Kevin en de vrouwtjes. Deel 5.

5. Met stiefzusje in quarantaine.

De fatale dag van 18 maart 2020, waarop we met zijn allen in lockdown gingen, naderde met rasse schreden. Natuurlijk, er waren meer dan genoeg voortekens. Sedert weken verschenen in de kranten berichten over de epidemie die snel uitbreiding nam, maar in ons land nog een ver van ons bed show was. Nou ja, ik in ieder geval besteedde er geen aandacht aan, tot de dag dat ons gedwongen thuisarrest werd opgelegd.

Tijdens het eerste lesuur kwam de directeur ons de quarantainemaatregelen uitleggen. Het kwam er op neer dat we vanaf onze computer thuis afstandsonderwijs moesten volgen. De school werd tot nader order volledig gesloten. Indien de maatregelen bleven voortlopen -- en dat deden ze wel degelijk -- zouden we onze examens ook via afstand moeten afleggen.

Normaal gezien hadden we dat lesuur aardrijkskunde, maar de leraar had zich ziek gemeld. We hadden dus een uur studie. Toeval of niet, maar het was Eline Busschaert die een oogje in het zeil kwam houden. Sinds de breuk tussen haar zuster en ik, hadden we elkaar een viertal keren gezien, telkens bij haar thuis als haar man op zakenreis was. Zij was ongetwijfeld de heetste vrouw die ik ooit heb gehad. Twee weken tevoren waren we voor de laatste keer samen geweest, en ik had voor drie dagen werkelijk geen pap kunnen zeggen. Natuurlijk deden we op school alsof er niets aan de hand was. Eline was haar oude sarcastische zelf. Ze moest al in haar derde maand zijn, en als je haar goed kende, zag je dat haar buik al lichtjes begon te bollen. Afspreken deden we per sms, soms zelfs als we op school waren. Dat was het enige grensoverschrijdende dat ze zich daar permitteerde.

Ik zat op de eerste rij zoals gewoonlijk, met stijgend ongeloof en frustratie te luisteren naar wat de directeur te vertellen had. Toen hij zijn betoog afsloot met de mededeling dat ons ouders een brief zouden krijgen en dat we een laptop van de school konden krijgen als we dat wensten, wenkte Eline hem naderbij en fluisterde iets in zijn oor. De directeur keek even bedenkelijk en haalde toen zijn schouders op.

"Goed, de quarantaine gaat vanaf vandaag in. Jullie mogen naar huis gaan als jullie dat willen,,, en kunnen. Het schoolrestaurant zal vandaag een laatste keer op en zijn." Er verscheen een flauwe glimlach rond zijn lippen: "Ik hoop dat deze toestand zo kort mogelijk zal duren en dat we elkaar zo spoedig mogelijk zullen terugzien."

Eline glimlachte ook en keek de klas rond. Toen haar blik op mij gericht was, gaf ze me warempel een knipoogje. Terwijl iedereen opgewonden door elkaar babbelde, zijn boeken wegborg en in een aantal gevallen al afscheid van elkaar nam, kreeg ik een korte sms op mijn telefoon: "Wacht op mij, loop nog niet weg. Eline."

Ik slikte en keek niet in haar richting. Ik zorgde er wel voor de laatste te zijn die de klas verliet. Ik hoorde het geklik van Elines hoge hakken. Ze legde een perfect gemanicuurde hand op mijn schouders.

"Ik heb nog wat dingen in het archief te doen. Jij gaat me helpen. Wacht tot je klasgenoten de gang uit zijn." Beval ze fluisterend.

Ik knikte en bleef staan tot alle geluid uitgestorven was. Dan volgde ik Eline naar boven, vechtend om met mijn handen van haar heen en weer wiegende kont te blijven. Voor de deur van het archief stonden drie kartonnen dozen.

"Die werkman van ons is werkelijk een luiaard. Vooruit, zet ze maar binnen." Zei Eline op kregelige toon, terwijl ze de deur open deed.

De dozen waren zwaarder dan gedacht. Gelukkig vond ik een karretje, zodat ik niet hoefde te zeulen met dat handeltje. Ik zette de dozen neer op de plaats die Eline me aanwees. Toen ik me omdraaide, had ze haar kort vestje losgeknoopt en stond me met haar handen in de heupen een beetje triest aan te kijken.

"Wie weet wanneer we elkaar terug zien." Zuchtte ze.

Ik knikte. Die man van haar zou immers vanaf nu ook grotendeels thuis werken.

"Kom hier." Zei ze dan met een lichte grijns: "Laten we een beetje ondeugend zijn. Niemand komt ons storen."

Ik zette een stap vooruit en pakte haar heupen vast. Terwijl ik haar kuste, gleden mijn handen onder haar dunne trui om het haakje van haar beha los te maken. Ondertussen reed ze met haar onderbuik in cirkelende bewegingen tegen mijn erectie aan.

"Kleed je uit." Hijgde ik even later.

Het goede voorbeeld gevend, stapte ik uit mijn broek en onderbroek. Ook Eline kleedde zich uit, haar kleren netjes over een stoel hangend. Ik keek genietend toe. Haar buikje begon inderdaad wat te bollen en haar borsten waren opvallend voller geworden dan ze al waren. Ze stapte uit haar dure, zijden slipje en keerde zich dan om.

Met een beetje spijt in het hart zag ik dat ze haar vlammend rode kutje geschoren had. Haar schaamlippen leken er nog vleziger door.

Ik trok mijn wenkbrauwen op en zei: "Ik zie dat je poesje bij de kapper is geweest."

"Ja." Giechelde Eline: "Vind je het mooi? Mijn gynaecoloog heeft het gedaan. Hij zegt dat hij me dan nauwkeuriger kan onderzoeken."

"Dat zal wel." Grijnde ik.

Eline zette haar voeten wat uit elkaar en trok met haar vingers haar kutlippen wijd open.

"Kom hier, lik mijn poesje in plaats van dubbelzinnige opmerkingen te maken." Beval ze wat kregelig.

Om de een of andere geheimzinnige reden was een grote divan tegen het raam geplaatst. Ik pakte het kussen dat er op lag. Ik was niet van plan mijn knieën kapot te schuren op die oude plankvloer.

Elines kutje rook in ieder geval nog even lekker. Ik liet mijn tong met trage, lange halen langs haar bloedrode, gezwollen schaamlippen gaan. Ondertussen streelde ik teder haar kont. Ze kreunde luid toen ik mijn tong over haar genotsknopje liet flitsen. Ze legde haar linkerhand in mijn nek om me dichter tegen haar flamoes aan te drukken. Met haar rechterhand greep ze als steun het bureaublad achter zich vast.

Toen ik haar naar een hoogtepunt had gebracht, wees ik op mijn lul. In plaats van me als een braaf meisje te pijpen, boog ze zich steunend op haar ellebogen voorover op het bureaublad, met haar bleke, brede kont hoog in de lucht. Ik bracht mijn lul in stelling en ramde met krachtige rukken naar binnen. Mijn buik kletste tegen haar kont terwijl ik haar hard en snel begon te neuken. Spoedig galmden haar luide genotskreten en mijn gegrom de zolderruimte.

Een paar uur later was ik thuis. Mijn moeder kwam op me af toen ik de achterdeur open deed.

"Doe je vest niet uit. Je moet Veerle oppikken." Zei ze.

Ik knikte. Dat was logisch.

"Ja, alle scholen gaan dicht tot nader order. Het hele land moet in quarantaine." Zuchtte ik.

"O, dat is het dan." Mijn moeder trok haar wenkbrauwen op: "Ik ben gebeld door iemand van het secretariaat. Uit de toon van het gesprek had ik eerder de indruk dat ze van het internaat werd gezet. Wie weet wat ze nu allemaal heeft uitgespookt."

"Hebben ze dat gezegd."

"Nee, maar dat dacht ik toch. Ze gingen een brief aan jou meegeven."

"Goed, we zien wel." Zei ik: "Het hoeft niets te betekenen. Met die covid-quarantaine moeten we toch allemaal afstandsonderwijs volgen. Leuk is anders."

"Laten we hopen dat ze niets heeft uitgespookt zoals verleden jaar." Zuchtte mijn moeder.

Ik knikte. Veerle zat toen op een streng katholiek internaat. Op een goede namiddag had zij en een een paar klasgenoten er niets beters op gevonden dan hun tieten te flashen aan voorbij rijdende automobilisten. Natuurlijk werden zij betrapt. Omdat Veerle een grote mond opgezet had en al een paar andere zaken op haar kerfstok had, werd zij meteen van school gestuurd.

"Ik zet mijn tas op mijn kamer en ik ga op weg." Zei ik.

"Ik heb mondmaskers gekocht. Vergeet niet er een paar op zak te hebben. Je moet ze vanaf nu dragen."

Ik kwam op het internaat aan. Toen ik zei dat ik Veerle Maes kwam ophalen, werd me gevraagd om even te wachten. Korte tijd later werd ik naar het bureau van de directeur geleid.

Veerle zat sip kijkend op een van de twee stoelen die voor het bureau waren opgesteld, haar koffer stond naast haar. De directeur knikte met toe en nodigde me met een zuinig lachje uit om te gaan zitten. Hij keek me aan over de randen van zijn bril.

"U bent de broer? Kon niemand van de ouders zich vrijmaken?" Vroeg hij op eerder afkeurende toon.

Ik schudde het hoofd: "Mijn moeder zei me dat u de boodschap aan mij mocht overmaken."

De directeur keek me even bedenkelijk aan en haalde dan zijn schouders op.

"Je weet dat dat we de school moeten sluiten vanwege de maatregelen van de overheid en in afstandsonderwijs moeten voorzien. Dat is dan in het geval van Veerle een geluk bij een ongeluk." Hij pauzeerde even om ons beurtelings aan te kijken: "Zonder dat had ik het besluit moeten nemen om Veerle uit het internaat te zetten. Ze had dan wel haar scholing als externe leerling kunnen verder zetten, ook als de quarantaine wordt opgegeven. Maar we zullen haar dan wel aan een leiband houden, een hele korte moet ik wel zeggen."

"Waarom, wat is er gebeurd?" Vroeg ik.

De directeur stond recht en overhandigde me een brief.

"Geef dit aan je ouders, alles staat er in uitgelegde." Zei hij, dan richtte hij zich tot mijn stiefzusje: "Je hebt de instructies voor het afstandsonderwijs al ontvangen, neem ik aan? Ik verwacht uitstekende resultaten. Vergeet niet dat je dit jaar afstudeert."

Veerle knikte, een beetje meer terneergeslagen dan voordien en pakte haar koffer op.

Het onderhoud was afgelopen.

Op de gang nam in de koffer van haar over en we verlieten het schoolgebouw. We kwamen een aantal van haar klasgenoten tegen waarvan ze al dan niet enthousiast afscheid nam.

"Verdomme, dat is een opluchting. Ik mag tenminste mijn jaar uitdoen." Zei ze, terwijl ik haar koffer opborg.

Ik keek haar even aan, maar ze vermeed mijn blik.

"Als die toestand niet het hele schooljaar lang duurt, heb je het een en ander thuis uit te leggen." Zei ik.

"Dat is een probleem voor later. Als je eens wist hoe ik dat internaat haat."

"Ja, dat heb je me al verschillende keren gezegd."

Ik kroop achter het stuur. Veerle kwam naast mij zitten en maakte zich zo klein mogelijk, haar handen tussen haar knieën. Ze had duidelijk geen zin om te praten.

Ik startte de motor en reed het schoolterrein af.

Veerle zweeg tot we op de grote weg naar het dorp waren.

"Stop even bij de eerstvolgende parking." Zei ze: "We hebben wat te bepraten."

Ik deed wat ze me vroeg.

Ik reed een de parking van een grootwarenhuis op, zette de motor af en keerde me naar haar toe. Ik haalde de enveloppe die de directeur me had gegeven uit mijn binnenzak en zwaaide hem ik Veerles gezicht.

"Kan je me zeggen wat dit allemaal betekent?" Vroeg ik.

"Beloof me dat je hem verscheurd en in een vuilnisbak hier gooit." Antwoordde Veerle.

Ik keek haar grijnzend aan, dat was precies wat ik van plan was. Mijn geile stiefzusje was de laatste persoon ter wereld die ik in moeilijkheden wou brengen.

"Alleen maar als je me vertelt wat er in staat. Wat is er precies gebeurd?" Zei ik in de plaats daarvan: "Die directeur heeft me werkelijk nieuwsgierig gemaakt."

"Geef hier, dat vertel ik je alles." Zei ze.

"Die trut van een opvoedster die verondersteld wordt onze kledij te controleren, heb ik je al over haar verteld?" Begon Veerle, toen ik haar de brief overhandigd had.

"Uhum." Knikte ik.

"Wel, verleden week stak ze haar hand tussen mijn dijen en begon me te strelen. Ik heb altijd gedacht dat het een lesbische trut was." Vervolgde ze: "Toen ik zei dat ze met haar poten van mijn kut moest blijven, is ze naar de directeur gestapt met het verhaal dat ik haar had uitgescholden."

"Je had hem toch gewoon jouw kant van het verhaal kunnen doen, dit is molestatie van een leerling."

"Denk je dat hij me zou geloofd hebben? Ik ben al een paar keer naar hem gestuurd omdat ik een grote mond had opgezet tegen de een of andere trut." Antwoordde ze.

"Ik kan moeilijk geloven dat je daarvoor uit het internaat bent gezet." Wierp ik tegen.

"Nee, een paar dagen is er nog iets anders gebeurd." Gaf ze toe: "Er was een verjaardagsfeestje van iemand uit de klas. Er is een kerel die me al een hele tijd tracht te versieren. Werkelijk, een vettig kereltje met rijke ouders en met veel invloed bij de directie. Hij draaide de hele avond rond mij, maar ik moet werkelijk kotsen van dat kereltje. Je gelooft me misschien niet, maar hij moet er in geslaagd zijn iets in mijn drankje te doen. Ik was een cola aan het drinken die hij voor me was gaan halen, en het volgende dat ik me wazig herinner is dat hij me op zijn kamer aan het bepotelen was. Ik ben beginnen te gillen, en daar is een opvoeder op af gekomen."

"Net op tijd dus."

"Ja, maar je hebt nog niet alles gehoord. 's Anderendaags moesten we alle twee bij de directeur komen natuurlijk. Hij had drie vrienden meegebracht, die alle drie beweerden dat ik hen had voorgesteld om seks te hebben op hun kamer... En de pa van die smeerlap die me dat gelapt heeft, financierde de helft van de nieuwe bibliotheek. Wie denk je dat die ouwe zak heeft geloofd?"

Ik knikte. Ik kende Veerle al lang genoeg om te weten dat ze de waarheid sprak.

"Gooi die brief nu maar in de vuilbak. Dat internaat is nu alleen maar een nare herinnering." Zei ik.

Veerle wierp me een kushandje toe en deed het portier open. Ik sloeg haar gade terwijl ze de brief verscheurde.

"Zo, daar spreken we niet meer over." Zei ze, toen ze terug ingestapt was.

"Doe je autogordel nog niet aan." Zei ik, terwijl ik haar naar me toetrok: "Je hebt me nog geen kus gegeven."

Veerle sloot haar ogen en perste haar lippen op de mijne, voor moet ik toegeven een bijzonder vurige kus. Mijn hand kroop onder de zoom van haar rok. Ze legde een hand op mijn arm toen in haar dijen uit elkaar probeerde te doen.

"Het is mijn tijd van de maand. Je gaat je nog voor een paar dagen moeten beheersen." Zei ze met een verlegen blos.

Ik trok de wenkbrauwen op.

"En heb je dat tegen de directeur gezegd?"

"Verdomme nee, dat is behoorlijk gênant voor een meisje, weet je wel." Antwoordde ze: "Die ouwe zak zou me toch niet geloofd hebben."

Ik knikte. Nu had ik geen enkele reden meer om haar niet te geloven. Ik pakte haar hand en legde die op mijn kruis waar zich snel een bobbel aan het vormen was.

"Help me eerst van dit probleem af, dan kunnen we naar huis rijden." Grijnsde ik.

Terwijl Veerle mijn rits naar beneden deed en mijn lul tevoorschijn haalde, vroeg ik me af ze de kut van de wiskundelerares zou proeven. Maar Veerle maakte het zich zo gemakkelijk als maar mogelijk in de benauwde ruimte van de auto en gaf me dan een perfecte pijpbeurt.

"Wat was er aan de hand? Wat heeft ze nu weer uitgespookt?" Vroeg mijn moeder, toen we veertig minuten later alle twee in de woonkamer stonden.

"Niets, alleen maar dat de school zoals de rest van het land in lockdown gaat." Verzekerde ik haar met uitgestreken gezicht.

Veerle stond grimmig naar ons te kijken. Dergelijke momenten waren altijd sneu voor haar. Hoewel ze achttien was, werd ze meestal door onze ouders als een klein, stout meisje behandeld dat niets zelf kon beslissen en over wie over haar hoofd werd gepraat. De laatste tijd probeerden ze mij meer en meer in dat spelletje te betrekken, maar gelukkig nam Veerle me dat niet kwalijk.

"Hopelijk duurt dat niet lang." Zuchtte mijn moeder.

"Tja, wie weet." Reageerde ik schokschouderend.

"Ik ga in ieder geval niet meer terug naar dat internaat. Als het moet zit ik wel een uur op de bus." Beet Veerle, die haar ongenoegen niet langer meer kon verbergen, mijn moeder toe.

"Dat zal je dan met je vader moeten bespreken." Antwoordde mijn moeder: "Trouwens, Kevin en hij zullen vandaag je spulletjes naar boven verhuizen. Dan heb je eindelijk die grotere kamer waar je al lang om zeurt."

Dat deed een brede glimlach om het gezicht van mijn stiefzusje verschijnen. Ongemerkt voor mijn moeder gaf ze me een kneepje in de hand.

Wat mijn moeder vervolgens zei, deed onze blijdschap alleen maar toenemen. Mijn stiefvader, die een directiefunctie had in een groot voedingsbedrijf, bleef natuurlijk op zijn werkplek. Maar hij en mijn moeder zouden tijdelijk verhuizen naar een buitenverblijf dat hij daar niet ver vandaan bezat. Hij wou met zo min mogelijk mensen in contact komen, als je het nieuws volgde wist je wel waarom.

Veerle en ik maakten een vreugdedansje toen mijn moeder in de keuken verdween om het middageten klaar te maken.

"Eindelijk, we hebben het rijk voor ons alleen." Zei Veerle triomfantelijk.

Mijn stiefvader kwam rond drie uur thuis, een heel pak vroeger dan gewoonlijk. Hij en ik hielpen Veerle verhuizen naar de gastkamer naast mijn kamer. De gastkamer had een tweepersoonsbed, maar daar zou Veerle natuurlijk nooit alleen in slapen.

Eer we onze ouders een paar uur later met veel plezier konden uitzwaaien, hadden we recht op een sermoen over hoe we afstandsonderwijs ernstig moesten nemen, de covid-maatregelen strikt moesten opvolgen en hoe we verantwoordelijk moesten omspringen met geld en kredietkaarten.

's Anderendaags maakten Veerle en ik een wandeling in het nabijgelegen bos. Er was veel meer volk op de been dan gewoonlijk, zelfs voor een zonnige, warme weekdag. Nou ja, iedereen was thuis en er was niets anders om naar toe te gaan.

Na een half uur zochten we een bankje om wat uit te rusten. De meeste waren bezet, maar we vonden er toch eentje vrij bij een weide aan de rand van het bos. Het paadje was smal en vrij hobbelig door de vele boomwortels.

"Hier zitten we tenminste rustig." Zei ik, toen we tien minuten later nog geen levende ziel hadden gezien.

"Ja, het is hier lekker afgelegen." Beaamde Veerle.

Onze woorden waren nog niet koud, of we hoorden dichterbij komende voetstappen.

"Behalve vandaag dan." Zuchtte ik teleurgesteld.

"Kijk eens wie we daar hebben." Grijnsde Veerle een paar ogenblikken later.

De wandelaar bleef voor onze bank staan en keek ons even verbaasd aan als wij haar bekeken. Het was Hilde. Ze was gekleed in een legging en een strakke T-shirt, die haar volumineuze vormen goed tot hun recht brachten.

"Is me dat toeval zeg." Bracht ze lachend uit.

"Ja, we hadden net als jij blijkbaar behoefte aan een frisse neus." Zei Veerle.

Hilde schoof haar mondmasker naar beneden en zette zich op een hoek van de bank neer.

"Komen jullie hier vaak? Een paar bekende gezichten had ik nodig. Ik weet niet hoe ik die lockdown zal doorkomen. Als ik nog lang met mijn ouders alleen thuis zit, wordt ik gek." Bracht Hilde in een adem uit.

"Wij hebben dat probleem niet. De onze zijn naar hun buitenverblijf getrokken." Zei ik.

Hilde keek ons bedrukt aan. Haar blonde krulhaar verborg half haar gezicht.

"We kunnen afspreken. Je kunt me toch telefoneren wanneer het je te veel wordt." Trachtte mijn stiefzus haar vriendin op te beuren: "Nu we hier toch zijn, waarom kom je niet met ons mee?"

"Fijn, ik heb echt zin in een triootje." Grijnsde Hilde.

"Je zult het met Kevin moeten stellen. Ik heb het maandelijkse ongemak, weet je wel." Zei Veerle.

"Dan hoop ik dat Kevin me echt suf neukt. Als jullie eens wisten hoe geil ik ben." Repliceerde haar vriendin.

"Maak je daar geen zorgen over." Stelde ik haar gerust: "Ik heb voldoende reserves opgebouwd."

"Dat hoop ik, want ik heb tijd tot vanavond." Lachte Hilde.

Ze vertelde dat haar vader een buurtwinkel in franchise had en dat haar moeder in een bejaardentehuis werkte.

We bleven nog een kwartiertje zitten, genietend van een uitzonderlijk mooie dag.

Eenmaal thuis gekomen dronken we nog een frisdrankje. Dan stond Veerle op en gaf ons allebei een knipoogje.

"Sorry, maar ik ga naar mijn kamer. Ik moet me nog inloggen voor een paar lessen. Binnen een paar dagen haal ik mijn schade wel in." Kondigde ze lachend aan.

"Veerle haar kamer is nu naast de mijne, niet dat ze daar veel slaapt. Ze is bang om alleen te zijn in dit grote huis." Legde ik uit.

"Dan gaan we er op letten niet te veel lawaai te maken." Zei Hilde, die opgestaan was en vlak voor mij was komen staan.