Zand en Zaligheid (1/3)

Boos liep Rianne over het strand. Even weg van huis, even niet denken aan al het gedoe.

Hoe ze zo stom geweest kon om snel een paar schoenen met hakken aan te trekken snapte ze zelf ook niet, dus daar liep ze nu mee te slepen.

Broekpijpen opgerold, blote voeten.

Zo in het zonnetje lopend ebde de woede weg, en begon het warme gevoel van het zonnetje en het gevoel van zand tussen haar tenen effect te krijgen.

Ze ontspande. Zonder het zelf opgemerkt te hebben was de route langzaam verlegd van langs de vloedlijn, tot het meer rulle zand aan de voet van de duinen.

Een plotseling opstekende, koele wind deed haar omkijken. Een buitje naderde snel de kust, met daarachter weer open blauwe lucht.

Ze had al kilometers gelopen, veel verder dan ze normaal zou doen. Een snelle inschatting leerde dat ze bijna bij de strandcamping was, kilometers ver van huis.

Omdat ze al jaren aan het strand woonde wist ze dat het verstandig zou zijn even een plekje uit de wind op te zoeken, het buitje zou gaan overtrekken en daarna kon ze op haar gemak terug gaan lopen richting huis. De boosheid was al stukken minder.

Een paar honderd meter verderop waren de paaltjes met prikkeldraad die het duin afschermden van wandelaars over een groot stuk verdwenen, en een plekje in de luwte van een hoog duin was al snel gevonden. De combinatie van wind en het duin maakten dat ze amper nat werd van de eerste grote druppen.

Ze nam de omgeving in zich op; hier was ze opgegroeid en hier kon ze zo van genieten; de zee, wind, het weer, de duinen en het zachte zand. De duinen waren hier niet breed, en zand en lage begroeiing overheersten. Net achter de duinenrij lagen campings, stacaravan bedrijven en paden die terugliepen naar de stad.

Haar oog viel op een stel sporen, vanaf het strand het duin in, een duin verder als waar ze zelf zat. Soms meende ze iets te horen, maar het buitje maakte dat ze stil bleef zitten, om zo min mogelijk nat te worden.

Het duurde niet lang voor het weer droog was, de wind viel en het zonnetje begon direct de gevallen druppels te laten drogen. Een schelle lach, bijna gegiechel herinnerde haar aan het dubbele spoor.

Rustig lopend, en langzaam het volgende duin beklimmend ging ze kijken; de verhalen over stelletjes seksend in het zand kende ze natuurlijk ook wel, maar het gebeurde haar eigenlijk nooit iemand te kunnen betrappen. De voyeuristische gevoelens die opkwamen maakten haar eigenlijk wel vrolijk, en ze voelde hoe haar tepels verstrakten onder de bewegende stof van haar BH, zonder dat er eigenlijk iets gebeurd was.

In de volgende duinpan zag ze wat ze eigenlijk wel had verwacht; een stelletje was totaal in elkaar opgaand, half bedekt door een regen poncho, druk aan het vrijen.

Hij op zijn rug, zijn broek overduidelijk tot op de enkels omlaag, de vrouw op haar knieën, billen ontbloot, met haar rug en hoofd bedekt door de poncho.

Rianne kon een glimlach niet onderdrukken, en ging rustig in het zand van het duin liggen om het schouwspel te volgen.

De vrouw was nu overduidelijk haar partner aan het pijpen, en de poncho schoof meer en meer van haar lijf. Rianne voelde haar lichaam reageren op het beeld van de billen van de vrouw, en haar schaamlippen die overduidelijk zichtbaar werden zodra ze zich wat bewoog.

Plotseling schrok iedereen op van het geluid van een terreinwagen, en het klappen van deuren.

Het stel schoot snel in hun kleren, en nam de benen, Rianne liet zich wat lager zakken in het duin. In haar ooghoek zag ze iets kleurigs achter een pol duingras maar in haar haast terug te komen op het strand liet ze dat voor wat het was.

Met een bonkend hart liep ze het strand op, en liep, wind mee, door naar waar ze wist dat er een duinovergang moest zijn.

Vanaf dat punt volgde ze het openbare pad de duinen door, weer in de richting van huis.

Een glimlach om haar lippen herinnerde nog aan het schouwspel.

Een kwartiertje lopen later kwam ze langs een terreinwagen van Staatsbosbeheer met twee nors kijkende kerels erin, rijdend op weg naar het pad wat de duinen uit leidde, naar de stad.

Rianne besefte dat dit de auto geweest moest zijn die ze had gehoord, en die het mooie schouwspel had verstoord. Dit maakte dat ze zich herinnerde iets gezien te hebben, op de plek waar het stel rennend vandaan vertrokken was. Ze besloot te gaan kijken.

Het bleek een tasje te zijn; zo te zien zelf gemaakt, van kleurige lapjes stof.

Erin een damesportemonnee, condooms en babydoekjes. Ze kon een lach niet onderdrukken: "Goede voorbereiding", dacht ze.

In de portemonnee de gewoonlijke inhoud, en ook een briefje met een naam, en adres.

Lotte Helling, ergens in het stadje waar ze zelf ook woonde, een paar straten verderop.

Rianne besloot op de weg terug naar huis te kijken of deze Lotte thuis zou zijn, en om de spullen terug te geven.

Een klein uurtje later belde ze aan. Een ver weg klinkend "Kom zo!" zorgde dat ze op haar gemak even wachtte.

Plotseling ging de deur open; een vrouw met dieprood haar, duidelijk nat van de douche keek om het hoekje, er duidelijk voor zorgend dat haar lijf achter de deur verborgen bleef. "Ik heb wat van jou" zei Rianne, en toonde het tasje.

Met een blije blik op haar gezicht deed de vrouw de deur verder open: "Kom snel binnen, ik sta in een handdoek, geen zin dat de buren me zo zien. Maar een leuke meid als jij durf ik wel binnen te laten. Ik ben zo blij dat je mijn spullen gevonden hebt!".

Rianne stapte het huis van Lotte binnen, en werd gevraagd te volgen. De billen, die ze eerder op de dag nog zo goed had kunnen bekijken waren bedekt met een vochtige handdoek, de rondingen strak volgend.

Riannes lichaam reageerde meteen, net als eerder in de duinen. Haar tepels priemden, duidelijk zichtbaar, in haar T-shirt. Een BH had ze niet aangehad toen ze boos het huis uitgebeend was.

Lotte draaide zich om en wees naar de bank, "Ga zitten". Het was duidelijk dat zij ook direct zag hoe Riannes lichaam haar verraadde.

"Sorry dat ik in een handdoekje rondloop, ik kom net uit de duinen en heb naar huis gerend. Heb jij mijn tasje daar ook ergens gevonden?"

Rianne vertelde haar verhaal, beginnend bij haar wandeling en uiteindelijk kwam ze op wat ze had gezien. Met een rood hoofd, en bang dat Lotte boos zou worden of haar zou zien als een soort enge gluurder, biechtte ze op alles gezien te hebben, en uiteindelijk ook de oorzaak van de verstoring, de boswachters, te zijn tegengekomen.

Langzaam liet Lotte haar greep verslappen op haar handdoek, en met twinkelende ogen, vroeg ze, op plagende toon, of Rianne wel had genoten van wat ze had gezien. Het was Rianne direct duidelijk dat ze beiden op dezelfde golflengte zaten en eerlijk gaf ze toe enorm opgewonden te zijn geraakt van de aanblik van Lottes lichaam onder de poncho.

Lotte draaide zich om en liet de handdoek langzaam uit haar handen glijden. "Je bedoelt deze, eh, billen?" en ze bewoog haar billen verleidelijk, om zich vervolgens om te draaien en Rianne zachtjes op haar mond te zoenen.

Zachtjes fluisterde ze dat Rianne maar mee moest lopen, als ze wilde voelen...

Meelopend met Lotte werkte Rianne zich al lopend uit haar jas, en maakt ze de bovenste knoopjes van haar blouse los. Ze legt haar spullen op een stoel in de kamer die ze samen binnenlopen en kijkt Lotte met een lach op haar gezicht aan.

Lotte kijkt verleidelijk terug, doet een stapje achteruit en gaat op het bed zitten. Ze trok haar benen zodanig op dat het diep donkerrode toefje haar boven de door de opwinding al rood opvlammende schaamstreek, glad geschoren, volledig in het zicht kwam.

Riannes onderbuik stond meteen in brand. Ze moest deze vrouw voelen, proeven, beleven, dat was haar meteen wel duidelijk.

Tergend langzaam, om zich naar het scheen niet direct gewonnen te geven, begon ze aan een striptease.

Eerst verdween de dunne blouse, toen liet ze op een sexy manier haar spijkerbroek zakken, ervoor zorgend dat Lotte alle tijd kreeg om haar billen, met daartussen het dunne stringetje, te bewonderen.

Niet veel later stond ze in haar volle glorie, en met een verleidelijke blik in de ogen centimeters voor Lotte, die tijdens de striptease tergend langzaam en zacht haar eigen lichaam had zitten strelen.

Lottes tepels priemden naar voren, en Rianne meende een glinstering waar te nemen tussen de heerlijk zacht uitziende dijen van de roodharige.

Zachtjes kuste ze Lotte op de mond, en duwde ze haar lichaam, terwijl ze ook op het bed klom, tegen dat van Lotte aan.

De twee rolden zachtjes op het matras en raakten verstrengeld in een ernstige zoenpartij waarbij hun handen elkaar lichaam, en soms hun eigen, verkenden en observeerden.

Het duurde niet lang of Rianne kreeg de overhand, rolde zich bovenop Lotte en werkte zich een weg naar beneden; ze moest dat poesje gaan onderzoeken; die rode toef boven die opvlammende lipjes.

Met haar tong kringelend beginnen in Lottes hals werkte ze zich een weg over haar heerlijke bleke lichaam, bedekt met fijne sproetjes, naar beneden.

De stevige borsten sloeg ze nog even over, het heerlijke zachte bolle buikje ook en vanaf het fijne streepje rode haartjes nam ze een directe route naar het heerlijke warme vochtige kutje wat al een beetje openstond.

Haar tong verdween tussen de van opwinding rood geworden lipjes; Lotte was zo opgewonden dat haar kutje ongelofelijk nat geworden was.

Johan had zich moeten haasten om op tijd terug te zijn bij zijn werk; niemand had hem gemist. Maar de SMS van Lotte had hem ongelofelijk doen balen: ze was in de duinen haar tas verloren. Nu was het niet voor het eerst dat ze op die plek hadden liggen vrijen, dus hij wist precies waar hij moest zijn, maar tegen de tijd dat hij klaar zou zijn met werken was het ook bijna donker.

Nadat de laatste klant vertrokken was schoot hij daarom snel in zijn jas en sprong hij op zijn fiets; een snel ritje richting de duinen deed hem buiten adem raken.

Op het punt dat hij niet verder kon fietsen zette hij zijn barrel op slot en begon aan de wandeling richting hun geheime plekje; geen mens meer te bekennen, lichte regen een een pittige wind. Best een lekker moment om even uit te waaien, ware het niet dat hij doe tas moest zien te vinden.

Teleurgesteld moest hij een klein uur later opgeven. Niets te vinden.

Op weg naar huis pikte Johan bij de super nog even wat boodschappen mee, en fietste naar huis. Het verbaasde hem de lichten boven in de slaapkamer te zien branden, de rest van het huis was donker. Binnen was het stil, op 2 vrolijke vrouwenstemmen na. Een handdoek lag op een hoopje halverwege de trap.

Hij legde de boodschappen in de keuken, deed jas en schoenen uit en liep voorzichtig de trap op.

Een blik om de hoek van de slaapkamerdeur deed hem lachen. Het vrolijke gezicht van zijn vrouw, haar rode haren warrig om haar mooie gezicht en het knappe koppie van een dame die hem vaag bekend voorkwam keken hem aan. Een ondeugende lach sprekend uit hun ogen.

"Goedenavond dames, dineren jullie hier beiden?". Met een uitgestoken hand liep hij op de vrolijke blondine af en stelde zich voor.