De Furieuze Turnster 02

"Springen," riep ik

Ze begreep het meteen en deed onmiddellijk wat ik vroeg. Barbara liet zich over mijn laadstation zakken. Ze was al geruime tijd niet klaargekomen en was duidelijk toe aan een nieuwe lading.

Met haar armen om mijn nek en met een hand van mij onder haar billen, deinde ze stevig verankerd op mijn ankerbout. Met mijn andere hand vingerde ik haar, zonder haar pareltje direct te beroeren. Mijn uithoudingsvermogen werd zwaar op de proef gesteld, maar de liefdesdaad voelde wel overweldigend goed. Een gevoel van oneindig geluk nam bezit van mijn hele lichaam.

"Doe je ogen dicht en geef je over aan je gevoelens, de rest van de wereld bestaat niet meer. Er is alleen nog maar genot," fluisterde ik. Een hypnotiseur deed het vast niet beter.

Barbara gaf zich over aan haar gevoelens. Wat zij allemaal kon was zo ongelooflijk, dat het met geen pen te beschrijven valt. Hangend aan mijn lichaam de liefde bedrijven was voor haar net zo gemakkelijk, als gewoon in bed. Het voordeel was, dat we beide wat meer bewegingsvrijheid hadden dan wanneer we lagen. De broek op mijn enkels was wel lastig. Barbara zat als een cowgirl op een steigerende hengst. Ze ging ongekend woest te keer en ik sprong en draaide wild in de rondte. Alle opgekropte spanning kwam naar buiten. Dat we ons evenwicht niet verloren was alleen te danken aan de balanceer kunsten van Barbara en de nabijheid van de deur en het metselwerk.

"Laat je gaan," fluisterde ik in haar oor en slurpte het lelletje naar binnen.

Barbara kromp heftig ineen. Mijn beneden buurman werd kortstondig gewurgd. Haar ogen gingen open en ze keek me aan met haar vertederende glimlach. Wat een ontzettend mooie heldere amber bruine ogen, ik kon er niet tegen. Ze straalden vol liefde en geluk. Barbara gaf me een kus. Haar orgasme naderde.

"Klaar," zei ze.

Mijn climax was niet meer te onderdrukken. Met de grootste moeite bleef ik op de been.

"Ik ook," zei ik. "We kunnen weer verder." Barbara steeg af.

Twee mensen die elkaar helemaal aanvoelen en begrijpen. Ongelooflijk!

Mijn mooie pak was niet erg netjes meer. Dat moest ik in het hotel wat zien te fatsoeneren. Barbara kreeg haar jurkje terug. Ze zei, nog wat bedwelmd: "Zolang jij mij beschermt heb ik dat eigenlijk niet nodig en als ik het nu aantrek wordt het smerig. Je schamen voor het lichaam, dat de natuur je heeft gegeven is idioot. Het enige dat ik nodig heb ben jij. Hou maar bij je."

In die tijd waren de "Osies" zoals Oost Duitsers werden genoemd nog wat apathisch vanwege de jarenlange onderdrukking. Je kon je maar beter nergens mee bemoeien. Barbara greep mijn handvat weer en ik sloeg een arm om haar heen. We liepen terug naar het hotel alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Het was niet ver en het lukte om ongezien langs de receptie te komen en onze kamer te bereiken.

We namen meteen een douche en schrobden elkaar zorgvuldig schoon. Al snel raakte ik weer opgewonden. Met een natte zeperige hand was de toestand van Barbara niet te controleren. Toch stond het voor mij vast dat zij ook klaar was voor een nieuwe vrijpartij.

§2.7 De geheime fantasie.

Even afdrogen en schoon weer het bed in, we knuffelden, zoenden en we keken naar elkaar. Barbara wilde me nog iets toevertrouwen, dat ze me in het restaurant nog niet had durven te vertellen.

"Sven, ik wil een keer verkracht worden. Daar denk ik al jaren over. Niet een echte verkrachting door een vreemde hoor. Dat is vreselijk en dat wil ik niet, maar als iemand het zou doen die ik kan vertrouwen. Dat zou ik graag een keer willen. Snap je het nog? Het klinkt een beetje onlogisch, maar zo voelt het. Het moet wel echt afschuwelijk zijn. Ik wil geen toneelstukje. Je zult wel lachen."

Gevoelsmatig meende ik het ongeveer te snappen. Later bleek dat het veel gecompliceerder lag, dan ik op dat moment dacht.

"Zoiets is helemaal niet om te lachen. Verkrachten is niet iets dat mij opwind. Het is walgelijk. Anderen tot iets te dwingen is niet goed. Dat wil ik niet. Het is ook niet respectvol, maar ik doe alles om jou gelukkig te maken. Als je dat echt graag wil, dan zal ik je wel een keer verkrachten.

"Sven, Ik waarschuw je. Het is maar een fantasie. Je moet het niet doen, dat is echt heel erg gevaarlijk. Als je dat probeert, dan word ik een totaal andere Barbara. Ik ga me verdedigen. Ik ga slaan, krabben en schoppen en ik knijp je ballen helemaal kapot. Als ik een mes te pakken krijg, dan steek ik je dood. Ik ga helemaal door het lint, dat weet ik zeker. Lach niet hoor, want ik doe het echt. Ik ben oersterk en razend snel."

Barbara was bloedserieus. Op dat moment haalde ze als de bliksem uit met haar nagels. Er verschenen drie strepen met kleine bloeddruppeltjes op mijn buik. Ze had zelf niet eens door wat ze deed. Het was een duidelijke waarschuwing. Er lag opeens, heel even, een wild roofdier naast me. Een poema die me furieus met haar prachtige felle amber bruine ogen aankeek.

Barbara ging verder: "Het is onbegrijpelijk. Ik moet verkracht worden en ik weet ook, dat ik het niet mag laten gebeuren. Ik ga terug vechten, dat zit onpeilbaar diep in mij."

"Dat terugvechten bewonder ik. Dat vind ik opwindend en aantrekkelijk," zei ik.

Je moet een tegenstander nooit onderschatten, maar ik kon me moeilijk voorstellen dat Barbara een schijn van kans zou maken tegen mij. Dat Barbara een tweede, gewelddadige kant zou kunnen hebben was misschien wel zo. Het was een gecompliceerd meisje. Voorlopig ging ik er niet op door. Barbara was een geweldige vrouw. Dat zij nu juist mij wilde hebben was pas echt onbegrijpelijk. Wat een geluk. Het leek te mooi om waar te zijn.

Barbara begon weer verliefd met mijn klokkenspel te spelen. Ze kon er nauwelijks van afblijven. Het leek wel of ze twee geliefden had. We praatten wat na over ons laatste "Abenteuer" en Barbara merkte op, dat haar vrouwelijke plekjes altijd gemakkelijk bereikbaar waren voor mij, omdat geschikte vrouwenkleding die mogelijkheid nu eenmaal biedt. Ze vond het jammer, dat mijn leuke plekjes, ze kneep in mijn ballen, voor haar nauwelijks bereikbaar waren terwijl ze het toch erg leuk vond om met haar "Schnickschnack" te spelen.

Er wordt vaak beweerd dat mannen en vrouwen gelijk zijn. Dat is natuurlijk onzin, maar mannen en vrouwen zij wel gelijkwaardig en dus horen we elkaar respectvol en eerlijk te behandelen. Barbara kreeg dan ook mijn belofte, dat ik in het vervolg ruime broeken zou dragen. Commando. De binnenzakken zou ik er uitknippen. Barbara keek me ondeugend aan. Het leek haar wel wat.

We wilden onze kostbare tijd niet verknoeien met slapen. Dat kon wel in de trein. Zo veel mogelijk vrijen en praten was onze bedoeling.

Bij ons won de drang naar seks elke keer. De natuur dwong ons om opnieuw dat te doen waarvoor wij samen waren. We belandden in een bijzonder heftige daad van liefde. Barbara had al een paar orgasmes gehad en uiteindelijk stond ik mezelf ook een orgasme toe. Er verschenen sterretjes voor mijn ogen. Barbara lag boven op mij en mijn lans zat nog in haar en weigerde te verschrompelen. Barbara kreeg nog een kus van mij en toen viel ik, onbedoeld in slaap. Mijn favoriete manier om te slapen. Het verdiepte onze gevoelens voor elkaar.

Barbara was bijna direct na mij in slaap gevallen, maar was al snel weer wakker geworden. Ze had zich, zonder dat ik het had gemerkt, goed vermaakt. Na een paar uur werd ik ook wakker. De zon kwam op. Barbara's cilinder klemde strak om mijn zuiger. Ze schokte en beefde. De zaadmotor liep als een tierelier. Een voldane glimlach verscheen op haar gezicht. Ze keek me buiten adem aan en zei hevig hijgend:

"Goedemorgen Seebär. Hoe kan het toch? Zelfs als je slaapt neuk je nog als een konijn. Onbegrijpelijk, heel bijzonder. Ik blijf me verbazen."

Mijn staander was geen ogenblik uit haar geweest en had zonder te haperen al ruim een uur dienst gedaan. Desondanks voelde mijn lichaam als herboren. Het was voor mij de eerste keer dat me zoiets overkwam en ik had er niet eens iets van gemerkt.

Ontbijt en weer het bed in. We konden er geen genoeg van krijgen. Het moment kwam dat we afscheid moesten nemen. Op het station spraken we af dat we thuis zouden vertellen wat er was gebeurd. Zonder details natuurlijk. De mededeling was al pijnlijk genoeg. We hoefden in ieder geval de volgende keer niet meer zo in het geniep bij elkaar te komen. We gaven elkaar een zware zuigzoen in de hals en kusten nog een keer. Barbara greep in mijn kruis en ik streelde haar borsten. De deuren sloten en weg was ze. :-(

WORDT VERVOLGD.

Bedankt voor het lezen van dit verhaal. Commentaar is welkom en sterren ook.