De Furieuze Turnster 01

Hier had ik nimmer bij stilgestaan, maar inderdaad, in Duitsland en zeker in de DDR was alles veel fletser en grauwer.

Bijna had ik een opmerking gemaakt over haar intense ogen. Gelukkig kon ik mezelf op tijd de mond snoeren. Een dergelijke flirterige opmerking zou ongepast zijn en ik wilde niet dat ze zich ongemakkelijk zou voelen.

"Thuis heb ik in de encyclopedie gelezen dat Holland het drukst bevolkte land ter wereld is, maar ik zie ze niet, al die Hollanders. Waar zijn ze?"

"De Hollanders zitten allemaal op een kluitje in Holland, maar we zijn hier niet in Holland," verklaarde ik, waarna ik uitlegde hoe het precies zat met Nederland en Holland.

De fascinatie voor Barbara was overweldigend, veel groter dan bij alle andere vrouwen waar ik ooit verliefd op was geweest. Dat er zoveel vuur en dynamiet in mij zat, dat mijn hartstocht zo heftig kon zijn, was voor mij een nieuwe gewaarwording en ik was toch niet piepjong meer. Mijn gewoonte om altijd afstand te houden tot vrouwen, stond onder grote druk. Zij was getrouwd en ik was getrouwd. Ik voelde me wat licht in het hoofd worden. Beheers je, beheers je, hield ik mezelf voor. Gelukkig lukte het om me weer wat te herpakken.

Na een uur of twee peddelen kwamen we bij het meertje, dat ik als reisdoel had gekozen. Op een open plekje tussen de bomen was een weilandje waar wat mensen lagen te zonnen.

§1.6 Onbedwingbare hartstocht.

"Barbara, zullen we daar even op de kant gaan zitten om wat te drinken en onze broodjes te eten?" vroeg ik.

Barbara wees naar een vrij plekje in het gras naast drie dames in bikini. "Daar is nog wat plaats," ze ze en vervolgens: "Sven, je bent zo groot, wijs, rustig en ontspannen. Ik voel me heel prettig en veilig in jouw buurt."

Naar DDR maatstaven ben ik erg groot en ik ben inderdaad rustig en ontspannen. De diepere betekenis van wat ze had gezegd ontging mij echter.

"Ik ben een gewone man hoor."

Vlak bij de drie dames stuurde ik de kano naar de kant en greep de beschoeiing. Barbara veerde in één vloeiende beweging op de oever. Een werkelijk ongelooflijke prestatie en opnieuw een voorbeeld van haar enorme lichamelijke beheersing. "Wow" riep één van de dames in verbazing uit.

Het uitstappen van mij ging heel wat minder soepel. Zo gemakkelijk is het niet om uit een kano te komen.

Barbara en ik namen naast elkaar plaats op de grote badhanddoek, die ik had meegenomen. We praten wat en aten onze broodjes. Het viel me op dat Barbara al een paar keer steun had gezocht wanneer ze wat uit evenwicht raakte bij het verzitten. Ze steunde dan met haar hand op mijn been of leunde even tegen mij aan. Eén keer, toen ze een broodje wilde pakken ging haar hand zelfs rechtstreeks naar de bobbel in mijn broek, die onmiddellijk begon te groeien. Ze had me aangekeken en weer vertederend geglimlacht.

Natuurlijk had ik beter moeten weten. Barbara zou haar evenwicht nooit kwijtraken. Dit was duidelijk opzet, maar ik had weer eens niets door.

"Hey joh, doe dan eindelijk eens wat," riep een van de drie dames een beetje geagiteerd.

Ik draaide me om. "Wat dan, hoe bedoel je? We maken gewoon even een kano tochtje en nu pauzeren we even. Daar is toch niets mis mee," vroeg ik beduusd.

"Je bent toch niet achterlijk? Zie je dan niet, dat dat kind helemaal knetter gek is op jou? Ik kan haar verzengende, onbeantwoorde verlangen gewoon niet langer aanzien," zei de vrouw.

Ik draaide me weer terug naar Barbara. Ze keek mij vragend aan. Gelukkig begreep ze geen woord Nederlands.

"Barbara?" vroeg ik. "Hast du mich gern?"

"Schon bereits von unserem ersten Treffen," fluisterde ze mij een beetje onzeker toe.

Ze vond me dus al leuk vanaf onze eerste ontmoeting in de DDR. Ik was met stomheid geslagen. Destijds had ik gedacht dat ze razend op me was. Dat zo'n mooi, lief en vertederend meisje uitgerekend mij leuk vond. Ik kon er niet bij. Ze kon elke man krijgen die ze wilde en toch was ze speciaal voor mij naar Nederland gekomen. Het drong nu eindelijk tot me door en ik begon ook te beseffen dat ik gevoelens voor haar had terwijl ik haar eigenlijk niet eens kende. Was dit liefde op het eerste gezicht? Bestond zoiets echt?

Die dame heeft gelijk dacht ik. Ik moet wat doen. Zo'n liefdesverklaring mag niet onbeantwoord blijven alleen omdat ik nog niet gescheiden ben. Ik gaf Barbara een kus. Ze had zachte lippen en ze kuste me voorzichtig terug. Barbara rilde over haar hele lichaam. Voor mij was het net alsof ik voor het eerst in mijn leven een zoen van een meisje kreeg. Een sensationeel gevoel van spanning en verrukking schoot door mijn lichaam.

"Kom even bij me," zei ik, terwijl ik ging liggen.

Ze legde haar hoofd op mijn schouder en ik voelde dat ze opnieuw over haar hele lichaam trilde. Ze keek me aan met die vertederende, helder bruine ogen. Ik kon er wel in verdrinken. Er was niet aan te ontsnappen.

"Destijds vond ik jou ook meteen al leuk, maar ik dacht toen, dat je kwaad op mij was," zei ik. Er verscheen een verlegen glimlach op haar gezicht.

"Sven, je zit al veertien maanden in mijn hoofd. Ik weet niet wat er met me aan de hand is. Zo vreemd heb ik me nog nooit gevoeld. Er was geen moment dat ik niet aan je dacht. Helemaal ziek werd ik er van. Ontsnappen uit mijn land, was het enige dat me nog bezig hield. Ik moest je per se weer zien... en toen viel de muur."

Een verdere verklaring gaf ze niet en ik vroeg niet door. Ze draaide nog iets meer naar me toe en legde haar rechter been op mijn rechter been. We zoenden weer. Zo lagen we een poosje als twee tieners die niet goed weten wat ze moeten doen. De woest erotische geur, die ik me nog herinnerde van veertien maanden geleden drong opnieuw mijn neus binnen. Het rook een beetje muskusachtig en leek te werken als een soort feromoon. De hartstocht werd onbedwingbaar. Voorzichtig begon ik Barbara over haar middel en heup te strelen. Ze begon opnieuw hevig te rillen.

"Voel je je wel goed?" vroeg ik zacht.

"Ik ben heel gelukkig," fluisterde ze met haar betoverende glimlach op haar gezicht.

Ik wist het nu helemaal zeker: ze was van mij en ik kon met haar doen wat ik wilde. Ze zou alles goedvinden.

Barbara bleef me aankijken met die bijzondere ogen. Me langer inhouden was onmogelijk en ik stak mijn arm brutaalweg via de ruime halsopening in haar jurk, naar binnen en streelde opnieuw haar middel en haar heup. Nu op de blote huid. Weer een hevige rilling. Barbara's hand begon over mijn hemd te bewegen. Tergend langzaam van mijn borst naar mijn buik. Hoe ver zou ze gaan? Mijn rechter hand ging richting haar billen en mijn linkerhand gleed behoedzaam naar de plek waar haar rechter borst verborgen zat. Haar ogen hielden mijn ogen nog steeds gevangen. Haar glimlach veranderde van betoverend naar ondeugend.

Vastberaden siste ze: "Uit met dat hemd."

Het was haar duidelijk dat ik nu van haar was. Ze wist dat ze alles wat ze wilde met me kon doen.

"Dat is goed," fluisterde ik, "maar dan gaat jouw jurkje ook uit."

"Zanik niet en schiet op," siste ze terug.

Terwijl ik mijn hand terug trok, kneep ik even licht in haar bh-bandje. Vlakbij de sluiting. De haakjes waren los! Ze had het niet door. Nadat mijn arm uit haar jurk was, trok ik mijn hemd uit en zei, dat ze op haar knieën moest met haar armen in de lucht. Ze deed het onmiddellijk. Met twee handen greep ik haar korte zomerjurkje en trok dat, tegelijk met haar bh, in één beweging over haar hoofd.

Voor het eerst zag ik haar borsten. Groot, maar niet te groot, stevig en toch zacht. De zwaartekracht had nog zo goed als geen invloed gehad. Haar hevig pulserende tepels, waren een duidelijk teken, dat ik haar van de kaart had gebracht. Ze keek eerst ontzet, maar daarna verscheen de ondeugende glimlach opnieuw op haar gezicht. Barbara geneerde zich en was tegelijkertijd opgewonden. Mijn brutaliteit had haar wellust extra aangewakkerd. Ze greep mijn schouders, duwde me achterover en kwam met haar blote borsten boven op me liggen. Waar had ik zoveel geluk aan te danken?

"Je durft wel," fluisterde ze met een stralende glimlach op haar gezicht.

Barbara moet mijn opwinding hebben gevoeld. Ze schoof van me af, kwam weer naast me liggen en stak tergend langzaam haar hand in mijn inmiddels niet meer zo ruim zittende sportbroekje. Haar hoofd weer op mijn schouder, haar rechter borst op de bovenkant van mijn buik, haar rechterbeen op mijn rechterbeen en haar venusheuvel stijf tegen mijn heup. Met mijn linkerhand stimuleerde ik haar tepel en met mijn andere hand ging ik op avontuur.

Ze raakte duidelijk opgewonden. Ze trilde en kronkelde en ik verwachtte eigenlijk ook gekreun, maar het bleef muisstil.

We waren al enige tijd aardig intiem met elkaar bezig en ik begon al flink opgewonden te raken toen Barbara me opeens strak aan keek en opgewonden vroeg:

"Wat doe je allemaal met mij? Mijn lichaam voelt als een vulkaan. Je weet toch wel wat er gaat gebeuren als je zo door gaat?"

"Zou je dat vervelend vinden?" vroeg ik.

"Vraag niet zoveel, doe het gewoon," zei ze met een hese, opgewonden stem.

"Niet stoppen, doorgaan," hoorde ik links van mij.

De privacy was hier beperkt. Ik keek even om en zag dat de dames alle drie met één hand onder hun hoofd naar Barbara en mij lagen te kijken. Een van de dames was zo geëmotioneerd door onze liefde, dat ze tranen in haar ogen had.

We waren nu niet meer te stoppen. Voor mij was duidelijk wat me te doen stond. Barbara zou een herinnering krijgen, die ze nooit zou vergeten. Ze had nog niet het flauwste vermoeden van wat haar te wachten stond. Mijn lichaam was voor haar. Mijn eigen genot was bijzaak. Een vuurstorm zou ik in haar doen ontbranden. Een vuurstorm die haar helemaal uitzinnig van verlangen zou maken. Het moest de mooiste dag van haar leven worden. Ik weet niet waarom. Zo voelde het gewoon.

Mijn rechterhand had, achterom, de onderkant van haar stevige billen bereikt. Barbara trok haar rechterbeen wat op en gaf zo mijn hand wat ruimte. Haar paradijs was bereikbaar. Het was er drijfnat. Terwijl ik diep in haar ogen bleef kijken, probeerde ik uit te vinden wat ze wel en niet prettig vond. Eerst even de omgeving verkennen, daarna voorzichtig en langzaam de meest delicate plaatsen bezoeken en dan aan het werk.

Barbara was zeer getalenteerd, maar af en toe raakte ze toch dusdanig van de kaart, dat ze de massage van mijn paal even moest onderbreken. Aanraking van haar pareltje alleen al, was genoeg om haar ineen te doen krimpen. Het was duidelijk dat ik daar heel voorzichtig mee moest zijn. Daarna streelde ik met mijn vingers langs de binnenrand van haar hemelpoort. Haar reactie was nu veel beter. Ze genoot er zichtbaar van. Dat verraste me. Het was iets dat ik niet moest vergeten.

Barbara begon woest aan mijn paal te rukken. Mijn sportbroekje was een forse belemmering. Ze kwam overeind en begon aan mijn broek te trekken. Hij moest en zou uit. Bloot is voor mij geen probleem, het voelt zelfs wel prettig en het is in principe niet verboden, maar ik zou wel de enige zijn die helemaal naakt was.

Wanneer een vrouw als Barbara jou graag naakt wil hebben, dan kan je dat natuurlijk niet weigeren, dus tilde ik mijn billen heel even op van de handdoek en weg was mijn broek. Enthousiast sprong mijn jonge heer omhoog, genietend van zijn vrijheid en klaar voor gebruik.

Barbara bedacht zich geen moment, keek me strak aan en liet haar paradijs uitdagend aan haar slipje ontsnappen. We waren spiernaakt en plein public. Er was geen sprake van dat we onopgemerkt onze gang zouden kunnen gaan. Iedereen kon ons zien en men keek inderdaad, maar wat moest gebeuren zou gebeuren. De kracht van de natuur is immens en onontkoombaar. We hadden geen keuze.

Barbara besprong me. Mijn liefdeslans werd opgenomen in haar vochtige verticale glimlach, die me strak omklemde. Een onbeschrijfelijk gevoel maakte zich van mij meester. Haar hemelpoort zoog mijn gehele lichaam op totdat het totaal verdwenen was. We bestonden alleen nog uit genot. De wereld, het heelal verdween. We werden samen één, zwevend door de tijd.

Barbara ging helemaal los, zonder haar grote lichamelijke beheersing kwijt te raken. Het leek wel of ik een turntoestel was. Alle turnoefeningen werden uitgeprobeerd. Het was een groot spektakel, zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Mijn lichaam werd compleet verkracht, het was fantastisch. Hier was een top atleet aan de gang. Alles wat ik kon verzinnen om haar nog verder op te zwepen, tot extase te brengen, werd door mij uitgeprobeerd. Barbara deed hetzelfde bij mij. Ze ging met een ongelooflijke energie te keer en werd wilder en wilder. Dit alles gebeurde vrijwel geluidloos. Geen overdreven geschreeuw of ijselijke kreten.

Plotseling fluisterde ze, misschien iets gefrustreerd: "Ik zal je klein krijgen." Was dit een belofte of een bedreiging?

Een van de dingen waar ik absurd goed in ben, is het overeind houden van mijn paal. Mijn erectie blijft totdat ik besluit om mezelf te laten gaan. Pas dan en slechts dan zal de opgebouwde druk in mijn testikels, zich via een hevige eruptie ontladen.

Uitdagend keek ik haar aan en fluisterde arrogant: "Dit kan ik langer volhouden dan jij. Ik zal je zoveel genot bezorgen, dat je niet weet wat je overkomt."

Ze gaf niet toe en zei: "Onmogelijk, ik ben een vrouw en ik ben hier veel beter in dan jij. Mijn uithoudingsvermogen is geweldig. Je gaat voor de bijl. Gegarandeerd," zei ze met een zelfverzekerde glimlach.

"Doe je best," zei ik uitdagend.

"Reken maar," zei ze vastberaden.

Ze ging als een bezetene verder. Het moet een adembenemende vertoning zijn geweest. Barbara wist van geen ophouden. Haar conditie was inderdaad fantastisch. Ze leek uren door te kunnen gaan. Maar toch ... plotseling vertrok haar gezicht. Ze keek me verbaast aan en begon hevig te schokken, maar gaf geen kik. Er verscheen een diep gelukzalige glimlach op haar gezicht. Ze kwam even op mijn borst liggen en begon me vurig te kussen. Er volgden nog enkele stuiptrekkingen en haar vagina trok zich knoert vast om mijn harde erectie. Gepassioneerd beantwoorde ik haar zoenen. Een golf van lust en verliefdheid overmande mijn geest, maar mijn lans gaf geen krimp.

Met een verbeten blik en flitsende ogen kwam Barbara weer overeind. Met hernieuwde energie werd mijn paal, mijn hele lichaam aangerand. Alles wat ik kon zette ik in, om haar nog woester te krijgen. Haar gezicht vertrok. Ze leek zich te verbijten. Een geheel nieuw repertoire aan olympische oefeningen en slinkse trucks werd op mij losgelaten, maar ik hield nog altijd stand. Na een eeuwigheid van genot en inspanning, begon ze te opnieuw te schokken en te stuiptrekken. Ze keek me nogmaals aan met een blik vol ongeloof, opnieuw gevolgd door een gelukzalige glimlach en een diepe zucht.

"Wie ist das möglich," riep ze verbijsterd uit.

Ze bleef even rustig en trok daarna mijn hoofd naar zich toe en begon me opnieuw hartstochtelijk te zoenen. Een nieuwe golf van genegenheid, liefde en passie schoot door onze lichamen.

Barbara kwam stukje bij beetje weer wat op gang. Haar schede begon als een heimachine op mijn paal te beuken. Grote forse slagen. Eerst traag, maar het tempo steeg. Sneller en heftiger, uitmondend in totale razernij. Ze dreef me tot extatische waanzin. De enorme druk in mijn zaad magazijn straalde uit naar mijn hele lichaam. Mijn testikels voelden als waren ze uitgegroeid tot biljartballen. Barbara beukte mijn defensie langzaam maar zeker aan gorten. Toch hield ik nog vol. Barbara zette er nog een tandje bij. Woester en woester. Onvermurwbaar. Ze ging als een derwisj te keer.

Zo'n inspanning is op den duur niet vol te houden, zelfs niet door een super atleet als Barbara. Intussen begon ik zelf vertwijfeld te raken. Mijn heipaal stond op knakken. Dit geweld was niet veel langer te trotseren. Het gevoel, dat het einde naderde begon tot me door te dringen. Mijn lichaam stond op ontploffen. Het leek er op, dat ik tenslotte toch het onderspit zou delven. Barbara leek ook te voelen, dat ik aan het eind van mijn krachten was. Triomf verscheen in haar ogen. Ze had echter nog niet gewonnen. Wanhopig probeerde ik om nog een zwakke plek bij haar te ontdekken.

Ruw trok ik haar hoofd aan haar haren naar me toe en beet in haar oorlelletje. Ze verstijfde onmiddellijk en meteen daarna begon haar hele lichaam, als bij een toeval, angstwekkend te stuiptrekken. Ze keek me furieus, verwilderd en diep geschokt aan. Haar ogen bliksemden en ten slotte verscheen er ongeloof en totale overgave in haar ogen. Haar climax leek wel eindeloos door te gaan.

Oncontroleerbaar explodeerden mijn biljartballen in het zwaarste orgasme van mijn leven. Dat ik in staat was tot een dergelijk heftig orgasme verraste me compleet. Het bloed trok uit mijn hoofd en ik zag sterretjes voor mijn ogen. Nog een explosie en nog een explosie. Het hield niet op. Het heelal ontstond en uiteindelijk kwam de wereld weer terug.

Barbara stortte volledig in. Ze viel bewusteloos voorover op mijn borst. Ik schrok me te pletter. Gelukkig ademde ze nog wel. Haar hart werd door mij gecontroleerd. Dat leek in orde. Geëmotioneerd begon ik haar wakker te schudden. Na, wat wel een eeuwigheid leek, deed ze haar ogen weer open en met een suffe en diep verzadigde blik zei ze:

"Keine Sorge. Ich war nur für einen Moment im Himmel."

De tranen stonden me in de ogen en ik begon haar opnieuw te kussen. Heel teder deze keer. Ze lag nog steeds op mijn borst en mijn liefdeslans zat nog altijd, stevig omklemd in haar paradijs. Op één of andere manier wilde ze me niet laten gaan. We waren verbonden. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. We zijn zo wel een uur blijven liggen. Geheel naakt, zonder dat iemand ons stoorde.

Het was duidelijk dat Barbara een formidabele wilskracht bezat. Opgeven stond niet in haar woordenboek, al zou ze dood neervallen.

Aan alles komt een eind. Het werd tijd om terug naar huis te peddelen.

"Er zit zweet en viezigheid op mijn hele lichaam, ik ga even het water in om me af te spoelen," zei ik.

"Ik ook," zei Barbara.

Eenmaal in het water greep ze me bij mijn pretpakket, dat ondanks het ijskoude water, al lang weer tot leven was gekomen, Ze trok me naar haar toe, kneep nog even, keek me onderzoekend aan en zei:

"Hoe wist je dat? Je bent echt heel, heel, heel erg bijzonder. Dat weet je toch wel?"

"Je had me helemaal in je macht," zei ik. "Je bent onweerstaanbaar. In mijn wanhoop probeerde ik gewoon iets om stand te houden, maar je hebt me toch klein gekregen."

"Jij mij ook," zei Barbara smoorverliefd, "ik zal dit nooit meer vergeten."

's Avonds hebben we samen met mijn vrouw, naar een aflevering van de Duitse serie "Tatort" gekeken, zodat Barbara de tv ook kon volgen. We hadden mijn vrouw niets gezegd over de gebeurtenissen van de afgelopen middag. Iets dergelijks moet je natuurlijk wel vertellen, maar pas als je een duidelijk beeld hebt van hoe het verder moet.

Barbara wilde het hemd, dat ik in de kano had gedragen graag hebben. Als ze thuis was, zou ze het hemd mee naar bed nemen, zodat ze mij kon ruiken. Op die manier was ik nog een beetje bij haar. Natuurlijk kreeg ze het. Helaas hadden we geen tijd om de gebeurtenissen rustig te bespreken en te overdenken.

De volgende ochtend bracht ik Barbara al vroeg naar de trein. Ze had een lange reis voor de boeg. Vlak voordat ze instapte vroeg ze wat zenuwachtig:

"War es nur ein Abenteuer oder ist es mehr?"

Barbara was ontzettend mooi en leuk. De sex was ons, of in ieder geval mij overkomen. Het was van te voren niet mijn bedoeling geweest en aan een relatie had ik al helemaal niet gedacht, maar nu kon en wilde ik haar niet meer kwijt.

"Es war ein Abenteuer, aber ich hätte gerne mehr," antwoordde ik

"Ich auch. Ich brauche dich wirklich sehr." zei Barbara en weg was ze. :-(

WORDT VERVOLGD.

Bedankt voor het lezen van dit verhaal. Commentaar is welkom en sterren ook.