Kevin en de vrouwtjes. Deel 1.

1. Claire, in vuur en vlam.

Mijn naam is Kevin Donckers. Bij het begin van dit verhaal was ik 19 jaar en zat in mijn laatste jaar middelbaar, dat ik jammer genoeg wegens een ongeval het jaar tevoren moest overdoen. Ik hield van actief sporten, maar bovenal was ik een nerd. Het volgende jaar wou ik mijn studies ingenieur aanvatten.

In wat volgt wil ik vertellen wat me overkwam voor de coronatijden, wat meteen ook mijn laatste jaar op het middelbaar was. Vreselijke en dramatische tijden waren dat, waarvan ik samen met iedereen hoop wat we ze nooit meer zullen moeten meemaken. In ieder geval, was het voor mij naast alle ellende echter een prachtige en opwindende tijd.

Het begon ongeveer een half jaar voordat het coronaspook zijn kop opstak. Meer bepaald toen ik net een nieuw aangekochte laptop bij de computerwinkel had opgehaald. Ik liep terug naar mijn wagen toen ik haar zag. Ik herkende Claire Verwimp meteen, de althans in mijn ogen bloedmooie moeder van mijn vroegere schoolvriend Mario.

Claire was ongeveer een tiental centimeter kleiner dan ik, dus een meter zeventig of zo. Ze had kastanjebruin, krullend haar tot op de schouders. Ze had expressieve bruine ogen en een brede, goed geproportioneerde kont. Ik schatte haar op een jaar of veertig, maar ze zag er toch een aantal jaren jonger uit.

Ik kwam iedere week minstens een keer bij de familie Verwimp langs. Vanaf de eerste keer dat ik de moeder van mijn vriend zag, was zij nagenoeg het centrum geworden van mijn seksuele fantasieën.

Afgaande op de smachtende blikken en hongerige glimlach die ze mij soms toewierp, wist ik dat mij gespierde lichaam en niet onknap gezicht haar ook niet onverschillig liet. Zonder te willen pochen, kan ik toch zeggen dat ik geen moeite had om te scoren bij meisjes van mijn leeftijd. Ook wat oudere vrouwen gaven soms aan dat ze wel interesse betoonden. Claire echter had een bijzondere plaats in mijn hart.

Jammer genoeg hadden we elkaar nooit alleen kunnen zien. Mario en zijn vader waren immers steeds in de buurt. Nou ja, behalve dan die ene keer een aantal weken voor haar scheiding. Ze had me opgebeld om te vragen of ik niet de fundering wou komen graven voor een nieuw tuinhuisje. Haar man was op zakenreis en haar zoon was op bezoek bij zijn grootouders. Ze hadden trouwens allebei twee linkerhanden. Ik was de enige betrouwbare kerel die ze kende dit dit karweitje kon klaren. Geflatteerd als ik was, kon ik moeilijk weigeren. Tien minuten later stond ik dan ook voor de deur van hun villa. We woonden nauwelijks een paar honderd meter verder.

Het was een heel warme zomerdag, dus het was zweten. Na de laatste spadesteek had Claire me uitgenodigd om iets fris te komen drinken in de keuken. Ik weet nog heel goed hoe ze gekleed was. Gewoonlijk was ze vrij conservatief gekleed, altijd in een lange broek of in een rok die niet verder dan boven haar knieën kwam, ook 's zomers. Haar verklaring was dat ze te snel verbrande in de zon. Maar nu had ze kort, strak, wit zomerkleedje aan, waar ze enkel een broekje onder had gedragen. Het was zo laag uitgesneden dat haar tepels er bijna uit wipten.

Op weg naar de keuken had ik mijn ogen niet kunnen afhouden van haar heen en weer wiegende kont. Er had zich dan ook snel een bobbel in mijn broek gevormd, die ik had trachten te verbergen door mijn T-shirt zo ver mogelijk naar beneden te trekken. In de keuken hadden we enige nietszeggende beleefdheden uitgewisseld, terwijl ik een blikje ijskoude cola naar binnen werkte. Het ging van of ik dacht dat er een hittegolf op ons ging afkomen, hoe het op school ging, waar ik het volgende jaar zou studeren en dergelijke. Ondertussen was Claire heel dicht bij mij komen staan, een zwoele blik in de ogen. Haar borsten hadden nog net niet mijn borstkas geraakt.

"Eigenlijk heb ik in iets anders zin dan een drankje, en jij ook merk ik." Had Claire met hese stem gezegd.

Ze had haar handen op mijn biceps gelegd en begon ze zachtjes te strelen. Nadat ik over mijn aanvankelijke schok heen was, en dat duurde echt niet lang, legde ik mijn handen op haar heupen en trok haar dicht tegen mij aan.

Op dat moment hoorden we dat de voordeur met een harde klap werd dicht geslagen.

"Mama, ik ben al thuis. Waar zit je?" Schalde de luide stem van Mario door de hal.

Inwendig vloekte ik alle duivels bij elkaar. Beste vriend of niet, maar als hij op dat moment voor mij had gestaan had ik hem een paar klappen om zijn hoofd gegeven. Claire was achteruit gesprongen alsof ze zich gebrand had. Frustratie en teleurstelling was duidelijk van haar gezicht af te lezen.

Een paar weken later had haar man haar op straat gezet en was er een jeugdig ding, nauwelijks ouder dan zijn zoon, bij hem ingetrokken. Haar oudere, rijke man had haar ingewisseld voor zijn jonge secretaresse, het typische verhaal.

Maar nu bood zich een nieuwe kans aan tot wat intiemer contact, en ik zou een domoor zijn om ze niet te grijpen.

Uit wat er geroddeld werd in het dorp had ik kunnen opmaken dat ze nu alleen in een aftands huis woonde aan de rand van het dorp. Haar man had het haar na de scheiding geschonken, een gracieus gebaar ingegeven door schuldgevoel waarschijnlijk, gezien ze onder volledige scheiding van goederen getrouwd waren.

Ik zette mijn beste glimlach op en stapte op de bushalte af waar Claire stond te wachten.

"Hallo Claire, dat is een tijdje geleden." Zei ik.

Claire keek op en op haar zorgelijke gezicht verscheen meteen een brede glimlach. Ze zette een zwaar geleden boodschappentas naast zich op de grond.

"Hé Kevin, wat een aangename verrassing." Zei ze met een stem die doffer klonk dan ik van haar gewoon was.

Ze zag er een pak minder stijlvol uit dan in haar huwelijkse jaren. Ze was gekleed in een bijna kapot gewassen jeans en een oude regenjas. Ik wist dat ze een onderhoudstoelage kreeg toegestopt, maar dat ze een centje bij verdiende door oudere mensen te helpen bij het huishouden.

"Boodschappen gedaan?"

Claire knikte: "En nu moest die verdomde bus net voor mijn neus wegrijden. Ik moet bijna een uur wachten op de volgende."

"Geen nood, ik breng je wel thuis." Zei ik opgewekt.

"Ik woon anders een heel eind uit de buurt waar ik vroeger woonde."

"Dat geeft niets, mijn ouwe betaalt toch mijn benzine."

"Wat heb jij geluk zeg." Lachte Claire: "Ik heb die Mercedes van mij noodgedwongen verkocht. Nu moet ik het stellen met een fiets en een busabonnement."

Ze bukte zich om haar boodschappentas op te tillen, maar ik legde een hand op haar arm.

"Laat mij dat maar doen." Zei ik.

Claire keek me dankbaar aan, blij dat ze nu niet dat ding de anderhalve kilometer moer meezeulen van de bushalte tot haar huis.

"Ze is wel zwaarder dan je denkt." Zei ze verontschuldigend.

Gelukkig was het maar een twintigtal passen tot we de citroengele Toyota bereikten die mijn stiefvader me voor mijn achttiende verjaardag had geschonken. Terwijl we instapten en onze gordel vastmaakten, legde Claire me uit waar ze woonde en hoe ik er best kwam.

"Ja, ik weet waar het is." Verzekerde ik haar, terwijl ik de motor startte: "Er is daar toch een groot warenhuis in de buurt?"

"Ja, daar ga ik meestal mijn boodschappen doen, met de fiets of te voet." Antwoordde Claire: "Maar de vrijdagnamiddag ga ik het huishouden en de boodschappen doen voor een bejaard echtpaar. Ik dacht, dan doe ik de mijne ook maar. Maar in het vervolg ga ik toch maar naar het warenhuis."

"Dat lijkt me inderdaad een beter idee." Zei ik.

"En jij, wat doe jij nu?"

"Nog altijd laatste jaar middelbaar, dank zijn die dronken automobilist die me van de sokken heeft gereden en me twee jaar ziekenhuis en revalidatie heeft bezorgd. Volgend jaar wil ik mijn eerste jaar hogeschool aanvatten, informatietechnologie."

"Mario is rechten begonnen. Maar ik geloof niet dat hij het zal halen, zich inspannen en hard werken zijn nooit eigenschappen van hem geweest." Zuchtte Claire: "Maar dat zijn mijn zaken niet meer. Trouwens, zie jij hem nog?"

"Een of twee keer per maand lopen we elkaar op straat tegen het lijf. We gaan eigenlijk niet meer met elkaar om."

"Ik zie hem helemaal niet meer. Hij weigert elk contact. Hij heeft zich helemaal laten opjutten door zijn vader, alsof het mijn schuld is dat die ouwe zak er met een ding van vierentwintig vandoor is gegaan."

"O, dat is jammer." Reageerde Kevin: "Eerlijk gezegd, het is me vroeger al opgevallen dat Mario door zijn vader nogal werd verwend."

"Wat je zegt." Claire raakte mijn dij even vertrouwelijk aan: "En weet je wat de clou van de zaak is?"

Ik schudde het hoofd zonder mijn blik van de weg af te wenden.

"Die kerel is misschien zelfs zijn vader niet. Ik heb Mario gekregen toen ik achttien was, maar naast mijn toekomstige man had ik nog een andere vriend, nou ja,,, ik was vroegrijp en behoorlijk naïef. Ik kende mijn ex nauwelijks toen ik met hem trouwde. Hij was veertien jaar ouder dan ik. Hij wou een jong, knap ding, dat bij iedere vingerknip deed wat hij wou. En dat deed ik. Ik was maar al te blij geen materiële zorgen meer te hebben. Hij was toen al een succesvolle zakenman... En we hadden het echt fijn de eerste jaren van ons huwelijk."

Ik moest even slikken bij het aanhoren van dergelijke vertrouwelijkheden. Dan keek ik haar even zijdelings aan en maakte snel een rekensommetje. Claire moest dus nu ongeveer zevenendertig zijn.

Ze lachte alsof ze mijn gedachten geraden had: "Je hebt ongeveer uitgevist hoe oud in ben, stoute jongen."

"Je ziet er wel veel jonger uit." Lachte ik terug.

Claire kleurde lichtjes, maar ik zag dat ze wel opgezet was met het compliment.

Even later raakte ze opnieuw mijn dij aan en liet haar hand eventjes liggen.

"Ik weet niet waarom ik dat aan jou vertel." Zei ze: "En jij, heb jij ook een dergelijk geheimpje."

Ik schudde het hoofd.

"Niets wat me op dit moment in het hoofd schiet." Loog ik.

Ik kon haar moeilijk vertellen dat ik min of meer verliefd was op mijn stiefzusje, en zij vermoedelijk ook op mij. We hadden in ieder geval een heel bijzonder close, zelfs fysieke relatie. Het feit dat we onder hetzelfde dak woonden, had wel een rem gezet op onze wederzijdse aantrekkingskracht. Maar tja, dromen en fantasie zijn gratis.

Wist ik hoe op korte termijn alles zou veranderen. Maar natuurlijk dat is een verhaal voor later.

Het straatje waar Claire woonde was zo smal dat je er niet kon parkeren zonder de staat helemaal te blokkeren. Daarom was ze uitgestapt om het dubbele ijzeren hek open te doen, zodanig dat ik op de oprit kon parkeren.

"Er komt hier nooit een kat, behalve een paar wandelaars, maar je weet maar nooit." Zei ze, toen ik de boodschappen uit de koffer haalde.

"Je woont hier wel afgelegen." Merkte ik op: "Je naaste buurman woont op minstens honderd meter van hier."

"Ik ben aangesloten op een alarmcentrale en ik ben van plan me een paar grote waakhonden aan te schaffen." Stelde ze me gerust.

"Je hoeft dus niet bang te zijn."

"Inderdaad, ik geniet ervan om alleen te zijn, tenminste nu nog. Ik heb helemaal geen zin om me in de aanbieding te zetten op één of andere internetsite. Met vaste relaties heb ik het voorlopig gehad." Ze lachte wat gegeneerd: "En jij, heb jij iemand?"

"Nee, ik concentreer me op mijn schoolwerk. Nou ja, nu en dan is er wel een losse scharrel."

"Een gezond kereltje dus."

Er was een koud windje komen opsteken, genoeg om me een beetje te doen rillen. Ik wierp even een blik op de woning van Claire.

Het was inderdaad een oud en een beetje aftands huis. Maar het zag er goed onderhouden uit. Mijn auto stond geparkeerd voor een groot berghok dat gerust als parkeergarage voor twee wagens kon dienen. Maar momenteel stond er alleen een oude kast, wat tuingereedschap en een fiets.

"Het ziet er hier best gezellig uit, een grote tuin, lekker veel privacy met die hoge omheining en die hoge hagen." Zei ik.

"Ja, mijn man heeft die laten aanleggen. Hij was nogal op zijn privacy gesteld. Hij kwam hier vaak om zogezegd aan een of ander belangrijk project te werken. Nu heb ik een idee wat die projecten inhielden." Zei Claire: "Nu is het van mij. Hij heeft het me bij de echtscheiding nagelaten. Ik krijg ook nog een toelage om mijn basisbehoeften te dekken, zoals ze dat noemen. Maar eigenlijk heb ik dat niet nodig. Aan de andere kant, hij zwemt in het geld die ouwe zak."

"Hij zal het dus niet missen." Grinnikte ik.

Ze grijnsde, een ondeugende blik in de ogen.

"Kom, we gaan binnen iets drinken. Ik hoef je niet lastig te vallen met mijn persoonlijke problemen." Zei ze.

We namen elk een handvat beet van de boodschappentas en droegen ze naar binnen.

De voordeur gaf direct toegang tot de woonkamer en een open keuken. Een dubbele glazen deur en een breed raam zorgden voor een sterke lichtinval. Het was er aangenaam warm.

We zuchtten opgelucht toen ze de boodschappentas op de keukentafel konden zetten. Ze keek me aan en grijnsde haar parelwitte tanden bloot. Ze had dezelfde zwoele blik in de ogen als destijds, dacht ik, me afvragend wat er ging volgen.

"Heb je er iets op tegen als ik eerst die spullen hier in de kast zet en me daarna een beetje opfris?" Vroeg ze.

"Nee, natuurlijk niet."

"We kunnen daarna iets drinken en wat praten. Je bent mijn eerste bezoeker, weet je." Zei ze, terwijl ze haar vest uitdeed en over een stoel drapeerde.

Claire begon haar boodschappen uit te pakken en in de kast en de koelkast te stoppen.

"Ik moet morgen toch nog naar het warenhuis gaan. Ik ben de helft van de dingen vergeten." Zuchtte ze nadat ze klaar was.

"Hmmm..." Zei ik na enige aarzeling: "Misschien kan ik je morgen brengen... Als je dat wilt."

"Fantastisch."

Claire sprong lachend op me. Haar kus kwam half op mijn lippen, half op mijn wang terecht. Ik keek haar beduusd aan.

"Nu ga ik een kleine douche nemen." Verklaarde ze, terwijl ze me losliet: "Neem maar wat je wilt uit de koelkast. Ik ben zo terug."

Opgewonden keek ik haar na. Zou op deze vrijdagnamiddag fantasie realiteit kunnen worden.

Ik installeerde me in de sofa in de woonkamer, een fris blikje cola in de hand. Ik zette de tv aan en zapte van de ene zender na de andere, zonder iets te kunnen vinden dat me kon boeien. Ik zette de tv uit en luisterde naar het gedempte geluid van de douchestraal.

Een tiental minuten later kwam Claire de woonkamer binnen. Ze was gekleed in een blauwe badjas die tot halfweg een stel prachtige dijen reikte. Ze keek me even aan met een blik die je niets anders dan uitdagend kon noemen. Dan boog ze zich voorover over het salontafeltje om het lege blikje dat ik achteloos had neergezet op te pakken. De revers van haar badjas vielen open, zonder dat Claire het leek op te merken. Ik voelde zijn lul verstijven en ik kon zijn ogen niet afhouden van het melkwitte borstvlees en de roze, vooruit priemende tepels.

"Nog een drankje?" Vroeg Claire met pretlichtjes in haar ogen.

Het geile geitje wist heel goed waar ik naar aan het kijken was.

Ik schudde het hoofd en Claire ging het lege blikje op de keukenkast zetten, een beetje overdreven met haar kont schuddend.

"Dan hebben we allebei geen dorst." Constateerde ze, terwijl ze naast mij op de sofa kwam zitten en haar benen over elkaar sloeg.

Tersluiks keek ik even opzij.

De panden van haar badjas waren opzij gevallen, zodat ik mijn bewonderende blik over haar blanke, welgevormde dijen kon laten gaan.

Claire liet er geen gras over groeien. Ze schoof dicht tegen mij aan en legde haar arm om mijn schouders.

"We hoeven deze keer niet bang te zijn dat iemand binnen komt." Zei ze met een hese stem en met een blosje op de wangen.

Ik versteende even. Het ging me allemaal veel te snel.

"Kom." Zei ze: "Ik weet dat je me nog wil."

Ze legde haar hoofd op mijn schouder en kroop dichter tegen mij aan. Ik legde mijn rechterhand in haar nek. Claire sloot haar ogen en opende gewillig haar mond, toen ik mijn lippen op de hare plantte. Met mijn andere hand streelde ik haar dijen, telkens een beetje hoger kruipend. Terwijl ze haar tong diep in mijn mond liet dartelen, deed ze haar knieën uit elkaar. Mijn vingers streelden een paar ogenblikken het klam aanvoelende kruis van haar slipje, lang genoeg om te weten dat ze een ferm behaard kutje had. Dan begon ik haar borsten doorheen de dunne stof van haar badjes te strelen. Ze voelden stevig aan, groter dan ik eerst had gedacht. Ik deed de revers van haar badjas uit elkaar en begon zachtjes een ontblote borst te kneden. De roze tepel verstijfde onmiddellijk toen ik hem tussen mijn vingers rolde.

Claire verbrak de kus. Terwijl me hem zwoel en geil aankeek, opende ze haar badjas en liet die van haar schouders glijden. Vol bewondering keek ik naar het mooiste paar borsten die ik in mijn jonge leven had gezien. Claire kon er heel wat grietjes van mijn leeftijd mee jaloers maken. Ze stonden stevig rechtop, traanvormig, met dikke tepels en lichtroze tepelhoven groter dan een muntstuk van twee euro. Ik was me er nauwelijks van bewust dat Claire mijn keiharde lul doorheen de stof van mijn jeansbroek aan het strelen was.

"Kom, zuig eerst even aan mijn tietjes, dat heb ik graag." Fluisterde ze.

Claire maakte genietende geluidjes, toen ik aan haar tepels begon te zuigen, afwisselend de ene en dan de andere tussen mijn lippen nemend. Ik streelde haar platte buik, tot ik de rand van haar broekje raakte. Claire deed haar dijen uit elkaar, zodat mijn vingers onder het elastiek van haar broekje konden glipten. Mijn middelvinger woelde door een dichte bos schaamhaar en gleden langs natte, opgewonden schaamlippen.

"Laten we naar bed gaan. Je hebt mij bloedgeil gemaakt." Zei Claire.

Hand in hand liepen we naar de slaapkamer.

Een korte gang leidde er van de keuken naartoe. Aan de rechterkant bevonden zich twee deuren. Aan de linkerkant gaf een geopende deur uit op een badkamer, waar ook een wasmachine en een droogkast stonden. De slaapkamer aan het einde van de gang was eerder klein. Links van het tweepersoonsbed bevond zich een kleerkast. Aan de overkant bevond zich een raam dat uitgaf op de tuin en een kleine kast.

Veel tijd kreeg ik niet om het interieur te bewonderen. Claire deed haar badjas uit en was nu alleen maar gekleed in een witte onderbroek. Ik haastte me om uit mijn kleren te stappen, mijn blik gefixeerd op de brede, bleke kont van Claire toen die zich bukte om haar slipje uit te doen. Toen ze zich omkeerde en op mij toe stapte, had ik alleen nog zijn boxershort aan.

"Dat is een mooie joekel." Zei Claire, terwijl ze een kneepje in mijn lul gaf en mijn balzak in haar handen woog: "Kom, je bent toch niet bang hem te tonen?"

"Helemaal niet." Grijnde ik toen ik mijn boxershort liet zakken: "Maar ik heb er al een paar meisjes mee afgeschrikt."

Claire knipperde met haar ogen en lachte verrukt.

"Verdomme, dat is de grootste die ik ooit heb gezien. Hij is bijna dubbel zo groot en dik als die van mijn ex." Giechelde ze: "Heb je hem al eens gemeten?"

"Je mag zelf eens schatten." Grijnsde ik.

Claire legde een hand op mijn piemel en fronste haar wenkbrauwen.

"Ongeveer twintig centimeter, zou ik zeggen."

Haar vingers konden net de dikke schacht omvatten.

"Het is al meer dan een jaar geleden sinds ik een beurt heb gehad. Ik moest me behelpen met een povere vibrator." Zei ze.

"Die zul je echt niet nodig hebben." Zei ik, echt van plan om dit heerlijke wijfje helemaal suf te neuken.

Claire ging op haar knieën zitten en keek met open mond naar me op. Haar vingers streelden mijn balzak, terwijl ze het voorvocht van mijn eikel likte. Ze nam mij tussen haar lippen en liet haar tong heen en flitsen over het meest gevoelige deel van mijn penis. Claire deed haar tanden van elkaar om me zo diep als mogelijk binnen te gulpen. Ze begon haar hoofd heen en weer te bewegen. Nu en dan schraapten haar tanden langs mijn huid, een mengsel van genot en pijn.

"Ja, dat is lekker, maar probeer je mond wat meer open te doen." Gromde ik, terwijl ik haar wangen en de zijkant van haar nek teder streelde.