De envelop 09

Het mannetje dat dertig jaar te oud was, was dan ook in geen velden of wegen te bekennen. Opgelucht ging Esther verder naar de supermarkt. Geroutineerd sloeg ze de dagelijkse boodschappen in. Dat kon ze blind. Maar daarna...

Ze was zich alweer heel erg van zichzelf bewust terwijl ze langs de groente ging met maar één doel: dingen kopen die ze tijdens een fotosessie in haar vagina kon schuiven. Onder haar dunne regenjas sloeg het spannende klamme zweet haar alweer uit. Haar schaamlippen kriebelden bij de aanblik van al die komkommers, courgettes en selderijen. Uiteindelijk koos ze een trosje bananen en bij de huishoudelijke spullen nam ze een doos kaarsen mee.

Met haar buit in de tas fietste ze door de regen terug en toen ook de brievenbus van haar flat leeggehaald was, kon ze beginnen met de sessie.

Ze haalde het dure fototoestel uit de kast dat Tom haar voor haar verjaardag gegeven had en waarmee ze dat weekend al heel wat sexy plaatjes geschoten hadden. Arme Tom: hij moest eens weten.

Uit een doos haalde ze een draadontspanner en een klein statiefje tevoorschijn. In de hal maakte ze in de spiegel eerst een paar foto's van haar gezicht, sommige van heel dichtbij. Haar tong die over haar lippen gleed, haar neus met de paar sproeten, haar groenblauwe ogen. En profil, en face.

In de daglichtbuizen van de luxe badkamer kleedde ze zich uit en ze fotografeerde zichzelf van top tot teen. Ze gebruikte zowel de muurhoge spiegel, als het statief met de ontspanner. Dapper probeerde ze te lachen terwijl ze foto na foto schoot. Ze zette een been op de rand van het bad, ze bukte zich met gestrekte knieën, ze hurkte, ze omvatte haar borsten, haar geslacht. Ze poseerde met één vinger in haar mond, één tegen haar clitoris.

Ze legde een groot badlaken op de vloer en ging in kleermakerszit op de grond zitten, nog steeds naar de spiegel gewend. Fotografeerde haar geopende kruis. Eerst in de spiegel, daarna met het lage statiefje in de macrostand. Ze legde detail na detail van haar lichaam vast op de datakaart en sloeg geen intiem fragment over. Ze opende haar schaamlippen en schonk de lens een kijkje in haar roze binnenste.

Omdat de badkamer niet de zachtste omgeving was, besloot ze in de zitkamer verder te gaan. Esther zocht een afgeschermd plekje op met wel goed licht, maar geen inkijk van buitenaf.

Ze keek spiedend om zich heen. Nu ja, toch een klein beetje inkijk, maar zeer beslist niet vanuit één van de acht verdachte appartementen. Ze geloofde niet dat iemand precies kon zien wat ze hier op de vloer deed. Dat ze naakt door haar huis heen en weer liep, daar waren haar overburen waarschijnlijk ondertussen wel aan gewend.

Ze haalde de grote spiegel van de halmuur en zette die rechtop klem tussen een servieskast en een ontbijtkruk. Overal vandaan verzamelde ze alle dingen die ze verder nog nodig had en die ze om zich heen op de grond uitspreidde: de twee vibrators, de glazen dildo, het fruit, de kaarsen, een doosje schmink dat ze nog had liggen.

Haar schaamlippen begonnen al te gloeien en naarstig pijnigde ze haar hoofd af naar de meest gore, geile teksten die ze op haar stoppelige venusheuvel zou kunnen schilderen.

Voorzichtig stak ze de middelgrote vibrator in haar tintelende vagina. Langzaam duwde ze hem dieper, totdat hij tot meer dan halverwege in de opgezwollen grote schaamlippen weggezonken was. Esther fotografeerde alles in de spiegel.

Deze staaf haalde ze er weer uit en nog vochtig van haar lustsappen duwde ze hem tegen het donkerbruine sterretje van haar aars. Met behulp van de vaseline die ze ook uit de badkamer had meegenomen, gleed het apparaat na enig aandringen tot diep in haar endeldarm. Het kostte haar moeite om een goede foto in de spiegel te maken dus zette ze het toestel weer op zijn statief en met de draadontspanner maakte ze een hele serie. Ze kromde haar been en hield nu de vibrator met haar linkerhiel in haar gat, waardoor ze een hand vrij kreeg om de nieuwe, grotere staaf tegen haar binnenste schaamlippen aan te leggen en langzaam naar binnen te duwen. Beide apparaten bromden in hun hoogste stand en ze leken elkaar bijna te raken, slechts van elkaar gescheiden door het dunne membraan tussen Esthers twee diepe, intieme gaten. Met haar vrije hand bediende ze de ontspanner, klik na klik na klik.

Nu schoof ze, in plaats van de vibrator, de glazen dildo naar binnen. Ook daar nam ze een paar foto's van, die haar echter niet bevielen. Echt veel van haar binnenste zag je eigenlijk niet. Ze stond op en liep naar de grote wandkast, waar ze haar vazen bewaarde. Ze had er een, bestemd voor slechts één bloem, die dik was, bijna als een uitvergrote reageerbuis. Misschien als ze die naar binnen kreeg, dat ze een goed beeld van het inwendige van haar kut zou krijgen.

Maar hoe ze ook wrikte, die vaas was net te breed. Ze gaf haar pogingen op en stak in plaats daarvan een kaars in haar kont, schoof die zo diep mogelijk naar binnen. Daarnaast nog een en zelfs probeerde ze een derde. Dat lukte niet, maar drie wist ze er wel in haar vagina te krijgen. Met vijf kaarsen in haar lijf vereeuwigde ze zich. Ze trilde van de nerveuze kou en tegelijk had ze het heel warm. De gedachte dat ze een groot deel van deze foto's straks op het internet zou zetten, vervulde haar met een ongekende geilheid. Nooit nooit nooit zou ze uit zichzelf zoiets doen, het zou niet in haar opkomen, ze zou zich dood generen. Maar nu het een andere, zieke geest geweest was die dit bedacht had en haar dwong zijn waanzinnige plannetjes uit te voeren, was het niet langer haar verantwoordelijkheid en daardoor niet alleen aanvaardbaar, maar daardoor juist ongekend opwindend.

Nu stak ze een gepelde banaan in haar schede, die door de kaarsen zo ruim geworden was dat de banaan niet geplet werd. Hij gleed gemakkelijk naar binnen en weer naar buiten, glinsterend van Esthers vocht. Ze beet er een topje vanaf en proefde aandachtig. Ze was niet bijzonder geobsedeerd door haar eigen smaak, maar vond hem ook niet vies. Donatien had al eens uit haar kut zitten eten en beweerde dat het verrukkelijk was. Nu ja, zij kon dat niet goed beoordelen.

Onderwijl fotografeerde ze alles, ze zat al op minstens tweehonderd foto's.

Met een schminkpotlood schreef ze over de stoppels van haar venusheuvel en haar schaamlippen heen: "deze kletsnatte, naar smerige seks stinkende hoerenkut is eigendom van Donatien". Met enige zorg fotografeerde ze haar kruis met deze tekst een aantal keren in de spiegel. Met Photoshop zou ze het beeld wel weer terugspiegelen zodat de tekst leesbaar werd.

Baldadig geworden schilderde ze haar tepels groen met gele randen en ook dat fotografeerde ze.

Ze stak de zware vibrator weer in haar onderlijf en vibreerde zich naar een woedend, allesverzengend orgasme. Ze had de tegenwoordigheid van geest om nog een paar keer af te drukken en toen ze schreeuwde van orgastisch genot ging haar duim onophoudelijk heen en weer op de draadontspanner.

Ze liet de boel de boel, laadde alle foto's in haar computer en begon ze te selecteren. De meeste waren slecht, onscherp, slecht gefocust, of eenvoudigweg gênant. Die wiste ze meteen. Toch bleef ze uiteindelijk met zestig bruikbare foto's zitten.

Ze zat naakt aan haar eettafel, het vunzige opschrift nog over haar onderlichaam gekalkt. Even had ze de neiging om, zoals ze nu was, het balkon op te gaan, maar ze kwam net op tijd tot haar zinnen. Ze moest toch zo uitkijken dat Donatien haar niet meesleepte naar een nog veel dieper niveau van exhibitionisme! Bovendien scheen de zon helemaal niet.

Braaf deed ze wat haar meester haar had opgedragen. Ze registreerde zich op de plaatjessite, koos de schuilnaam "Justine999", uploadde vijfentwintig foto's van haar schaamlippen, clitoris, tepelring, dildo, banaan, vunzige tekst en kaarsen en sloot af. Dat nu iedereen ter wereld haar naaktheid kon bewonderen maakte dat ze een beetje wee werd in haar buik, ook al was ze op geen enkel plaatje zelfs maar bij benadering herkenbaar. Dat maakte ook niet uit: de abstractie die haar naaktheid voor anderen was, bleef heel concreet voor Esther zelf. 'Dit ben ik,' dacht ze extatisch, 'dit ben IK!'

Bovendien was er één persoon (Nee! Het waren er minstens vijftien!) die precies wist wier kut en tepels hier tentoongesteld werden. Dat was iets om pas echt kippenvel van te krijgen.

Een half uur later, terwijl Esther alle rommel aan het opruimen was en op het punt stond haar kruis en borsten schoon te boenen, belde Donatien op. Esther vertelde hem de door haar gekozen schuilnaam, die hem hoorbaar plezier deed. 'Goede keus. We zullen later vandaag met z'n allen van jou gaan genieten.'

Die middag, voordat ze naar de sportschool ging, keek Esther nog een keer uitgebreid naar de foto's van haarzelf die ze die middag neer de sekssite geupload had. Ze had er eigenlijk een beetje spijt van dat ze zo creatief geweest was. Het zou zeker voldoende zijn geweest om een aantal precieze, maar saaie detailfoto's te plaatsen, maar in plaats daarvan zag ze allerlei plaatjes die niets anders uitbeeldden dan ongecompliceerde, opgewonden, erotische vreugde. Vooral de foto waarop Esther haar borsten beschilderd had vond ze achteraf niet nodig geweest. De omstandigheden waaronder ze de foto's gemaakt had, de wetenschap dat zo'n vijftien wildvreemde mensen, mannen en vrouwen, op deze intieme afbeeldingen van haar lichaam aan het wachten waren, had enorm bijgedragen aan de enorme seksuele kick die ze van de fotosessie had gekregen. De foto's met haar vertrokken gezicht, genomen tijdens haar orgasme, spraken boekdelen. Het was bijna jammer, vond ze, dat ze die niet had kunnen plaatsen, zo opwindend vond zij ze. Maar dan zou haar anonimiteit volledig verwoest zijn. Dat de sekssite aan de andere kant van de wereld gevestigd was betekende niets, zo was Esther ook wel weer thuis in deze, voor haar betrekkelijk nieuwe wereld. Als zij kon inloggen in Amsterdam, dan kon haar zakencontract in Marseille dat ook, en Tom in Baltimore zeker ook.

Tom! Hij was nog maar twee dagen weg en Esther had alweer bijna meer seks gehad dan ze aan kon. Het viel haar wel op dat, wat Donatien haar ook liet doen en ondergaan, ze nog geen enkele keer in gevaar geweest was verkracht te worden. Kennelijk stond penetratie, behalve door een overvloed aan voorwerpen, niet op Donatiens agenda.

Voorlopig? Een clubje van ongeveer vijftien liefhebbers, blijkbaar ingesteld op dominantie en voyeurisme, zoals Donatien om zich heen had verzameld, was wat haar betreft tot alles in staat. Met het altijd weer onthutsend mengsel van angstige anticipatie en opgewonden begeerte dat ze ondertussen in zichzelf herkende, filosofeerde ze over gang-bangs en harde bondage-sessies. Dat de oorsprong van Donatiens gedachtegoed in de omgeving van de sadistische, achttiende-eeuwse markies De Sade te zoeken viel, was haar ondertussen wel volkomen duidelijk geworden. Dat Esther hem in dat opzicht door had, wist Donatien door haar keuze van schuilnaam nu ook, en het had hem geamuseerd. Een sombere gedachte overviel haar: was ze hier misschien te slim geweest? Had ze, door de naam van één van de Sade's hoofdpersonages te kiezen, gesuggereerd dat ze haar rol in het spel erkende en dat ze accepteerde dat er na verloop van tijd verder gegaan zou worden naar serieuzere varianten van SM? Als studente Frans had ze zowel de Markies de Sade gelezen als het moderne pendant van zijn werk: de Geschiedenis van O. van Pauline Réage. SM, was dat wat ze uiteindelijk wilde? Ze begon te beven. Nee! Zelfs niet als fantasie kon zoiets haar bekoren. Ze haatte pijn. In anderen, in haarzelf. Ze moest snel in actie komen en Donatien een halt toeroepen voordat zijn kwade en mogelijk sadistische aard de overhand zou nemen.