Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
मी निघुन आलो त्याच्या आठवड्याभरानंतर मी प्रथम संगीतादिदीशी बोललो होतो. आमच्या बोलण्यापेक्षा रडणेच जास्त झाले होते त्यामुळे फक्त काही मिनिटेच बोलणे झाले. त्यानंतर ज्या दिवशी तिला हॉस्पिटलमधुन घरी आणले त्या दिवशी माझे तिच्याशी फोनवर बोलणे झाले... नंतर मग म्हटले तर रोजच तिच्याशी बोलणे होवू लागले आणि मी तिची विचारपूस करत जमेल तसे तिला धीर देवू लागलो...
त्या दु:खद घटनेनंतर सगळे नॉर्मल व्हायला जवळ जवळ ३/४ महिने गेले... संगीतादिदी पुन्हा पहिल्यासारखी नॉर्मल झाली पण आता फरक हा होता की ती आता पहिल्यासारखी सुंदर अन देखणी राहिली नव्हती. आगीने अंग भाजल्यामुळे तिचा गालाखालील चेहरा ते खाली पायापर्यंतचे अंग जळल्याचे व्रण राहिल्याने विद्रुप झाले होते... सौंदर्याची खाण असलेली माझी बहिण मलिन झाली होती आणि आपले सौंदर्य गमावल्याची खंत अन उदासपणा तिच्या चेहऱ्यावर अन मनावर कायम दिसू लागला होता...
मी तिला तिचे फोटो पाठवायला सांगितले तर ती दाखवायला तयारच होत नव्हती. मी तिला समजावले की असे किती दिवस तु लपवून ठेवणार आहेस आणि जे आहे ते फेस करणे तिला भाग होते अन आम्हाला स्विकारणे भाग होते... पण ती आता कशी दिसतेय ते मला दाखवायला तिचे मन तयार होत नव्हते...
मी सुट्टीवरून निघून आलो त्याला जवळ जवळ चार महिने होत आले होते आणि ह्या चार महिन्यात मला एकदाही संगीतादिदी आता कशी दिसते ते बघायला मिळाले नव्हते... शेवटी मी ठरवले की एका विकएंडला २/३ दिवस तातडीची रजा घेवून मुंबईला जावे आणि संगीतादिदीला भेटून यावे... त्याप्रमाणे मी एका विकएंडला २ दिवसाची रजा मंजूर करून घेतली आणि फ्लाईट तिकिट बूक केले. मी येतोय ह्याबद्दल कोणाला सांगितले नाही कारण मला सगळ्यांना आणि खासकरून संगीतादिदीला सरप्राईज द्यायचे होते...
मी मुद्दाम दुपारचे फ्लाईट घेतले होते आणि संध्याकाळी मुंबईला पोहचलो. हातात फक्त एक हॅन्ड बॅग होती तेव्हा एअरपोर्टवरून मी सरळ संगीतादिदीच्या घरी गेलो... जिजू ऑफिसला गेले असणार आणि दिदी एकटी घरी असेल ह्याची मला कल्पना होती... मी बेल मारली आणि दरवाज्याच्या सेफ्टी पिपहोलवर बोट ठेवले, जेणेकरून दिदीने मला आतून पाहू नये म्हणून... दिदीला पिपहोलमधुन काही दिसले नाही म्हणून तिने आधी दरवाजा उघडला नाही पण मी पुन्हा पुन्हा बेल मारली तसे नाईलाजाने तिला दरवाजा उघडावा लागला...
आधी तिने दरवाज्याला किंचित फट पाडली आणि बाहेर माझ्याकडे पाहिले... त्या फटीतून तिचा थोडा चेहरा मला दिसला तसे मी आनंदाने ओरडत 'दिदी, मी आलोय' म्हणालो अन माझा आवाज ओळखून तिने पटकन पुर्ण दरवाजा उघडला... मी आधीच मनाला बजावले होते की जेव्हा मी प्रथम दिदीला पाहिल तेव्हा ती कशीही दिसत असली तरी त्याची खंत चेहऱ्यावर दिसू न देता फक्त आनंद चेहऱ्यावर दाखवायचा आणि जणू ती पहिल्यासारखीच सुंदर दिदी आहे असे भासवत तिला सामोरे जायचे...
तेव्हा तिचा चेहरा माझ्या नजरेस पडला त्याबद्दल माझ्या चेहऱ्यावर कोठलेही उदास भाव न दाखवता मी आनंदाने हसत हसत आत शिरलो आणि मागे दरवाजा लावून घेत माझे हात पसरले... मला पाहून अर्थात संगीतादिदीला प्रचंड आनंद झाला आणि ती किंचाळत माझ्या मिठीत शिरली... मी प्रेमाने तिला आलिंगन दिले आणि माझ्या हृदयाशी कवटाळले... आनंदाने हसत हसत संगीतादिदी रडायला लागली आणि माझ्याही डोळ्यातून अश्रूं वाहू लागले...
पण माझ्या मनावर मी लगेच कंट्रोल केला आणि मी तिचे सांत्वन करत तिची समजूत घालू लागलो की कशाला रडते आहेस, गप्प बस बघू वगैरे... तिचा रडण्याचा भर ओसरला तसे ती शांत होत गेली... आणि मग तिला तसेच कवेत धरून आम्ही दोघे सोफ्याकडे चालत गेलो आणि एकमेकांना आलिंगन देत सोफ्यावर बसलो...
आणि मग आमच्या गप्पा चालु झाल्या की मी कसे काय असे अचानक आलो आणि तिला खास भेटायला अन पहायला मी दोन दिवसाकरीता आलोय वगैरे वगैरे... तिच्याशी बोलताना मी गुपचूप तिच्या चेहऱ्याचे निरिक्षण करत होतो आणि माझ्या नजरेस आले की तिच्या गालावरून खालील चेहऱ्यावर भाजल्याचे व्रण होते... तिने साडीचा पदर खांद्यावरून पुर्ण अंगभर घेतला होता त्यामुळे मानेच्या खाली तिचे कोठलेच अंग उघडे दिसत नव्हते जेणेकरून तिच्या अंगावरील भाजल्याचे व्रण दिसू शकत नव्हते...
बोलता बोलता ती मध्ये मध्ये मला म्हणत होती की 'बघ, मी कशी विद्रुप झाली आहे अन आता कोणाला मी आवडत पण नसेल'... ज्यावर मी तिला प्रेमाने अंगाशी कवटाळून तिला आश्वस्त करत होतो की तिच्या अंगावर फक्त काही व्रण उठले होते पण तिचे मन तसेच पहिल्यासारखे सुंदर आहे तेव्हा कोणाचेही तिच्याबद्दलचे प्रेम तिच्या बिघडलेल्या बाह्यरुपावरून कमी न होता उलट आता जास्तच वाढले आहे...
नंतर मग आम्ही जिजूंना फोन करून मी आल्याची बातमी दिली आणि माझ्या आई-बाबांनाही फोन करून कळवले. जिजू लगेच ऑफिसमधून घरी निघून आले आणि माझे आई-बाबाही लगबगीने संगीतादिदीच्या घरी आले. पुढे दोन दिवस मी आणि माझे आई-बाबा संगीतादिदीकडे राहिलो आणि आम्ही एकत्र वेळ घालवत थोडीशी मौज-मजा केली.
संगीतादिदीचे सौंदर्य आता लोप पावले होते तेव्हा तिच्या वागण्या-बोलण्यात किंचित संकोच आला होता आणि उदासपणाची एक झालर तिच्या स्वभावात निर्माण झाली होती... पण आम्ही कोणीही तिला त्या गमावलेल्या सौंदर्याची जाणीव करून न देता पहिल्यापेक्षा जास्त प्रेम तिला दाखवत होतो आणि मनापासून तिच्यावर प्रेमाचा वर्षाव करत होतो...
आगीने भाजल्यामुळे संगीतादिदीच्या अंगावर सगळीकडे व्रण होते आणि ते कोणाच्या नजरेस पडू नये म्हणून ती आता अंगभर कपडे घालायला लागली होती... चेहरा आणि हाता-पायाची पाऊले झाकून घेवू शकत नाही म्हणून तेवढेच फक्त उघडे ठेवून ती बाकी सगळे अंग झाकून घेवू लागली होती... तिने पुर्ण हात झाकला जाईल असे ब्लाऊज शिवून घेतले होते. साडी नेसली की तिचा पदर ती अगदी गळा झाकला जाईल असा लपेटून घेत होती.. त्यामुळे जेमतेम तिच्या गळ्याच्या वरील चेहरा, मनगटापर्यंत हात आणि पायाचे पाऊल दिसत असे...
शक्यतो आता ती बाहेर कोठे जायचे टाळत असे. अगदीच बाहेर जायचे असेल तर जाताना ती पायात मोजे आणि हातात ग्लोज घालू लागली होती तेव्हा हाता-पायावरील भाजल्याचे व्रणही कोणाला दिसू नये... कोठल्याही फंक्शनला वगैरे जायचे ती टाळत असे आणि जर गेलीच तर एका कोपऱ्यात बसून रहात असे जेणेकरून तिला जास्त कोणी पाहू नये किंवा कोणाशी तिचा संपर्क होवू नये...
माझ्या त्या विजिटमध्ये घरात असताना आता अंगावर भाजल्याचे व्रण असल्याने ती पुर्वीसारखी माझ्यासमोर बिनधास्त कपडे बदलत नव्हती की पुर्वी जसे तिला कपड्याचे भान न रहाता तिचे अंगप्रदर्शन व्हायचे तसे आता होत नव्हते... पण तरीही तिच्याकडे पाहिले की तिचे आधीचे सौंदर्य आठवायचे आणि त्याने मनातली कामभावना विचलित व्हायला लागली होती...
संगीतादिदीबद्दल माझ्या मनात जी कामवासना होती, लैंगिक भावना होत्या, त्याचा अंत त्या दिवशी झाला होता ज्या वेळी जिजूंनी मला तिच्या अपघाताबद्दल सांगितले होते तेव्हा. आदल्या रात्री मी एअरपोर्टवर जायला घरून निघणार होतो तेव्हा अंघोळ करताना शॉवरमध्ये संगीतादिदीचे मादक सेक्सी अंग आठवून मी शेवटची मूठ मारून लंड गाळला होता. त्यानंतर तिच्या अपघाताबद्दल ऐकल्यावर माझ्या मनातून तिच्याबद्दलची कामवासना गायब झाली होती...
संगीतादिदीबाबत जी दु:खद घटना घडली होती त्यानंतर माझ्या जागी कोणी वासनांध किंवा लिंगपिसाट पुरुष जरी असला असता तरी त्याच्या मनात तिच्याबद्दल कामवासना किंवा लैंगिक भावना राहिल्या नसत्या. पण काळ हा कोठल्याही भावना किंवा परिस्थिती बदलण्यास कारणीभूत ठरतो ह्यात शंका नाही... संगीतादिदीबद्दलची कामवासना, जी तिच्या अपघातानंतर माझ्या मनातून गायब झाली होती, ती पुन्हा तिला बरी झालेली पाहून हळु हळु परत मनात घर करू लागली... खासकरून मी मुंबईला दोन दिवस रजेवर गेलो तेव्हा तिच्याबद्दलची कामवासना पुन्हा उफाळून आली... त्या सरप्राईज विजिटमध्ये दोन दिवस मला संगीतादिदीचा जो सहवास लाभला त्याने माझ्या मनात दबुन गेलेली तिच्याबद्दलची कामवासना पुन्हा जागृत झाली...
उदाहरणार्थ, तिच्या दरवाज्याची बेल मारल्यानंतर जेव्हा तिने दरवाजा उघडुन मला आत घेतले आणि नंतर आनंदाने मिठी मारली तेव्हा तिच्या मांसल भरीव अंगाची मला जाणीव झाली होती... मी पण तिला मिठीत आवळुन धरले होते तेव्हा तिचे भरीव उभार माझ्या अंगावर दबलेले मला जाणवत होते... नंतरही तिला तसेच मिठीत ठेवून आम्ही सोफ्यावर बराच वेळ बोलत बसलो होतो. तेव्हा असे एकमेकांना आवळुन धरून बसलो होतो की जणू आम्ही भाऊ-बहिण नाही तर एक लग्न झालेले जोडपेच आहोत...
तिचे सौंदर्य बिघडले म्हणून ती स्वत:ला दोष देत होती अन मी तिला अजुन घट्ट आवळुन धरत कधी तिच्या गालावर गाल घासून नाहीतर तिच्या गालाची पप्पी घेत तिचे सांत्वन करत तिची समजूत घालत होतो आणि तिच्यावरील माझे प्रेम जराही कमी झालेले नाही ह्याची तिला ग्वाही देत होतो... नंतर दोन दिवस आम्ही एकत्र होतो आणि जेव्हा केव्हा आम्ही दोघे फक्त एकटेच असायचो तेव्हा काही बोलताना एकमेकांना कवेत घ्यायचो, मिठीत घ्यायचो आणि गालावर गाल घासून नाहीतर पप्पी घेवून प्रेम व्यक्त करायचो...
तसे तिला मिठीत घेतल्यावर तिच्या उभारांचे गोळे अंगावर दाबले जायचे किंवा माझ्या हाताच्या विळख्याखाली दाबले जायचे तर कधी मी तिच्या नितंबांना धरून तिला अंगावर दाबून धरायचो तर कधी तिला माझ्या जांघेवर बसवून तिला मागून मिठी मारत तिच्या गालावर गाल घासायचो... त्या दोन दिवसाच्या विजिटमध्ये मी संगीतादिदीशी जितकी शारिरीक स्पर्शाची जवळीक साधली होती तशी त्या आधी कधीही झाली नव्हती...
कदाचित तिला झालेल्या अपघाताच्या दु:खाचे सावट तन आणि मनावर असल्याने ती माझ्याशी शारिरीक स्पर्शाचा दिलासा अनुभवत असावी. आणि तिला तश्या प्रेमाच्या स्पर्शाची गरज आहे असा समज करून घेवून मी तिला जास्तीत जास्त जवळ घेवून ते देत होतो... पण तिच्या मांसल भरीव अंगाच्या स्पर्शाने माझ्या मनातली कामवासना बाहेर यायला लागली होती... पुर्वी तिच्या सौंदर्याचे नेत्रसुख जास्त मिळत असे पण आता तिच्या अंगाचे स्पर्शसुख जास्त मिळत होते ज्याने माझ्या लैंगिक भावना तश्याच उद्दिपित व्हायला लागल्या होत्या...
ज्या रात्री माझे परतीचे फ्लाईट होते तेव्हा निघायच्या आधी फ्रेश व्हायला मी बाथरुममध्ये गेलो होतो तेव्हा तेथे धुण्याच्या कपड्यात पडलेली संगीतादिदीची ब्रा-पॅन्टी काढुन मी त्यावर मूठ मारून माझा लंड गाळला होता. जवळ जवळ ४ महिन्याने मी तिच्या नावाने लंड गाळुन तिच्याबद्दलची दबलेली कामवासना पुन्हा जिवंत केली...
दोन दिवसाची ती रजा संपवून मी परत दुबईला निघून आलो आणि पुन्हा पहिल्यासारखे आम्हा सगळ्यांचे रुटिन लाईफ चालु झाले... संगीतादिदीबरोबर तो अपघात होवून तिचे सौंदर्य बिघडून गेले ही एक कायमची सल आम्हा सगळ्यांच्या मनात राहिली पण त्या दु:खाचा स्विकार करून, ते विसरून, ते नाहीच आहे असा मनाचा समज करून घेवून आम्ही सगळे आपापल्या परीने आयुष्य जगू लागलो होतो...
तसे काही दु:खद घडले होते ह्याची जाणीव कोणी ठेवत नव्हते आणि फक्त जेव्हा संगीतादिदीचे बिघडलेले सौंदर्य नजरेस पडत असे तेव्हाच त्या घटनेची आठवण होत असे... पुढे तिचे बिघडलेले सौंदर्य हे जणू जन्मजातच आहे अश्या तऱ्हेने सगळे त्याचा स्विकार करत, त्याबद्दल जराही वाईट वाटून न घेता आनंदाने जगत होते...
पण मला संगीतादिदीच्या आधीच्या सौंदर्याचा क्षणभरही विसर पडत नव्हता आणि तिची आधीची सुंदर अन देखणी छबी सतत माझ्या नजरेसमोर मला दिसत रहायची!... तिचे ते आधीचे सुंदर, सेक्सी रुप आणि फिगर तिच्या आधीच्या फोटोमध्ये पाहून अन ते आठवून आता मी मूठ मारायला लागलो होतो... तिच्या सेक्सी ब्रा-पॅन्टीचे काही जोड माझ्याकडे होते ते घेवून त्यात तिला कधीतरी चोरून पाहिलेली आठवून मी लंड गाळत होतो... तसेच विकएंडला रात्री एखादी तिच्यासारखी रांड झवायला आणून तिला संगीतादिदी समजून झवून चोदून मनातली वासना शमवत होतो...
आणि दिवाळी येत असल्याची चाहूल लागली, चर्चा चालु झाली की मला ते विचित्र स्वप्न एखाद्या रात्री हमखास पडत असे... संगीतादिदी अन माझे झवाझवीचे संबंध चालू झालेत आणि दिवाळीला मी तिच्या घरी जावून भाऊबिज करून रिटर्न गिफ्ट म्हणून तिच्याकडुन माझा लंड चोखून घेतोय. आणि ते करता करता अचानक तिची साडी पेटते अन ती आगीच्या ज्वाळांनी लपेटली जातेय. असे ते भयानक स्वप्न मला वर्षातून काही वेळा दिवाळीच्या काळात हमखास दिसत असे... आणि म्हणूनच आताशा मला दिवाळी सण आवडेनासा झाला होता...
************
त्या घटनेला ३ वर्षे होवून गेली होती आणि लाईफ एकदम नॉर्मल झाले होते... तरीही मनात एक सल असायची की त्या दिवाळीत त्या एका पणतीने घात केला आणि संगीतादिदीच्या साडीने पेट घेवून ती भाजली अन तिचे सौंदर्य विदृप झाले... तिच्या अंगावर सगळीकडे ते भाजल्याचे व्रण राहिले ज्याने तिच्या वागण्या-बोलण्यात आणि जगण्यात एक उदासिनता आली, तिचा आनंदाने जगण्याचा उत्साह संपून गेला...
मी दुबईला आल्यानंतर पहिले दोन वर्षे दर वर्षाला सुट्टीवर मुंबईला जात होतो... पण दिदीच्या अपघातानंतर मी दर ४/५ महिन्याने कधी आठवडाभर तर कधी १५/२० दिवसाची सुट्टी घेवून मुंबईला जायला लागलो होतो आणि माझ्या ट्रिपमधील जास्त वेळ संगीतादिदीकडे जावून तिच्याबरोबर घालवायला लागलो होतो...
जिजू अन संगीतादिदी एकमेकांवर खुप प्रेम करत होते आणि त्या अपघातानंतर त्यांच्यातील प्रेम अजुन दृढ झाले होते, वाढले होते... पण तरीही तिच्या बदललेल्या रुपाने त्यांच्यात एक अनामिक संकोच निर्माण झाला होता हे उघड जरी दिसत नव्हते तरी निरिक्षणाने कळुन येत होते... त्यांनी कधी उघड सांगितले नव्हते पण त्यांच्या बोलण्यातून आम्ही अंदाज लावलेला होता की त्यांचे लग्न झाले तसे २/३ वर्षे त्यांना मुल ठेवायचे नव्हते आणि मॅरिड लाईफ भरभरून जगायचे असे त्यांनी ठरवलेले होते. आणि जेव्हा मुल ठेवायची वेळ आली तेव्हा तिला तो अपघात झाला होता... मग नंतर त्या धक्क्यातून सावरण्यात बराच काळ निघून गेला आणि आता तीन वर्षे होवून गेली होती...
गेल्या तीन वर्षात संगीतादिदी गरोदर राहिली नाही म्हणजे त्या अपघातानंतर त्यांचे मॅरिड लाईफ म्हणजे सेक्स्युअल लाईफ नॉर्मल झाले नसावे असा अंदाज येत होता... किंवा जरी त्यांचे सेक्स्युअल लाईफ नॉर्मल झाले असावे असे गृहित जरी धरले तरी त्यांनी अजुनही मुल कसे ठेवले नाही ह्याचे आश्चर्य होते... कितीही अंदाज घ्यायचा प्रयत्न केला तरी एक गोष्ट ठाम होती की संगीतादिदीच्या विदृप झालेल्या सौंदर्याने त्यांचे मॅरिड लाईफ डिस्टर्ब झालेले होते आणि कदाचित डॅमेज झालेले होते... आणि त्याचीच सल त्यांच्यापेक्षा जास्त मला जाणवत होती आणि त्याने मी जास्त दु:खी होत होतो...
ह्या जगात इतर कोणी संगीतादिदी आणि जिजूंच्या सेक्स्युअल लाईफचा विचार केला असेल की नाही माहीत नाही पण मी बाकी कायम केला होता... सहाजिकच दिदीबद्दल माझ्या मनात लैंगिक भावना होती, वासना होती तेव्हा तिचे अन जिजूंचे सेक्स्युअल लाईफ कसे असेल ह्याची मी सतत कल्पना करत असे... संगीतादिदी नागडी कशी दिसत असेल? तिला नागडी बघून जिजूंचा लंड कसा उठत असेल? मग ते कसे चुंबाचाटी करत असतील? एकमेकांना चोखून कसे तापवत असतील, तृप्त करत असतील?
ते दोघे कसे झवत असतील अन जिजू संगीतादिदीला वेगवेगळ्या पोजीशनमध्ये कसे चोदत असतील ह्या सगळ्याचा मी सखोल विचार करायचो. तसा विचार करून करून स्वत: कामोत्तेजित व्हायचो आणि त्यांच्या झवाझवीची कल्पना करत जिजूंच्या जागी स्वत:ला कल्पून मी दिदीला झवल्याचे सुख अनुभवत माझा लंड गाळायचो...
पण आता जेव्हा दिदीला तो अपघात होवून ती भाजली होती आणि तिच्या अंगावर सगळीकडे भाजल्याचे व्रण राहिले आहेत तर आता त्यांचे सेक्स्युअल लाईफ कसे असेल ह्याचाही मी नेहमी विचार करत असे... ज्या अर्थी गेल्या तीन वर्षात दिदी गरोदर राहिलेली नाही आणि जेव्हा केव्हा मी त्यांच्याबरोबर असतो आणि त्यांना ऑब्जर्व्ह करत असतो तेव्हा माझ्या लक्षात येत असते की त्यांच्यात सगळे आलबेल नाही आहे... त्यांचे सेक्स्युअल लाईफ नक्कीच डिस्टर्ब झालेले आहे किंवा डॅमेज झालेले आहे...
जेव्हा मी दिदीबद्दल सेक्स्युअल विचार करत नसे आणि तिच्यावरील भावाच्या खऱ्या प्रेमाचा विचार करत असे तेव्हा तिच्या डॅमेज झालेल्या सेक्स्युअल लाईफबद्दल मला तिची किव वाटायची... त्यात खरे तर मी काही करू शकत नव्हतो पण उगाचच मनात विचार यायचा की 'त्या' बाबतीत मी दिदीला काही मदत करू शकतो का???
वासनामय मन सोपा विचार करायचे की दिदीला सरळ विचारुया की जिजू तुला आता झवतात का? आणि झवत नसतील तर मी तुला झवून ते सुख देवू का?? तुझे शरीर जरी विदृप झाले असेल तरी तु मला अजुनही पहिल्यासारखीच आवडते तेव्हा मी तुला झवायचे सुख देतो आणि पाहिजे तर मुलही देतो म्हणजे तुला जगण्याचा अर्थ प्राप्त होईल... पण असा विचार करणे एकदम सोपे होते पण ते प्रत्यक्ष मी संगीतादिदीजवळ व्यक्त करू शकत नव्हतो की तिला तसे प्रत्यक्ष सांगू शकत नव्हतो... कोण भाऊ आपल्या बहिणीला असे सांगेल?? शक्यच नव्हते ते...
पण तरीही माझ्या मनात तसे विचार सारखे यायचे आणि काय केले तर संगीतादिदी परत पहिल्यासारखे आनंदी आणि सुखी होईल ह्याचा मी सतत विचार करत असायचो... त्या अनुषंगाने एक उपाय मला दिसत होता, ज्यावर विचार करायला माझे मन सतत मला भाग पाडत होते!!!
*********
दुबईला न्युजपेपरमध्ये मी 'प्लास्टिक सर्जरी'बद्दल जाहीरात बघायचो आणि नेटवरही अनेकदा त्याबद्दल ॲड दिसायची... आधी कधी त्याकडे मी लक्ष दिले नव्हते पण दिदीच्या अपघातानंतर तश्या ॲडकडे लक्ष जावू लागले... लोक अन खासकरून बायकां प्लास्टिक सर्जरी करून आपले व्यंग लपवतात किंवा कृत्रिम सौंदर्य मिळवतात ह्याची कल्पना होती पण तो उपाय संगीतादिदीला करता येईल ह्यावर आधी कधी मी जास्त विचार केला नव्हता...
एक तर तसे कृत्रिम सौंदर्याची गरज काय असा विचार यायचा आणि तसे करायचे झाले तर त्याला खुप खर्च येतो, जो आपल्याला परवडणार नाही, तेव्हा तो विचार न केलेलाच बरा असे वाटायचे... प्लास्टिक सर्जरी नाहीतर लेझर सर्जरी हा पैसेवाल्या सेलिब्रिटींचा प्रांत आहे जो आपल्यासारख्या मध्यमवर्गीय लोकांना परवडणारा नाही अशी मी समजूत करून घेत होतो...
पण दुबईमध्ये अनेक इंटरनॅशनल क्लिनिक आहेत जेथे प्लास्टिक सर्जरी अन लेझर सर्जरी करतात आणि त्यांच्या ट्रिटमेंटच्या डिस्काऊंटच्या जाहीराती पाहिल्या की लक्ष त्याकडे वेधले जायचे... संगीतादिदीचे आधीचे सुंदर सेक्सी फोटो पाहिले की पुन्हा तिचे सौंदर्य परत तसे होईल का अन करायचे झाले तर ते अश्या लेझर किंवा प्लास्टिक सर्जरीने करता येईल का ह्याचा विचार आता सतत मनात येवू लागला...
शेवटी मग मी अश्या सर्जरीच्या ॲड पाहू लागलो आणि त्यातली माहिती वाचू लागलो... दुबईमधील माझ्या घराच्या जवळ तसे २/३ क्लिनिक होते तेथे मी विकएंडला जावून माहिती काढायला लागलो... मी जसजसे माहिती काढायला लागलो तसतसे ह्या कॉस्मॅटिक सर्जरीबद्दल जास्त कळायला लागले...
एक गोष्ट लक्षात आली की अशी ट्रिटमेंट खर्चिक होती... पण इतकीही जास्त नव्हती की ती परवडणार नाही... आयुष्यात एकदाच जर अशी ट्रिटमेंट करायची असेल अन त्याने तुमचे पुढिल आयुष्य जर कायमचे सुखी होणार असेल तर मग ही ट्रिटमेंट थोडी खिश्याला टाच लावून कोणीही घेवू शकतो ही गोष्ट लक्षात आली... बरे कॉस्मॅटिक सर्जरीचा खर्च हा तुम्ही ही ट्रिटमेंट कोठल्या भागावर करताय, किती भागावर करताय ह्यावर अवलंबुन असतो... तेव्हा संगीतादिदीच्या अंगावरील फक्त दिसणाऱ्या भागावर जर ही ट्रिटमेंट करून घेतली आणि तेवढे भाग फक्त पहिल्यासारखा सुंदर करून घ्यायचा झाला तर तो खर्च परवडण्यासारखा होता...
शेवटी मी निश्चय केला की संगीतादिदीला ही कॉस्मॅटिक सर्जरी करायला लावायची आणि तिला तिचे पुर्वीचे सौंदर्य पुन्हा मिळवून द्यायचे... असे करून तिचे आणि जिजूंचे मॅरिड लाईफ अन खासकरून सेक्युअल लाईफ पुन्हा पहिल्यासारखे करून द्यायचे असे मी ठरवले. सहाजिकच त्यांचे सेक्स्युअल लाईफ पहिल्यासारखे झाले तर संगीतादिदी गरोदर राहिल आणि त्यांना मुल झाले की त्यांचे आयुष्य कायमचे सुखी होईल... संगीतादिदीचे असे वाईट झाले अन अजुनही तिला मुल होत नाही आहे ह्याची खंत माझ्या आई-बाबांनाही होती आणि ते सुद्धा उदासच रहायचे...
तेव्हा मी असे काही केले तर सगळे आनंदी आणि सुखी होतील ह्याचा मी विचार केला... हल्ली तर माझ्या लग्नाच्या गोष्टी चालु झाल्या होत्या आणि सगळे मला लग्न कर म्हणून मागे लागायला सुरुवात झाली होती... पण संगीतादिदीच्या ह्या दु:खद घटनेच्या सावटातून मी पर्सनली बाहेर पडत नव्हतो त्यामुळे मी लग्नाला तयार होत नव्हतो... अशी ट्रिटमेंट करून दिदीचे लाईफ सुरळीत आणि सुखी झाले तर मग मी माझे पुढिल लाईफ प्लान करू शकतो असा मी विचार केला आणि माझा निर्णय पक्का केला!
माझ्या पुढिल मुंबईच्या ट्रिपमध्ये जेव्हा मी संगीतादिदी अन जिजूंना भेटलो तेव्हा त्यांच्याकडे मी हा कॉस्मॅटिक सर्जरीचा विषय काढला... पण दोघांनीही तो उडवून लावला... अश्या कॄत्रिम सौंदर्याची दिदीला गरज नाही असे जिजू आणि दिदीनेही मला निक्षून सांगितले... त्यांचा नकार ऐकून मी थोडा उदास झालो पण माझी आशा सोडली नाही. माझ्या त्या ट्रिपमध्ये जेव्हा केव्हा चान्स मिळेल तेव्हा मी त्या दोघांना वेगवेगळे किंवा एकत्र ह्या ट्रिटमेंटबद्दल माहिती दिली आणि त्यांना त्यासाठी तयार करायचा प्रयत्न केला.
पण अर्थात त्यावेळी ते तयार झाले नाही... नंतर मग मी दुबईला निघून आलो आणि जेव्हा केव्हा माझे संगीतादिदीशी किंवा जिजूंशी बोलणे व्हायचे तेव्हा त्यांचा चांगला मूड पाहून मी तो कॉस्मॅटीक सर्जरीचा विषय काढायचो... ते दोघे मला वेगवेगळी कारणे सांगून ती शक्यता फेटाळून लावायचे आणि ते देत असलेल्या प्रत्येक कारणांवर मी उपाय सांगून त्यांना तयार करायचा प्रयत्न करत असे...
माणसाला एखादी गोष्ट पटत नसेल किंवा करायची नसेल पण सतत त्या गोष्टीचा विषय निघत असेल, त्या गोष्टीची चर्चा केली गेली, सतत ती गोष्ट कानावर पडत राहिली की हळु हळु माणूस त्या गोष्टीचा गंभीरपणे विचार करायला लागतो ही एक प्रवृती आहे... तसे मी सतत जिजू आणि संगीतादिदीकडे कॉसमॅटिक सर्जरी करायचा विषय काढू लागलो, त्यांच्या मनात ती गोष्ट भरवून द्यायला लागलो तसे त्यावर ते दोघेही गंभीरपणे विचार करायला लागले आणि माझ्याशी ती शक्यता डिस्कस करू लागले...
शेवटी ते दोघे त्याचा विचार करायला तयार झाले!... पण त्यासाठी किती खर्च येईल त्यावरून ते करायचे की नाही हा निर्णय ते घेतील असे त्यांनी मला सांगितले... तेव्हा मग मी संगीतादिदीला तिच्या चेहऱ्यापासून गळ्यापर्यंतचे तसेच दंडापर्यंतच्या हाताचे फोटो काढुन पाठवायला सांगितले... मग ते फोटो प्रिंट करून मी कॉस्मॅटिक सर्जरी करणाऱ्या ३/४ क्लिनिकमध्ये देवून त्यावरील ट्रिटमेंटचे कोटेशन घेतले... ॲव्हरेज ७/८ लाखाचा खर्च येणार होता जो मी दिदी अन जिजूंना सांगितला...
त्यांना तो खर्च जास्त वाटला आणि त्यांनी ट्रिटमेंटला नकार दिला... मी त्यांना म्हटले की खर्च मी करणार आहे तेव्हा त्यांनी त्याची काळजी करू नये... पण त्यालाही त्यांनी नकार दिला कारण तो ट्रिटमेंटचा ७/८ लाखाचा खर्च होताच पण दिदी अन तिच्याबरोबर अजुन कोणी असे दुबईला येण्या-जाण्याचा अन रहाण्याचा खर्चही होणार होता. तेव्हा इतक्या खर्चात मला पाडायला ते अजिबात तयार नव्हते...
पण मी अजिबात हार मानली नाही आणि सतत काही ना काही ऑप्शन सांगून त्यांना तयार व्हायला दबाव टाकू लागलो... इव्हन माझ्या आईकडुन मी त्यांच्यावर दबाव आणला आणि त्यांना तयार व्हायला भाग पाडले... शेवटी मग अर्धा खर्च जिजू अन अर्धा खर्च मी करायचा ह्या बोलीवर ते त्या कॉस्मॅटिक ट्रिटमेंटसाठी तयार झाले!... जिजू अन संगीतादिदी तयार झाले ह्याचा मला प्रचंड आनंद झाला! त्यांचे डिस्टर्ब झालेले मॅरिड लाईफ सुरळीत करण्यास मी कारणीभूत ठरणार होतो ह्याचा मला अभिमान वाटायला लागला आणि ती गोष्ट पुर्णत्वाला नेवून यशस्वी करण्याचा मी चंग बांधला...
आणि मग संगीतादिदीची दुबईला येवून ती कॉस्मॅटिक ट्रिटमेंट करून घ्यायची माझी तयारी चालु झाली... काय काय करायचे, कसे कसे करायचे, कधी करायचे ह्याचे सगळे प्लानिंग मी चालु केले... जसजसे मी ते प्लानिंग करून लागलो, अजुन जास्त माहिती काढू लागलो, घरच्यांशी चर्चा करू लागलो तसतसे अनेक गोष्टी माझ्या लक्षात येवू लागल्या. खासकरून संगीतादिदी अन तिच्याबद्दलच्या माझ्या लैंगिक वासनेच्या अनुषंगाने मी जेव्हा सगळ्याचा विचार करू लागलो तेव्हा अनेक गोष्टी मला सुचू लागल्या आणि त्याप्रमाणे मी प्लानिंग करू लागलो...
