RangaPanchami at Grandpaa's Village

आजोळची रंगपंचमी

लहान असताना मी बऱ्याचदा आजोळी जायचो पण कॉलेजला जायला लागल्यानंतर माझे आजोळी जाणे कमी कमी होत गेले. तेव्हा एका होळीला आजोबांनी आणि मामाने आम्हाला खास होळी करीता इंदोरला माझ्या आजोळी बोलावले होते. माझ्याबरोबर माझा मित्र, रमेश सुद्धा होता. रमेश माझा जिवलग मित्र असल्याने त्याचे आमच्या घरी रेग्युलर येणे-जाणे होते व तो जणू आमच्या घरचा एक सदस्य होता. नॅचरली माझे सगळे नातेवाईक त्याला चांगले ओळखत होते... तेव्हा मामाने त्यालाही अगदी आवर्जून बोलावले होते... रमेश माझा जिगरी यार होता तेव्हा तो बरोबर असला की माझा चांगला टाईमपास होत असे... आम्ही दोघे मिळून धमाल करत असू...

तेव्हा होळीच्या वेळी जेव्हा आम्ही इंदोरला गेलो तेव्हा आम्ही अशीच मस्त धमाल करत होतो... इंदोरला माझ्या आजोबांचे बंगलेवजा घर होते व घरापुढे मोठी बाग होती. बाग प्रचंड मोठी होती व एका बाजूला मोठ्या वाड्यासारखे घर आणि दुसऱ्या बाजूला त्या प्रॉपर्टीचा गेट होता. बागेच्या डाव्या बाजूला आमराई होती व तेथे आंबा व पेरूची झाडे होती... त्या झाडीत शिरून मिनीटभर आत गेले तर बागेतून कोणाला काही दिसत नसे कारण आत गर्द झाडी होती व थोडासा अंधार असायचा... इतर वेळी आजोबांच्या ह्या प्रॉपर्टीमध्ये बाहेरील व्यक्तीला प्रवेश नसायचा पण होळी आणि रंगपंचमीला प्रॉपर्टीचा गेट सताड उघडा रहायचा...

तेव्हा ह्या बागेत रंगपंचमीचा कार्यक्रम रंगात चालू होता... आजोबा तेथील प्रतिष्ठीत व्यक्ती होते तेव्हा सार्वजनिक होळी त्या बागेतच होती आणि म्हणून आजुबाजूच्या एरीयातील बरीच लोक सहकुटूंब रंगपंचमी खेळायला आले होते.. आमच्या नातेवाईकांचाही चांगलाच गोतावळा होता... बागेच्या हिरवळीवर काही तंबू बांधण्यात आले होते व त्यात रंगाची, बसण्याची, खाण्या-पिण्याची व्यवस्था केलेली होती... फिल्मी संगीत जोरात वाजत होते आणि त्या तालावर सगळे नाचत होते आणि एकमेकांना रंगवून होळीचा आनंद लुटत होते.

टॉयलेट-बाथरूमची सोय बंगल्यात होती तेव्हा सगळ्या मंडळींचे बागेतून बंगल्याकडे आणि बंगल्यातून बागेकडे येणे-जाणे सतत चालू होते... ह्या रंगपंचमीच्या व्यवस्थेचे मेन स्पॉन्सरर माझे आजोबा आणि मामा होते तेव्हा त्यांच्याबरोबर मला व्यवस्थेचे काही काम बघावे लागत होते. तेव्हा मध्ये मध्ये मला रमेशला सोडून जावे लागत होते. पण जेव्हा आम्ही एकत्र असू तेव्हा जोडीने सगळ्यांना रंगवत होतो...

रमेश आणि मी खास करून बायकांना रंगवण्यात जास्त इंटरेस्टेड होतो. त्याला आमच्या नातेवाईकांमधील सगळ्या स्त्रियां ओळखत असल्याने कोणालाही संकोच वाटत नव्हता... तसेच माझ्या ह्या आजोळी तो यापुर्वीही अनेकदा आलेला होता तेव्हा माझ्याबरोबर त्यालाही आजुबाजूची लोक ओळखत होती. म्हणूनच आजुबाजूला रहात असलेल्या मित्रांबरोबर आम्ही समस्त स्त्रियां आणि मुलींना 'रंगवण्याचा' चान्स सोडत नव्हतो. आमच्या दोघांचे खास 'लक्ष' माझ्या मामीवर होते...

ममता मामी दिसायला एकदम सुंदर होती... पस्तीशीची मामी जरी २ मुलांची आई होती तर तिने आपली फिगर मेंटेंड केली होती व ती फार सेक्सी दिसायची. रमेश आणि मी तिला 'ममता कुलकर्णी' म्हणायचो कारण ती दिसायला तिच्यासारखीच गोरी गोरी, गोल चेहऱ्याची आणि गुबगुबीत फिगरची होती... आज ममता मामीने चनीया-चोली घातली होती. खाली मरून कलरचा घागरा, वर पिवळ्या सिल्कचा ब्लाऊज आणि छातीच्या उभारांवर एक तलम ओढणी अशी तिची वेषभुषा होती... निव्वळ ब्लाऊज आणि पारदर्शक ओढणी असल्याने तिच्या छातीचे मदमस्त उभार डोळ्यात 'भरत' होते... घागरा तिने बेंबेच्या खाली चार बोटे नेसला होता तेव्हा तिचा कटी प्रदेश, खोलगट बेंबी आणि कंबरेवरील गुबगुबीत चरबी लक्ष वेधून घेत होती...

सगळ्यात जास्त लक्ष तिच्या ब्लाऊजच्या उभारांमधील घळीवर जात होते. हसताना, नाचताना तिच्या छातीच्या उभारांची मोहक हालचाल पाहून पॅन्टमध्ये 'तणाव' निर्माण होत होता... काही कारणाने ती जरा जरी वाकली की तिच्या ब्लाऊजच्या लो-कट गळ्यातून तिच्या उभारांची गुर्रेबाज कबुतरे डोळ्यांचे पारणे फेडत होती... तिचे कपडे रंगाने भिजले होते पण तरीही ती एकदम सेक्सी दिसत होती. आज तिला पाहिले की 'करण-अर्जुन' मधील ममता कुलकर्णी डोळ्यापुढे उभी रहात होती... रमेश आणि मी गुपचूप तिच्याबद्दल चावट कॉमेंट्स करत होतो... चान्स मिळाला तर मामीशी काय काय चावट चाळे करू ह्या कल्पनेची आम्ही देवाण-घेवाण करत होतो...

मामीने आम्हाला चोरून तिच्याकडे बघताना बऱ्याचदा नोटीस केले पण ती काही बोलली नाही. कदाचित ती सुद्धा रंगपंचमीच्या मूड मध्ये होती तेव्हा तिने त्याबद्दल काही रिॲक्ट केले नाही... उलट ती आमच्याशी थोडेसे फ्लर्ट करत होती... आम्हीही चान्स सोडत नव्हतो.. आम्ही सगळ्यांनी थोडी थोडी भांग प्यायली होती तेव्हा भांगेच्या अंमलाखाली आमच्यातील संकोच गळून गेला होता. जरी मामी आमच्यापेक्षा दुप्पट वयाची होती तरी तिला संकोच वाटत नव्हता की आम्ही लाजत नव्हतो...

ऑफकोर्स! आमच्यातील फ्लर्टींग चालले होते पण ते एकदम ऑब्वीअस नव्हते... रंगपंचमीच्या धांगड धिंग्यात आम्ही गुपचूपपणे मामीशी फ्लर्ट करत होतो... मध्येच एकदा आम्ही दोघांनी नाचता नाचता ममता मामीला कॉर्नर केले... रमेश तिच्याशी जास्तच मोकळेपणे थटटा-मस्करी करत होता... तिच्या सौंदयाची तारीफ करत तो तिला म्हणाला,

"आन्टी, येथे जमलेल्या तमाम स्त्रियांमध्ये तुम्हीच एकदम सुंदर दिसत आहात..."

"चल काहीतरीच काय... मी मेली रंगाने अशी भिजली आहे... माझा चेहरा रंगाने बरबटला आहे... काय मेले सुंदर तुला दिसले?"

"अहो, आन्टी... सोने मातीत पडले तर ते काय खराब होते?... तुम्ही कितीही रंगाने रंगलेल्या असा... तुमचे मुळचे सौंदर्य लपून का रहाणार आहे..."

"चल, चावट कुठला!... मामी आहे मी तुझी... जास्त चावट्पणा करू नकोस..."

असे बोलून ममता मामी मिश्कीलपणे हसत नाचू लागली... तेवढ्यात मला मामाने काही कामाकरीता हाक मारली आणि मी तेथून निघून गेलो... नंतर मामाने सांगितलेले काम करता करता मध्ये मध्ये माझी नजर रमेश आणि ममता मामीवर जात होती... नाचता नाचता ते दोघे हसत खिदळत गुपचूप बोलत होते. बहुतेक रमेश मामीशी फ्लर्ट करून तिला 'पटवायला' बघत होता... नंतर मी मामाने सांगितलेल्या कामात थोडा बिझी झालो...

नंतर काम संपवून मी परत आलो पण मामा आणि आजोबा असलेल्या घोळक्यात होतो... लांबून मी रमेशला पहात होतो... तो एका घोळक्यात नाचत होता. ममता मामी अर्थात त्या घोळक्यात होती म्हणून बहुतेक तो त्या घोळक्यात सामील झाला होता. मलाही लवकर जावून त्यांच्यात सामील व्हायचे होते पण मामाला कामाचा रिपोर्ट दिल्याशिवाय मला जाता येत नव्हते. आणि मामा काही मान्यवरांबरोबर बोलत होता...

मध्येच मी पाहिले की ममता मामी त्या घोळक्यातून निघाली आणि बंगल्याच्या दिशेने चालू लागली... अर्ध्या अंतरावर गेल्यावर ती डाव्या बाजूच्या आमराईकडे वळली... झपाझपा चालत ती आमराईत शिरली आणि दिसेनासी झाली. ती आमराईत शिरल्यावर मी पाहिले की रमेशही तो जेथे होता तेथून आमराईत शिरला... मला कुतुहल वाटले आणि काही संशय आला. पटकन मी मामाला डिस्टर्ब करत कामासंबंधी सांगितले आणि मागच्या मागे जात मी सुद्धा आमराईत शिरलो...

आम्ही तिघे तीन वेगवेगळ्या वाटेने आमराईत शिरलो होतो तेव्हा मला त्यांना गाठायचे होते. म्हणून मी पटापटा पाऊले उचलत ते गेले त्या दिशेने चालत गेलो... काही क्षणातच मला ममता मामी दिसली! तिला पाहिल्यावर माझा स्पीड कमी झाला आणि मी सावधपणे चालू लागलो. ममता मामी काही पाऊले पुढे गेली आणि थांबली. मी पण थांबलो आणि एका झाडामागे लपलो.

ती माझ्यापासून साधरण तीस फूटावर होती. लपून मी पाहू लागलो की ममता मामी आजुबाजूला पहात होती. मी आजुबाजूला पाहिले पण रमेश बाकी मला कोठे दिसला नाही. कोठे गेला तो? त्याला ममता मामीने बोलावले की तो सुद्धा गुपचूप तिच्या मागे आला होता? असे अनेक प्रश्न मला पडले... ईकडे तिकडे पाहून झाल्यावर ममता मामीने आपला घागरा वर करायला सुरुवात केली.

माझी छाती धडधडायला लागली... काय करतेय ती? घागरा वर करून तिने आत हात घातला आणि आपले पँटीज खाली सरकवायला सुरुवात केली. खाली वाकून तिने पँटीज पायातून काढली आणि पुन्हा उभी राहून ती हातातील पँटीज पाहू लागली. ती अस्वस्थपणे पायाची हालचाल करत होती. काही क्षण पँटीज पाहिल्यावर ती खाली जरा आजुबाजूला पाहू लागली आणि शेवटी एका दगडावर तिने पँटीज ठेवली. मग पटकन आपला घागरा वर करून ती खाली बसली... 'स्सिस्स्स... खळखळ... खळखळ...' आवाज यायल्या लागल्यावर फाटकन माझी ट्युब पेटली 'अरे! मामी मुतत आहे...'

आयला!... मामी चक्क मुतायला आमराईत आली होती... पण ती बंगल्यात का गेली नाही मुतायला?... ओह!... कदाचित तिला जोराची लागली असणार... बंगल्यात चालत जाण्याइतका धीर तिला धरवला नसावा... ज्या तऱ्हेने तिचा मुतायचा आवाज येत होता व जितका वेळ ती मुतत होती त्यावरून नक्कीच कळत होते की तिला चांगली जोराची लागली होती... ओघळणारा मूत तिच्या पायामध्ये आला असावा कारण मागून तिने आपला घागरा गोळा करून वर धरला. त्याने मला तिच्या गोऱ्या गोऱ्या नितंबाचा थोडा भाग नजरेस पडला...

काय बिनधास्त आहे मामी!... दिवसा ढवळ्या उघड्यावर मुतत होती... ऑफकोर्स! आमराईत सन्नाटा होता व इतक्या आत सहसा कोणी येण्याची शक्यता नव्हती. दुसरे म्हणजे गर्द झाडीमुळे थोडासा अंधार होता... मामीला बहुतेक सवय असणार कारण ती गावची होती... जरी ती मामाची बायको म्हणून या तालुक्याच्या गावात आली तरी तिची जुनी सवय गेली नसावी... खैर! आपल्याला काय... फुकटच 'शो' बघायला मिळतोय ना... मग बघा!...

असे मनात म्हणून मी गुपचूप तिला पाहू लागलो... मुतून झाल्यावर मामी उभी राहिली आणि एक दोन पाऊले मागे येवून मगच तिने घागरा खाली सोडला... मग तिने दगडावर ठेवलेली आपली पँटीज उचलली आणि ती पुन्हा पँटीजचे निरीक्षण करू लागली. मी झाडामागून वाकून पहात होतो आणि तेवढ्यात माझा थोडा तोल गेला... माझा पाय सुक्या पाचोळ्यावर पडला आणि 'चरररर्र' आवाज झाला...

मी पटकन मागे झालो पण त्या आवाजाने मामी घाबरली!... तिने हातातील पँटीज पटकन खाली टाकली आणि ती पळायला लागली... ती दिसेनासी झाली आणि मी झाडामागून पुढे यायला लागलो... तेवढ्यात मामी मुतली त्या जागेपासून बाजूला असलेल्या झाडामागून रमेश पुढे आला...

मी पटकन पुन्हा झाडामागे लपलो आणि गुपचूप त्याला पाहू लागलो... रमेश मामी पळाली त्या दिशेने हसत हसत पहात पुढे आला आणि त्याने खाली पडलेली मामीची पँटीज उचलली... त्याने काही क्षण पँटीज वर-खाली करून पाहिली आणि मग ती आपल्या नाकावर नेवून तो पँटीजचा वास घेवू लागला...

"अच्छा!... मामी पँटीमध्ये थोडी मुतली तर... तरीच ती बंगल्यात न जाता येथे आली... बिच्चारीला दम धरवला नाही बहुतेक..." रमेश स्वत:शीच पुटपुटला पण त्या निरव शांततेत मला त्याचे बोलणे स्पष्ट ऐकू आले... म्हणजे माझाही अंदाज खरा होता...

साधारण दहा मिनीटे तशीच गेली. मी झाडामागून पहात होतो आणि रमेश पँटीजचा वास घेत तेथे उभा होता... मध्येच त्याचा हात आपल्या लंडावर गेला आणि तो पॅन्टवरून आपला लंड चोळू लागला... बहुतेक मामीच्या पँटीजचा वास घेवून तो उत्तेजीत झाला होता... तो मामी मुतायला बसली तेथून थोडा जवळच लपलेला होता... म्हणजे त्याला कदाचित मामीच्या मांड्यां, नितंब किंवा कदाचित पुच्ची जवळून पहायला मिळाली असावी... कदाचित त्याने तिची मुतणारी पुच्ची पाहिली असावी...

तेवढ्या कोणीतरी आल्याचा पाचोळ्याचा आवाज झाला... मी झाडामागे लपलेलोच होतो तरीही मी थोडे अंग चोरून उभा राहिलो... रमेशनेही तो आवाज ऐकला होता तेव्हा तो ही पटकन पुन्हा त्याच झाडामागे जावून लपला... काही क्षणातच आजुबाजूला कोणी नाही याची खात्री करत ममता मामी तेथे पुन्हा आली... मग ती खाली पहात आपली पँटीज शोधू लागली...

तेवढ्यात रमेश ममता मामी आली त्या बाजूने तेथे पुढे आला, जणू काही असे दाखवत की तो आत्ताच तिच्या मागे आला आहे... ममता मामीने त्याला पाहिले आणि ती स्तब्ध झाली. रमेश तिच्याकडे पाहून हसला आणि तिने ओशाळवाणे हसत त्याला प्रतिसाद दिला...

"काय आन्टी... काही शोधत आहात का?"

"न... नाही...," मामीने चपापत उत्तर दिले, "म्हणजे खास असे काही नाही..."

"हंम्म... म्हणजेच काहितरी शोधत आहात..."

"अं?... हं... हो!..."

"मग मी मदत करू का?" रमेशने मिश्कीलपणे विचारले...

"नाही... खरच तसे काही खास नाही... तू जा!... थँक्स!... ते मी येथून जाताना काहितरी पडले..."

"काय पडले?... सांगा तर खरे... मी शोधून देतो..."

"अरे नको... उगाच कशाला तुला त्रास... तु जा..."

"अहो, आन्टी... त्रास काय त्यात?... तुम्ही सांगा तर खरे... आत्ता शोधून देतो... तुम्ही माझ्या मित्राच्या मामी आहात... तेव्हा तुमची मदत करणे माझी कर्तव्य आहे..." रमेश नेटाने तिला विचारत होता...

"अरे खरच काही नाही..." हतबलपणे असे म्हणत मामी परत जायला निघाली...

ती ३/४ पाऊले पुढे चालत गेली. रमेशने खिश्यातून तिची पँटीज काढून समोर धरली आणि तिला विचारले,

"आन्टी... तुम्ही 'हे' तर शोधत नव्हता ना??"

मामीने वळून पाहिले आणि त्याच्या हातातील आपली पँटीज पाहून तिला आश्चर्य वाटले!... मग पुन्हा मागे वळत ती रमेश जवळ आली आणि तिने त्याच्या हातातील पँटीज घ्यायचा प्रयत्न केला. पण रमेशने चावटपणे हसत पटकन हात बाजूला घेतला. मामीने त्रासिकपणे म्हटले,

"ये!... दे बघू माझी प... पँटी..."

"आहहहा!...," रमेशने मामीच्या पँटीजचा वास घेत म्हटले, "किती छान वास आहे तुमच्या पु... तिचा..."

"नालायक!... काय करतोस?... दे माझी पँटी..."

"मी अशी नाही देणार..."

"म्हणजे?"

"एका अटीवर देईन..."

"कसली अट??"

"तुम्ही येथे झाडाला टेकून उभ्या रहा... आणि आपला घागरा वर करा..." रमेश चावटपणे हसत म्हणाला...

"काहितरीच काय हा चावटपणा?..."

"चावटपणा आहे म्हणून तर उभे रहायला सांगतोय..."

"आणि काय करणार तू? मला तसे उभे रहायला लावून..." मामीने वैतागत विचारले...

"मला तुमची पु... तुमची 'ती' आहे ना खाली... तिचा वास घ्यायचा आहे..."

"शी!... घाणेरडा कुठला!... वास काय घ्यायचा त्यात..."

"घ्यायचाय मला... तुमच्या पँटीजचा वास घेतलाय मी... आता ती पँटीज लपवते 'त्या' भागाचा वास घ्यायचाय मला..."

"अजिबात नाही!... किती बेशरम आहेस रे तू?... मी नाही बाई असे काही करणार... मी चालले येथून..."

"ठिक आहे!... मग खुशाल अश्या नग्न फिरा आणि रंगपंचमी खेळा... मी सगळ्या मित्रांना सांगतो की घागऱ्याच्या आत तुम्ही नग्न आहात... तुमची पँटीज मी सगळ्यांना दाखवेन आणि तिचा वास घ्यायला देईन... आणि सांगेन की तुम्हीच मला दिली म्हणून..."

"बेशरम... नालायका!... तुझे डोके बिके फिरले की काय?..."

"नाही आन्टी... डोके नाही फिरले... मन फिरले आहे... तुम्ही मला वास द्या नाहीतर जावून सांगतो सगळ्यांना..."

"अरे असे काय करतोस?... कसला हा हटट?..." ममता मामीने डोळे वटारत रमेशला म्हटले.

"प्लिज, आन्टी... मला वास घेवू द्या... तुमच्या पँटीजला इतका उग्र वास येत आहे की त्याने मी पागल झालोय... आता मला तुमच्या पुच्चीचा वास घेतल्याशिवाय चैन नाही पडणार..."

"रमेश!!... नालायका... किती घाणेरडा आहेस तू... किती घाण शब्द वापरतोस..."

"आन्टी घाण काय त्यात... पुच्चीला पुच्ची नाहीतर काय म्हणायचे?" रमेश हसत म्हणाला.

"अरे!... पुन्हा तेच... तुझ्या जीभेला काही हाड बीड..."

"जीभेला हाड नाही, आन्टी... पॅन्टमध्ये हार्ड झाला आहे..."

"मग मी काय करू?... तुझा प्रॉब्लेम तू जाणे..." ममता मामीने अंग झटकत उत्तर दिले.

"तुम्हाला माहीत आहे हा प्रॉब्लेम... तुम्हीच सॉल्व्ह करा..."

"छे!... मी नाही बाई..."

"नाही?... मग ठिक आहे... हा मी चाललो... सांगतो जावून सगळ्यांना..." असे बोलून रमेश ममता मामीकडे पाठ फिरवून चालू लागला...

"अरे थांब!..." ममता मामीने त्याला हाक मारली. रमेश थांबला आणि वळून तिच्याकडे पाहू लागला...

"प्लिज! दे ना रे माझी पँटीज... असे रे काय करतोस..." ममता मामीने पुन्हा त्याला कळकळीची विनंती केली.

त्यावर रमेश काही बोलला नाही आणि पुन्हा वळून चालू लागला. तिच्या लक्षात आले की आता तो खरोखरच चालला होता... नाईलाजाने शेवटी ती थोडे लाजत म्हणाली,

"ठिक आहे!... मी तयार आहे..."

"अच्छा!... कशाला?" हसून रमेश वळाला आणि त्याने तिला विचारले.

"कशाला म्हणजे? जे तुला हवे आहे त्याला..." मामीने त्रासिकपणे उत्तर दिले.

"मला काय पाहिजे?... तुम्ही स्वत:च्या तोंडाने सांगितले तर बरे होईल..." रमेशने छद्मीपणे हसत म्हटले.

"नालायकच आहेस... मेल्या... माझ्या तोंडून ऐकायचे होय... मग ऐक... माझ्या पुच्चीचा वास तुला देण्यास..."

"वाऊ!... किती सेक्सी वाटते तुमच्या तोंडून 'पुच्ची' हा शब्द ऐकायला..." रमेशने उत्तेजीत स्वरात म्हटले.

"बेशरम कुठला...," ममता मामी पुटपुटत म्हणाली, " पण फक्त वास घ्यायला देणार... अजून काही नाही... मग बऱ्या बोल्याने माझी पँटीज मला दे... समजले का?"

"हो हो!..."

"आणि कोणाला सांगू नकोस... मी तुला पुच्चीचा वास घ्यायला दिला..."

"नाही सांगणार... अजिबात नाही सांगणार मी वचन देतो..." रमेशने विजयी स्वरात म्हटले.

रमेश पुढे झाला आणि त्याने ममता मामीचा हात पकडून तिला वचन दिले... तिचा हात प्रेमाने दाबत तो म्हणाला,

"आन्टी... तुमचा हात किती मऊ मऊ आहे... असे वाटते सोडूच नये..."

"जास्त फाजीलपणा करू नकोस..." ममता मामीने फणकाऱ्यात म्हटले.

रमेशचा हात झटकून ती मागे झाडाजवळ गेली व झाडाला पाठ टेकवून उभी राहिली. रमेश सुद्धा पुढे गेला आणि तिच्या समोर उभा राहिला. नशीब मी तिरक्या बाजूने गुपचूप त्यांना बघत होतो तेव्हा मला ममता मामी आणि रमेश दोघेही व्यवस्थित दिसत होते. रमेशच्या नजरेला नजर देत ती हळु हळू घागरा वर करू लागली... जेव्हा घागरा तिच्या गुढग्याच्या वर गेला तसे आपोआप तिचे डोळे मिटले... कदाचित त्याच्या नजरेसमोर आपली पुच्ची अशी उघडी करून दाखवायला तिला शरम वाटली असावी म्हणून तिने डोळे बंद करून घेतले...

त्याचा फायदा घेत रमेश तिच्यासमोर गुढग्यावर बसला. मामीला त्याची चाहूल लागली तर तिने हळुच डोळे उघडून खाली पाहिले आणि पुन्हा बंद करून घेतले. जेव्ह तिचा घागरा तिच्या मांड्यांच्या वर सरकला तेव्हा तिची पुच्ची नजरेस पडली... रमेशने तिच्या मांड्यांना हात लावून तिला अजून पाय फाकवून उभे रहायला सांगितले. तिने मुकाटपणे पाय फाकवले. त्याने तिची पुच्ची अजून स्पष्ट दिसू लागली... तिचा वर केलेला घागरा खाली येत होता तेव्हा रमेशने तो पुन्हा नीट गोळा केला आणि मामीला वर व्यवस्थित पकडायला लावला...

मामीची पुच्ची मला लांबून इतकी स्पष्ट दिसत नव्हती पण जे काही दिसत होते त्याने माझी उत्तेजना वाढली. माझी ही अवस्था होती तर रमेशची काय असेल? कारण तो तिच्या पुच्चीपासून जेमतेम फूटभ अंतरावरून पहात होता... मामीने पुच्चीवरील केस काढलेले होते व एक झुपका पुच्चीच्या वर होता... रमेश काही क्षण नुसता तिच्या पुच्चीकडे पहात राहिला... त्याच्याकडून काही हालचाल झाली नाही तेव्हा ममता मामीने डोळे उघडले आणि त्याला म्हटले,

"चल रे बाबा!... कशाला वेळ घालवतोस...?"

"का आन्टी?... तुम्हाला घाई झालीय?..." रमेशने हसत विचारले...

"घाई नाही... पण मी काय दिवसभर अशीच उभी राहू?... आणि तू बघत बस..." मामीने त्रासिकपणे म्हटले.

"माझी काही हरकत नाही... दिवसभर बघत बसायला..."

"पण माझी हरकत आहे ना... मला काही दुसरे कामधंदे नाहीत का?... तुला दिवसभर पुच्ची दाखवत बसायला... पाहिजे तर कर नाही तर मी चालले..."

"अहो रागावता काय, आन्टी... नाही वेळ घालवत आता..."

असे म्हणून रमेशने डोके पुढे केले आणि ममता मामीच्या पुच्चीवर आपले नाक टेकवले. तिच्या पुच्चीवर नाक घासून त्याने दिर्घ श्वास घेतला... जसा त्याच्या नाकाचा स्पर्श तिच्या पुच्चीला झाला तसे तिने पुन्हा डोळे बंद करून घेतले... काही क्षण तिच्या पुच्चीचा वास घेतल्यावर रमेश म्हणाला,

"आन्टी... किती छान वास आहे तुमच्या पुच्चीचा... एकदम धुंद करणारा..."

असे बोलून त्याने हळुच आपली जीभ बाहेर काढली आणि तिची पुच्ची चाटली. ममता मामीला क्षणभर कळले नाही की आपल्या पुच्चीला दुसरा कसला स्पर्श झाला... तिने डोळे उघडून पाहिले आणि तिला दिसले की रमेश आपली जीभ तिच्या पुच्चीला लावतोय... तिने त्याचे डोके धरून बाजूला केले आणि म्हणाली,

"बस झाले!... अजून काही करू नकोस..."

"अजून थोडा वेळ वास घेवू द्या ना, आन्टी..."

"नाही आता... मी दिला तुला वास... आता माझी पँटीज परत दे..."

मामीने आपला घागरा खाली सोडत म्हटले. रमेश उभा राहिल आणि म्हणाला,

"नाहे देणार..."

"काय?... का नाही देणार??" मामीने पुन्हा त्रासिकपणे म्हटले.

"माझी अजून एक अट आहे..."

"आता कसली अट??"

"मला तुम्हाला मुतताना पहायचे आहे..."

"हा काय मुर्खपणा आहे?... मी तू सांगितले ते केले... आता परत का काहीही करायला सांगतोस?"

"माझी इच्छा!... तुम्हाला करायलाच हवे..."

"हॅऽऽऽ... काय जबरदस्ती आहे?... मी नाही आता काही करणार... तू स्वत:ला काय समजतोस?... तू सांगेन ते मी करेन... थांब मी तुझी कंप्लेंट करते ह्यांना... मामा चांगले झोडून काढतील तुला..."

"खुशाल सांगा मामांना... आणि हे पण सांगा की घागऱ्याच्या आत तुम्ही पँटीज घातली नाही... आणि मला तुम्ही तुमच्या पुच्चीचा वास घ्यायला दिला... सगळे सांगा..."

"हं... मी ते कशाला सांगू?... मी सांगेन तूच माझी पँटीज चोरलीस..."

"सांगा ना... तुम्हीच फसाल... तुमच्या अंगावरची पँटीज मी चोरली?... कशी? कोठून?... तुम्ही कशी काढू दिलीत?... त्याबद्दल काय सांगाल?... रमेशने छद्मीपणे हसत म्हटले...

ते ऐकून ममता मामी विचारात पडली... २/३ मिनीटे कोणी काही बोलले नाही... कदाचित मामी सगळ्या गोष्टींचा विचार करत होती... शेवटी ती नाईलाजाने म्हणाली,

"ठिक आहे... मला मान्य आहे... पण मी आत्ताच 'सू' केली आहे... तेव्हा मला सू होईल की नाही ते सांगता येत नाही..."

"काही हरकत नाही... तुम्ही जोर लावा.. थोडी तरी होईल..." रमेशने खूष होत म्हटले.

"पण मग माझीही एक अट आहे..." मामी म्हणाली.

"काय?"

"माझे झाले की तू तुझी पॅन्ट काढायची आणि तुझा 'तो' बाहेर काढून 'सू' करायची..."

"चलेगा... मला मान्य आहे..." रमेशने उत्साहाने म्हटले...

च्या आयला!... काय चालले आहे?... रमेश मामीला काहीही करायला सांगतोय... मामी आधी आढेवेढे घेतेय.. आणि मग तयार होते... ती त्याला काही करायला सांगतेय.. आणि तो तयार होतोय... हे असेच चालले तर ते झवाझवी केल्याशिवाय रहाणार नाही... व्वा, रमेश! मजा आहे तुझी... कर बेटा मजा!... मी पण बघेन नंतर... तु तिला झव आधी.. मग मी त्याचा फायदा घेत तिला झवतो... असे विचार माझ्या मनात घोळू लागले...

मग मामीने आपला घागरा वर केला आणि खाली बसली. ह्या वेळी तिचे तोंड माझ्या दिशेने होते तेव्हा मला तिची पुच्ची पुढून दिसत होती... मामीच्या चेहऱ्यावर 'प्रेशर' लावत असल्याचे भाव होते... काही क्षणानंतर ती मुतायला लागली... थोडेसे मुतल्यावर तिचे झाले... रमेश जवळून तिच्या पुच्चीकडे पहात होता.. त्याची किंवा माझी कोणा स्त्रीला असे मुतताना बघायची ही पहिलीच वेळ होती तेव्हा डोळे फाडून आम्ही बघत होतो... मामीचे झाल्यावर ती उठून उभी राहिली... तिने नजरेनेच रमेशला इशारा केला...

रमेश आपली पॅन्ट खोलू लागला... मामीच्या नजरेला नजर देत त्याने पॅन्ट खोलली आणि खाली सरकवली... मग त्याने आपली अंडरवेअर खाली सरकवली आणि त्याचा लंड मोकळा झाला... आपले रंगाने माखलेले टि-शर्ट कर करून त्याने त्याचा लंड हातात धरला आणि मामीला दाखवला... मामीची पुच्ची पाहून तो उत्तेजीत होता तेव्हा त्याचा लंड थोडा कडक झालेला होता. आता असे तिच्या समोर लंड बाहेर काढून उभे राहिल्याने तो अजूनच उत्तेजीत झाला आणि त्याचा लंड जास्तच कडक झाला... त्याला अजून कडक करण्यासाठी त्याने ४/५ वेळा त्यावर मूठ मारली...

"काय करतोस?... चल लवकर 'सू' कर..." मामीने त्याला म्हटले...

"कशी करू?"

"म्हणजे?... त्यानेच सू करतात ना तुम्ही पुरुष..."

"हो!.. पण हा किती कडक झालाय... सू होत नाही..."