De Harem: 09 Wraak

Dit erotische misdaadverhaal is volkomen uit de duim gezogen. Mocht u menen iets of iemand te herkennen, dan berust dat op toeval. Dit hoofdstuk bevat, geklede vrouwen naakte mannen (gvnm), vernedering, geweld, het aanbrengen van penis-piercings en een feest met barbecue. Enkele gebeurtenissen zullen vanuit een ander perspectief, ook in "L'île des femmes" worden beschreven.

**** Zondagochtend. Inspectie en intake van de gevangenen ****

Het zou waarschijnlijk nog tot vanavond duren voordat iemand door zou krijgen dat de hele motorbende verdwenen was. Voor die tijd moesten we proberen om de bankrekeningen van de bende te confisqueren. Mijn kosten waren al aardig opgelopen en mijn harem had naar mijn mening, recht op een flinke schadevergoeding voor de geleden ellende. Verder was het noodzakelijk om de mannen "hanteerbaar" te maken. Mijn vrouwen wilden dat door middel van een "deep shaft apadravya-piercing" met penisring bewerkstelligen, op dezelfde manier als dat op L'île des femmes gebeurde. Andere zaken zoals hygiëne, eten en drinken moesten ook geregeld worden. Kortom, er moest heel wat werk worden verricht.

In een van de ruimtes naast het cellen gedeelte hadden we een kantoortje ingericht voor Nora en Sharana, die de administratie en overboekingen zouden regelen. Naast het administratiekantoor hadden we een tijdelijke piercing studio ingericht. Er waren vijf mannen per vrouw. Nora besliste dat elke vrouw vijf mannen kon uitzoeken om haar penisring met label te dragen. Wanneer een man meerdere keren werd uitgekozen, dan besliste de dobbelsteen. De verliezer kon dan een andere man uitkiezen. Het verlangen van mijn vrouwen om de mannen eens flink te vernederen was diep geworteld. Ze wilden allemaal graag het klusje van het zetten van de piercings doen, maar ze lieten het over aan Maëva omdat die het best wist hoe het moest.

Om acht uur gingen we naar de gevangenen. Noki en Hoki hadden gemerkt dat ik wel kikte op hun outfit van de vorige dag en daarom hadden ze alleen hun korte zwarte leren broekjes plus riem met mes aangetrokken. Vandaag had de tweeling bovendien extra attributen bij zich: de dames waren voorzien van een rijzweep. De gevangenen moesten zich wel beroerd voelen, maar desondanks begon een aantal mannen meteen te schreeuwen en te vloeken, toen we de cellenruimte binnenkwamen en het licht aandeden. Dat kwam niet onverwacht. Bertie en Ella grepen de brandslang en draaiden de kraan maximaal open. Elke schreeuwlelijk werd bespoten met een keiharde straal water. De dames waren meedogenloos. Ze deden hun best om zoveel mogelijk lullen en ballen te raken.

Linda riep: "Stilte en respect voor Nora. Zij gaat jullie toespreken." Toen het stil was zei Nora: "Jullie wilden de deze jongedames, Nora gebaarde richting meisjes, drogeren, onderwerpen en als seksslavinnetjes verkopen en omdat wij dat wisten te voorkomen wilden jullie Linda en mij verkrachten en daarna vermoorden. Jullie waren een gevaar voor ons en vele andere vrouwen. Die tijd is voorbij, jullie zijn nu ons eigendom. Wij willen zo min mogelijk werk. Wie doet wat we vragen krijgt eten en drinken. Wie dat niet doet wordt gedwongen en krijgt geen eten en drinken. Dat is alles." Nora verliet de cellenruimte alsof ze een gevangenisdirectrice was.

"Kutwijf," riep een van de mannen. Onmiddellijk werd de straal water op zijn kruis gezet. Linda riep: "Respect had ik gezegd. Jullie mogen Nora op geen enkele manier noemen of aanduiden." "Wat gaan jullie met ons doen en wie is die naakte lul" riep een kerel die er goed uitzag en die al enige tijd naar de topless Oki's had staan loeren. De aanblik beviel hem kennelijk want zijn lul stond recht vooruit. "Viezerik" Hoki sloeg hem met leren flap van haar rijzweep keihard op zijn eikel. Hij gilde het uit. "Smerige kut. Wat gaan jullie doen en wie is die naakte lul?" "Je mag onze man "geachte beheerder" noemen," zei Hoki, terwijl ze nog eens sloeg. De man kromp ineen van de pijn. Linda kende hem nog wel. Het was een enorme klootzak, maar ze was zijn naam kwijt. "Hoe heet je?" vroeg ze. "Voor mijn vrienden Appie, maar voor jullie Abbas Hadid. Hier gaan jullie spijt van krijgen." "Ik vroeg alleen je naam," zei Linda.

Bertie en Ella zetten de kraan weer open en nu werd Abbas bespoten. Waarop hij ons zijn rug toedraaide om zijn kruis te beschermen. Linda zei dat we Abbas als eerste moesten "behandelen". De celdeur werd door mij geopend en Linda trok hem aan zijn handboeien achteruit naar buiten, waarna ik de deur weer sloot. Linda trok de armen van de man omhoog en schopte zijn benen uit elkaar zodat de man nu wijdbeens gebukt voor ons stond. "Dit is de houding die je moet aannemen als een vrouw "wijdbeens" roept," zei Linda.

Noki deed een lus van staaldraad om de zak van Abbas. De lus werd strakgetrokken door een buis, waar het draad doorheen liep, uit het handvat van de handige gadget te schuiven. De lus sloot zich en de ballen van Abbas voorkwamen dat hij kon losschieten. Noki klikte de buis vast. De gadget leek wat op de trekstang van een bolderkar, die nu vast zat aan de zak van de Sater. Linda liet de man los en Noki trok hem achteruit met zich mee naar de piercing studio, waar de penisring door Maëva zou worden aangebracht. De meisjes lieten de mannen met opzet achteruit lopen. Dat gaf de minste kans op moeilijkheden.

**** De "waarom" vraag ****

In de studio stond een krukje, dat aan de vloer was verankerd. Het zitvlak bestond uit een smalle plank met een gat in het midden. Het meubelstuk was speciaal voor deze gelegenheid door mij gemaakt. Linda en ik dwongen de Sater zo te gaan zitten dat de plank tussen zijn benen door stak en zijn ballen boven het gat hingen. Noki stak de "ballenstrop" van boven door het gat in het meubelstuk en zette het ding vast. De man zat nogal ongemakkelijk. Zijn lul lag voor hem op de plank, Maëva kon er goed bij. Abbas was de man die ze ooit in Frankrijk had ontmoet en die haar later, als speeltje aan de Saters cadeau had gedaan.

Normaal was Maëva een heel nuchter meisje, maar nu was ze geëmotioneerd. Maëva had altijd alles in zich opgenomen. Alles wat haar familie haar had geleerd, alles wat ze zelf had gezien, alles wat ze op school had geleerd. Ze wilde altijd alles weten. Ze had elk boek

gelezen dat ze te pakken kon krijgen. Haar hoofd zat vol feiten, net als een encyclopedie op een computer, maar nadenken over haar kennis had ze vroeger nooit gedaan. Waarom hadden de Fransen koloniën, waarom hielden ze kernproeven, waarom was haar vader

overleden? Het waarom, was iets waar ze zich nooit mee bezig had gehouden. Ondanks haar enorme kennis was ze destijds ontstellend naïef. Maëva was spontaan verliefd op Abbas geworden en was er vanuit gegaan, dat hij dezelfde gevoelens voor haar had. Abbas had haar echter zonder enige wroeging als seksslavinnetje weggegeven. Ze was er totaal kapot van geweest. Het had wel een half jaar geduurd voordat ze weer zo helder was, dat ze kon denken en dat was precies wat ze toen voor het eerst in haar leven deed.

Waarom had ze zich afgevraagd. Maëva wilde nog altijd alle feiten weten, maar tegenwoordig was dat niet genoeg, ze wilde ook altijd het waarom begrijpen. Toen ze mij ontmoette had ze me een rare vent gevonden: Ik liep naakt rond en liet me openlijk aftrekken en vernederen. Ook door haar. Toch had ze mij onmiddellijk gemogen. Ze was zelfs verliefd op me geworden. Waarom had ze zich afgevraagd. Behalve dat ik er goed uitzag, had ze vrijwel direct gevoeld dat ik gevaarlijk was, maar niet voor haar. Waarom? Het antwoord kwam pas, toen ze hoorde wat mij was overkomen met Pettie en Sandrine. Ze begreep dat ik er altijd voor haar of een van mijn andere haremvrouwen zou zijn als dat nodig was. Ze begreep mij, maar Abbas begreep ze niet.

Abbas had Maëva onmiddellijk herkent bij binnenkomst van de piercing studio. Nu zijn lul zo kwetsbaar en toegankelijk op een plank gepresenteerd lag, werd Abbas ongerust en riep dat het hem speet. Hoki gaf een ferme tik op zijn eikel en zei dat hem niets was gevraagd. "Wat ik nooit heb begrepen is, waarom je mij als een stuk speelgoed hebt weggegeven. Ik was verliefd op jou en we hebben samen toch een paar fijne weken gehad? Hoe kon je dat doen?" vroeg Maëva. Abbas zweeg. Hoki gaf opnieuw een ferme tik op zijn eikel en zei dat hem iets was gevraagd.

Abbas wilde er liever niet over praten maar zag wel in, dat hij toch iets moest zeggen. "Ik wilde graag lid worden van de motorclub. Ik wilde een Sater worden en de prijs daarvoor was, dat ik een gleuf moest aanleveren. Het was dus logisch om met jou te betalen." Maëva was niet tevreden met het antwoord. "Je hebt na mij nog wel meer meisjes afgeleverd bij de club. Je had in plaats van mij toch wel kunnen kiezen voor een van je andere slachtoffers? Waarom koos je mij?" "Tsja," zei Abbas peinzend. "Hoe leg je dat uit?" Als je in een winkel iets koop en je moet €50 betalen, dan maakt het toch niet uit met welk bankbriefje je betaald? Als het maar €50 is. Ik had je niet meer nodig want als Sater kon ik immers mijn pik kwijt in alle gleuven van de club. Ik weet dat je de slimste niet bent, maar dit moet je toch wel kunnen snappen?" Maëva was perplex. Abbas had gewoon gedaan wat hem logisch gezien het meeste profijt op leverde. Hij bleek volkomen gewetenloos en gevoelloos. Geen enkele compassie. Hij kende en begreep het concept "liefde" niet. Hij was een gevoelloze, berekenende gluiperd. Een hufter van het zuiverste water.

**** De deep shaft apadravya-piercing ****

De piercing die door Maëva gezet zou worden was heel gebruikelijk op haar geboorte eiland. Haar moeder had het bij haar vader en vele ander mannen uitgevoerd. Door de piercing kon een staaf van wel bijna een centimeter dik worden geduwd. Op de uiteinden konden verschillenden sieraden worden geplaatst, meestal bolvormig. Bij de seks was de beleving voor zowel de man als de vrouw geweldig. Zo'n piercing kon van binnenuit de clitoris stimuleren. Mannen die zo'n piercing hadden waren bij de vrouwen heel gewild. Maëva wist nog precies hoe het aanbrengen van de piercing ging. Ze liet niets van haar verbazing over de opmerkelijke antwoorden van Abbas blijken.

Ze greep zijn penis en begon deze te masseren. Ze wilde graag een erectie hebben, omdat het dan makkelijker was om precies te voelen waar de naald naar binnen moest en waar hij weer naar buiten moest. Het was belangrijk om dat precies goed te doen om bloeden zoveel mogelijk te voorkomen. Ondertussen was Léria binnen gekomen met haar videocamera. Ze maakte een filmpje. Ze deed dit voor eigen plezier. Abbas was bang. Hij deed zijn best om een erectie te voorkomen.

Dat maar dat hij als overmeesterde druiloor voor de jonge vrouw zat die zijn orgaan zonder schroom zat te masseren terwijl ze hem strak in de ogen keek, maakte dat hij zijn ogen neersloeg. Zij was nu de meerdere. "Kan je geen stijve krijgen? Je bent de clubnaam onwaardig," zei Maëva. Abbas kickte enorm op de vernedering en dat alles door Léria werd opgenomen maakte het gevoel nog sterker. Een erectie was onvermijdelijk. Zijn piemel pleegde verraad. De meisjes waren hem de baas. In een poging nog iets van zijn eer te redden sloeg Abbas zijn ogen weer op om Maëva te laten geloven, dat hij niet onder de indruk van haar was. Léria had eerst een totaalshot gemaakt en zoomde nu in op de stijve lul van Abbas.

Abbas lul werd ontsmet en de piercing naald werd iets achter de eikel bovenop de penis geplaatst. Maëva bleef Abbas strak in zijn ogen kijken en stak de naald langzaam met de speciale tang door de stijve penis. De vernedering was enorm en de pijn bijna ondraaglijk. Abbas gilde het uit en zijn penis begon flink te bloeden. Maëva bleef Abbas aankijken tot hij zijn blik opnieuw naar beneden richtte.

De naald werd van de tang gehaald en er werd een grote opengebogen ring aan vast geschroefd. Deze werd door de eikel getrokken en vervolgens de werd de naald losgeschroefd. Er werd een mooi geëmailleerd plaatje aan gehangen en de ring werd dichtgeknepen. Léria nam alles in detail op en zei dat ze het filmpje op internet zou plaatsen. Natuurlijk deed ze dat niet. Elk spoor van de ontvoerde criminelen moest worden vermeden, maar dat wist Abbas niet. Léria hield de filmpjes van het "penismerken" voor zichzelf om er privé van te kunnen genieten.

Door middel van een puntlas, werd de penisring definitief gesloten. Nog wat koud water erover om af te koelen. Bijkomend voordeel van het lassen was, dat het de wond gesteriliseerd werd doordat het de open bloedvaten dicht schroeide. Een en ander had wat subtieler gekund, maar alle hygiënemaatregelen waren getroffen. De volgende eigenaresse van de penis kon het plaatje eenvoudig verwijderen en haar naam op de ring graveren. Eventueel kon ze de ring open zagen om de penis van iets anders te voorzien. Op het geëmailleerd naamplaatje stond: "Maëva 01".

Noki liet Abbas opstaan door zijn ballen met strop en al uit het gat te trekken. Ze bevestigde een ketting aan de penisring en trok deze tussen Abbas z'n benen door naar de handboeien waar hij werd vastgemaakt. Noki trok de ketting niet al te strak aan. Het was immers niet de bedoeling om het genezingsproces te bemoeilijken. Aan de handboeien werd nog een extra ketting bevestigd. Deze zou straks dienen om Abbas aan de kapstok in de gang te bevestigen. Maar eerst moest de administratie gedaan worden.

**** Administratie ****

Voor het bureau van Nora en Sharana stond net zo'n kruk als bij Maëva en deze was eveneens verankerd aan de vloer. Noki stak de "ballenstrop" door het gat terwijl Abbas door Linda op de kruk werd geplaatst. Nora had de telefoon van Abbas al klaarliggen en deze werd met behulp van zijn vingerafdruk ontgrendeld. Abbas bleek een bank te hebben die de mogelijkheid bood om Bitcoins te kopen. Dat deed Nora onmiddellijk. De Bitcoins werden naar een adres van onze eigen Bitcoinportemonnee gezonden. Als een bendelid een bank had waar geen Bitcoins verkrijgbaar waren, dan werd het geld van zijn rekening overgemaakt naar de bank van Abbas en vervolgens...

Nora en Sharana probeerden zoveel mogelijk gegevens over de clubactiviteiten te weten te komen. Met name over de vrouwenhandel. Pas toen Nora tevreden was werd Abbas naar de kapstok in de gang gebracht om hem tijdelijk op te slaan. Wanneer een bendelid niet wilde meewerken, dan had Nora nog een aardige verrassing voor hem. Onder de kruk was een elektrische bankschroef geplaatst.

Inmiddels hadden Linda en ik de volgende man naar de werkplaats gebracht. Het ringen ging sneller dan de administratie, zodat Nora en Sharana flink door konden werken. Nadat alle mannen in de gang waren opgeslagen, kwamen de vrouwen aan de beurt. Ze kregen geen piercing, maar ze moesten wel het administratiekantoor bezoeken. Een voor een bracht ik ze naar Nora en Sharana waar ik ze gewoon met een eenvoudige dubbele Nelson onder controle hield. Een van de vrouwen probeerde mijn piemel te pakken en maakte mij uit voor een misselijke aanrander. Waarop Nora uit haar stoel kwam en de vrouw met de vlakke hand een forse klap in haar gezicht gaf. "Je mag onze man aanspreken met "geachte beheerder" en voor een aanranding door hem hoef je niet bang te zijn. Hij valt niet op criminele teefjes," zei Nora. Ze ging weer zitten om de intake af te ronden. De vrouwen werden net als de mannen, aan de kapstok opgeslagen.

Onze Duitse gevangenis had niet het comfort, dat de Nederlandse staat tegenwoordig aanbiedt. Elke cel had vijf matrassen en dekens. In de hoek van elke cel was een gat met twee verhoogde blokken, net zoals bij Franse toiletten en daar was het ook precies voor bedoeld. Verder lagen er wat spelletjes zodat de gevangenen bijvoorbeeld konden kaarten. Buiten de cellen stond een tv waar ze naar konden kijken.

We spoten de cellen schoon en brachten onze gasten terug. Penissen met dezelfde eigenaresse bij elkaar in een cel en de wijven ook in een cel. Nora vertelde de mannen dat ze, totdat ze verkocht zouden worden eigendom waren van de dame op hun penislabel. Als we een bepaalde man wilden aanspreken, dan gebruikten we hun label daarvoor. Abbas werd nu aangesproken met: Penis "Maëva 01". De gevangenen mochten een voor een hun polsen en vervolgens hun lul door de tralies steken om de handboeien en kettingen te verwijderen. Nora deelde onze gevangenen mee dat ze de boel goed schoon moesten houden en deed het licht op de nachtstand. Het was al laat.

**** Er ontbreekt nog een penis aan de verzameling ****

We doken in onze slaapkuil. Hoki kwam tegen mij aanliggen en greep mijn paal krachtig vast. Ze begon me niet af te trekken, maar keek me indringend aan. Ze zat met iets en ik wist direct wat dat was: we hadden de politieagent, die haar had willen ontvoeren niet gevangen. Hij was wel geen officieel lid van de Saters, maar had Hoki wel aan hen willen uitleveren. We hadden al een rechercheur ontvoerd, dat is toch iets anders dan de ontvoering van een willekeurig bendelid. De politie zou dat niet licht opvatten. Nog een politieman ontvoeren zou lastig worden. Voorlopig was het niet anders, maar ik wist hoe we de man konden vinden. Mijn gevoelens voor Hoki waren duidelijk en ik wilde graag een manier verzinnen om de man te kunnen toevoegen aan onze verzameling. "Ik ben jouw ontvoerder niet vergeten Hoki. We krijgen hem nog wel." Hoki kneep nog een keer en gaf me een zoen. We sliepen door tot tegen de middag.

Na de lunch kropen we opnieuw bij elkaar in de slaapkuil om samen op het grote tv-scherm te kijken naar de foto's en filmpjes die Maëva had gedownload van de telefoons van de bende. Het werd al snel duidelijk dat er beneden in onze gevangenis niemand onschuldig was. Wat we met de mannen moesten doen was duidelijk, maar de vrouwen konden niet naar L'île des femmes. Dat zou immers geen straf zijn. Mijn harem vond dat de vrouwen net als de mannen moesten voelen hoe het is om verhandeld en vernederd te worden.

Hoe verneder je een vrouw? Naakt tentoonstellen? Bij deze vrouwen zou dat niet echt werken. Een openbaar pak slaag zou ook niet werken. Verkrachting? Wie zou dat moeten doen? Ik in ieder geval niet. Daar had ik echt geen zin aan. Ik walgde van die wijven. Misschien dat negeren zou werken. Jonge vrouwen die nog geen man en kinderen hebben doen alles om op te vallen bij mannen. Het is voor deze vrouwen zeker vernederend als het ze niet lukt om de aandacht van een man te vangen. De Mainaden deden moeite genoeg om op te vallen. Met open kruis en blote tieten op een motorclub rondlopen is zeker geen methode om geen aandacht te krijgen.

Olga stelde voor om de vrouwen in ieder geval de cellen van de mannen te laten schoonmaken. Ik moest er dan voor zorgen dat dat zou gebeuren zonder de vrouwen als vrouw te behandelen. Ze moesten behandeld worden alsof het om een soort van schoonmaakmachines ging. Daar was iedereen het mee eens. De mannen konden vanwege hun piercing niet goed meer richten bij het plassen. Dus er was elke dag werk. Olga dacht, dat het wel vernederend zou zijn om de vrouwen drie keer per dag de kont van de mannelijke Saters te laten reinigen.

Er was tijdens onze actie al een plannetje bij mij opgekomen, dat ik nu met mijn vrouwen wilde bespreken: het leek mij wel een goed idee om de Mainaden te verkopen aan dezelfde opkopers, die de bende gebruikte om hun slachtoffers te verkopen. Het vervelende van dit plan is natuurlijk dat je dat soort lieden nu juist zou moeten bestrijden in plaats van handel met ze te drijven. Maar, als we de vrouwenhandel een gevoelige klap konden uitdelen, dan zou dat de verkoop wel rechtvaardigen.

Omdat we de vrouwen gechipt hadden konden we ze volgen en zo stap voor stap een deel van de werkwijze en locaties van de handelaren ontrafelen. Natuurlijk konden we zoiets niet alleen, maar er was vast wel een vereniging te vinden van familieleden en vrienden van vermiste personen die zou kunnen helpen. Mijn vrouwen vonden het een geweldig idee en Léria wist zeker dat haar vader ook zou willen helpen. Volgens haar moeder en zuster was haar vader des duivels was geweest toen hij had gehoord waaraan Léria was ontsnapt. We gaven al onze informatie door aan Henri Pentiloni en we zochten op internet naar organisaties van vermiste personen.