De Furieuze Turnster 06

Bij deze wil ik Erocrat bedanken voor zijn nuttige commentaar.

Deze gedramatiseerde kroniek over een vrouw uit de Duitse Democratische Republiek (DDR) is gebaseerd op gebeurtenissen die werkelijk hebben plaatsgevonden. Het betreft een opmerkelijke liefde en is meer dan alleen een kapstok voor seks. In dit hoofdstuk vernedert Barbara zichzelf in een café en laat Sven de "Amazones" zien wat hij kan.

De tekst bevat: één op één seks, groepsseks, een eerste orgasme, exhibitionisme, en vernedering.

Om de privacy van mensen te beschermen, moest ik de feiten geweld aan doen. Zo zijn onder meer namen, plaatsen en gebeurtenissen veranderd.

Op een enkele plaats heb ik wat Duitse woorden gebruikt. Ze klinken nog altijd in mijn hoofd. Wanneer de betekenis niet meteen duidelijk is, kan Google Translate wellicht uitkomst bieden.

**** DDR, augustus 1990. De dag na de verkrachting ****

Voor de zaterdagavond na ons bezoek aan de dierentuin, had Barbara wat nieuws bedacht. Ze had me tijdens mijn vorige bezoek een gelegenheid laten zien, die je als gewone toerist nooit zou vinden. Om er te komen moest je door de poort van een appartementenblok naar zo'n typisch Duitse binnenplaats. Daar was een onopvallende deur. Als je daar naar binnen ging en dan de trap af, dan kwam je in een donkere kelder waar zich een bar bevond. Je moest het weten. In de bar heerste een aparte sfeer. Een plekje om te paaldansen, een biljart, een podium. Getatoeëerde meisjes met piercings, hoeren, vrouwen in mantelpakjes, zakenmannen, stoere mannen in leren pakken. Misschien wel Hells Angels had Barbara me toegefluisterd. In een donker hoekje was een stelletje bezig met elkaar.

Barbara wilde dat ik naar dat café ging, om met wat van die stoere mannen aan te pappen. Zij zou zelf wat later komen. Barbara zou me dan proberen te versieren, maar ik moest haar afwijzen. Er was echter iets, als Barbara dat zou doen, dan moest ik op haar versierpogingen in gaan en haar als een slet behandelen. Wat dat ene iets was, wilde Barbara niet weten. Zij moest er zelf achter zien te komen wat ik voor fantasie in mijn gedachten had. Iets dat ik wel zou willen, maar normaal niet zou vragen. Dat was het spelletje. Not my cup of tea zouden de Engelsen zeggen, maar voor Barbara wilde ik best een keer meespelen.

Tiptop verzorgd en gekleed in mijn deftige maatpak, betrad ik de kroeg. Barbara zou er dol op zijn. Er zaten vier van die stoere mannen in leren pakken, aan de bar. Een bijna niet waar te nemen geur van motorolie en uitlaatgassen hing om de heren heen. Tussen hen in was nog een kruk vrij. Precies daar ging ik zitten en bonkte, zoals het hoorde, beschaafd ter begroeting met mijn vuist op de bar. Tegen het barmeisje zei ik, dat de heren van mij een bier kregen. Vier grote bierpullen, die met professionele precisie volgens traditie waren gevuld met de lokale biersoort, werden bij de mannen afgeleverd. Het bier werd enthousiast geaccepteerd.

De heren waren motorliefhebbers. Dat had Barbara juist gezien. Verder zat ze er volkomen naast. Het ging om monteurs van een motorcrossteam. Om het gesprek goed op gang te brengen vertelde ik de mannen over mijn tocht door Lapland en hoe ik ooit Rusland was binnengekomen. Offroad op een terreinmotor. We hadden meteen een klik. Het waren aardige kerels, die me enthousiast verhalen begonnen te vertellen over de groupies van bekende coureurs en wat die allemaal deden, wanneer de mannen na de motorcross de modder van zich af spoelden onder de douche.

Barbara kwam binnen. Ze trok direct de aandacht. Hoge hakken, zwarte netkousen met grote scheuren, kort spijkerrokje, zwart shirt met gaten, geen bh en zwaar opgemaakt. Ze zag er fantastisch uit. Wat me niet verbaasde. Barbara zag er altijd fantastisch uit. Ze begon een paar mannen uit te dagen voor een spelletje biljard. Ze riep luid dat ze ze allemaal kon verslaan, wat misschien ook wel zo was. Vervolgens kwam ze naar mij.

"Jij, in je deftige pak. Wil jij niet meedoen?" vroeg ze.

Haar mooie felle ogen en woest erotische geur waren moeilijk te weerstaan. Toch wees ik haar resoluut af.

"Sorry, ik ben met deze heren aan het praten."

De heren keken me verbaasd aan. Een van de mannen zei dat hij wel wilde. Barbara zei:

"Dat zal best, maar ik vroeg jou niet."

Ze liep naar de biljarttafel en begon erop te stunten. Salto's en handstanden en nog meer turnoefeningen. Het barmeisje haalde haar eraf. Daar was het biljard niet voor. Barbara begon uitdagend te dansen met een paar types, die ze zowat van hun barkruk had gesleurd. Mij probeerde ze even later ook van mijn kruk te trekken, waartegen ik mij krachtig verzette. Daarna zei ze dat ik moest dansen. Quasi kwaad zei ik, dat ze nu toch wel begrepen moest hebben, dat ik geen zin had in haar. Een van mijn nieuwe vrienden zei tegen mij dat die meid bloedgeil was. Als ik wilde kon ik haar zo meenemen naar huis. Hij zou zo'n kans nooit laten lopen.

"Je moet nooit meteen toegeven. Straks doet ze alles wat ik zeg en dan pas mag ze mee," zei ik.

Barbara ging naar de paaldanspaal. Ze deed haar shirt en netkousen uit en gaf een geweldige show. Ze kreeg een oorverdovend applaus, mijn nieuwe vrienden klapten ook. Opnieuw kwam ze op me af. Haar borsten waren nog steeds ontbloot.

"Nu wil je vast wel met me dansen," zei ze zelfverzekerd, met een grote glimlach.

"Je bent een slet, laat me met rust." zei ik, in overeenstemming met Barbara's eigen instructies.

Zwaar vernederd trok Barbara mijn apparaat uit mijn broek en begon me te pijpen. Met een flinke douw duwde ik haar weg, ook in overeenstemming met de instructies.

"Daar hou ik helemaal niet van," riep ik. "Dat weet je toch wel," kon ik nog net inslikken.

"Wil je echt niet even dansen? Neem je dan een drankje van mij?" vroeg Barbara wat bedremmeld omdat ze haar opdracht nog altijd niet had weten te ontdekken.

Ze keek me ten einde raad aan. Ik keek strak naar haar kruis. Ze begreep het.

"Wat ben jij een onmogelijke smerige perverse zak," schreeuwde ze vol bewondering uit.

Barbara gaf me een klap in mijn gezicht en trok haar slipje uit. Ze had alleen nog haar korte rokje en haar schoenen met extreem hoge naaldhaken aan. Ze trok haar slipje over mijn hoofd, ritste mijn gulp open en greep mijn handvat. Mijn nieuwe vrienden keken verbaast toe. "Tsssss, zoiets gebeurt mij nou nooit," hoorde ik.

"Meekomen," riep ze.

"Helemaal niet, wat denk je wel. Je gelooft toch niet dat je met die smerige handen gebruik mag maken van mijn jongeheer. Ga je handen wassen en daarna mag je me vriendelijk vragen of je mijn lul mag gebruiken," brulde ik.

Barbara ging haar handen wassen. Toen ze terugkwam vroeg ze heel netjes of ze gebruik mocht maken van mijn penis.

"Als je me echt per se wilt aftrekken. Ga je gang, maar stoor me niet in mijn gesprek, ik wil er geen last van hebben en ik wil geen vlekken op mijn broek."

Barbara knielde naast me neer en haalde voor de tweede maal mijn apparaat tevoorschijn. Ze begon het ding te masseren. Eerst heel subtiel. Ik gaf geen krimp en praatte gewoon verder met de mannen, die inmiddels, zwaar afgeleid, onzin begonnen te formuleren. Langzamerhand werd mijn jongeheer groter. Hij probeerde weerstand te bieden. Barbara raakte gefrustreerd en werd steeds woester. Zoals inmiddels wel bekend, heeft ze meer macht over de grootte van mijn roede dan ikzelf. Mijn jonge heer werd afgerost. Mijn paal groeide maximaal. Het aftrekken begon nu in volle hevigheid. Het is inmiddels eveneens bekend, dat ik mijn orgasme uitstekend kan uitstellen. Het barmeisje en mijn vrienden stonden er verbaast bij te kijken. Inmiddels kregen meer mensen in de gaten wat er gebeurde. Mijn paal gaf geen krimp.

"Spritz doch endlich mal ab," riep ze kwaad, terwijl ze mijn blik gevangen hield met haar super mooie felle amberkleurige ogen.

Onmiddellijk kwam de gedachte aan onze eerste ontmoeting boven. Haar woest erotische geur drong tot me door. Mijn concentratie was even weg en bijna vloog mijn zaad in Barbara's gezicht.

"Nee," riep ik. "Dat zou zonde zijn van mijn edele zaad. Ik doe het zelf wel even, want jij kan er niks van. Mond open, alles opvangen en niet knoeien."

Mijn kostbare vloeistof spoot ik richting borsten. Barbara probeerde nog wel snel om de boel met haar mond op te vangen, maar dat lukte grotendeels niet.

"Schoonmaken en dan mag je met me mee," zei ik.

Mijn stomverbaasde motorvrienden zouden ze hier vermoedelijk nog jaren over praten. Barbara veegde mij en daarna zichzelf schoon met haar shirt, terwijl ik afscheid nam van de monteurs.

Met haar, netkousen, gatenhemd en slipje in de ene hand en mijn handvat in haar andere hand liep ze op haar hoge hakken naar huis. Het was niet ver. Binnen werd ik onmiddellijk gestript, wild gekust en op bed geduwd.

"Dat was geweldig," riep Barbara enthousiast. "Dat gaan we nog eens doen."

Dat wat er volgde laat zich raden.

Na de seks praatten we nog wat na over de gebeurtenissen. We moesten beide enorm lachen om de absurde situaties die we hadden veroorzaakt. De gezichten van mijn nieuwe vrienden had ik nog vers in mijn gedachten.

Barbara's voet was nog niet in orde, maar ze had tijdens ons cafébezoek niets laten merken. Ze was verpleegster en als er een probleem was geweest dan had ze vast wel actie ondernomen, dacht ik, maar helemaal zeker was ik er niet van. Dus ik onderzocht haar voet zelf nog maar even voor de zekerheid.

"Misschien toch even een foto laten maken," zei ik.

"Dat is echt niet nodig," zei Barbara. "Ik heb al vele kneuzingen gehad. Er is niets aan de hand."

"Het spijt me dat ik niet heb voorkomen dat je jezelf pijn deed. Het was erg onvoorzichtig van mij."

Opeens begon tot me door te dringen dat ik Barbara in het café had beledigd en zelfs had afgewezen. Dat was veel erger dan slaan, vernederen of zelfs verkrachten. Het was een ontkenning van onze liefde. Het was niet meer dan een spelletje geweest maar ik kreeg er toch een naar gevoel van.

"Barbara, ik moet jou mijn excuus aanbieden. Gister heb ik jou verkracht en vanavond heb ik je beledigd en zelfs afgewezen," zei ik wat bedroefd.

Barbara keek me onthutst aan. Ze begreep direct wat ik bedoelde.

"Sven, ik ben degene die excuses moet maken. Ik heb jou die nare dingen laten doen, maar ik ben wel heel blij dat je dat voor mij hebt gedaan".

Barbara was nogal ontdaan toen ze eenmaal goed besefte, hoe haar verkrachting was verlopen en dat haar verkrachting, niet alleen haar, maar ook mij ontzettend had geraakt. We voelden ons allebei schuldig. Zij omdat ze het had gevraagd en ik omdat ik het had gedaan. Maar, ondanks onze nare gevoelens hadden we geen spijt. Soms moet je iets vervelends voor de ander doen. Liefde brengt nu eenmaal problemen met zich mee.

De danseressen van Barbara's dansclubje en ik, hadden elkaar al een paar keer ontmoet bij hun repetities. De dames waren gek op mij en ik op hen, we konden het echt goed met elkaar vinden. Zondagmiddag, de dag na ons cafébezoek, vertelde Barbara mij dat haar dansvriendinnen een revanche wilden voor hun vernedering in de Kulturscheune.

Een nieuw gevecht tussen mij en de dames kwam Barbara wel goed uit. Ze wilde dolgraag mijn verlangen om onderworpen te worden door sterke vrouwen, laten uitkomen en dit bood een uitgelezen kans. Bovendien hoefde ze zo zelf niet deel te nemen aan mijn vernedering, want daar had ze, zoals wel bekend, een emotioneel probleem mee.

Een aantal danseressen had Barbara verteld, dat ze gewoon wilden zien of ik echt zo'n uithoudingsvermogen had en of ik wel echt zo vaak achter elkaar kon, want daar geloofden ze niets van.

De avond en ochtend na de confrontatie met de Amazones, was volgens mij voor iedereen, volstrekt duidelijk geworden wat Barbara en ik presteerden. Alle danseressen hadden gezien of gehoord wat er in de douche, de slaapruimte en bij de fotoshoot was gebeurd. Dat een aantal deed of ze twijfelden, leek een smoes. Het klinkt wat verwaand, maar volgens mij wilden de meiden gewoon een kans om eens lekker met mij te "spelen" onder het mom van een sportieve wedstrijd.

Het was duidelijk de bedoeling, dat ik deze keer zou verliezen. Er waren acht danseressen, die mee wilden stoeien. De anderen wilden ook wel, maar vriendjes? Mij leek een gevecht met de "Amazones" geweldig en ik vertelde dat ook aan Barbara. De vorige keer was ze, geheel ten onrechte, maar wel begrijpelijk, jaloers geweest. Dat leek nu wat veranderd te zijn. Ook als er mooie vrouwen in mijn buurt kwamen, dan kon ik daar gewoon mee flirten zonder dat er iets van jaloezie te merken was. De strijd kon wat mij betreft doorgaan, maar alleen als Barbara zich daar prettig bij zou voelen.

Een seksspelletje met met een groep vrouwen is lang niet zo bedreigend voor je relatie, als met een vrouw. Bovendien wilde ik dat Barbara scheidsrechter zou zijn. Als er ook maar iets was, dat Barbara niet aanstond, dan kon ze het gevecht stilleggen.

Barbara vond het goed. Ze zei, dat ze mij graag een pleziertje gunde. Er waren nog wel wat spelregels die ik wilde opstellen. Als de dames die konden accepteren, dan kon de stoeipartij doorgaan. Wat mij betreft konden we het gevecht in september houden, voordat Barbara en ik op ons geplande tripje naar het Tatra gebergte zouden vertrekken.

Barbara wilde mij door middel van het gevecht etaleren. Ze was ervan overtuigt, dat ik goed voor de dag zou komen. Na de belevenissen in het Kulturhaus had Barbara een paar bewonderende complimenten gekregen over haar vriend en daar was ze wel gevoelig voor. Complimenten scoren was een nieuwe belevenis. Vroeger had ze die nooit gekregen. Ze leek veel zelfverzekerder geworden. Barbara kon niet zonder mij, dat wist ze al vanaf het begin. Door de verkrachting was het haar duidelijk geworden dat ik alles voor haar over had en dat ik niet zonder haar kon. Alle onzekerheid was weg. We waren een. Alleen de dood kon ons nog uit elkaar drijven.

Aan het einde van weer een lang weekend samen, liep Barbara met me mee naar het station. Ze had een flinke tas bij zich, waar iets zwaars in zat. Waarom ze dat meesjouwde begreep ik niet. Natuurlijk bood ik aan haar tas te dragen. Niet nodig. Barbara liep met mij de trein in en kwam nog even bij me zitten. Vlak voor de trein vertrok stapte ze uit. Zonder haar tas.

"Wat er in zit heb ik voor jou gemaakt. Je mag het thuis pas uitpakken," riep Barbara. De deuren sloten, de trein zette zich in beweging en weg was ze :-(

In de tas zat een flinke roodbruine houten doos van een of andere tropische houtsoort. Barbara had er allemaal versieringen in uitgesneden. Werkelijk prachtig. In de doos lag een sculptuur op een laag schuimrubber. Goed ingepakt in een doek, die besprenkeld was met Barbara's parfum. Het beeld stelde een grote naakte man voor die zojuist door een naakt, tenger, doch gespierd meisje was besprongen. Het stel was duidelijk herkenbaar tot in de kleinste details en wat ze aan het doen waren was ook overduidelijk. Barbara moet er wel heel veel tijd en liefde in hebben gestoken. Er zat een fraaie perspex sokkel bij met de tekst:

"Im Himmel"

Nu pas zag ik dat het beeld ook kon liggen op de sokkel. Het leek dan net of het beeld in de lege ruimte zweefde. Het raakte me hevig. Puur geluk uitgebeeld in roze marmer. Het was een meesterwerk!

**** DDR, september 1990 ****

Een paar dagen voor het gevecht en onze wandelvakantie, kwam ik aan op het station. Barbara stond al op me te wachten :-) Toen ze me ontwaarde stoof ze op me af om me te bespringen en te kussen. De grote rugzak op mijn rug maakte niets uit. Gearmd liepen we naar haar appartement. Het viel me op, dat ze minder vaak over haar schouder keek dan voorheen.

Voor mijn gevecht met de Amazones, had ik de volgende regels bedacht:

1. Barbara wordt de scheidsrechter.

2. Geen toeschouwers, geen foto's.

3. De Amazones mochten een bh en een slip dragen. Verder niets.

4. Ik zou een spijkerbroek met riem, een shirt en een kruisbeschermer dragen.

5. Als er een kledingstuk uit ging, dan mocht het niet meer worden aangetrokken.

6. De dames mochten stop roepen of aftikken. In dat geval moest de betreffende Amazone wat uittrekken en moest ze drie minuten op de bank gaan zitten. Als er niks uitgetrokken kon worden dan mocht ze verder niet meer meedoen.

7. Ik mocht ook opgeven. In dat geval had ik verloren en mochten de Amazones een opdracht verzinnen die ik naakt moest uitvoeren. Barbara mocht altijd ingrijpen.

8. Letsel toebrengen mocht niet.

9. Pijn mag wel, maar het moest wel sportief blijven. Ter beoordeling van Barbara.

Het idee was om de riem van punt 4 vast te zetten met kleine bouten. De dames zouden mijn kruisbescherming dan niet kunnen uitkrijgen. Op die manier zou het erg lastig voor de dames worden omdat ze mijn zwakke plek dan niet konden bereiken. Verliezen was mijn leven lang al nooit een optie geweest. Ik wilde altijd winnen.

Bij nader inzien realiseerde ik mij, dat het niet de bedoeling was dat ik zou winnen. Bovendien, als ik op die manier won, dan stond ik gekleed tussen bedremmelde blote vrouwen. Een mooi resultaat. Als ik echter verloor, dan stond ik naakt tussen onstuimige vrouwen. Een veel beter resultaat. Ze zouden vast niet van me kunnen afblijven. De dames wilden dolgraag een keer winnen van een man. Zo'n kans kregen ze nooit weer. Barbara wilde me graag showen. Zowel de dames als mijn jongeheer wilden dat ik zou verliezen. Het moest makkelijker worden voor de dames om te winnen.

Punt 4 werd veranderd:

4. Ik draag een sportbroekje, verder niets.

Het moest een van de Amazones kunnen lukken om dat broekje naar beneden te trekken. Daarna was ik erg kwetsbaar en ik wist zeker, dat daar met graagte gebruik van zou worden gemaakt. Mijn verlies stond vast, maar ik zou er alles aan doen om het de dames niet te gemakkelijk te maken. Barbara moest trots op haar Seebär kunnen zijn, terwijl ik toch zou verliezen.

Het dansgroepje van Barbara repeteerde altijd in een van de ruimtes van het sportcomplex van Werner. Wij mochten daar ook gebruik van maken, inclusief de kleedkamers met douchegelegenheid. Op de zondagochtend van het gevecht ging ik naar de herenkleedkamer. Twee van de dames zagen mij en trokken mij mee. Het was veel gezelliger als ik bij hen in de dameskleedkamer kwam omkleden. De meeste dames waren er al. Kleding ging uit, tot er alleen nog een bh en slip aan was. Een paar dames hadden een bikini. Dat was natuurlijk ook goed. De strik van een bikini topje lostrekken was net zo eenvoudig als de haakjes van een bh losknijpen.

Nadat ik mijn kleding had uitgedaan, trok ik mijn sportbroekje aan. Klaar voor de ondergang. Een van de dames, Anna, riep lachend dat ik het broekje wel meteen uit kon laten. Ze zou me aan mijn piemel door de hele zaal sleuren. Anna was echt een leuke meid. Vrolijk en altijd in voor een grapje. Ze zag er fantastisch uit. Helder blauwe ogen en donkerbruin haar. Niet groot, niet klein, wel fit. Een danseressen postuur. Ik nam mij voor haar als eerste te grazen te nemen.

Mijn huid zou ik duur verkopen. De Amazones zouden me zeker niet snel tot opgeven kunnen dwingen en ik zou wel zien hoeveel ik er naakt kon krijgen. Acht goed getrainde danseressen is natuurlijk wel een partij, waar ik rekening mee moest houden. De dames waren sterk en in een prima conditie. Van vechten hadden ze echter geen verstand. Ik wel, maar dat wist zelfs Barbara niet. Daar praat ik nooit over. Training en ervaring zijn een pre als je iemand wilt elimineren. Natuurlijk kon ik de dames niet echt wat aandoen, maar een voordeel was het wel.

Barbara stond op enige afstand van ons, zodat ze iedereen goed kon zien. Vanochtend had ik haar gekleed in het korte spijkerrokje dat ze ook in het café had gedragen. Verder had ik haar een bijbehorend mouwloos hesje aan laten trekken, dat Barbara's buik bloot liet en dat van voren niet was gesloten. Een bh of slipje had ik niet toegestaan, maar haar gympies mocht ze wel dragen. Ze zag er ontzettend "hot" uit.