Wens

Welke wrede god had bedacht dat dit wezen, precies dit perfecte schepsel, mijn kleine nichtje moest zijn.

"Mooi he" Emma liep naast me en pakte mijn hand, het was inderdaad mooi, de uitgestrekte bossen aan weerszijde van ons, geflankeerd door steile hellingen bedekt met dicht woud die in de hoogte overgingen in groene glooiingen.

Na een tijdje liep Emma van het pad af en wenkte me haar te volgen. "Kom, het is nog een klein stukje, ik heb deze plek een jaar of vier geleden ontdekt en sindsdien kom ik hier elk jaar, altijd alleen, maar nu voor het eerst met jou" ze glimlachte naar me en liep met mijn hand in de hare het bos in.

Na een paar honderd meter hoorde ik het geklater van een kleine waterval en na nog een paar meter zag ik het ook. Een bescheiden stroom water wierp zich van een rotswand af in een klein meertje. Rond het meertje een bed van varens en struiken en een klein stukje grasland. Verspreid over het terrein grote rotsblokken, deels bemost.

"Wauw" stamelde ik "dit is net de hemel"

Emma giechelde en rende voor me uit. "Kom..." Emma klom op een grote platte rots die half in het water lag en begon zich uit te kleden

"Emma... wat doe je?"

"Zwemmen, kom"

Terwijl ik op de rots klom trok Emma haar laatste kledingstuk uit, Ze was slechts gekleed in een minuscuul zwembroekje en een even klein topje, het deed niet eens een poging haar te bedekken. Mijn ogen gleden over haar lijf, ik slikte en keek weg. Met een aanloop sprong Emma van de rots in het water. Na momenten een plons en een gil "kouuuuud"

Ik ging zitten op de rand en keek toe hoe ze op me wachtte "kom Michel, het valt best mee"

"Ik heb geen zwembroek bij me Emma"

"zwem gewoon in je onderbroek dan, er is hier niemand" riep ze terwijl ze op haar rug baantjes trok

Ik aarzelde even en knoopte toen mijn broek los en gooide mjn shirt uit. Met een aanloop sprong ik het water "god... koud" bracht ik uit terwijl ik naar adem hapte.

Emma giechelde en zwom naar me toe "het wordt beter als je er een tijdje in ligt"

Ik trok een baantje naar de waterval en liet het water op mijn hoofd neerkomen. Emma zwom naast me en keek in de stroom water "gaaf he" lachte ze en veegde haar blonde krullen naar achteren

"Ja best wel" riep ik boven het geluid van de waterval uit.

Emma kwam steeds dichterbij en hing op een gegeven moment tegen me aan "jij kan hier staan, ik niet... even rusten Michel" en ze klemde zich om me heen, ik voelde haar benen rond mijn middel en haar armen rond mijn nek. Haar volle borsten tegen me aangedrukt.

"hou me vast Michel" fluisterde ze in mijn oor.

Ik keek naar haar, haar volle lippen zo vlak bij. Ik sloeg mijn armen rond haar middel en hield haar tegen me aan. Ze legde haar hoofd op mijn schouder. "Mmmmh" kirde ze en ze streelde zachtjes met haar lippen over mijn nek.

Ik streelde haar rug en voelde haar onderlijf tegen me aan. Oh man... Mijn erectie duwde tegen haar, ze merkte het en giechelde "mmmh Michel... je hebt geen last van het koude water zo te voelen"

Ik liep rood aan "sorry.. Ik... ehm... het spijt me"

Emma keek in mijn ogen "mij niet Michel" en ze liet zich een klein stukje zakken zodat mijn kloppende erectie haar zwembroekje een stukje in haar duwde. Ze ademde scherp in en sperde haar ogen open "ow"

Ik keek in haar ogen "niet doen Emma, je bent mijn kleine nichtje"

Emma giechelde en zakte nog een stukje, ik voelde haar warmte om mijn eikel. Mijn handen gleden om haar ronde billen en ik tilde haar omhoog. Ze protesteerde.

"Michel...!"

"Emma... ik ben een man... ik kan mijn kleine nichtje niet verkrachten"

"Het is geen verkrachting als ik het wil he" fluisterde ze in mijn oor, zachtje kuste ze mijn nek en duwde zich weer een stukje omlaag.

"mmmmh Michel..." kreunde ze zacht

"Genoeg Emma... jezus..."

Ik worstelde me los en zwom naar de oever. Mijn god... wat was ze aan het doen... wat was ik aan het doen?

Snel trok ik mijn kleren aan en wachtte op haar op de rots. Na een tijdje kwam ze ook uit het water. Giechelend trok ze haar kleren aan en reikte naar mijn hand

"kom we gaan picknicken Michel, ik heb honger gekregen"

***

Emma kende inderdaad veel mooie plekjes hier, ze koos een weide uit die was omringd door hoge bomen, het was heerlijk koel ondanks de drukkende warmte van de middag. Ik lag op mijn rug en keek naar de lucht, Emma lag met haar hoofd op mijn buik "kijk, die daar is net een vlinder" ze wees naar een wolk die in al zijn witheid inderdaad net een vlinder was.

Na een tijdje draaide ze zich op haar zij en streelde zachtjes mijn buik terwijl ze me aankeek "ik heb geen zin om mee te gaan naar het dorp vanavond, jij?" ik keek naar haar "wil je naar de berghut?" ze knikte en rolde weer op haar rug "ik vind het fijn bij je Michel"

Ik keek lang naar de lucht, ik dacht na over wat er gebeurde bij de waterval, over mijn gevoelens voor haar. Ik wist dat het niet slim was om tijd alleen met haar door te brengen, maar god weet dat ik het wilde, ik wilde haar, ik had zelfs spijt dat ik haar niet daar genomen had, iets waar ze zelf op aanstuurde.

We lagen een tijd samen te staren naar de lucht tot we merkten dat de avond inviel, de zon was aan het zakken en ook de temperatuur. "Kom, we moeten terug" fluisterde ik en Emma knikte.

Onderweg terug pakte ik haar hand en ik keek haar aan "sorry van net bij de waterval, ik wilde niet boos worden op je, maar het kon gewoon echt niet"

Emma keek naar me "omdat ik je nichtje ben?"

Ik knikte "ja, dat en dat ik iemand ben die alleen liefde kan bedrijven met iemand waar ik verder mee wil, ik ben geen one night stand mens, ik wil alles"

Emma zweeg en keek een tijdje voor zich uit "waarom denk je dat ik dat wel ben?"

Ik keek naar haar "dat zeg ik niet, maar, god, je weet ook dat als er wat gebeurd was tussen ons dat we nooit samen zouden kunnen zijn"

"Oh? Waarom niet?"

"Precies om wat je net zei, je bent mijn nichtje"

"Ik denk dat het wel kan"

Ik grinnikte even en keek haar weer aan "Emma, je bent 18, ik 29, wat je nu wil is morgen weer anders, zelfs als ik niet je neef was zou je je niet moeten vastleggen op jouw leeftijd, je moet de wereld ontdekken"

Emma zweeg even "en als ik dat niet wil?"

Ik sloeg mijn arm om haar heen en trok haar tegen me aan "we kunnen gewoon vrienden zijn, toch? Binnenkort woon ik op steenworp afstand van je, is toch veel leuker"

Emma zweeg even en keek toen naar mij "als jij het zegt"

***

Die avond zaten we samen op mijn veranda, het eten in de berghut was goed geweest en we hadden een fles rode wijn meegekregen. Ik schonk ons beide een glas in en ging naast haar zitten, meteen legde ze haar hoofd tegen mijn schouder en ik sloeg mijn arm om haar heen.

Het was aardedonker en de sterren fonkelden in de duisternis.

"Het is zo mooi, zou het zich ergens bewust zijn van zijn schoonheid?" mompelde Emma

Ik schoot in de lach "Grappig mens ben je wel, ik vraag mezelf dat al jaren af, tot ik een keer wat las. Weet je Emma, wij zijn het heelal, wij zijn sterrenstof, gecondenseerd tot bewustzijn. Wij zijn het heelal dat terugkijkt naar zichzelf, dus ja, het heelal is zich bewust van zijn schoonheid, door ons."

Emma keek naar me op "jezus, dat is mooi Michel"

We keken naar wat leek uren in de peilloze diepten van het universum. De dag trok aan me voorbij, had ik het juiste gedaan door haar te stoppen? Haar af te wijzen? God weet dat ik haar wilde, maar echt wilde, ik was nog nooit zo snel voor iemand gevallen. Maar Emma, Emma was iets speciaals.

Ik zou het niet kunnen verdragen haar even te hebben, Emma was alles of niets voor mij. Ik zou in een hartslag alles opgeven voor haar, mijn familie, alles, maar alleen als het voor altijd was, niet zomaar een gekke bui in een meertje.

Ik had het juiste gedaan.

"Kom ik breng je naar je huisje" ik stond op, het was al middernacht, ik stak mijn hand uit en Emma keek me aan "ok..."

Samen liepen we naar haar huisje "Michel, sorry van vanmiddag"

Ik keek naar haar en streek met mijn vinger over haar neus "ik ben niet boos Emma, je bent een heel lief en leuk mens en ik ben blij dat ik je heb leren kennen"

"Het is wederzijds Michel"

Voor haar huis je hield ze even stil "mag ik wel een kus?"

Ik keek haar even aan en kuste haar toen zacht op haar voorhoofd. Ik wilde terugtrekken maar ze hield me tegen "wacht, nog ééntje" en ze drukte haar mond op de mijne en likte heel even met haar tong langs mijn lippen.

Ze giechelde en liet me toen gaan "ik ben ook geen one night stand type Michel, dat je het weet" en ze liep naar de voordeur "tot morgen".

Zondag 14 juli 2012

Toen ik de volgende ochtend de keuken binnenstapte zat ze er al, sprankelende blauwe ogen en een brede lach "mogge Michel" zei ze met haar heldere stem. Ik rook koffie en er stond een schaal broodjes klaar.

"ik heb maar broodjes meegenomen, want die van jou heb ik gisteren opgegeten"

Ik schoot in de lach "mogge Emma, ik was al van plan vandaag wat in het dorp te kijken en daar wat te eten"

"Oh leuk, mag ik mee met je?"

Ik grinnikte "ik kom niet meer van je af he?"

Emma grijnsde en keek me lang aan "misschien nooit meer"

Ik slikte en schonk koffie in voor mezelf en ging tegenover Emma zitten.

Samen aten we het ontbijt en Emma kwebbelde honderduit, Emma was iemand die sprankelde, iemand die een kamer kan verlichten door haar aanwezigheid, en god, ik wist dat ik haar wilde. Alles aan haar was perfect, zelfs haar imperfecties droegen alleen maar bij aan haar totale perfectie.

Ik keek peinzend naar haar toen mijn moeder met Magda de het huisje binnenstapte "mogge Jut en Jul" grijnsde mijn moeder, Magda schoot in de lach en sloeg vriendschappelijk op haar schouder "je moet ze niet zo plagen, ik vind het wel schattig".

Mijn moeder keek naar Magda en knipoogde "ik neem aan dat jullie zelf plannen hebben en niet meegaan naar de speeltuin een paar dorpen verderop?"

Ik schudde mijn hoofd "nee ik was van plan wat in het dorp te kijken en wat te eten, Emma wilde mee geloof ik" ik keek naar Emma die beamend knikte.

***

Rond een uur of één zaten Emma en ik op een terrasje aan een kop espresso met een stuk taart. Emma was weer oogverblindend in een geel strak shirtje en een kort blauw rokje, haar haar in een hoge staart opgebonden. Ze glom en kwebbelde alsof haar leven ervan af hing.

Rond een uur of vier waren we weer terug en besloten we een stukje te gaan zwemmen in het meertje bij het terrein, Emma weer in haar oogverblindende bikini en ik eindelijk in een fatsoenlijke zwemboxer.

Die avond at de hele familie weer bij de berghut. Emma en ik wilden eerder vertrekken dan de rest om op mijn veranda nog wat te drinken. Mijn moeder keek Magda veelbetekenend aan en wenste ons een goede nacht, ze knipoogde naar me en ik voelde mijn bloed naar mijn hoofd stijgen.

"Ma.. mag ik je even spreken" vroeg ik voor we vertrokken

"Natuurlijk, wacht" mijn moeder stond op en liep met me naar de gang

"Wat is dat met dat geknipoog en toespelingen"

"Ach jongen het is overduidelijk, het spat van jullie af"

"Wat?"

"Dat jullie tot over jullie oren voor elkaar aan het vallen zijn"

Ik keek haar aan "er is niets gebeurd, er is niets aan de hand"

"Nog niet" mijn moeder grijnsde naar me

"Nooit niet" zei ik fel

"Het is een leuk meisje hoor"

"Ja dat zie ik ook wel, maar het is mijn nichtje, en ze is net 18"

"Ze is je nichtje en ze is 18 ja, klopt"

"Ja?"

"Ach er gebeuren gekkere dingen op de wereld, en geloof me, Emma is een wereldmeid, één op de miljard, ik zou als ik jou was heel goed nadenken over wat je afwijst"

"Ma je ziet spoken"

"Misschien" ze grijnsde en gaf me een kus op mijn wang

***

"Waar ging dat over?" Emma liep naast me en pakte mijn hand.

"Mmh nergens over" mompelde ik en ik keek naar de volledige duisternis

"Zeg nou" Emma kneep in mijn hand

"Hmpf... blijkbaar zijn onze moeders ervan overtuigd dat we wat hebben" gromde ik

Emma giechelde "hebben we ook, alleen jij weet het nog niet"

"Emma.."

"Ja lieve Michel?"

"Stop ermee"

"Ja liefste" Emma giechelde en drukte haar lijf tegen me aan.

***

"Kijk een vallende ster" Emma wees met haar vinger in de richting van een van de hoogste toppen in de omgeving op enkele kilometers afstand. Een lichtend spoor van de bolide die verbrandde in de atmosfeer was nog net zichtbaar.

"Ik zag hem ook"

Emma lag dicht tegen me aan, mijn arm rond haar middel haar hoofd tegen mijn borst.

"Ik mag een wens doen" giechelde ze en ze was even stil.

"Nu jij"

Ik schoot in de lach, "ik geloof niet in wensen, of nou ja ik geloof wel in wensen, maar niet dat ze uitkomen omdat een stuk ruimtepuin verbrandt"

"Wens nou maar" Emma wreef haar gezicht tegen mijn borst "ik hoop dat de mijne uitkomt"

"Is dat niet standaard met wensen zo?"

Emma giechelde "he.. niet zo.. ehm... je weet wel"

"Nuchter?"

"Ja dat wat hij zei"

Natuurlijk wenste ik, ik wenste Emma, ik wenste Emma als mijn vrouw, de meest perfecte vrouw die ik ooit had ontmoet, hier in mijn armen. Ik zou mijn leven willen slijten met haar.

Ik wenste Emma

"Dagen zijn snel gegaan he Michel?" zei Emma na een lange tijd en keek me aan

"Ja, morgen alweer naar huis" ik streelde haar haar achter haar oor en keek naar haar mooie gezichtje

"Ja... ik zou wel langer willen blijven..."

"Nou ja, je kan het voorstellen aan je ouders, ik denk dat het huisje wel beschikbaar is"

Emma zuchtte en pakte mijn hand "Niet met hen..." ze keek weg "met jou" fluisterde ze zacht.

Ik keek in de peilloze duisternis en streelde afwezig haar haar.

Rond een uur of één liepen we samen naar haar huisje, en weer vroeg ze om een kus.

Zacht kuste ik haar voorhoofd, ze sloeg haar handen rond mijn nek en keek me glimlachend aan. "Nog eentje" en ze drukte haar lippen net als de avond ervoor op de mijne, na momenten opende ze haar mond iets en ik voelde haar tong over mijn lippen.

Ik aarzelde en beantwoordde haar, onze tongen vonden elkaar en wat leek een eeuwigheid verloren we ons in de dans die zo oud is als de mensheid maar nooit gaat vervelen. Emma kreunde zachtjes en drukte zich tegen me aan.

Na diverse eeuwigheden rukte ik me los van haar en keek haar aan "fuck... ehm... ik... het spijt me"

Emma keek me aan en legde haar vingers op mijn lippen "ssst"

Ze draaide zich om en liep giechelend weg, overdreven heupwiegend. Vlak voor haar deur draaide ze zich half om en wierp me een kushandje toe "welterusten lieve Michel" fluisterde ze

"Welterusten Emma" fluisterde ik terug en keek haar na terwijl ze verdween in het huisje van haar ouders. Mijn hart klopte in mijn keel... ik voelde me net een puber na zijn eerste kus.

Maandag 15 juli 2012

Samen met mijn moeder ruimden we de auto in met onze bagage. Het was nog vroeg, maar ik moest die middag mijn sleutel ophalen voor mijn nieuwe woning dus we moesten vroeg rijden.

Ik keek nog een keer achterom naar het huisje en stapte in de auto. Voorzichtig trok ik op en reed naar de poort van het terrein toen ik Emma in mijn achteruitkijkspiegel zag, ze rende onze kant op en zwaaide.

Ik zette de auto langs de kant van de toegangsweg en wachtte tot ze bij de auto was. Ik liet het raampje zakken en Emma keek me hijgend aan "Michel... ik.... Ik wilde je nog gedag zeggen maar je was al weg"

Ik glimlachte naar haar "ja... ik heb een afspraak bij de makelaar vanmiddag".

Emma boog zich voorover en kuste me op mijn lippen. Daarna boog ze zich over me heen "tot ziens tante Marjan".

Mijn moeder glimlachte "tot snel, schat".

Ik keek naar Emma, haar fonkelende blauwe ogen "tot de volgende keer Emma".

Ze knikte en keek me aan "hier" ze duwde een papiertje in mijn hand. Ik vouwde het open, het was haar telefoonnummer.

"Bel me Michel"

Ik knikte "zal ik doen, het beste Emma"

Ik trok op en keek in mijn spiegel naar Emma die steeds kleiner werd tot ik de bocht om ging, dat was Emma.. dat was dat.

"Ik snap jou niet" zuchtte mijn moeder na een tijdje

"Wat?" ik wist wat ze ging zeggen, ik hield mijn ogen op de weg voor ons.

"Je laat het beste zo tussen je vingers glippen, je leeft maar één keer he"

"Ma..."

"Nee niets ma.... je moet goed nadenken, ik zou haar snel bellen als ik jou was"

"Ik kijk wel, ik wil het er niet over hebben, ok?"

"Ok..."

Ik keek naar mijn moeder, haar lippen samengetrokken in een rechte lijn. Ze was het er niet mee eens, prima, het was niet haar leven.

Vrijdag 24 augustus 2012

Het was een lange dag geweest op mijn werk en vermoeid trok ik mijn schoenen en jas uit. Ik gooide mijn sleutels in de schaal in de hal en liep mijn woonkamer in. Drie weken woonde ik nu hier, het rook nog naar een nieuw huis.

Ik plofte op mijn bank en keek om me heen, het was een leuk huis. De meeste meubels waren inmiddels geleverd en ik voelde me thuis. Het was wennen geweest die eerste weken, voor het eerst in jaren alleen. Ondanks dat ik Maaike grotendeels was vergeten herinnerde mijn nieuwe woning op een vreemde manier aan wat ik miste, het thuiskomen in een leeg huis is iets waar je aan moet wennen.

Terwijl ik een pizza opwarmde in de oven opende ik mijn post, weinig bijzonders, wat kaartjes om me te feliciteren met mijn nieuwe huis.

In mijn keuken hing een prikbord met wat foto's en losse briefjes, geheugensteuntjes, een gewoonte die ik had overgehouden aan het samenwonen met Maaike. Mijn oog viel op het briefje met het telefoonnummer van Emma, ik had haar niet meer gebeld. Ik had wel vaak aan haar gedacht.

Twijfelend zat ik met mijn mobiel in mijn hand.

Eén voor één toets ik de cijfers van haar nummer in en zweef met mijn duim boven de belknop.

Wat was het dat ik wilde? Haar stem horen? Haar zien? Met een grom gooide ik mijn telefoon op de tafel zonder te bellen en liep naar de oven om mijn pizza te controleren, nog even.

Verwoed bladerde ik door wat reclameblaadjes, meteen schuin oog kijkend naar mijn telefoon. Het beeldscherm dimde, haar nummer nog steeds klaar om gebeld te worden. Waar was ik eigenlijk mee bezig, alsof ze een maand zat te wachten tot ik zou bellen, ze was al lang verder gegaan, en terecht. Was dat niet wat ik wilde? Gewild had?

Ik dacht aan de laatste avond met haar, mijn wens toen een stuk ruimtepuin de atmosfeer deed oplichten. Ik wenste haar, ik wenste Emma. Onze kus, de heerlijkste kus die ik ooit had meegemaakt, haar zachte tong. Nu, weken later was ze nog niet uit mijn hoofd.

***

"Hoi Emma"

"Michel?" Ze sprak mijn naam uit in een snik.

"Hey.. ik ehm... heb rode wijn, heb je zin om.. een keertje..."

"Ja.. ja graag... wanneer?"

"Ik weet niet... had je plannen?"

"Ja.. ik bedoel nee.. Nu niet meer..."

***

Kwart voor acht ging mijn deurbel en bijna meteen opende ik de deur, mijn hart klopte in mijn keel. Daar stond ze, in al haar perfectie, een korte zwarte zomerjurk van soepel suede. Zwarte kousen tot halverwege haar slanke dijen. Haar blonde krullen opgebonden in een hoge staart.

"Hey" mompelde ik terwijl ze langs me heen naar binnen stapte

"Hey Michel, ik heb je gemist"

Ze drukte zich tegen me aan en keek me diep in mijn ogen voor ze haar lippen op de mijne drukte. Meteen voelde ik haar tong weer, strelend over mijn lippen en ik sloot haar in mijn armen, mijn tong tegen de hare, een verwoede strijd in de deuropening.

"Oh god Michel... ik dacht dat je nooit meer zou bellen... ik heb elke dag aan je gedacht..." hijgde ze terwijl we de hal in struikelden, elkaar niet loslatend in een verstrengeling van onze armen en onze tongen, kussen en strelend, tastend.

"Ik ook aan jou Emma... ik..."

Ik duwde haar achterover op mijn bank en keek haar aan "geen one night stand... ok?"

Emma snikte en sloeg haar armen om me heen "ik ben al verliefd op je sinds mijn tiende, denk je dat een one night stand voldoet? Je zou me vernietigen, ik wil je met heel mijn ziel" hijgde ze voor ze haar lippen weer op de mijne drukte.