Sneeuwbol

Verhaal Info
Neefje mist zijn nichtje.
9.3k woorden
4.76
5.9k
1
3
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

"Ken je deze truc" Mijn oom Harrold keek triomfantelijk naar me, een aantal andere gasten keken ook uit beleefdheid.

Kunstig balanceerde hij twee vorken op de rand van een glas.

Ik lachte uit beleefdheid en knikte vriendelijk.

Rebecca zuchtte geïrriteerd en rolde met haar ogen. Ze wipte neurotisch met haar been op en neer en geneerde zich duidelijk voor haar vader "jezus pa... Hij is geen 6 meer he"

Het was mijn veertiende verjaardag, alle ooms, tantes en natuurlijk mijn nichtjes en neefjes waren er.

Ik had nog net de leeftijd dat verjaardagen leuk zijn en je in anticipatie wacht op de volgende gasten, herstel, het volgende cadeau.

De visite zelf, tja, ik vond het vooral veel gedoe. Maar op één iemand had ik wel echt gewacht, mijn nichtje Rebecca.

Het was vreselijk saai, ik had net een stuk taart gepakt voor mezelf, het derde, en ik keek naar Rebecca, ze keek me aan en trok een wenkbrauw op, ze lachte besmuikt met een halve glimlach.

Beschaamd keek ik weg. Ik was rood aangelopen wist ik, ik voelde mijn halsslagader kloppen.

Ik wilde een stuk van mijn taart af snijden met mijn vorkje maar van de zenuwen ging het hopeloos mis.

Mijn taartje viel van mijn bord op tafel, langs mijn been op de grond. Slagroom overal, ik liep rood aan, ik slikte en wilde wegrennen.

Oom Harrold lachte "ha ha, dat joch is zo lomp" riep hij en wees naar me. Hij keek triomfantelijk rond.

Iedereen keek weg, oom Harrold was een eikel, ik haatte hem, niemand mocht hem.

Ik voelde tranen prikken, ik wilde huilen, verdwijnen, iedereen vond me vast lomp. Ik was 14 en wilde niet huilen, ik slikte. Ik keek naar mijn bordje en ademde in.

Becki stond op en liep naar de keuken en kwam terug met wat doekjes. "Pa, stop daarmee, echt niet tof" ze wierp haar vader een vernietigende blik toe.

Ze hielp me met mijn zooi, ik was zo hulpeloos en voelde de tranen in mijn ogen. Ik voelde me zo onbeholpen en klein.

Ik keek naar haar, ze knipoogde en lachte lief naar me terwijl ze mijn zooi opruimde. Ze streek liefdevol met haar hand over mijn wang en veegde met haar duim mijn traan weg.

Ondanks dat we elkaar weinig zagen hadden we een verbond, we waren vrienden.

Ze was ouder dan ik, ruim 4 jaar. Op die leeftijd is dat veel.

Becki, zoals ik haar noemde, was voor mij het prototype van de perfecte vrouw.

Ze was slank. Ze had vormen waar die ontbraken bij de meisjes van mijn leeftijd. Haar prachtige dieprode krullen en haar sproetjes waren voor mij mooier dan het leven zelf. Als ze lachte had ze schattige kuiltjes in haar wangen terwijl haar felgroene ogen fonkelden.

Het was mijn geheim, ik was hopeloos verliefd op haar.

Ze zag mijn ellende, mijn schaamte en ze lachte naar me.

Zacht zei ze "Kom, laat me zien wat je hebt gekregen"

Ze nam me liefdevol bij mijn hand en liep met me naar het dressoir waar mijn cadeautjes uitgestald stonden.

Terwijl ze naast me stond streelde ze mijn schouder, haar arm om me heen. Ik kroop tegen haar aan, koesterde haar warmte.

Ik had van haar een nieuw spel voor mijn x-box gekregen, of nou ja, van haar vader, maar in mijn hoofd had ik het van haar gekregen.

Ze hield het omhoog "hey dwerg, heb je zin om vernederd te worden?" fluisterde ze, een brede glimlach om haar mond.

Ze was net 5 cm groter dan ik, maar dat buitte ze uit, ze noemde me altijd dwerg maar alleen als we samen waren, want Becki was lief en kwetste me nooit. Ze plaagde me, en verliefd als ik was koesterde ik elk stukje aandacht dat ze me gaf.

Ik pakte een fles cola en we gingen op mijn kamer zitten, ik startte de console op en gaf haar een controller.

Ze zat met haar rug tegen het bed, precies in een strook zonlicht, ik ging naast haar zitten.

Terwijl het spel startte keek ik zo onopvallend als ik kon naar haar.

Ze had de fles cola aan haar lippen. Ik keek hoe ze dronk, hoe haar slanke keel bewoog tijdens het slikken, haar volle lippen getuit. Haar dieprode haar als vuur in het zonlicht, ze was mijn godin. Ik aanbad haar.

Mijn puberlijf raakte in de hoogste staat van paraatheid. God wat was ze mooi.

Het eerste potje won ze grandioos, ik was te verdoofd.

Triomfantelijk grijnzend keek ze me aan "Eat that, suckerrrr" en ze startte een nieuw potje. Samen speelden we de hele middag en uiteindelijk had zij de meeste potjes op haar naam staan.

Toen haar vader riep stond ze op en gaf me een kus, ze kuste me, mijn adem stokte, ze kuste me! Ok, het was op mijn wang, en hij was heel kort, maar het was een kus, mijn eerste kus. Ik had haar geur geroken, zoet, hemels.

Ze liep heupwiegend mijn kamer uit en keek nog een keer om "tot de volgende keer, dwerg" en dat was Becki.

Ik liet me achterover vallen op mijn bed, ik rook haar geur nog in mijn kamer. Ik dacht aan haar. God... wat was ze mooi.

Na een kwartiertje was haar geur weg en ging ik weer naar beneden.

Ik at wat van de snacks die nog over waren.

Langzamerhand vertrok iedereen en was ik weer alleen met mijn ouders.

"Leuke dag gehad, Tim?" vroeg mijn moeder terwijl we samen de rommel opruimden.

Ik knikte stil, ik dacht aan Becki.

***

Ik zat op de havo, het ging niet echt lekker, maar ik zou waarschijnlijk overgaan. Het kon me niet zo boeien, ik was meer bezig met lol trappen en zo min mogelijk doen om zo makkelijk mogelijk mijn jaar door te komen.

Ik was lui en ongemotiveerd.

Maanden gingen voorbij, mijn moeders verjaardag zou de volgende dag gevierd worden.

Die avond sliep ik slecht, zou ze erbij zijn? De volgende dag was ik op van de zenuwen. Ongeduldig keek ik naar de gasten die binnen kwamen, vol verwachting wachtte ik op haar, op Becki.

Toen mijn oom Harrold eindelijk binnen liep sprong ik op. Ik keek achter hem, maar ze was er niet bij.

Later begreep ik dat ze studeerde en op kamers woonde. Dat ze ruzie had gehad met haar vader en dat ze geen contact meer had met hem. Haar moeder was al jaren geleden overleden.

Teleurgesteld trok ik me terug op mijn kamer, met dichtgeknepen ogen dacht ik aan de laatste keer samen, ik huilde stil.

Ik zou haar, na die laatste keer op mijn veertiende verjaardag, niet meer zien.

Herinneringen aan haar vervaagden met de jaren.

Herinneringen waarin ze, geperfectioneerd tot idool, me bezocht in mijn dromen bleven over, tot ook die langzaam vervaagden.

Mijn leven ging door, dag na dag, een normale jeugd.

***

Mijn laatste jaar Havo liep voorspoedig, ik had ergens in het vierde jaar de geest gekregen en doorliep de laatste maanden van dat jaar met gemak, zo ook mijn examenjaar.

Ik wilde naar de HTS en had me ingeschreven.

Mijn examens haalde ik in één keer.

Mijn ouders zaten trots in de zaal toen ik mijn eindlijst in ontvangst nam. Mijn moeder kuste me. Mijn vader gaf me een vaderlijke knuffel en een enveloppe.

Ik kreeg een reis, een week naar Kreta. Met zakgeld en met mijn beste vriend Mike.

De eerste week van onze vakantie vertrokken we.

***

We landden in vrijdagochtend in Heraklion en namen een taxi naar Chania.

Tijdens de rit keken we onze ogen uit, alles was zo anders dan in Nederland, het was ook warm, erg warm.

We werden voor ons hotel afgezet en we checkte in.

We waren net 18 en alleen op reis. Spannend als alles was gingen we meteen op ontdekkingstocht, ons avontuur.

We eindigden die dag op het strand en keken naar de mensen. We dronken wat in een bar en spraken met een groepje Duitsers, Mike raakte aan de praat met een heel knap meisje uit Hamburg.

Ze waren die dag op een excursie geweest met een Jeep, dat leek ons wel wat, dus we schreven ons die avond in.

We aten wat in een klein restaurant en gingen daarna de stad in, feesten.

Mike ging op een afschuwelijke manier los, ik bekeek het gegeneerd.

Mike was een druktemaker.

***

Die zaterdag waren we net op tijd voor de excursie, Mike zat als een lijk achterin, hij stonk zo naar de alcohol dat open vuur in zijn buurt een risico was bedacht ik me lachend.

Bij elke hobbel hield hij kermend zijn hoofd tussen zijn handen.

Terwijl we werden rondgeleid bij een eeuwenoude ruïne stond Mike voorovergebogen tegen de Jeep aan, zijn ontbijt kwam in golven uit zijn lichaam, hij was lijkbleek.

Ondanks de situatie van Mike was het een mooie tocht en had ik het naar mijn zin.

Het was een loeihete dag. De pauze bij een riviertje werd door iedereen benut om zich even te verfrissen.

Mike lag languit op zijn rug, half op de oever en kreunde zachtjes.

Ik schoot in de lach "Ik zou vanavond wat rustiger aan doen Mike, je lijkt wel een opgedregd lijk"

Mike keek over zijn zonnebril en stak zijn middelvinger op.

Die avond zaten we in een café en ik bestelde cola voor ons, Mike was weer een beetje bij zijn positieven en hij vond cola ook een goed idee.

We zaten op het terras en keken naar het verkeer en de mensen. "Gave vakantie he Tim?" Ik knikte en nam een slok van mijn cola. We praatten wat en keken naar de mensen die voorbij liepen.

We ontdekten een restaurantje waar het eten goed was, een leuk terras. Uiteindelijk viel de prijs ook alles mee.

Die avond mengden we ons weer in de feestende menigte. Het nachtleven werd gedomineerd door mensen van onze leeftijd en vooral Mike was als een vis in het water.

Ik ben zelf een stiller type en voel me nooit zo op mijn gemak in discotheken maar om Mike een plezier te doen bleef ik bij hem tot diep in de nacht.

Om 5 uur 's morgens plofte ik uitgeput in mijn bed.

***

Zondag was een verloren dag en ik nam me voor de komende nachten op een normaal tijdstip te gaan slapen.

Pas rond 12 uur was ik uit mijn bed gerold. We hingen de rest van de dag op het strand. 's Avonds zochten we het restaurant weer op.

We bleven lang hangen op het terras en bespraken de plannen voor de volgende dag. Ik wilde een rondvaart en Mike leek dat ook wel wat.

We waren beide nog moe van de afgelopen nacht en hielden het vroeg voor gezien.

***

Die maandagochtend schreven we ons bij een klein bureautje in voor een rondvaart.

We liepen op ons gemak naar de haven. Mike was helemaal hersteld en had weer praatjes voor tien. Terwijl we wachtten op onze boot keken we naar de gigantische jachten.

"Jezus, Tim kijk die joekels, wat zou zo'n schip kosten? Miljoenen?"

"Ik ga heel erg mijn best doen op school en zo'n jacht kopen Tim, dan gaan we een keer varen"

Ik schoot in de lach "Ik zou je boot 'de zuipschuit' noemen Mike"

Hij schoot ook in de lach en stompte mijn schouder.

"Hey dat is denk ik onze boot" ik wees naar een klein vissersbootje dat de haven binnenvoer. Op de zijkant een rafelige vervaagde spandoek met de naam van het bedrijfje waar we geboekt hadden.

Lachend en klierend klommen we aan boord van het bootje dat ons rond het eiland zou voeren. Aan boord ontmoetten we weer het groepje Duitsers die we de eerste avond hadden ontmoet.

Het was een leuke tocht, het water was diep blauw en helder als kristal. De zon genadeloos brandend op onze lichamen. Dankbaar waren we toen er halverwege de tocht tijd was om even te zwemmen in het verfrissende zeewater.

Mike sprong steeds van de kajuit af in het water "bommetje!" riep hij hard voor hij met een plons in het water neerkwam.

Hij probeerde het Duitse meisje te imponeren. Ze keek giechelend naar hem en bleef steeds in zijn buurt, ze hadden een klik.

Ik moest om hem lachen, terwijl ik rustig op mijn rug in het kristalheldere water dreef keek ik naar die druktemaker, soms wilde ik dat een stukje van zijn bravoure en zelfvertrouwen had.

Tijdens de terugvaart zat Mike naast haar en ze praatten aan één stuk door, haar hand steeds op hem, op zijn schouder en over zijn borstkas.

Ik keek over het water en grinnikte om Mike, hij scoorde altijd.

Hand in hand liepen ze van de boot, Mike draaide zich "Hey Tim... ehm"

Ik lachte "Is goed Mike, ik zie je in het hotel" en ik keek ze na, hij had weer eens een leuke meid aan de haak geslagen.

Ik schudde mijn hoofd, ik had nog nooit een meisje gehad bedacht ik me. Ik haalde berustend mijn schouders op en slenterde langs de haven.

In één van de café's bestelde ik een cola. Op het terras keek ik mijmerend naar de jachten.

Ik wilde net een slok nemen toen iemand tegen mijn stoel aan liep, mijn cola viel bijna om "godver!".

Kwaad draaide ik me om te zien wie er zo lomp tegen me aan had gestoten. "Sorry" verontschuldigde ze zich terwijl ze heupwiegend haar weg vervolgde, zich een weg banend door de drukte. Ik knipperde met mijn ogen.

Dat leek Becki wel, ik keek haar na, diep rode krullen tot halverwege haar rug, een prachtig rank figuurtje in een lichtblauw zomerjurkje.

Ik schoot in de lach "elke keer als je iemand ziet met rood haar denk je aan Becki" dacht ik vol zelfspot.

Ik dacht aan haar, hoe ze haar cola had gedronken die laatste keer dat ik haar had gezien, haar kus, haar geur.

"hoe zou het met haar gaan, wat zou ze zijn geworden... ze was slim... ze is vast gelukkig ergens" dacht ik in stilte.

Melancholie is een emotie die je omvat als een deken maar niet verwarmt, het gevoel van gemis, dingen die voorbij zijn en nooit meer terugkomen.

Ik dronk mijn cola op en rekende af.

Ik slenterde nog een stukje verder langs de haven. Toen ik terug wilde lopen zag ik haar weer, ze liep richting het dok. Er was iets aan haar, iets bekends. Ik schudde mijn hoofd.

Ik wilde me net omdraaien om naar het hotel te lopen toen ze haar hak brak en haar evenwicht verloor.

In slow motion zag ik hoe ze mis stapte. Hoe ze met haar armen zwaaiend haar evenwicht zocht maar niet vond.

Ze viel van de kade, een gil, een plons.

Ik rende naar haar toe en dook zonder na te denken in het water.

Ik zwom zo snel ik kon naar haar maar ze hield zichzelf zwemmend. Ze schoot in de lach "thank you, but I can save myself" en gebaarde dat ik terug moest zwemmen.

Ik keerde om en zwom naar het trapje om uit het water te komen.

Een paar minuten later kwam ze ook op de kant. Ze ging naast me zitten en wreef over haar enkel. "Thanks" hijgde ze terwijl ze me aankeek met een brede lach.

Ik keek naar haar, mijn hart sloeg over. Het moest Becki zijn, die kuiltjes, die scheve hoektand, die ogen. Ik keek haar aan "Becki?"

Haar pupillen vernauwde zich, ze keek aandachtig naar me "Dwerg? Ben jij het?"

Ik lachte breed "hey Rebecca, tijd niet gezien" ik stond op en bood haar een hand om haar op te trekken.

Ze keek op naar me met haar fonkelende groene ogen "mmm... Dwerg is niet echt meer van toepassing he, jezus wat ben jij... ehm, veranderd, groot geworden" ze streek met haar hand over mijn borst terwijl ze in mijn ogen opkeek.

Ik schoot in de lach "klopt, jij bent nu de dwerg" ze lachte breed met fonkelende groene ogen.

"Wat doe jij hier" ze keek me vragend aan terwijl we daar onwennig in onze druipende kleren tegenover elkaar stonden.

Haar jurkje was zo goed als doorzichtig, ik worstelde mijn blik terug naar haar ogen en niet op haar prachtige borsten.

"Ik ben hier een week op vakantie met een vriend, jij?"

Ze gebaarde naar de jachten "ik lig hier een paar dagen met mijn jacht"

Ik schoot in de lach "jouw jacht?"

Ze knikte "kom wat drinken met me, kan je meteen je kleren drogen"

Samen liepen we naar het afgesloten gedeelte van de haven, ze tikte een code in en het toegangshek schoof geruisloos open. We liepen langs de jachten in de haven. Ze stopte voor een groot jacht.

"Jezus Becki, is dit jouw jacht?" vroeg ik toen we op het dek stonden.

Ze knikte breed lachend. Ik keek ongelovig om me heen, dit was echt een jacht uit films.

"ga zitten, dan drinken we wat en praten we bij".

Ze wees naar een drietal enorme wit leren banken in een U vorm opgesteld rond een zwarte houten tafel. "Wacht even op me, ik moet me omkleden".

Nadat ze verdwenen was kwam na een paar minuten een man in zwart pak naar me toe, hij maakte een lichte buiging

"Wat kan ik voor u betekenen?"

Ik keek hem vragend aan, toen realiseerde ik me dat hij waarschijnlijk een bediende was, onwennig keek ik naar de grond "een cola alstublieft, mijnheer" zei ik zacht.

Hij draaide zich om en kwam een paar minuten later terug met een een zilveren dienblad en hierop een flesje cola en een glas. Hij zette het glas op tafel en schonk het in, knikte en liep weer weg.

Ik schoot zachtjes in de lach, ik vond het bizar.

Becki was langer dan een paar minuten weg, ik zat een half uur op het dek. Net voor ik besloot om weg te gaan verscheen ze.

Ze was mooier dan ik me herinnerde, ze had een gele strapless jurk aan, haar diep rode krullen opgestoken, twee pijpenkrullen langs haar gezichtje, slank, vrouwelijk, goddelijk. Ik keek haar ademloos aan.

Ze ging zitten en keek naar mijn inmiddels lege glas. "Ah je hebt Herman ontmoet, hij is één van mijn bedienden, als je wat wil kun je het hen vragen".

Ze drukte op een knopje op tafel en na een paar momenten verscheen Herman weer

"voor mij een cola, en voor mijn gast ook nog één?"

Ik knikte in volle verbazing, dit had ik nog nooit meegemaakt.

Ze leunde achterover in de brede bank, mijn ogen gleden over haar lichaam en bleven hangen op haar kleine maar volle borsten. Ik volgde hoe ze met elke ademhaling op en neer gingen. Haar erecte tepels prikten bijna door de stof heen. Het was niet koud bedacht ik me, ik verwonderde me.

"Hoe gaat het met je? Ik heb je echt jaren niet gezien Tim"

Ik knikte lachend "Klopt Becki, op mijn veertiende verjaardag voor het laatst, het gaat prima met me, ik heb net mijn Havo afgerond, en jij? Zo te zien goed"

Ze knikte "ja erg goed, na mijn afstuderen in de richting medische technologie bedacht ik een methode voor katalytische scheiding van werkzame medicijnen uit een onzuiver mengsel, ik bleek goud te hebben want een farmaceut nam een interest en betaalt mij royalties over het idee, het bleek een zeer lucratief succes"

Ik keek haar aan "Jezus..."

Ze lachte breed, fonkelende smaragden keken me aan "het lijkt leuker dan het is hoor".

Ik keek rond me heen "ja ik zie het, het lijkt me een hel"

Ze zuchtte "ja nee, dit is leuk, en dat ik nooit meer hoef te werken is ook leuk, maar het is wel eenzaam. De vrienden die ik soms denk te hebben gaan alleen met me om omdat ik geld heb. Dus ik reis de wereld rond en vermaak mezelf"

Ik knikte, "ah zo, ik begrijp het, klinkt eenzaam". Ik nam een slok van mijn cola en keek naar haar.

Ze schoot in de lach "Nou niet zo sip, wil je de rest zien?" ik knikte en ze leidde me rond.

Het was echt buitensporig, een zwembad op het hoogste, derde, dek. Gastenverblijven, een eetzaal, een fitnessruimte, een binnenzwembad met sauna, er kwam geen eind aan.

Ik schoot op een gegeven moment in de lach, ze keek me vragend aan, ik haalde mijn schouders op en verontschuldigde me "ja sorry, dit heb ik gewoon nog nooit gezien, tenminste, niet in het echt"

We namen plaats in de eetzaal en hapjes werden geserveerd. We aten wat en praatten bij. Ze was nog steeds een leuk mens, ondanks haar rijkdom. Het klikte eigenlijk meteen weer tussen ons en we grapten en lachten.

Het was alsof al die jaren niet meer waren dan een moment, gecomprimeerd tot een oogwenk.

Dat is met tijd nu eenmaal zo, toekomst lijkt immens en uitgestrekt, verleden slechts een ogenblik.

De toekomst bevat alle mogelijkheden, het verleden slechts één, één gekristalliseerde mogelijkheid, één uit alle mogelijkheden.

Het was zo gezellig dat we beiden de tijd vergaten en tegen elven keek ik op mijn telefoon

"ehm... het is best al laat, ik vond het echt heel gezellig en leuk je weer te ontmoeten Becki, ik heb je gemist"

Ze keek me aan "ok, fair, en ik heb je ook gemist, achteraf gezien had ik meer contact moeten houden met je" ze keek met een melancholie, een duisternis viel over haar anders zo fonkelende ogen.

Ik stond op en ze begeleidde me naar het dek, we namen afscheid.