De Harem: 04 Op de vlucht

Hoki vertelde later dat de politieman haar bij haar werk had opgewacht en een vochtige zakdoek in haar gezicht had geduwd.

Inmiddels was Linda ook ter plekke. Ze gaf me haar handboeien en gooide Hoki over haar nek en verdween zo snel mogelijk achter een boom en wat struiken, aan de overkant van de straat. De naderende groep motoren was inmiddels goed te horen.

De agent werd door mij met zijn rug tegen en zijn armen om, een lantaarnpaal geplaatst. De handboeien werden door mij dicht geklikt en ik maakte dat ik uit het zicht verdween achter een struik.

Een aantal motoren sloeg af richting zomerhuisjes. Een paar anderen sloegen af in de tegengestelde richting naar Drontwijk aan Zee. Een motor reed door richting struik en de agent. De ietwat gezette motorrijder zag verbaast, dat de agent bewusteloos tegen de lantaarnpaal zat.

Toen ik opstond werd de motorrijder mijn naakte gestalte gewaar. De merkwaardige situatie maakte, dat hij even in de war werd gebracht. De man had een integraalhelm op, dus ik kon hem niet zomaar buiten westen slaan.

Een van de prachtige, lange, sterke benen van Linda trof hem net boven zijn heupen. Het was een agressieve trap van een reusachtige, woedende vrouw. De man ging omver en kwam gedeeltelijk onder de motorfiets terecht, waardoor hij niet in staat was om te voorkomen, dat Linda hem nog een trap gaf. Dat was voldoende. De motor werd door mij overeind getrokken en op de standaard gezet. De motor liep nog. Gelukkig kwam er niemand aan.

"Dat was een geweldige trap," zei ik bewonderend. Mijn lid was wat omhoog gekomen.

"Bedankt voor je compliment. Wat jij deed was anders ook niet mis. Ik heb jou zwaar onderschat," zei Linda. Ze pakte haar telefoon om Nora te vertellen, dat we Hoki hadden kunnen redden, maar dat ze wel bewusteloos was.

"Vertel meteen even dat we haar en de meiden zo dadelijk op een motorfiets achterna komen. Dan weten ze, dat wij het zijn," riep ik.

Hoki was buiten kennis, maar verder leek alles in orde. Waarom ze ontkleed was is onduidelijk. Misschien wilde de agent Hoki naakt afleveren bij de motorbende, zodat ze niet zo gemakkelijk zou kunnen vluchten, als ze bijkwam. Misschien was het omdat hij het leuk vond om haar te sarren.

Hoki's kleren en tas waren weg. Ze moesten nog in de buurt zijn, maar we hadden geen tijd om er naar te gaan zoeken. De Sater begon zich wat te herstellen en keek Linda verdwaast aan. Hij kreeg opnieuw een trap. Nadat ik hem zijn jack en helm had afgenomen, plaatste ik hem ruggelings tegen een boom, waaraan hij in innige omhelzing werd vastgemaakt met de boeien van de politieman.

Met de helm op en het jack aan, ging ik op de motor zitten. Linda zette Hoki op mijn schoot. Ik trok snel mijn piemel onder haar kruis vandaan. Met haar venusheuvel tegen mijn benedenbuurman, ritste ik het Jack dicht. Het zat strak, maar was net ruim genoeg voor het kleine meisje en mij. Op deze manier kon ze niet wegglijden. Linda nam plaats op de duo zit.

Met het warme lichaampje van Hoki strak tegen mij aangeklemd had mijn jonge heer moeite zich te beheersen. Hoki ontroerde mij en ik gaf haar een kus op haar voorhoofd. Een gevoel van liefde voor de tweeling nam bezit van mij. Het was een vreemde gewaarwording, ik was vandaag al verliefd geworden op twee vrouwen en nu voelde ik ook al liefde opkomen voor het meisje dat tegen mij aangeklemd zat en dat terwijl ik nog niet een woord met haar had gesproken. Het leek mij duidelijk dat dat niet goed kon aflopen. Dit kon ik echt niet aan, maar mijn hart liet zich niet stoppen. Er was iets totaal mis met mij.

Met mijn voet liet ik de koppeling opkomen, de motor kwam op gang en we vertrokken richting strand. Niemand had gezien wat er was gebeurd. Boven op het duin hield de bestrating op en moesten we verder door mul zand. Het was lastig rijden met ons drieën en het schoot niet erg op, maar het ging altijd nog sneller dan wandelen. Eenmaal op het strand reed ik door richting zee. Bij de strook natter en harder zand vlak bij het water, veranderde ik van richting en reed verder langs de waterlijn.

De meisjes waren al een aardig eind op weg naar de boulevard van Drontwijk aan Zee. Iets voorbij de groep, veranderde ik opnieuw van richting, zodat ik hen zou onderscheppen. Ze hadden ons al gezien.

Hoki kwam bij.

"Hallo Hoki. Ik ben Jard, aangenaam. Hoe voel je je?"

Hoki keek wild geschrokken uit haar ogen en greep met kennis van zaken en tegenwoordigheid van geest mijn ballen. Ze kneep flink, maar net niet hard genoeg om mij flauw te laten vallen.

"Stoppen," riep ze woedend.

"Hoki, Hoki, hij heeft je gered. Het is een vriend," riep Linda.

Een misselijkmakend gevoel onderin mijn buik had mij tot stoppen gedwongen. Mijn ballen hadden vandaag meer te verduren gehad dan in mijn hele eerdere leven. Hoki keek me een beetje verdwaasd aan en werd zich langzaam aan bewust van de situatie. Onder het jack kreeg ik een omhelzing en met tranen in haar ogen werd ik op mijn borst gezoend. Mijn benedenbuurman bleef, wegens omstandigheden, bijzonder kalm.

"Sorry meneer, het spijt me heel erg," zei ze. Hoki begon me nogmaals te zoenen.

Nadat ik weer enigszins hersteld was reden we verder, tot we bij Nora en de meisjes waren. Linda stapte af, trok haar topje uit en gaf het aan Hoki. Bij Linda had het topje een groot stuk van haar buik bloot gelaten. Bij Hoki reikte het tot op haar venusheuvel. De bovenkant van het topje was wat te ruim voor Hoki. Haar borsten werden niet echt goed bedekt waardoor haar tepels regelmatig te zien waren.

Hoki was blij met het kledingstuk. Het meisje zag er nu nog verleidelijker uit, dan toen ze nog naakt was. Nora en Linda vertelden mij diezelfde avond nog dat Hoki nooit iemand zou omhelzen en zoenen. Hoki had zichzelf emotioneel meer blootgegeven, dan ze zichzelf normaal toestond. Ze waren er van overtuigd dat Hoki levenslang bij me zou blijven. Een meisje dat zonder enige aarzeling haar leven voor me zou geven. Het leek mij sterk, maar zij kenden haar beter dan ik.

Linda was er zonder topje, ook verleidelijker op geworden. Ze zag er in haar minirokje met blote borsten en tatoeages geweldig stoer en sexy uit. Mijn lans groeide. De meisje hadden het allemaal in de gaten en riepen enthousiast: "Hij valt op jou Linda."

"Ja," zei Linda, "dat weet ik allang, hij is van Nora en mij. We hebben hem vanochtend buitgemaakt."

**** Hulp van een vriend ****

"Dames, er zullen ongetwijfeld wat bendeleden in het dorp zijn om jullie te zoeken. Als jullie daar zo dadelijk aankomen, loop dan onderlangs, vlak langs de muur van de boulevard. Op die manier zijn jullie vanuit het dorp alleen zichtbaar voor de mensen die boven bij de muur van de boulevard staan. Bovenlangs zal ik op de motor iets vooruit rijden. Als ik een bendelid zie, dan waarschuw ik jullie."

Linda riep dat ze mee wilde. Ze sprong achterop, drukte haar borsten tegen mijn "geleende" jack, sloeg haar armen om mij heen en greep zich met een hand stevig vast aan mijn handvat en met haar andere hand greep ze mijn ballen. Ze liet echt geen kans onbenut om mij te laten voelen dat ik van haar was. Mijn ballen werden gemasseerd en mijn paal gemasturbeerd. Het motorrijden werd er niet makkelijker door.

We reden langs de duinenrij, door het mulle zand naar de eerste strandopgang bij het dorp, die op rechtstreeks op de boulevard uitkwam. Bij het Marktplein stapten we af. Het strand en het plein waren vanaf hier goed te overzien. Een prima plek om op de uitkijk te staan als je iemand zocht. Ik keek over het muurtje naar het strand. Er was niemand in de buurt. In de verte zag ik de meisjes aankomen. Linda was inmiddels afgestapt en wat verder gelopen om daar op de uitkijk te gaan staan. Met de helm op het hoofd en zittend op de motor met het jack dicht, viel mijn naakte kruis niet erg op. Linda viel wel op. Het was moeilijk om haar aanwezigheid te negeren. Ze was indrukwekkend. De meeste mensen keken, maar niemand viel haar lastig.

Nauwelijks een minuut later hoorde ik een motorfiets aankomen. Het leek me beter om iets verder van de boulevard af het Marktplein op te rijden. Verdekt achter een fontein stelde ik mij op. Achter de waterstraal was ik nog wel zichtbaar. Hopelijk was de dekking voldoende.

Op mijn jack stond "De Saters" met een afbeelding van een man met hoorns, bokkenpoten en een enorme roede. De motorrijder reed naar het stenen muurtje, dat de boulevard van het strand scheidde. Hij had dezelfde naam, emblemen en versiersels op zijn jack als ik. Het moest wel om een bendelid gaan. Bij een confrontatie zou ik me niet inhouden, want ik verafschuw dat soort laffe vrouwen uitbuiters. De crimineel deed zijn helm af en keek zoekend naar beneden op het strand. Het kon niet anders, of hij zou de meisjes zien.

De man greep naar zijn telefoon. Hij moest gestopt worden voor hij alarm kon slaan. Er was maar een oplossing. Vol gas reed ik op hem en zijn motor in. Beide motoren werden tegen de muur gesmakt waar ze bleven liggen. Vlak voor de klap was ik van mijn motor gesprongen en belande met een enorme salto drie meter lager op het strand. De actie was bloedlink, maar liep goed af. Mul zand is net wat prettiger om op te landen dan beton.

De Sater was minder fortuinlijk. Hij was door de klap eveneens over de muur heen gevlogen en lag nu, net als ik, drie meter lager, op het strand. Hij was bewusteloos en had een gebroken been. Het zag er niet best uit. Van hem zouden we voorlopig geen last meer hebben.

Z'n telefoon lag naast hem in het zand en stond nog aan. Snel navigeerde ik naar de instellingen om de beveiliging uit te schakelen. De vingerafdrukscanner werd door mij even tegen de wijsvinger van het bendelid gedrukt. Klaar. Vervolgens haalde ik de batterij er uit en stak de telefoon in de zak van mijn jack. Net op tijd. De man kwam bij en begon te kermen van de pijn.

Linda kwam aan rennen. Ze werd achtervolgd door iemand die ik niet goed kon zien, maar hij was duidelijk sneller. Hij had haar bijna. Linda bedacht zich geen ogenblik en sprong als een kat over de borstwering. Een hele knappe sprong. Ze had gehoopt, dat de man haar niet zou volgen. En dat deed hij inderdaad niet.

Hij zag mij en riep: "Jard, ik sta met een bus bij die trap daar," terwijl hij naar een trap wees.

De man was een oud-collega uit mijn tijd bij het leger. Een van de vrienden die ik had besteld.

"Ben," riep ik. "Je komt bijzonder gelegen. Wij moeten hier zo snel mogelijk weg. De politie en zijn collega's," ik wees op het kermende bendelid, "zijn vast al gewaarschuwd. We zijn zo bij je."

Linda en ik renden op de meisjes af en gebaarden dat ze op moesten schieten. Ze zetten het op een lopen. Met gebaren maakte ik duidelijk dat ze afstand moesten nemen van de boulevard-muur, waar al wat mensen naar toe liepen om te kijken wat er was gebeurd. Gelukkig letten die meer op de kermende motorrijder dan op ons. Het hielp ook, dat het inmiddels ook al redelijk donker was. De meisjes moesten nog een aardig eind rennen. Waarschijnlijk dankzij de trainingen van Linda hielden ze dat goed vol. Na enkele minuten waren we bij de trap. Het bestelbusje van Ben stond stond met geopende deuren op ons te wachten.

"Iedereen is binnen," riep Nora.

Ik gooide de deuren dicht, deed de helm af en stapte voorin bij Ben.

"Naar mijn huis Ben. Met wat geluk heeft niemand ons zien instappen, maar we moeten toch opletten of we ook door de politie of motorrijders worden gevolgd."

We reden eerst wat meer naar de buitenkant van Drontwijk aan Zee. Daarna reden we in een rustige omgeving een stukje rond.

"Jullie worden niet gevolgd," zei Nicole in mijn oortje.

"Oké, we worden niet gevolgd," zei ik tegen Ben.

"Ik heb ook een oortje in," zei Ben.

"De agent die mij met Nora en Linda heeft gezien in de strandtent, heeft vast ook gezien hoe intiem Nicole mij begroette, ze kan bezoek verwachten." zei ik.

Ben vertelde dat er al wat meer "vrienden" waren in de strandtent. Bovendien was er veel publiek vanwege de ontmoetingsavond. Nicole en haar man waren de komende uren veilig. Het leek erop dat de situatie voorlopig onder controle was.

WORDT VERVOLGD.