Lot

15-10-2016

Mijn zoveelste verhaal hier, de mensen die mijn verhalen inmiddels kennen weten dat ik probeer een verhaal te vertellen en geen wild neukfeest. Dat geldt zeker voor dit verhaal. Waarschuwing vooraf, mocht je verdrietig zijn en opgevrolijkt willen worden, sla deze over, dit is met stip mijn treurigste verhaal tot nu hier.

~~~~~~~~

Tja... hoe vertel je een verhaal. Hoe begin je een verhaal te vertellen dat ik zelf nooit had kunnen bedenken, een verhaal dat zich ontspon naarmate de gebeurtenissen zich opstapelden. Als ik terugkijk denk ik dat ik niet alles begrijp, dat ik niet snap hoe alles zo ver heeft kunnen komen, dat ik mezelf zover heb laten komen.

Ik denk ook dat de meeste mensen mij niet zullen begrijpen en me zullen afwijzen om wat ik voel, maar gevoelens wis je niet weg zoals je een bord schoon wist voor de volgende les. Dus laat ik gewoon bij het begin beginnen, zoals elk verhaal een begin kent, en ook zeker een eind, maar daar zijn we nog lang niet.

Ik ben Michel, ik ben een man van 44 jaar. Ik ben getrouwd geweest met Manon die zich na 10 jaar bedacht dat het leven meer moest inhouden dan hier met ons. Ons ja, want ondanks dat ik Manon sinds de scheiding, 13 jaar geleden, veracht ben ik haar dankbaar om wat ze me heeft geschonken, een schat van een dochter, Charlotte, of Lotte zoals ik haar meestal noem, behalve als ik haar moet corrigeren, dan heet ze ineens weer Charlotte.

Ik heb nooit begrepen wat Manon dreef, waarom ze dacht dat er meer te krijgen was wanneer je zoiets prachtigs bezit als het kleine hulpeloze schepseltje dat ze zo achteloos aan de kant schoof als grof vuil. Grof vuil, de resten van iets dat ooit de moeite waard was om te bezitten, nu niets meer dan waardeloze overblijfselen van een verleden.

Het was een dag ergens in september, deprimerend weer met flarden wolken die langs de hemel trokken, het had de hele dag geregend en op de één of andere manier lijkt het achteraf wel of het weer van die dag een voorteken was voor de gebeurtenissen die zich die dag zouden ontvouwen. Een einde maar ook de start van een ander bestaan. Voor Manon een wens, voor ons een noodzaak.

Er was geen ruzie, geen boze woorden, slechts de mededeling dat ze ging, dat we niet hoefden te wachten en zonder om te kijken, zonder zich te bekommeren om Lotte, verdween ze uit ons leven. Afgezien van haar koffers alles achterlatend dat haar dierbaar was, of dierbaar zou moeten zijn, maar dat was het blijkbaar niet.

Lotte was net 11 geworden en keek me aan, haar tranen in haar groene ogen weerkaatsten het licht als twee fonkelende smaragden, de sproetjes rond haar neus als een sterrenhemel, ze zei niets maar wierp zich in mijn armen toen ze begon te snikken... hartstochtelijk huilde ze vol onbegrip... en terecht.

De eerste weken was ze continu bang dat ik ook weg zou gaan, ze werd bijna hysterisch als ik even weg moest, en dus nam ik haar overal mee naar toe. Ze sliep zelfs in mijn bed. Ze klampte zich tegen me aan en pas dan viel ze in slaap.

Op mijn werk had ik geregeld dat ik thuis werkte, en meestal was dat ook geen probleem, maar soms moest ik voor een vergadering toch op mijn werk verschijnen. Meestal plande ik dat tijdens kantooruren, maar soms kon het niet anders.

Gelukkig kreeg ik veel begrip, en in het bijzonder van mijn secretaresse, een dame op leeftijd. Cynthia was al sinds ik begon bij het vennootschap mijn steun en toeverlaat, en als ik haar nodig had kon ik op haar rekenen. Dus op de dagen dat ik echt een probleem had haalde Cynthia Lotte op en zorgde dat ze werd vermaakt, meestal op kantoor, ik sloop dan even uit de vergadering om te laten zien dat ik er echt nog was en genoot van de stralende lach van Lotte.

Cynthia had Lotte wijsgemaakt dat ze onmisbaar was voor sommige klusjes, zoals het opstapelen van waardeloze archiefstukken, en Lotte voelde zich dan ook heel belangrijk en verantwoordelijk. Streng zei ze dan ook altijd dat ik haar niet te lang kon storen, en met een gerust hart kon ik terug naar de vergadering. Cynthia was goud waard.

De jaren verstreken en Lotte werd steeds onafhankelijker. Ze groeide op tot een prachtige vrouw. Slank maar klein, een prachtige blanke huid, naar blond neigend rood haar, prachtige smaragden ogen en fantastische sproetjes. Al was ze met dat laatste niet heel erg content. Lotte was een hele mooie vrouw geworden, mijn trots.

Ik schaam me om te moeten toegeven dat ik in die jaren ook gevoelens ontwikkelde voor Lotte, het waren geen gezonde gevoelens. Het begon rond haar 17e. Ik begon haar steeds meer als vrouw te zien.

Wanhopig heb ik geprobeerd het te verdringen, ik had zelfs even een vriendin, Nora, maar het was niet eerlijk tegenover Nora. Het voelde alsof ik haar misbruikte als stop voor mijn eigen perverse zielige gedachten, dus na een paar weken heb ik het uitgemaakt. Ik leerde leven met mijn perverse gevoelens, ik had alles veilig weggestopt.

Ergens was ik dan ook opgelucht toen Lotte vertelde dat ze uit huis ging, ja mijn hart scheurde in kleine stukjes. Mijn kleine Lotte niet meer om mij heen, maar ik wist dat het goed was, voor haar, maar misschien ook voor mij. Lotte was 21 en klaar voor haar toekomst.

Ik had een appartement voor haar gekocht vlak bij haar universiteit en binnen een maand was ze over en was ik alleen. Ik was zo eenzaam. Honderd keer per dag zat ik met mijn telefoon in mijn hand om haar te bellen, maar ik deed het niet.

Lotte belde elke week en we spraken over van alles en nog wat. Ik was zo dankbaar om haar stem te horen, om te horen dat het goed ging met haar. Ik denk dat ze de tranen niet hoorde die soms geluidloos over mijn wangen stroomde, oh wat miste ik haar. Mijn lieve Lotte.

****

Ik zat op mijn werk en ging net koffie halen voor mijn collega's toen mijn telefoon trilde. Een berichtje op Whatsapp.

Lotte 11:13: Pap... kun je me bellen, ik heb je nodig

Ik stuurde meteen een berichtje terug

Michel 11:13: Schat, ik bel je zo.. Binnen een kwartier, is dat goed?

Lotte 11:14: Ok :)

Ik rondde mijn uiterst belangrijke taak gehaast af en bracht iedereen zijn bestelde koffie, iets te gehaast want Floor begon meteen te miepen dat ze met suiker wilde en Albert mekkerde dat hij helemaal geen thee had besteld. Ik keek mijn schatten aan en haalde mijn schouders op "vette pech voor de kabouters" en ik liep weg om Lotte te bellen.

Een propje miste net mijn hoofd. Ik mag dan wel hun leidinggevende zijn, we hadden vooral veel lol met elkaar. Ik draaide me dan ook even om en keek Albert aan, "je gooit als een wijf Albert, je snapt dat ik met je beoordeling niet anders kan dan je een D geven voor het gooien van objecten." Floor moest meteen opmerken dat Albert de D ging krijgen van mij en iedereen floot "man man... stelletje pubers" zei ik, terwijl ik lachend wegliep.

"Hey schat, met mij, wat kan ik voor je doen?"

"Hoi pap, ik ehm... ik heb een nieuwe kast gekocht enne"

Ik schoot in de lach "en die moet in elkaar zeker"

"Ehm.. ja? Wanneer kan je?"

"Ik ben vanmiddag bij je, rond vier uur, ok?"

"Ok, eet je mee? Ik kook"

"Lijkt me gezellig, misschien kunnen we ook wel ergens wat eten, ik herinner me ineens je kookkunsten en ik moet morgen gewoon werken, het wc papier is erg ruw hier"

"Nare man" lachte Lotte

"Ik ook van jou, tot vanmiddag lieverd"

"Tot vanmiddag, pap"

***

Kwart over vier stond ik voor haar deur. Ik belde aan en na wat gestommel opende Lotte de deur. Ze straalde en sprong in mijn armen. Ze bedekte mijn gezicht met kleine kusjes, dat deed ze altijd. Lotte is klein en tenger, ik hield haar even tegen me aan terwijl ik naar binnen liep en zette haar weer op de grond.

"Hoi pappa" glunderde ze, haar ogen fonkelden

"Hey schoonheid, ik heb je gemist"

"Ik jou ook pap"

Ik liep achter haar aan naar de woonkamer. Lotte gebaarde naar haar bank, een kleine tweezits bank en vroeg of ik wat wilde drinken. Lotte verdween in haar keuken en ik keek om me heen, ze was erg netjes, was ze altijd al. Het appartement was dan ook ongelofelijk opgeruimd. Lotte kwam naast me zitten en gaf mij een glas met sinas.

"Ja sorry, het is het enige dat ik in huis heb" verontschuldigde ze zich.

Ik haalde mijn schouders op en nam een slok "Geeft niets, ik lust het graag. Hoe gaat het met je?"

"Prima, ik mis je alleen pap..."

"Ik mis jou ook Lot, maar je kan altijd langskomen he, je hebt de sleutel toch nog?"

Lotte knikte en nam een slok van haar sinas.

"Nog belangrijke wijzigingen waar ik van op de hoogte zou moeten zijn?"

"Zoals?"

"Nou ja gewoon, gaat alles goed op school, heb je de liefde van je leven gevonden, heb je nog iemand vermoord?"

"Oh zo... nee het gaat prima, met het moorden dan, school gaat ook prima... en de liefde van mijn leven heb ik niet gevonden, of nou ja... wel gevonden, maar dat gaat niets worden"

"Oh... dat is lullig, maar ik kan me niet voorstellen dat hij, of zij, geen interesse in je heeft eerlijk gezegd" en ik keek weg voor ik meer zou zeggen dan passend is voor een vader.

"Ach, sommige dingen kan je niet hebben he" zuchtte Lotte

Ik knikte "Soms zit het tegen ja, maar ik geloof zo dat er voldoende mogelijkheden voor je zijn Lot... Maar die kast, waar moet hij komen, en sowieso, waar is ie?"

"De dozen staan in mijn slaapkamer, hij moet daar ook komen"

Ik knikte en nam nog een slok "zullen we?"

***

Ik liep achter Lotte aan naar haar slaapkamer waar de kast in dozen klaar stond. Het was een eenvoudige Ikea kast, zo'n open kast verdeeld in vierkante vakken, fel rood gelakt. Ik begon met het uitpakken van de dozen en het sorteren van alle boutjes en nopjes en pakte het stukje gereedschap dat er altijd bij wordt geleverd.

Binnen een uurtje stond de kast en samen plaatsten we hem waar ze hem wilde hebben. Lotte keek tevreden vanaf een afstandje naar haar nieuwe kast. Zo nu nog even inruimen en klaar is Klara lachte ze. Zou je het erg vinden om dat ook voor mij te doen? Dan ga ik even douchen en omkleden voor het eten.

Ik haalde mijn schouders op en vroeg wat er dan in moest. Lotte wees naar de hoek van haar kamer waar wat doosjes en wat boeken stonden.

"Wil je dat dan niet liever zelf doen? Ik bedoel ik zet vast alles fout neer"

"Oh dat zal heus wel, ik zet het morgen wel goed, maar dan is het van de vloer"

"Ok... ik kijk wel"

Lotte pakte wat kleding en liep de kamer uit "Ben zo terug"

"Ja dat ken ik, als jij gaat douchen ben je altijd heel vlot" ik grinnikte toen ik een por kreeg van Lotte.

Ik begon met de kleine dingen, ik stalde ze uit op de bovenste rij. De rij eronder plaatste ik wat boeken en andere snuisterijen en de onderste laag bewaarde ik voor de doosjes.

Ik was aardig op gang en begon met het neerzetten van de dozen op de onderste plank toen ik per ongeluk een doos uit mijn handen liet glijden. De doos sprong open en de hele inhoud lag over de vloer.

"Shit!"

Ik verzamelde alles en begon het terug in de doos te stoppen tot mijn oog viel op een bundeltje foto's. Ik pakte het en keek ernaar, een schok trok door me heen. De bovenste foto was van Lotte, ze zat op bed, topless, ze leunde naar achter en ze keek omhoog, de foto was van de zijkant genomen en de lichtval was prachtig. Haar borsten staken trots vooruit. Het was een mooie foto, kunstzinnig, maar omdat het mijn Lotte was stokte mijn adem in mijn keel.

Ik weet dat ik het stapeltje toen terug had moeten doen in de doos, maar ik kon mezelf er niet toe zetten en bekeek elke foto. Het waren hele mooie, maar uitdagende foto's. Op één foto zat Lotte wijdbeens en keek sensueel in de camera. Door de schaduwwerking was er niets schokkends te zien, maar god wat een beeld... ik slikte en keek nog een keer. Ik wilde de foto's net terug stoppen toen ik Lotte achter me hoorde.

"Pappa... wat doe je?"

Ik schrok "oh ... ehm die doos was gevallen enne ik was... ehm... en toen viel mijn oog en... het spijt me"

Ik kon Lotte niet aankijken.

"Oh ok... geeft niet... wat vond je ervan?" zei ze achteloos terwijl ze voor de spiegel stond en haar haar borstelde.

Ik keek naar Lotte "hoe bedoel je?"

"Nou, wat vond je van mijn foto's?"

Ik voelde dat ik rood aanliep... "ja hemel... ze zijn prachtig... maar ik had niet moeten kijken... het spijt me echt... kun je me vergeven?"

Lotte schoot in de lach "Natuurlijk pa, je blijft een man he, en ik ben blij dat je ze mooi vindt" ik heb ze genomen juist om ze te laten zien aan mensen, maar tot nu is het daar nooit van gekomen.

"Wie heeft ze genomen?"

"Ik zelf, zelfontspanner... voor een cursus fotografie die ik heb gevolgd, maar ik ben gestopt"

"Oh waarom?"

"Nou ja... ik was zelf niet tevreden, en dat gedoe met die zelfontspanner, het werd nooit zoals ik wilde"

"Nee dat snap ik, dat soort foto's gaat moeilijk in je eentje"

"Ja klopt, pa, je kan beter iemand hebben die ervaring heeft... geldt met alles" ze grijnsde ondeugend.

"Ehm ja... nou goed... ben je klaar? Ik heb gereserveerd in je favoriete restaurant" Ik voelde me ongemakkelijk worden door de kant waar het gesprek heen ging, vooral door mijn verdrongen gevoelens.

"ok , ik pak mijn jas" zei ze terwijl ze nog snel haar kleding gladstreek.

Ze zag er prachtig uit, een lange rode jurk van soepele stof omvatte haar vormen als gegoten en accentueerde haar natuurlijke haarkleur. Ze was een bijzonder mooie vrouw geworden dacht ik trots toen ik mijn deur voor haar openhield en zag hoe elegant ze instapte.

We reden in mijn auto naar het restaurant. Ze kenden ons goed daar en we kregen meteen onze vaste plek. Het eten werd vlot opgediend en Lotte en ik hadden een prima avond. De foto's schoten een aantal keer door mijn hoofd, maar ik probeerde het te verdringen en richtte me op het gesprek met Lotte. Ik had haar zo gemist.

's Avonds bracht ik haar terug naar haar appartement en ik gaf haar een afscheidskus.

"Pa?"

"Ja?"

"Wil je anders nog wat drinken voor je gaat?"

Ik keek even op mijn horloge, half negen. Ik haalde mijn schouders op.

We zaten weer op haar bank, Lotte kwam tegen me aan zitten en legde haar hand tegen mijn borst

"Ik mis je pap..."

Ik streelde haar zachte krullen en streek met mijn duim langs haar jukbeen "ik jou ook Lotte... de vloek van ouderschap, ooit is het nest leeg" en ik keek haar aan.

"Het spijt me dat ik zo weinig langs kom sinds ik hier woon"

"Dat snap ik toch Lotte, je hebt je eigen leven"

"Nee dat is het niet, ik moest wat dingen rechtzetten in mijn hoofd, dat is ook de reden dat ik uit huis ging"

"Was er iets mis dan thuis? Had je problemen? Zeurde ik teveel?"

"Nee... ik zit zelf gewoon met iets waarvoor ik tijd voor mezelf nodig had, een eigen plek"

"Ik snap het" dat loog ik, ik had eigenlijk geen idee wat ze bedoelde, maar ik wilde haar niet overvragen.

Lotte streelde mijn borst en keek me aan "soms is het lastig om alle puzzelstukjes passend te krijgen, maar soms vallen ze ineens samen, ik denk dat ik weet hoe ze passen"

Ik knikte en kuste haar voorhoofd "Dat is het leven Lotte, maar wat er ook gebeurt ik hou van je" ik had geen idee wat ze bedoelde, maar ja, het blijft een vrouw natuurlijk.

"Ik ook van jou pap"

We zaten een tijdje in stilte op de bank terwijl ik haar rug streelde, Lotte kroop bijna in me. God wat had ik dat gemist, zo zaten we vaak de afgelopen jaren. Rond tien uur stond ik op en gaf Lotte een kus.

"Ik moet gaan schat, laat wat van je horen, ok?"

"Ja pap.. Altijd... bedankt"

"geen moeite, lieverd"

Rond kwart voor elf stapte ik mijn eigen huis binnen. Na een korte douche stapte ik mijn bed in en dacht aan Lotte, en ook aan de foto's... ik schaamde me.

Ik had nooit moeten kijken, en tot overmaat van ramp had ze me had betrapt. Haar reactie viel me mee, maar ik had haar vertrouwen in mij waarschijnlijk voorgoed verziekt. Ik schudde beschaamd mijn hoofd en probeerde de slaap te vatten toen ik het bliepje van Whatsapp hoorde. Ik pakte mijn telefoon van mijn nachtkastje.

Lotte 23:12 "ik mis je pap... enne niet inzitten over die foto's, ik ben echt niet boos of teleurgesteld in je. Ik weet hoe je bent en ik wil niet dat je je onnodig zorgen gaat liggen maken."

Michel 23:12 "Ik mis jou ook Lot, Maar ik had je privacy moeten respecteren, sorry"

Lotte 23:13 "geeft niets, ik hou van je..."

Michel 23:13 "ik ook van jou, welterusten"

Ik legde mijn telefoon weg en viel in een onverwachte slaap.

***

Op mijn werk was het een rustige vrijdag, dingen liepen soepel en tegen de lunch besloot ik iedereen mee te nemen voor een hapje en een aansluitende vrijdagmiddag borrel. We hadden het wel verdiend, het was een achterlijk drukke maand geweest.

Tijdens het eten kreeg ik een berichtje.

Lotte 12:24 "Ik mis je... mag ik naar je toe komen?'

Michel 12:24 "natuurlijk, je bent altijd welkom, hoe laat kom je?"

Lotte 12:25 "nu?"

Michel 12:25 "ah ok, dan moet je naar Café de Dulle Griet komen, daar ben ik nu met mijn collega's"

Lotte 12:27 "Is Cynthia er ook?"

Michel 12:27 "Uiteraard"

Lotte 12:28 "Leuk, tot zo :)"

Lotte was er vrij snel, en ze mag klein van postuur zijn, haar binnenkomst in het café was groots. Ik heb het vermoeden dat de plaatselijk fysiotherapeut die middag een drukke praktijk had vanwege een epidemie van verdraaide nekken. En terecht, ze was oogverblindend.

Lotte droeg droeg een zwart kort jurkje van suede, haar decolleté was diep uitgesneden en goddelijk. Haar slanke benen gevat in glimmende zwarte panty kousjes tot net boven haar knie, een contrasterende reep blanke huid van haar dijen zichtbaar, aanlokkelijk. Haar prachtige haar op een hoge paardenstaart.

Ik kreeg diverse jaloerse blikken toegeworpen toen Lotte langs iedereen heen liep en me in mijn armen vloog. Ik kreeg drie kussen en een knuffel en toen begroette ze mijn collega's en gaf Cynthia een dikke knuffel.

Bijna al mijn huidige collega's kenden Lotte wel, al was het alweer jaren geleden dat Lotte zowat bivakkeerde op mijn werk als ik er was. Cynthia werd een beetje emotioneel toen ze Lotte weer zag.

"Kindje wat ben je mooi geworden... ik zou ook groot willen zeggen, maar ja" Cynthia had mijn gevoel voor humor

Lotte schoot in de lach... "Tja nou ja, wie het kleine niet eert, is het grote niet waard, he Albert?"

Albert deed net of hij niet wist waar Lotte op doelde maar Floor schoot in de lach en gaf Albert een por "Vandaar die grote mond altijd, Albertje"

Albert keek alsof hij gekwetst was "Ja, erg leuk dat je er bij bent Lotte, ik neem aan dat je meteen weer weg moet? Jammer hoor." zei hij op een sarcastische toon.

Het was een gezellige middag en na een paar uurtjes vroeg ik of Lotte mee ging naar mijn huis of dat ze terug ging.

"Eigenlijk heb ik spullen bij me om het weekend bij je te logeren, ik realiseerde me gisteren dat ik je veel te veel mis, kan het of had je plannen?"

"Nee ik heb geen plannen en het lijkt me fantastisch om je weer even om me heen te hebben"

Gearmd liepen we naar mijn huis, het was een kort stukje en het was prachtig weer. Lotte vond het leuk om door haar oude buurt te lopen en keek of alles nog zo was zoals ze het zich herinnerde. Ze wist winkeltjes waar ik het bestaan niet van wist.

***

Lotte was even gaan douchen en ik was bezig met het avondeten. Terwijl ik net bezig was met het dekken van de tafel kwam ze naar beneden. Ik moest twee keer kijken. Ze zag het en lachte verlegen.

"Mooi?"

Lotte had een hemelsblauwe zomerjurk aan, het was een prachtige sensuele jurk. Vanaf de band rond haar nek liepen twee smalle stroken stof die haar borsten nauwelijks bedekte. De stroken kwamen in een V samen bij haar middel, het rokje zelf was kort.

Ze had witte kousen aan die net tot over haar knieën kwamen, omhoog gehouden door witte jarretels. Haar haar was opgestoken met twee pijpenkrullen langs haar prachtige gezichtje. Ze was heel licht opgemaakt afgezien van de dieprode lippenstift op haar volle lippen.