De Furieuze Turnster 06

De Amazones stonden naast elkaar in het midden van de sportzaal. Op ongeveer twee meter afstand stond ik met mijn gezicht naar hen toe. Barbara floot. Voor de Amazones wisten wat er gebeurde, was ik door hun linie heen gedoken, had ik mij gekeerd en had ik drie bh's los geknepen. Twee van hen, waaronder Anna, had ik vast op een gevoelige plek. Voor ze het beseften riepen ze:

"Stop niet doen."

Barbara floot ze af. Ze moesten hun slipje uittrekken en drie minuten op de bank gaan zitten. Twee dames naakt op de bank en een met blote borsten. De eerste ronde was voor mij. Barbara floot opnieuw en ik probeerde het nog eens. Weer twee bh's uit. Een van de twee zojuist van bh ontdane Amazones, kon ik te pakken krijgen, het was Henrike. Ze uitte een kreet van pijn en gaf tot haar eigen verbijstering op. Barbara floot haar af. Drie naakte Amazones op de bank en twee met blote borsten, maar nog wel in de strijd. Nog drie bh's en vijf broekjes te gaan.

De stoeipartij ging verder. Twee Amazones grepen mijn linkerarm. Dat was niet best. Mijn bewegingsvrijheid moest ik wel zien te behouden. Met mijn rechterhand kon ik een van de twee belaagsters te pakken krijgen. Weer een kreet van pijn en opnieuw een strijdster naar de bank. Vier Amazones aan de kant, waarvan een met slipje en vier Amazones nog in gevecht, waarvan twee met ontbloot bovenlijf. Het ging boven verwachting goed.

Opnieuw deed ik een poging om een van de vrouwen te pakken te krijgen. Deze keer ging het mis. Een van de dames had een geweldige snoekduik naar mijn benen genomen en omklemde mijn enkels met grote kracht. Ik greep mis en ging naar de grond. De blonde Walkure die mijn enkels te pakken had, keek me triomfantelijk aan met haar mooie blauwe ogen. Het was de grootste en jongste meid van het stel. Ze was zeer krachtig gebouwd, hetgeen haar overdonderende schoonheid nog eens extra benadrukte. Ze was me al eerder opgevallen toen ze in bad had gelegen op het terras van de Kulturscheune. Haar naam was me even ontschoten.

De Walkure liet niet los, waardoor ik zonder probleem haar bikinitopje kon lostrekken. Het lukte me zelfs om ook haar broekje op haar knieën te trekken.

Twee Amazones grepen mijn rechterarm. Een ging kruislings op mijn schouder zitten en had mijn arm tussen haar benen door getrokken. De andere hield me vast bij mijn pols. Een Amazone probeerde mijn linkerarm onder controle te houden terwijl ik juist probeerde om met mijn linkerarm een van de dames op mijn rechterarm te grijpen. De Walkure die mijn enkel omklemd hield, liet los en hielp haar medestrijdster om mijn linkerarm vast te zetten. Ze was werkelijk oersterk. Haar broekje zakte tot op haar enkels. Ze nam niet de tijd op hem weer op te trekken en stapte er eenvoudigweg uit. De Walkure was naakt. Ze leek totaal niet op Barbara, maar was wel, net als Barbara, bloedstollend mooi.

Mijn bovenlichaam lag ruggelings en muurvast op de grond, maar mijn benen waren nu vrij. Mijn benen en heupen vlogen omhoog en grepen de Walkure, die me net had losgelaten, bij haar nek. Barbara vond het geweldig. Ze straalde en moedigde mij luid aan. Bepaald geen onafhankelijke scheidsrechter. De strijdsters op de bank zagen vol ongeloof, dat hun sterkste strijdster, compleet naakt in moeilijkheden was en dat het niet wilde lukken om mij onder controle te brengen.

De eerste drie minuten waren voorbij. Barbara bleef integer en liet de twee eerste Amazones van de bank. Anna dook naar mijn benen en wist de Walkure te bevrijden. Lachend trok ze mijn broekje uit en greep mijn piemel. Opgewonden riep ze, dat ze me meteen al had gewaarschuwd. Spiernaakt en al aardig opgewonden lag ik daar tussen de grijpgrage Amazones. Mijn benen waren nog enigszins vrij. Anna zag het gevaar en omklemde mijn enkels stevig met haar armen.

De zojuist bevrijde Walkure plaatste haar voeten elk aan een kant van mijn hoofd en ging zitten. Haar startknop op mijn mond en mijn neus in haar bos blonde haar. Vers zweet vermengd met een geur van zalm met honing-citroenaus en nog iets betoverends werd mijn neus in geborsteld. Boven mij stonden twee stevige bergen, aan een kant geflankeerd met een blonde vlecht, recht vooruit op het vrouwenlichaam. Haar lange roze tepels waren hard. Mijn gezicht was in het Walhalla beland.

"Hallo mannetje," zei de Walkure terwijl ze me arrogant aankeek, "probeer hier maar eens onderuit te komen."

Zes Amazones waren er nodig om mij in bedwang te houden. Een bij mijn enkels, vier voor mijn armen en de Walkure op mijn gezicht. Twee Amazones per arm was wat overdreven. De dames namen het zekere voor het onzekere. Ze hadden er geen behoefte aan om uitgeschakeld te worden. De Walkure op mijn hoofd was volgens mij ook niet noodzakelijk. Ze deed het volgens mij omdat ze het lekker vond. De opwinding stond in ieder geval vast. Het duidelijke bewijs daarvan kon ik goed op mijn gezicht voelen. De honing-citroensaus liep over mijn lippen.

De naam van de Walkure schoot me opeens te binnen: Vigga.

Likkebaardend zoog ik haar startknop zo ver mogelijk in mijn mond en zette er voorzichtig mijn tanden in. Vigga schoot met een kreet van schrik overeind en viel tegen de beide dames die op mijn rechterarm zaten. Deze verloren hun evenwicht en ik kon nog net een slipje grijpen van de Amazone die op mijn schouder had gezeten. Ze stond op en het slipje bleef achter. Weer een bloot dacht ik. Inmiddels kwam Henrike van de bank. Ze liep op me af, gaf een paar harde kletsen op mijn stijve pretpaal en een forse stomp op mijn ballen. Ik wist een kreet nog net te onderdrukken. Ineenkrimpen van de pijn kon niet. De Amazones hadden me te goed onder controle. Het was me onmogelijk om enige zwakte te tonen.

"Dat had je nog van me tegoed," gilde Henrike. "En nou is het afgelopen."

Ze greep mijn ballen terwijl ik nog naar lucht aan het happen was van de pijn. De Amazones hadden me in hun macht. Henrike begon me af te trekken. En Vigga nam haar plaats op mijn gezicht weer in. Dit werd beter dan ik had gehoopt en Barbara greep niet in!

"Doe dat nog eens maar niet zo ruw, want anders dan laat ik Henrike je onzalig hard in je ballen knijpen," beval Vigga als een echte Walkure commandant.

"De penibele situatie waarin ik mij bevind is me bekend," zei ik. "Zal ik je een orgasme bezorgen, nu je hier toch zit?" Mijn stem was slecht te horen onder haar verticale glimlach.

"Grootspraak, dat lukt je nooit, maar je mag het proberen," zei Vigga uitdagend.

Haar startknop werd opnieuw door mij naar binnen gezogen. Watertandend begon ik uitermate voorzichtig te knabbelen en te likken. Best lastig, want Henrike was nog steeds druk bezig. De startknop werkte prima. Vigga sloeg meteen aan. Voor mij begon een nieuw soort uitdaging. De jonge onervaren Walkure klaarkrijgen. Via een orgasme zou ik Vigga uitschakelen. Jammer dat ik mijn handen niet vrij had. Ze zouden heel nuttig ondersteunend werk kunnen verrichtten met Vigga's tepels. Helaas, de enige instrumenten die ik kon gebruiken waren mijn lippen en mijn tong.

Langs Vigga's bos schaamhaar keek ik tussen haar dansende borsten door omhoog naar haar gezicht en deed wat ik kon. Elke uitdrukking probeerde ik te lezen. Vigga werd knap onrustig en ik ging door met wat ik deed. Kennelijk was ik goed bezig.

Met mijn tong had ik een buisje om haar pareltje gevormd. Het pareltje zoog ik naar binnen en duwde ik naar buiten. De snelheid voerde ik heel langzaam op, mijn ogen strak gericht op de hare zodat ik precies het juiste tempo kon aanhouden. Eigenlijk was dat alles wat ik deed. Het was genoeg. Er verscheen een traan in haar ogen en ik meende zelfs angst te ontwaren. Daarna ging haar gezichtsuitdrukking via verbazing en verbijstering over naar volledige overgave. Vigga straalde puur genot uit en tot mijn verbazing begon ze te neuriën of zingen. Het was me niet helemaal duidelijk. In ieder geval was het onverstaanbaar. Haar ademhaling was heel snel en oppervlakkig. Ze was in ademnood. Dat had ik bij Barbara al vaker gezien.

Met een ijselijke oerkreet kwam Vigga klaar. Ze vloog van mijn gezicht en kwam stuiptrekkend op de vloer terecht. Ze bleef door kronkelen, hijgen en steunen. Wel twee minuten. Ze raakte niet bewusteloos. Ze moest wel over een ijzeren conditie beschikken. De dames keken allemaal naar haar en vroegen of alles goed ging met haar. Eenmaal uit gekronkeld keek Vigga me verliefd aan en gilde:

"Nog een keer."

Zeven Amazones riepen tegelijk:

"Ik eerst."

Barbara greep in:

"Iedereen mag een keer en daarna is het afgelopen," riep ze.

Henrike was nog altijd bezig. Ondertussen beklom de tweede Amazone mijn gezicht. Weer een groot succes. De derde Amazone besteeg mijn gezicht. Ze viel buiten westen van mijn hoofd. Dat bewustzijn verliezen was kennelijk normaler dan ik had gedacht, maar ik was toch wel opgelucht toen de Amazone, volkomen uitgeput, weer bijkwam. De een na de ander werd door mij "uitgeschakeld". Van een echt gevecht was geen sprake meer.

"Verdorie," riep Henrike. "Hij heeft inderdaad een geweldig uithoudingsvermogen. Hij vertikt het om mij zijn zaad te geven."

De dames hadden mij weliswaar onder controle, maar ik was nog lang niet onderworpen. Barbara besefte dat ik nooit zou opgeven en dat was niet wat zij wilde. Zij deed precies hetzelfde als dat wat ik bij haar deed als ik niet kon winnen: seks inzetten.

Barbara riep: "Dat heb ik al vaker beleefd en ik weet wat ik er aan moet doen, kortstondig loslaten en dan, als ik met hem klaar ben, weer flink doorgaan Henrike."

Barbara kwam bij me en sloeg met de vlakke hand een paar forse slagen tegen mijn piemel. Tegen de danseres die op mijn gezicht zat riep ze, dat ze mijn neus moest dichtknijpen en omdat mijn mond al bedekt was, dreigde ik te stikken.

"Abspritzen, jetzt," brulde Barbara.

Ze kende mijn zwakheid en had er schaamteloos gebruik van gemaakt.

Tegen de Amazones riep ze: "Hebben jullie opgelet? Zo doe je dat. Hij raakt opgewonden als een sterke vrouw hem controleert en een bevel geeft. Daar kan hij niet tegen."

Barbara stond inmiddels wijdbeens voor mij. Haar felle amber bruine ogen, keken mij autoritair aan. Haar topje viel open en haar borsten bengelden boven mijn gezicht. De weg naar het openliggende paradijs werd duidelijk aangegeven door haar gespierde dijen.

Henrike was onmiddellijk doorgegaan. Het werd me allemaal teveel. Mijn zaad vloog door de lucht. Een aantal Amazones werden geraakt en Henrike kreeg een flinke kwak in haar gezicht.

De Amazone op mijn hoofd hield nog altijd mijn neus dicht, waardoor ik wat benauwd begon te worden. Voorzichtig beet ik in haar pareltje. Ze keek me verschrikt aan en begreep meteen waarom ik dat deed.

"Sorry," zei ze zachtjes. "Ik was even afgeleid."

De rest hoef ik niet in detail te vertellen. De Amazones hebben mij allemaal afgetrokken. Voor de laatste drie had ik wat meer tijd nodig, dat moet ik eerlijk erkennen, maar iedereen was het er over eens dat ik vaker kon dan een konijn. Barbara was verliefd op mij, Vigga was verliefd op mij, Henrike was verliefd op mij, Anna was verliefd op mij en de vijf andere Amazones waren vast ook verliefd op mij. Vandaag was ik al negen keer klaargekomen. Het leven was fantastisch.

Barbara verklaarde dat het gevecht onbeslist was. Ik had niet opgegeven. De Amazones hadden mij allemaal bevredigd en ik hen. Amazones -- Sven : 8 -- 8.

We gingen ons douchen. De meiden kwamen allemaal om me heen staan. Ik werd gekust en schoon gepoetst, vooral mijn pretpaal, die al weer vol leven was. Vigga fluisterde in mijn oor dat ze nog nooit eerder was klaargekomen. Ze had er geen idee van gehad, dat het zo heerlijk was. Ze zou me nooit vergeten. Als ze ooit iets kon terug doen, dan hoefde ik het maar te zeggen. Barbara hoefde niet te douchen, maar toch gingen haar gympies, minirok en topje in sneltreinvaart uit.

"Sven, nu ben ik aan de beurt," riep Barbara terwijl ze me besprong.

Dit was wat we vele malen hadden geoefend. De eerste keren waren we onderuit gegaan, maar nu was ik "ingereden". Barbara had me uitstekend afgericht. Gladde vloer of niet, we zouden niet vallen en we zouden ook niet uitgeput raken voordat we voldoende waren bevredigd.

Met haar benen om mijn heupen liet ze zich over mij lans zakken, zoals ze al zo vaak had gedaan en begon me hevig te zoenen. Ik stak mijn armen onder haar knieën door om haar wat extra steun te geven. De show met de Amazones had haar duidelijk opgewonden. Barbara bereed me zoals alleen top amazones dat kunnen. Het was een ieder overduidelijk dat ik van haar was. Eigendom van Barbara. Ze kon met me doen wat ze wilde ik zou alles toelaten en dat wist ze.

"Laat mijn vriendinnen nog eens zien wat je kan," fluisterde ze in mijn oor.

Barbara had al haar energie en souplesse nodig om haar wild bokkende hengst te beteugelen. Ze zou blijven zitten, wat haar hengst ook uithaalde. We waren inmiddels een heel ervaren tandem.

WORDT VERVOLGD.

Bedankt voor het lezen van dit verhaal. Commentaar is welkom en sterren ook.