwaarschijnlijk ligt er al een boodschap op me te wachten voor een nieuwe afspraak. En ik moet nog naar de kapper ook. Die Jan van jou heeft er zo'n troep van gemaakt dat ik zo niet bij een volgende klant kan aan komen. Bovendien heb ik begrepen dat jij je zo zoetjes aan ook moet haasten, wil je om twee uur op de beurs zijn. Opschieten dus."

Beiden douchten, ondanks de eerder getoonde haast, op hun gemak, kleedden zich aan waarbij Cathy, omdat zij de vorige avond een avondjurk had gedragen en daarmee nu niet over straat kon, een jurkje van Jeanie leende met de belofte om het tegen de avond aan het hotel terug te laten bezorgen.

"Heb je nog tijd om te ontbijten," vroeg Jeanie aan haar nieuw verworven vriendin.

"Oké, op rekening van je baas dan."

*****

Precies twee uur stond Jeanie, met de brief veilig in haar tas geborgen, op de stand welke door haar baas als ontmoetingsplaats was aangegeven. Een paar minuten later kwam hij, in gezelschap van enkele andere mannen aangeslenterd. Tot haar schrik herkende zij uit zijn gezelschap een paar mannen waar zij de vorige avond en nacht mee had geslapen.

Bij de begroeting bleek echter dat zij zich geen zorgen over toespelingen en dergelijke hoefde te maken want zonder uitzondering bleef ieder van hen voorkomend en doen of er niets tussen hen was voorgevallen.

De verdere middag werd er zaken gedaan. Na afloop begreep Jeanie pas waarom Jan met zijn zaken zo ver gekomen was want hij bleek een keiharde onderhandelaar die van geen wijken wist als het er om ging om de allerlaagste prijs te bedingen.Hij was dan ook uiterst tevreden toen zij beiden, terug in het hotel, aan het diner zaten.

"Ik ben erg tevreden met je, Jeanie," zei hij, "Ik heb zelden een beurs meegemaakt waar ik zo goed en goedkoop in heb kunnen kopen. En dat hoofdzakelijk dankzij jouw welwillend 'sociaal' werk. Stuk voor stuk waren zij het er over eens dat ze nog nooit in zo'n lekkere kut hadden gezeten als de jouwe. Ik kan het daar alleen maar mee eens zijn. Je hebt wel een bonus verdiend, meisje. En van nu af mag je jezelf als mijn speciale inkoopster beschouwen. Je moet er maar op rekenen dat je mij van nu af aan op mijn reisjes vergezeld, jongedame. Zo zie je maar, wanneer je als meisje je hoofd en je kut weet te gebruiken, kom je een heel eind."

Jeanie deed er het zwijgen toe en at maar langzaam verder. Uit haar gesprek met Cathy had zij al wel begrepen dat het vanaf nu zo zou gaan. Dat hij haar met zijn relaties zou laten prostitueren en dat zij toch de macht niet had om zich daartegen te verzetten. Waarom zou zij dan ook de moeite nemen om te protesteren? Ze wist ook dat het, gelukkig maar, niet eeuwig kon duren en dat er een moment zou komen dat zij voor zijn zaak niet belangrijk meer was. Ze hoopte alleen maar, tegen beter weten in, dat, dat moment niet ver meer was.

Op hun kamer nam hij haar mee naar bed en naaide hij haar op zijn gemak, bevredigde haar en zichzelf tot beider tevredenheid, waarna zij sliepen, om de volgende morgen uitgerust wakker te worden, weer neukten, ontbeten en, voordat zij aan de terugreis begonnen nog een heftig nummertje maakten.

Jeanie kwam alle keren zo heerlijk en heftig klaar dat zij begreep dat zij in het vervolg aan de pik van haar man geen genoeg meer had. Wat de toekomst voor haar ook in petto had, ze zou altijd het soort lul als die van Jan, haar wellustige baas, nodig hebben. Dit besef deed haar verdriet maar het was nu eenmaal niet anders en net als Cathy besloot zij haar lot te dragen.

De terugreis ging vlot en zonder haperen. Om ongeveer half vier zette Jan haar voor haar deur af en nam met een zoentje op haar wang afscheid van haar.

"Neem morgen maar een vrije dag," gunde hij haar royaal, "Tenslotte heb je de afgelopen dagen behoorlijk wat overwerk gedaan. Je hebt het verdiend." Haar man had haar duidelijk nog niet thuis verwacht. Het enig wat hij voor haar achtergelaten had was een enorme rotzooi wat haar de eerstvolgende twee uur in beslag nam om het op te ruimen. Ze nam zich voor, schuldig als zij zich voelde, er dit keer niets van te zeggen. Pas tegen tienen kwam hij aan zakken. Hij had gedronken, dat wel, maar toen hij zag dat alles netjes aan kant was en er zelfs wat te eten was gemaakt, ook al stond dat er al uren, en zij bovendien hem zowat in de armen vloog, vond hij dat hij het met zo'n wijf nog zo gek niet had getroffen, kuste haar als welkom op haar wang en ging naar bed waar hij onmiddellijk nadat hij de matras raakte begon te snurken.

Welkom thuis, Jeanie, - zei ze tegen zichzelf. Het was haar duidelijk hoe 'erg' hij haar had gemist en weer voelde zij geen enkele spijt van datgene wat zij in Frankfurt had gedaan.

Aangezien zij toch een vrije dag had en geen zin had om de hele zaterdag huishoudelijke karwijtjes te verrichten bedacht Jeanie dat het wel leuk zou zijn naar Leiden te gaan om, zoals beloofd aan Cathy, de bewuste brief af te geven. De rest van de dag kon zij dan gebruiken om daar eens rond te kijken en te winkelen. Ze besloot een gemakkelijk truitje en een spijkerbroek aan te doen en er een gezellige dag van te maken.

"Vandaag eens geen mannen aan mijn lijf en lekker doen waar ik zelf zin in heb," bedacht zij opgelucht.

Ze stapte op de sneltrein van 9.18 uur en was om ongeveer om 10.12 uur op het Leidsche station. Het was er al druk. Na een paar keer vragen had zij het op de envelop vermelde adres gevonden. Een rustige buurt met middenstandswoningen en eens temeer begreep Jeanie dat Cathy een kind van goede huize was.

"Wat zonde dat zij toch zo, buiten haar schuld, in 'HET' leven verzeild is geraakt," dacht Jeanie.

Hoewel zij niet wist wat er in die brief stond verwachtte zij eigenlijk dat Cathy hen hierin zou vragen haar te vergeven en smeekte om haar in Frankfurt te komen redden. Ze hoopte maar dat de vader en moeder van Cathy er begrip voor op zouden kunnen brengen en dat ook zouden doen.Het was gelukkig niet eens zover van het centrum dus had zij dadelijk zeeën van tijd om op haar gemak te "stadten".

Op het bewuste adres belde zij aan. Ze moest twee keer aanhouden voor de deur door een jongen van ongeveer 16 of 17 jaar werd opengedaan.

Enigszins brutaal nam hij haar van het hoofd tot de voeten op.

"Normaal kopen wij niet aan de deur, maar bij zo'n knap stuk als U wil ik wel een uitzondering maken."

Onbewust grijnsde Jeanie.

"Het spijt me, maar ik heb niets te koop. Ik heb een brief bij me voor de heer of mevrouw Klaarmaker die ik graag persoonlijk af wil geven. Is één van hen misschien thuis?"

"Oh, jammer! Van dat verkopen dan. Komt U maar even verder dan waarschuw ik mijn vader. Die is thuis. Mijn moeder is de stad in, boodschappen doen."

Jeanie begreep dat dit Cathy's broertje moest zijn die in die drie jaar een broer was geworden en volgde de jongen en werd in een gezellig ingerichte huiskamer gelaten.

"Gaat u zitten." Hij wees vaag in de richting van een bank. "Dan roep ik hem even."

Hij verdween om even later terug te komen met een statige man van ongeveer vijfenvijftig jaar. Jeanie herinnerde zich dat Cathy had verteld dat haar vader nogal wat ouder was dan haar moeder.

"U had een brief voor mij, mevr. Schaap?" kwam hij meteen ter zake nadat hij haar een hand had gegeven en zich had voorgesteld. "Kon dat niet gewoon per post? Dat lijkt me toch een heel stuk gemakkelijker!"

"Eh, nee, mijnheer." stamelde Jeanie overrompeld door 's mans arrogantie: "De, eh, afzender heeft mij gevraagd hem persoonlijk af te geven zodat hij niet , eh, kwijtraakt."

"Nou laat dan maar eens kijken dan."

Jeanie overhandigde hem de brief. Hij liep naar een kast, haalde daar een briefopener uit, ritste hem open en begon te lezen. Eerst fronste hij zijn wenkbrauwen maar naarmate hij verder las werd zijn gezicht roder en roder. Van tijd tot tijd keek hij met een steeds kwader wordend gezicht op in Jeanie's richting.

De jongen zag dit ook en vroeg: "Wat is er pa? Wat is dat voor brief?"

Pa antwoordde echter niet. Tenslotte gooide hij de brief op de grond en bulderde in haar richting: "Hoe komt u aan deze brief. Kent u dat.... eh...., mens? Die HOER? Bent u soms een eh...., collega van haar? Hoe haalt u het in uw hoofd om hier te komen? Maakt u dat u weg komt, slet, voordat ik de politie waarschuw!"

Woedend liep hij de kamer uit en liet zowel Jeanie als zijn zoon beduusd achter. Uiteindelijk bukte de jongen en raapte de brief op.

"Ik zal u even uit laten." zei hij kort.

*****

Jeanie was net aan het einde van de straat toen zij achter zich hoorde roepen.

"Mevr. Schaap! Hé, mevrouw!"

Hijgend stopte de jongen naast haar toen zij zich omdraaide.

"Mevrouw, hebt u misschien even tijd om met mij ergens een kop koffie te drinken? Ik zou graag even met u willen praten. Het één en ander uitleggen, en zo."

Hoewel hij nu wat verlegen klonk, was hij toch resoluut. Hij nam haar bij de arm en trok haar mee. Er bleef Jeanie niet anders over dan hem door een aantal straatjes te volgen tot hij bij koffiehuis stil stond, haar mee naar binnen trok, en in een stil hoekje van de ruimte op een stoel drukte.

"Twee koffie, mimie?!" schreeuwde hij in de richting van de vrouw achter de bar. Hij was er kennelijk als kind in huis.

"Komt eraan, Johnnie!"

Hij zat haar net zolang zwijgend op te nemen tot de koffie gebracht werd. Toen begon hij, eerst wat hakkelend, te praten.

"U moet het mijn vader maar niet kwalijk nemen, mevrouw. Ik heb net een stuk van die brief gelezen en ik kan me voorstellen dat hij behoorlijk van streek is. Mijn zus was zijn lievelingetje, weet u. Toen zij, daar in Italië verdween heeft hij zowat heel Italië afgezocht. Uiteindelijk heeft hij zich er bij neergelegd totdat wij een videoband ontvingen. Weet u wat erop stond?"

Hoewel Jeanie het verhaal kende leek het haar maar beter om nee te zeggen en knikte ontkennend. Om haar leugentje te verbergen nam zij haastig een paar ferme slokken koffie.

"Nou dat was niet zo fraai. Het was een hele slag voor mijn vader dat verzeker ik u. Hij heeft hem wel aan mijn moeder laten zien maar aan mij weigerde hij. Sinds die tijd heeft hij niet meer over mijn zus gesproken en mocht er in zijn nabijheid ook niet meer over haar worden gesproken. Ik was nog jong, 14 pas, om me daar druk over te maken maar ik weet wel dat mijn moeder het er erg moeilijk mee had. Een paar keer is zij tegen hem erover begonnen maar iedere keer werd hij kwaad en schold haar de huid vol. Vorig jaar had ik echter briefpapier en een envelop nodig. Mijn vader heeft altijd wel wat van die troep in zijn bureau zwerven dus haalde ik bij hem alles overhoop. Ergens achterin heb ik toen die band gevonden, heb hem meegenomen naar mijn kamer en daar afgedraaid. Na twee jaar kon ik mij mijn zus nauwelijks meer herinneren maar toen ik een stuk daarvan gezien had kon ik mij voorstellen dat mijn vader zo van overstuur is geraakt. Het was pure porno met mijn zus in de hoofdrol. Ik begrijp niet waarom hij die band al die tijd bewaard heeft. Ik heb hem diezelfde dag nog gekopieerd en de oorspronkelijke teruggelegd. Wel dat is het wel ongeveer. Begrijpt u nu waarom mijn vader niet met u wilde praten?"

"Ja, dat begrijp ik best. Maar wat ik niet begrijp dat hij weigert om zijn dochter te helpen nu zij hem nodig heeft? "

"Hij is verbitterd. Ik heb u bij de deur toch gezegd dat mijn moeder de stad in was?"

"Ja?"

"Wel dat was een leugen. Mijn moeders eerste reactie toen zij die film zag, was; ~ Oh God, dat arme kind! Ze is nog zo jong! Wat een geluk dat ik haar een paar maanden geleden de pil heb gegeven, anders zat ze nu waarschijnlijk dik in de problemen! Zo is mijn moeder, weet u, altijd praktisch en nooit van haar stuk te brengen. Mijn vader verwijt haar, sinds die dag, dat zij haar dochter, door haar de pil te laten slikken, een soort vrijbrief had gegeven en mijn moeder dan ook indirect schuldig was aan het gedrag van haar dochter. Hij heeft daarna nooit meer tegen haar gesproken. Uiteindelijk heeft zij hem toen verlaten. Van de één op de andere dag was zij verdwenen. Voor zover ik weet hokt ze samen met een man van haar eigen leeftijd. Mijn moeder is 36 moet u weten en mijn vader 54. Zo moeder zo dochter zegt hij nu."

Lange tijd was hij stil en dronk bedachtzaam zijn koffie op. Jeanie nam de gelegenheid om hem eens goed op te nemen. Het was een knappe jongen,lang met brede schouders en leek in een hoop dingen op zijn zus.

"Hij is, ontegenzeglijk, knap. Net als zijn zus." bedacht zij. "Maar, ondanks dat hij slechts één jaar jonger is dan ik, voel ik me jaren ouder."

"Weet u," vervolgde hij, "Ik zou het op prijs stellen wanneer u met mij mee terug naar huis gaat om haar brief te lezen en die band te zien. Ik denk dat het heel belangrijk voor ons is dat u geen verkeerde mening over ons heeft."

Dat was eigenlijk het laatste waar zij zin in had. Ze kon zich trouwens ook niet voorstellen waarom in dit geval haar mening zo belangrijk was.

"Ik weet nie.......?" aarzelde zij, "Je vader......?"

Hij onderbrak haar, op zijn horloge kijkend: "Mijn vader is niet meer thuis en komt pas laat in de avond terug. Alstublieft? Het is echt heel belangrijk voor mij. Misschien wilt u mij dan ook gelijk vertellen hoe het werkelijk met haar is? Die brief zegt eigenlijk zo weinig."

Jeanie kon het smekende gezicht van de jongen niet weerstaan.

"Nou goed dan. Een uurtje. Maar noem me dan, asjeblieft Jeanie, en geen u. Hoewel ik getrouwd ben, ben ik ook nog maar net 18."

"Oh, fijn, eh....., Jeanie. Ik ben Johnnie."

Enthousiast stond hij op, betaalde, zei Mimie gedag en trok haar met dezelfde vaart als waarmee zij binnen waren gekomen, mee naar buiten.

*****

Thuis nam hij haar direct mee naar zijn kamer.

"Ga zitten," verzocht hij en wees naar het bed. Jeanie nam, toen hij bezig was om die bewuste videoband op te zoeken, de gelegenheid om zijn kamer rond te kijken. Het was zo'n typische jongenskamer met posters van het soort die je bij tijd en wijlen in tram en bushokjes zag. Dames in verleidelijke lingerie.

"Waarschijnlijk uit vitrines gepikt," dacht ze vermaakt.

Johnnie had ondertussen de band gevonden en in zijn videoapparaat geschoven. Hij schoof de gordijnen dicht om te voorkomen dat er teveel licht in scherm werd weerkaatst en de film beter te zien was en kwam daarna naast haar zitten. Met een afstand bediening schakelde hij de televisie en het apparaat in. Het toestel begon te zoemen en Jeanie zag de nummers van 9 tot 0 op het scherm voorbij flitsen. Ze hadden het professioneel aangepakt met geluid en al. Het geluid zwol aan terwijl de titel van de film op het beeld verscheen.

" UIT HET SEXVOLLE LEVEN VAN EEN SUCCESVOLLE HOER. "

De titel was vol over het beeld geprojecteerd en vervaagde om plaats te maken voor:

Met in de hoofdrollen: " CATHY KLAARMAKER", " PETER DE HEIER", " PAOLO HENGST".

Ook dit beeld ging langzaam over in het beeld van een meisje, gekleed in een laag uitgesneden T-shirt met korte mouwen dat strak om haar bovenlichaam zat en een korte short gemaakt uit een spijkerbroek waarvan de pijpen afgeknipt en gerafeld waren, dat snel in de richting van de camera aan kwam lopen. Het zwarte lange haar danste op de maat van haar snelle passen. Ondanks dat het meisje hier een stuk jonger was en lang haar had in plaats van kort, herkende Jeanie haar meteen. Naar het verhaal van het meisje had zij verwacht dat de film direct in Peter's flat zou beginnen, maar nu zag ze dat het meisje al vanaf het begin in de gaten was gehouden. Cathy, want zij was het, liep rechtstreeks naar een BMW cabriolet welke langs het trottoir stond geparkeerd en waar een blonde jonge man uitstapte die haar hartelijk begroette. Vanuit het camerastandpunt leek het net of hij haar kuste toen hij zich wat naar haar voorover boog. Daarna hield hij het portier open om haar in te laten stappen. De auto reed weg. En de camera volgde tot zij uit het zicht verdwenen was.

Het beeld verplaatste zich naar het interieur van de auto. Vanuit de auto werden shots van de omgeving waar zij doorheen reden getoond. Zo nu en dan verplaatste de lens zich naar de man of het meisje en liet delen van hun gesprek horen. Meestal ging dit over iets wat zij onderweg zagen. Maar ook liet de camera tussendoor close-ups zien van een mannenhand op Cathy's dij, of friemelend aan de strakke, afgeknipte spijkerbroek of door haar haren streelde. Voortdurend gaf de film de toeschouwer de indruk dat de man en het meisje elkaar al lang en intiem kenden.

"Deze beelden zijn er op een later tijdstip tussen gemonteerd. Hoe moeten ze dit anders voor elkaar gekregen hebben?" bedacht Jeanie. "Cathy heeft dit nooit geweten, anders had zij dat zeker verteld."

De cameraman had duidelijk een kortere weg genomen want ook op de markt in Sienna werd het paar ook gefilmd. Zo nu en dan er kennelijk vlak achter of met een telelens, want herhaaldelijk was te zien dat de blonde jongeman Cathy door de drukte leidde, dan met zijn hand op haar schouder of om haar middel terwijl zijn hand zelfs zo nu en dan intiem op haar billen drukte.

Jeanie zag nu ook dat de man ongemerkt over Cathy's schouder mee keek toen zij het gewraakte lingeriesetje in haar handen hield, het setje kocht waarbij hij de koopman, duidelijk zichtbaar, een veelbetekenende knipoog gaf en vervolgens een blouse, een rokje en een paar hooggehakte schoenen voor het meisje kocht. Ook in het restaurant was gefilmd. De film toonde dat Cathy uit eigener beweging teveel dronk en zwaar op de arm van de blonde leunde toen ze het restaurant weer verlieten.

De camera maakte weer een close-up: "Laten we naar mijn appartement gaan om te vrijen, schatje?" hoorde zij de man zeggen, "Ik heb de hele dag al zin om je te neuken!"